🔴 چند نکته پیرامون برنامه همکاری راهبردی ایران و چین
🔹 با احترام به نظرات و مباحث دوستان پیرامون برنامه جامع همکاری‌های ایران و چین که حاوی مطالب خوبی بود، به‌نظرم رسید مسئله هنوز مقداری برای دوستان مبهم است لذا به چند نکته اشاره می‌کنم. شاید مقداری با نکات دوستان متفاوت باشد و البته احتمالاً به شناخت بیشتر موضوع کمک خواهد کرد:
🔻۱. پیش‌نویس سند ۹ بند دارد، که در آن هرگز از کلمه #قرارداد و یا #توافقنامه استفاده نشده است. الفاظ به‌کار رفته عبارت‌اند از: #تفاهم، #برنامه و #سند. این بیانگر آن است که هر دو طرف ایرانی و چینی می‌دانند این یک قرارداد و توافقنامه در چارچوب الفاظ معمول حقوق بین‌الملل نیست.
🔻۲. این #سند (که دیروز امضاء شد) صرفا یک برنامه و چارچوب (Frame work) است لذا اجرای این #سند شاید نیازمند انعقاد بیش از ۲۰ توافقنامه و ده‌ها قرارداد دو یا چند جانبه می‌باشد. بدین معنا که هر یک از بندها و ضمایم آن، به‌خودی خود قابلیت اجرایی ندارند و هر کدام نیازمند مذاکره و نیل به یک توافقنامه و قرارداد اعم از دولتی و خصوصی جداگانه باشد. البته ذکر این نکته ضروری است که در تنظیم این قراردادها و توافق‌نامه‌ها در آینده، حسب مورد، طی تشریفات قانون اساسی از جمله تصویب مجلس شورای اسلامی ضروری خواهد بود. قطعا در آن زمان مجلس منافع ملی را در توافقات و قراردادها لحاظ خواهد کرد و شورای نگهبان نیز بر آن نظارت و تایید خواهد نمود.
🔻۳. چنانچه به مفاد مقدمه و بندهای ۱ _ ۳ سند توجه شود، همه چیز بر اساس منافع مشترک و سیاست برد _ برد با رعایت اصل حاکمیت و استقلال دو کشور تنظیم شده است. بر این اساس، هیچ نگرانی وجود ندارد.
🔻۴. یک بند بسیار مهم در این #سند آورده شد که حکایت از هوشمندی طرفین به ویژه طرف ایرانی دارد و آن بند هشتم با عنوان "نفی فشارهای خارجی" می‌باشد. در این بند به منظور حمایت از اصل چندجانبه گرایی، طرفین در مقابل فشارهای غیرقانونی شخص/کشور ثالث از اجرای مفاد این سند #حفاظت خواهند کرد. دقت شود که در اینجا از لفظ حمایت "support" استفاده نشده بلکه از کلمه حفاظت "Protection" استفاده شده است. حفاظت بار معنایی و اثر حقوقی بالاتر و بیشتری نسبت به حمایت دارد. در حفاظت باید مکانیزم‌های اجرایی آن پیش‌بینی شود و این یک الزام است اما در حمایت شاید بشود و شاید نشود.
🔻۵. می‌توان گفت بند هشتم سند برای آمریکایی‌ها بسیار نگران‌کننده است. برای آمریکا همه بندهای این برنامه جامع یک طرف و این بند یک طرف، زیرا محاسبات دولت آمریکا در اعمال سیاست فشار حداکثری علیه ایران را به‌هم خواهد ریخت.
🔻۶. در هیچ کجای این سند واگذاری مالکیت زمینی و یا جزیره‌ای نیامده یا قراری برای آن گذاشته نشده است. ممکن است که دولت زمینی را به موجب قراردادی برای سرمایه‌گذاری بلند مدت اما مدت‌دار به دولت یا بخش خصوصی کشور دیگر واگذار کند که در دنیا بسیار عادی و مرسوم است. اتفاقا کشورهایی که دنبال توسعه هستند، باید قوانین جذب سرمایه‌گذاری شفاف و آسانی را تصویب و اجرا کنند. فلسفه ایجاد مناطق آزاد تجاری هم جذب سرمایه گذاران خارجی و تسهیل تجارت خارجی است و قطعا سرمایه گذاری که می‌خواهد میلیاردها دلار هزینه کند، دغدغه تامین و تضمین منافع و سرمایه خود را دارد. دولت میزبان هم منافع خود را خواهد داشت و دنبال تامین آن خواهد بود. به همین خاطر است که باید از سیاست برد _ برد صحبت کرد که در بند ۱ این سند هم به آن تصریح گردید.
