✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️چرا امامت امام جواد (ع) در كودكی يكی از بحث برانگيزترين مباحث عصر ايشان محسوب می ‌گردد؟ (بخش سوم و پایانی) 🔹شیخ مفید - با اشاره به اینکه پس از شهادت امام رضا (ع) گروهی از شیعیان حتّی امامت آن حضرت را انکار کرد و به عقیده «واقفه» گرویدند و عده‌ ای دیگر به امامت «احمد بن موسی» قائل شدند - بر امامت #حضرت_جواد (ع) که اکثریت شیعه آن را پذیرفته بودند تأکید کرد و برای اثبات آن، علاوه بر دلیل عقلی (کَمَالُ الْعَقْلِ لَایَسْتَنْکِرُ، لِحُجَجِ اللهِ مَعَ صِغَرِ السِّنِّ) به آیاتی که درباره حضرت عیسی (ع) نازل شده، استدلال می‌ کند. همچنین اشاره به دعوت رسول خدا (ص) از امام علی (ع) برای پذیرش اسلام (در حالی که آن حضرت هنوز به سن بلوغ نرسیده بود) دارد، در صورتی که از دیگر افراد هم سنّ و سال وی هرگز چنین دعوتی به عمل نیاورده است، و در نهایت شرکت دادن امام حسن (ع) و امام حسین (ع) در مباهله، در حالی که در آن هنگام هنوز دو کودک خردسال بودند، شاهد دیگر شیخ مفید بر صحّت امامت_امام_جواد (ع) است. [۱] 🔹در امر امامت، آنچه مهم است، تنصیص امام سابق بر امامت‌ امام‌ پس‌ از خود می‌ باشد که شیخ مفید آن را از شماری از اصحاب بزرگ و نزدیک به امام رضا (ع) درباره #امامت_امام_جواد (ع) نقل کرده و راویان این نص را چنین بر می‌شمارد: علی بن جعفر بن محمد صادق (ع)، صفوان بن یحیی، معمّر بن خلّاد، حسین بن بشّار، ابن ابی نصر بزنطی، ابن قیام واسطی، حسن بن جهم، ابو یحیی صنعانی، خیراتی، یحیی بن حبیب بن زیّات و گروهی دیگر. [۲] شیخ، روایات برخی از نامبردگان را در کتاب «ارشاد» آورده و استاد «عطاردی» تقریباً همه آنها را در «مسند الامام الجواد (ع)» گرد آورده است. [۳]  🔹علّامه مجلسی نیز در «بحارالانوار»، فصلی را به ذکر نصوص وارد شده در امامت آن امام همام اختصاص داده است. [۴] از این روایات به خوبی برمی‌ آید که #امام_رضا (ع) در موارد متعدد و مناسبتهای گوناگون، امامت‌ فرزند بزرگوارش را گوشزد کرده و اصحاب بزرگ خود را در جریان امر گذاشته است. در واقع، استقرار اکثریت اصحاب امام رضا (ع) بر امامت #امام_جواد (ع) که پشتوانه‌ اش همین فرمایشات امام رضا (ع) بوده، بهترین دلیل بر حقانیّت امامت آن بزرگوار است؛ زیرا فقها و محدثان شیعه، در پذیرش امامت امامان، دقت عجیبی از خود نشان می‌ دادند و همانگونه که گذشت، با وجود نص، تنها بعد از سؤالات علمی متعدد، امامت آنان را می‌ پذیرفتند. این بدان دلیل بود که گاه نصّ نسبت به چند نفر ابراز می‌ شد تا دشمن حساسیت روی شخص خاصی نداشته باشد. پی نوشت ها؛ [۱] الفصول المختارة، مفيد، كنگره شيخ مفيد، قم‏، ‏۱۳۷۱ ش، ص ۲۵۶ - ۲۵۷ [۲] الإرشاد فی معرفة حجج الله على العباد، مفيد، كنگره شيخ مفيد، قم‏، ‏۱۴۱۳ ق، چ اول، ص ۳۱۷؛ إعلام الورى بأعلام الهدى، طبرسى، دار الکتب الاسلاميه‏، قم‏، ۱۴۱۴ ق‏‏، ص ۳۳۰ [۳] مسند الامام الجواد(ع)، عطاردی، عزیزالله، آستان قدس رضوی. چ ۱، ص ۲۵۰ - ۳۳۳؛ ما از این مجموعه در این نوشته بهره کامل برده‌ ایم. [۴] بحارالأنوار، دار إحياء التراث العربيی، ۱۴۰۳ق‏، چ دوم، ج ۵۰، ص ۱۸ - ۳۶ 📕حیات فکری و سیاسی امامان شیعه (ع)، جعفریان، رسول، موسسه انصاریان، قم، ۱۳۸۱ ش، چ ششم، ص ۴۷۲ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)