🔰 نگارش علمی بکارگیری شواهد در متن مقاله بخش عمده ای از متن مقالات امروزی به نقل قول از دیگران اختصاص دارد. به این کار ذکر شواهد در متن گفته می شود. استفاده از دیدگاه دیگران در متن به دو هدف انجام می‌شود یا به منظور نقد آنها یا به منظور ذکر شواهد آوردن شاهدی بر کلام نویسنده صورت می پذیرد. علت نام گذاری این کار به ذکر شواهد، همین مورد اخیر است. 🔰ذکر شواهد در متن به سه روش انجام می شود: 🔸نقل قول مستقیم 🔸بازنویسی 🔸تلخیص 🔸 نقل قول مستقیم در این روش عین عبارت نویسنده در مقاله درج می شود. با توجه به اینکه اکثر مستندات فقهی به زبان عربی است، منظور از نقل قول مستقیم از کتب فقهی، ذکر ترجمه تحت اللفظی آنهاست. با این حال در برخی از موارد نیاز است تا علاوه بر ترجمه فارسی متن عربی نیز ذکر شود؛ مثل جایی که به قول شاذی از فقیهی استناد می شود یا در مواردی که امکان برداشت های متفاوت از یک متن وجود دارد. 🔸 بازنویسی منظور از بازنویسی بیان اندیشه های دیگران به زبان نویسنده است. محققین در بیشتر موارد، در بیان اقوال دیگران از این شیوه بهره می برند. به بیان دیگر ایشان تقریر و فهم خود را از کلام سایر مؤلفین در نوشته خود می آورند نه عین عبارت او را. متن بازنویسی شده معمولاً از نظر حجم به اندازه متن اصلی است. با توجه به تعریف بازنویسی، در متن بازنویسی شده بجز کلمات کلیدی واصطلاحی طبعاً نباید سایر واژگان مشابه متن اصلی باشند. برای انجام یک بازنویسی مطلوب باید چند مرحله را به انجام رساند: ۱. در ابتدا باید، اندیشه ها و مفاهیم اصلی را در جایی یادداشت کرد. ۲. دور کلید واژه ها و اصطلاحات مطرح شده در متن اصلی که باید عیناً در هنگام بازنویسی تکرار شوند خط کشید. ۳. در متن اصلی زیر عباراتی که باید در متن بازنویسی شده با تغییر واژگان شان بیایند خط کشید. ۴. متن اصلی را کنار گذاشته، و تنها به اتکاء یادداشت های انجام شده، متن جدید را نوشت. ۵. متن بازنویسی شده را با متن اصلی مقایسه کرده، وجود واژگان کلیدی و عبارات تغییر یافته را در آن بررسی کرد. 🔸تلخیص متنی که به صورت ملخّص در می آید از جهت حجم بسیار کمتر از متن اولیه بوده، تنها مفاهیم اصلی موجود در آن را منتقل می‌کند. 📚 استاد کاویانی و استاد صبوری #نگارش_علمی #شواهد_در_متن_مقاله 🔰 پژوهش مدرسه علمیه الزهرا علیها السلام https://eitaa.com/alzahranasr_pajohesh

🔰نگارش علمی استفاده از شواهد علمی در متن مقاله 📚الميزان فى تفسير القرآن،ج ۱۶،ص:۲۷۴ قوله تعالى: «ما جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَيْنِ فِي جَوْفِهِ» كناية عن امتناع الجمع بين المتنافيين في الاعتقاد فإن القلب الواحد أي النفس الواحدة لا يسع اعتقادين متنافيين و رأيين متناقضين فإن كان هناك متنافيان فهما لقلبين و ما جعل الله لرجل من قلبين في جوفه فالرجل الواحد لا يسعه أن يعتقد المتنافيين و يصدق بالمتناقضين 🔸نقل قول مستقیم علامه طباطبایی در تفسیر این بخش از آیه ۴ سوره احزاب، آن را کنایه از امتناع جمع بین دو اعتقاد متنافی در قلب یک شخص می داند: «كناية عن امتناع الجمع بين المتنافيين في الاعتقاد فإن القلب الواحد أي النفس الواحدة لا يسع اعتقادين متنافيين و رأيين متناقضين» (۱) 🔸 بازنویسی علامه طباطبایی (۲)در تفسیر این بخش مورد نظر از سوره احزاب، آن را کنایه از جمع نشدنی بودن دو اعتقاد متنافی در یک شخص می داند. پس در اینجا اگر دو متنافی وجود دارد، برای دو قلب مختلف در دو شخص مجزا است و خداوند برای یک شخص دو قلب قرار نداده است. 🔸 تلخیص علامه طباطبایی (۳) در تفسیر این مورد، آن را کنایه از ممکن نبودن وجود دو اعتقاد متنافی در قلب یک شخص می داند. چرا که دو اعتقاد متنافی در دو قلب مجزّا جای می گیرد. ــــــــــــــــــــــ ۱. محمدحسین، طباطبایی، الميزان فى تفسير القرآن، چاپ پنجم، قم: دفتر انتشارات جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۴۱۷ ق، ج۱۶، ص ۲۷۴. ۲. همان. ۳. همان. #نگارش_علمی #شواهد_در_متن_مقاله #نمونه_شواهد_در_متن_مقاله 🔰 پژوهش مدرسه علمیه الزهرا علیها السلام https://eitaa.com/alzahranasr_pajohesh