‌ چه کسی باور می‌کند مهدی فاطمہۜ، منتقم خون حسین؏، امام جھان، میان ما باشند، هزار و اندی سال منتظر آمادگی من و شما، برای آن‌کھ یارش بشویم ! و ما فراموشش کرده‌ایم و در خانه‌هایمان نفس بھ راحتی می‌کشیم؛ فرق ما و مردم کوفہ در چیست اگر برای قیام حجة‌بن‌الحسن کاری نکنیم؟ ‌• امیرِ من؛ بہ‌ قلم نرجس شکوریان‌فرد .

‌جانی بگیر و در عوضش هیچ هم نده عُشاق با معاملہ‌های گران خوش‌اند🤍.

‌ بر نیمکتِ شکستہ‌ای درباران، در دستـ منِ چتر بستهـ‌ای، گاه بھ فکر مۍروم می‌توانی تو به لبخندۍ این فاصله را برداری تو تواناییِ بخشش داری .. توانایی آن را داری کہ به زندگۍ امید بخشے وُ مثل باران بِشوری و دور کنی بدی‌ها، عداوت‌‌ها را، آری، کولھ بار را مۍتوان لبـریز از مھربانۍ کرد و بـارِ دوبارھ با سر انگشتی بہ روی شیشهـ های مآت نویسد .. « خداراشُکـرْ » ‌◠◠ !

ــ ــــــ تو گرانمایھ‌ترین تصویرۍ من اگر قاب تو باشم کافیستـ 🤍 .

‌ ــ ـــ ـ یکۍ یکدانہ‌های سپید روی زمستان را با باغچه های سرخ بهار پیوند می‌زنیم جای اسفند عزیز را بہ فروردین شریف می‌دهیم، دوباره نشان می‌دهیم در دل هر سنگ دلۍ جوانھ‌ۍ نوروز پدیـدار می‌شود. دوبارھ نشان مۍدهـیم دل پر از ابر آسمان، دوبارھ از پرتوهای درخشانِ خورشید می‌شود، زمستان سادھ را تا سال بعد بدرقه مۍکنیم. ؛

• باز کن پنجرھ را نور در راھ است🪴 !'