نتیجه اینکه ، چنانچه همه بندها و ضمایم این سند بر اساس همان اصول آمده در مقدمه و بندهای اول تا سوم آن و اصل تشریک منافع و احترام به تمامیت ارضی و استقلال کشور اجرایی شود، می‌توان انتظار یک تحول بزرگ اقتصادی و توسعه کشور را داشت. در این صورت تحریم های یکجانبه امریکا ولو اینکه با اتحادیه اروپا همراه شود، راه بجایی نخواهد برد.
🔻۷. در دنیای امروزی کشورهایی موفق خواهند بود که منافع راهبردی خود را از جنبه‌های مختلف با کشورهای بزرگ و پیشرفته و صاحب نفوذ و البته محترم و نافی سلطه‌گری گره بزنند و از طرف دیگر با اتکای به اعتماد به نفس و توان داخلی به جلو حرکت کنند و این دو یعنی تعامل راهبردی با یک دولت مقتدر و بازیگر اصلی در روابط بین‌الملل و دیگری تکیه بر ظرفیت‌های درون کشوری که هرگز در تضاد با هم نیستند، بلکه مکمل خواهند بود.
🔻۸. در نتیجه به دور از هرگونه احساسات، سند و توافقی بسیار ارزشمند، مهم و راهبردی است که پیشنهاددهنده اصلی آن رهبری معظم است، البته هنوز در آغاز راهیم و آثار بلندمدت مثبتی خواهد داشت.
ان‌شاءالله مفید بوده باشد.
🔴 چند نکته پیرامون برنامه همکاری راهبردی ایران و چین حاصل جمع بندی چند کارشناس این حوزه 👇
🔻1. پیش‌نویس سند 9 بند دارد، که در آن هرگز از کلمه #قرارداد و یا #توافقنامه استفاده نشده است. الفاظ به‌کار رفته عبارت‌اند از: #تفاهم، #برنامه و #سند. این بیانگر آن است که هر دو طرف ایرانی و چینی می‌دانند این یک قرارداد و توافقنامه در چارچوب الفاظ معمول حقوق بین‌الملل نیست.
🔻2. این #سند صرفا یک برنامه و چارچوب (Frame work) است لذا اجرای این #سند شاید نیازمند انعقاد بیش از 20 توافقنامه و ده‌ها قرارداد دو یا چند جانبه می‌باشد. بدین معنا که هر یک از بندها و ضمایم آن، به‌خودی خود قابلیت اجرایی ندارند و هر کدام نیازمند مذاکره و نیل به یک توافقنامه و قرارداد اعم از دولتی و خصوصی جداگانه باشد. البته ذکر این نکته ضروری است که در تنظیم این قراردادها و توافق‌نامه‌ها در آینده، حسب مورد، طی تشریفات قانون اساسی از جمله تصویب مجلس شورای اسلامی ضروری خواهد بود. قطعا در آن زمان مجلس منافع ملی را در توافقات و قراردادها لحاظ خواهد کرد و شورای نگهبان نیز بر آن نظارت و تایید خواهد نمود.
🔻3. چنانچه به مفاد مقدمه و بندهای 1_3 سند توجه شود، همه چیز بر اساس منافع مشترک و با رعایت اصل حاکمیت و استقلال دو کشور تنظیم شده است. بر این اساس، هیچ نگرانی وجود ندارد.
