eitaa logo
این عماریون
384 دنبال‌کننده
226هزار عکس
60.9هزار ویدیو
1.4هزار فایل
کانال تحلیلی درباب مسائل سیاسی واجتماعی https://eitaa.com/joinchat/2102525986Cbab1324731
مشاهده در ایتا
دانلود
⚡️🌸⚡️🌸⚡️🌸⚡️🌸⚡️ 🌸 ⭕️ تا چه حد در رسيدن به معنويت ميتواند موثر باشد؟ 🔶 ، جز در قرب به خداوند تعالي نيست و براي قرب به خداوند بايد دو محور کلي را مد نظر قرار داد: 1⃣قرب و دوستي خداي تعالي با از حاصل ميشود: 🔷در قرآن، دوستداران خدا، اطاعت از دستورات پيامبر (ص) شمرده شده است: «قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُوني‌ يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ وَ يَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحيمٌ»؛[۱] بگو: اگر خدا را دوست مى‌‌داريد از من پيروى كنيد تا او نيز شما را دوست بدارد و گناهان تان را بيامرزد، كه آمرزنده و مهربان است. 🔷خداي تعالي به خدا را و معرفي ميکند: «وَ ما أَمْوالُكُمْ وَ لا أَوْلادُكُمْ بِالَّتي‌ تُقَرِّبُكُمْ عِنْدَنا زُلْفى‌ إِلاَّ مَنْ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً»؛[۲] اموال و اولادتان چيزى نيست كه شما را به ما نزديك سازد. مگر آنان كه ايمان آورده‌ اند و كارهاى شايسته كرده‌‌اند. 2⃣رابطه دنيا و نزديک شدن به خداي تعالي، رابطه شرق و غرب است. که نزديک شدن به يکی، به معناي دور شدن از ديگری است. 🔷امام علي(ع) ميفرمايند: «إِنَّ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةَ عَدُوَّانِ مُتَفَاوِتَانِ وَ سَبِيلَانِ مُخْتَلِفَانِ فَمَنْ أَحَبَّ الدُّنْيَا وَ تَوَلَّاهَا أَبْغَضَ الْآخِرَةَ وَ عَادَاهَا وَ هُمَا بِمَنْزِلَةِ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ مَاشٍ بَيْنَهُمَا كُلَّمَا قَرُبَ مِنْ وَاحِدٍ بَعُدَ مِنَ الْآخَرِ وَ هُمَا بَعْدُ ضَرَّتَانِ».[۳] دنياى (حرام) و آخرت، دو دشمن متفاوت، و دو راه جداى از يكديگرند، پس كسى كه دنيا پرست باشد و به آن عشق ورزد، به آخرت كينه ورزد و با آن دشمنى خواهد كرد و آن دو همانند شرق و غرب از هم دورند، و رونده به سوى آن دو، هرگاه به يكى نزديك شود از ديگرى دور مى‌گردد، و آن دو همواره به يكديگر زيان رسانند. 💢خلاصه اين دو در يک کلام است. و بسيار روشن است که رابطه تقوا و چگونه است. حجاب يکي از دستورات خداي متعال است که بدون رعايت آن، نميتوان ادعاي قرب به او يا معنويت را نمود و طبيعتا کسي که محافظتي از خود ندارد، غالبا به فکر جلب توجه نامحرمان و خودآرائي است. چگونه کسي ميتواند همه توجه خويش را منعطف به خدا بکند و در صدد کسب معنويات باشد، اما همه را ببيند؛ به جز خداي تعالي؟ در صدد کسب رضايت غير مشروع نامحرمان بر بيايد و رضايت خدا را از بين ببرد؟ يا نفس اماره خويش را پروار کند، اما نتيجه جهاد اکبر و مبارزه با نفس، که همان معنويت است را طالب باشد؟ پی نوشت‌ها: [۱] آل عمران، ۳۱ [۲] سباء، ۳۷ [۳] نهج البلاغه، حكمت ۱۰۳
