عمق راهبردی صلح امام حسن ۳ (لطفا بعد از مطالعه دو قسمت قبل خوانده شود.) ✍️ اگر صحنه #کربلا را نظاره کنیم تفاوت عجیبی که با صحنه های سال های قبل، حتی زمان جنگ های امیرالمومنین دارد این است که محور اصلی حرکت یاران سیدالشهدا، قیام علیه ظلم به جامعه نیست بلکه قیام علیه ظلم به ولی خدا و #امام_زمانشان است. ✍ یاران کربلا دغدغه اصلیشان برچیدن حزب بنی امیه نبود بلکه حفظ جان و ناموس امام عصرشان و یاری او و جانبازی در طریق او بود، دغدغه اصلیشان #اطاعت_خلیفه_الهی و صراط مستقیم توحیدی و محوشدن و #فناء در حسین بن علی بود. ✍️ حتی وصیتشان به هم نیز جز سید الشهداء چیز دیگری نبود. اگر صد بار کشته شده و خاکسترشان به باد میرفت، دوباره زنده شده و #برای_حسین و در طریق او، مهجة خود را فدا میکردند. ✍اینگونه تعبیر ها و رفتار ها، قبل از این در تاریخ شیعه به صورت این چنین گسترده #سابقه_ندارد. وگرنه میدانستند که با این تعداد کم حتما سرنوشتی جز مرگ ندارند. ✍ البته و صد البته که قیام علیه ظلم اجتماعی و برچیدن شجره خبیثه هم در نیت اینان بود ولی همه اینها در امام و حمایت و نصرت او #جمع شده بود... کاشتن این اندیشه و باغبانی از آن، کار #امام_مجتبی بود. ✍️ این هدایتِ کثرات به سمت وحدت است، امام هر جامعه #مظهر_توحید است، این مظهریت در #نظام_اجتماعی هم باید نمود و بروز پیدا کند و امام مجتبی کاری که کرد این بود که این تحول عظیم را در سیر رشد شیعه و مسأله ولایت رقم زد. ✍ آنچه کربلائیان را کربلائی کرد مکتبی بود که امام حسن علیه السلام با گذشت ظاهری از اعتبار خویش، جانِ تازه به او داد. یاران عاشوراء دست پرورده امام حسن و مکتب حسنی هستند. حتی حسین بن علی در این مکتب پرورید و بالید. این #عمق_راهبردی صلح امام حسن علیه السلام است. .