🔻4. یک بند بسیار مهم در این #سند آورده شد که حکایت از هوشمندی طرفین به ویژه طرف ایرانی دارد و آن بند 8 با عنوان "نفی فشارهای خارجی" می‌باشد. در این بند به منظور حمایت از اصل چندجانبه گرایی، طرفین در مقابل فشارهای غیرقانونی شخص/کشور ثالث از اجرای مفاد این سند #حفاظت خواهند کرد. دقت شود که در اینجا از لفظ حمایت "support" استفاده نشده بلکه از کلمه حفاظت "Protection" استفاده شده است. حفاظت بار معنایی و اثر حقوقی بالاتر و بیشتری نسبت به حمایت دارد. در حفاظت باید مکانیزم‌های اجرایی آن پیش‌بینی شود و این یک الزام است اما در حمایت شاید بشود و شاید نشود.
🔻5. می‌توان گفت بند 8 سند برای آمریکایی‌ها بسیار نگران‌کننده است. برای آمریکا همه بندهای این برنامه جامع یک طرف و این بند یک طرف، زیرا محاسبات دولت آمریکا در اعمال سیاست فشار حداکثری علیه ایران را به‌هم خواهد ریخت.
🔻6. در هیچ کجای این سند واگذاری مالکیت زمینی و یا جزیره‌ای نیامده یا قراری برای آن گذاشته نشده است. ممکن است که دولت زمینی را به موجب قراردادی برای سرمایه‌گذاری بلند مدت اما مدت‌دار به دولت یا بخش خصوصی کشور دیگر واگذار کند که در دنیا بسیار عادی و مرسوم است. اتفاقا کشورهایی که دنبال توسعه هستند، باید قوانین جذب سرمایه‌گذاری شفاف و آسانی را تصویب و اجرا کنند. فلسفه ایجاد مناطق آزاد تجاری هم جذب سرمایه گذاران خارجی و تسهیل تجارت خارجی است و قطعا سرمایه گذاری که می‌خواهد میلیاردها دلار هزینه کند، دغدغه تامین و تضمین منافع و سرمایه خود را دارد. دولت میزبان هم منافع خود را خواهد داشت و دنبال تامین آن خواهد بود. به همین خاطر است که باید از سیاست برد _ برد صحبت کرد که در بند ۱ این سند هم به آن تصریح گردید.
نتیجه اینکه ، چنانچه همه بندها و ضمایم این سند بر اساس همان اصول آمده در مقدمه و بندهای اول تا سوم آن و اصل تشریک منافع و احترام به تمامیت ارضی و استقلال کشور اجرایی شود، می‌توان انتظار یک تحول بزرگ اقتصادی و توسعه کشور را داشت. در این صورت تحریم های یکجانبه امریکا ولو اینکه با اتحادیه اروپا همراه شود، راه بجایی نخواهد برد.
🔻7. در دنیای امروزی کشورهایی موفق خواهند بود که منافع راهبردی خود را از جنبه‌های مختلف با کشورهای بزرگ و پیشرفته و صاحب نفوذ و البته محترم و نافی سلطه‌گری گره بزنند و از طرف دیگر با اتکای به اعتماد به نفس و توان داخلی به جلو حرکت کنند و این دو یعنی تعامل راهبردی با یک دولت مقتدر و بازیگر اصلی در روابط بین‌الملل و دیگری تکیه بر ظرفیت‌های درون کشوری که هرگز در تضاد با هم نیستند، بلکه مکمل خواهند بود.
8. در نتیجه به دور از هرگونه احساسات، سند و توافقی بسیار ارزشمند، مهم و راهبردی است که پیشنهاددهنده اصلی آن رهبری معظم است، البته هنوز در آغاز راهیم و آثار بلندمدت مثبتی خواهد داشت.
ان‌شاءالله مفید بوده باشد.
🔴پاسخی به شبهات و دروغهای ظریف 🔴
🔺 ادامه پاسخ به بزرگترین دروغ #ظریف: او بارها با اصرار میگوید فقط در #ایران است که همیشه #دیپلماسی فدای #میدان شده و میدان حاکم است 👇👇
او انتظار داشته اسرار جنگی به اطلاع او برسد، حال آنکه توان نگهداری فایل صوتی خود را ندارد. این از عجایب است که او بجای پاسخگویی عملکردش در 8 سال، طلبکار شده و بجای نشستن بر جایگاه #محاکمه، بر جایگاه طلبکاری نشسته. مرده را هم که رو بدهید کفنش را خراب میکند.
🔺 ظریف در جایی می نالد که چرا #شهیدسلیمانی❤️ به حرفش گوش نمیکرده و بجای هواپیمای فلان از هواپیمای بهمان استفاده میکرده!
او باید پاسخ دهد که مگر برای هواپیماها هم در #برجام تضمین داده؟! ‼️هواپیماهای ما چه ربطی به توافق هسته ای ما دارد که باید گردن نهاد؟! و مگر قرار نبوده کلیه تحریمها با برجامش بالمره لغو شود؟! این هم دروغ و تناقضی دیگر از فردی که عادت به دروغگویی دارد.
این بزرگترین نشانه جهل و شاید جفا و خیانت ظریف است که بیان میکند، #قدرت_نظامی، حفظ و افزایش و نمایش آن، #مزاحم دیپلماسی است. دیپلماسی و میدان دو بال یک هدف هستند. قدرت نظامی و دیپلماسی، هر دو ابزارهایی برای رسیدن به اهداف و سیاست‌های یک کشور هستند. دیپلماسی وجهه دیگری از جنگ و مقابله با دشمن هست، نه نقطه مقابل آن. چنانکه #اوباما گفت که تحریمها در حال فروپاشی بود و ما برای حفظ تحریمها برجام را امضا کردیم. (مذاکره بال دیگر تحریم).
👈 مولفه های قدرت مزاحم دیپلماسی نیستند بلکه قدرت نظامی خلق کننده قدرت سیاسی و پشتوانه و بزرگترین ابزار چانه زنی سیاسی و حافظ منافع ملی است.که اگر جز این بود، ابرقدرت های جهان، ابرقدرت های هسته ای و نظامی نبودند. مگر جز این است که 5 کشور دائم شورای امنیت، با پشتوانه قدرت نظامی و میدان شان، صاحب حق وتو و حق مذاکره و دارای بزرگترین اقتصادهای جهان هستند. درحالیکه در دوره های مختلفی اقتصاد فقیری داشته اند، ولی قدرت نظامی آنها ضامن حفظ ابرقدرتی آنها بوده است.
به راستی اگر قدرت نظامی و به قول او میدان نبود، او با وزیر خارجه افغانستان و جیبوتی چه تفاوتی میکرد؟ چنانکه #ایران در عصر #پهلوی با وجود دیپلماسی (معامله گری سیاسی)، به دلیل نداشتن قدرت نظامی، بحرین و آرارات و اروند را بخشید. و عصر #قاجار، عصر دیپلماسی و #توافقنامه های ذلیلانه، نتیجه ای جز از دست رفتن افغانستان و ترکمنستان و قفقاز و سیستان و حتی منابع و معادن و.. از خاک ایران چه داشت؟!
✅نگه داشتن دشمن در خارج از مرزها، جنگیدن با بازوهای متحدان، در خانه نجنگیدن، همه اینها نشانگر عقلانیت سیاست خارجی نظام و منطق #مقاومت است که نه تنها ضد منافع ملی نیست، که خود عین #منافع_ملی است. نگاهی به خسارت 1000 میلیارد دلاری جنگ تحمیلی با 200 هزار شهید، خود شاهد این واقعیت روشن است.
این از مظلومیت شهید سلیمانی است که وقتی در وسط میدان شمشیر کشیده چنین تنهاست. از طرفی موج سنگین تبلیغاتی علیه #مدافعان_حرم توسط رسانه های زنجیری باند آمریکایی به راه میفتد، از طرفی بودجه اش را نمیدهند، از طرفی عربده میکشند که مدافعان حرم یا مدافعان بشار؟ و از طرفی وزیر خارجه ای که باید دوشادوش او حرکت کند زبان به منت و شکایت میگشاید که من در #مذاکره درباره فوعه و کفریا چه ها کردم! و دیپلماسی را هزینه میدان کردم!‼️ او وظیفه ای که باید به بهترین شکل انجام میداده، فدا شدن و هزینه کردن می داند!
این نشانه #عدم_فهم درست ظریف از جایگاه دیپلماسی برای منافع ملی و عقب ماندگی تحلیلی او است. و تاسف به حال کشوری که سکاندار وزارت خارجه اش 8 سال چنین کسی بوده است.