✅ دعوت به اتفاق و اتحاد 💬 آیت الله جوادی آملی 🔸 این حرف، حرفِ همه انبیاست، فرمود ما به همه گفتیم، به ابراهیم گفتیم، به موسی گفتیم، به عیسی گفتیم، به نوح گفتیم (علیهم الصلاة و علیهم السلام) كه امّت خود را به دعوت كنید، به دعوت كنید. 🔸 در هر عصر و مصری هم اتفاق در اصول و هم اتفاق در فروع باید باشد، نه اینكه وقتی به زمان خاتم رسیدید اتفاق در اصول و اختلاف در فروع داشته باشید تا [1] دینی شود؛ که هر كسی «كلٌّ عَلی نِحْلَتِه»، این‌ چنین نیست! چون دینی را ذات اقدس الهی امضا می‌ كند كه ایمان به مبدأ و منتها و وحی و نبوّت داشته باشد؛ یك؛ ﴿آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْیوْمِ الْآخِرِ وَ عَمِلَ صالِحاً﴾،[2] دو و سه؛ این سه مطلب را خدای سبحان در چند جای قرآن فرمود که اینها است؛ ایمان به خدا و مبدأ و معاد و عمل صالح. مستحضرید در عملی صالح است كه مطابق با حجّت عصر باشد، اگر عمل مطابق با حجّت عصر نبود، عمل صالح نیست. نماز با اینكه جزء بهترین مظاهر عبادت است، امروز اگر كسی بخواهد به طرف قدس نماز بخواند، این دیگر عمل صالح نیست؛ با اینكه «جُنَّةٌ مِنَ النَّار»،[3] اگر كسی امروز بخواهد به جای ماه مبارك رمضان یك ماه دیگری را انتخاب كند، دیگر «جُنَّةٌ مِنَ النَّار» نیست؛ عملی صالح است كه مطابق با حجّت عصر باشد. 🔸 امروز دستور تورات نیست، امروز عمل به انجیل عمل صالح نیست، امروز كریم عمل صالح است؛ زیرا حجّت عصر این است! در هر عصر و مصری به مردم آن عصر و به رهبران آن عصر فرمود که در اصول و شریعت متّحد باشید، تا می ‌رسید به حضرت خاتم (علیهم الصلاة و علیهم السلام) که فرمود در اصول و در فروع با هم متحد باشید، نه اینكه در اصول متّحد باشید و در فروع هر كسی بر مذهب خودش؛ حالا كسی بی راهه می ‌رود و جِزیه می‌دهد در دنیا ممكن است مشكل خودش را حل كرده باشد و در امان باشد ولی در قیامت مشكل او حل نخواهد شد، چون عمل او عمل صالح نیست. بنابراین این سخن جزء است كه اختلاف یك تیغ تیزی است، كاری به خانه و زندگی آدم ندارد، بلکه به دین كار دارد كه «فَإِنَّهَا الْحَالِقَةُ لِلدِّینِ».[4] [1]. پلورالیسم (Pluralism) از واژه پلورال (Plural) كه در زبان انگلیسی به معنای جمع است برگرفته شده و معنای آن در لغت، تعدد و تكثر است. در كلیسای مسیحی برای افرادی كه چند شغل هم زمان داشته اند، پلورالیست گفته می شده است. پلورالیسم در اصطلاح معانی متعدد و گوناگونی دارد كه یافتن قدر مشترك برای جملگی آنها را دشوار می سازد؛ با این حال شایع ترین معنای پلورالیسم، تعدد و تكثر ادیان حق است. [2]. سوره بقره, آیه62؛ سوره مائده, آیه69. [3]. الكافی(ط ـ الإسلامیة)، ج2، ص19. [4]. دعائم الإسلام، ج‏2، ص352. 📚 درس تفسیر سوره مبارکه شوری ـ جلسه 14 تاریخ: ۱۳۹۴/۰۳/۰۶
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️حجاب تا چه حد در رسيدن به معنويت می‌تواند موثر باشد؟ 💠معنويت حقيقى، جز در قرب به خداوند تعالی نيست و برای قرب به خداوند بايد دو محور کلی را مد نظر قرار داد: 1⃣قرب و دوستی خدای تعالی با اطاعت از فرامين او حاصل می‌شود. 🔹در قرآن کریم، نشانه حقيقى دوستداران خدا، اطاعت از دستورات پيامبر (ص) شمرده شده است: «قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللهَ فَاتَّبِعُوني‌ يُحْبِبْكُمُ اللهُ وَ يَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَ اللهُ غَفُورٌ رَحيمٌ؛ [آل عمران، ۳۱] بگو: اگر خدا را دوست مى‌‌داريد از من پيروى كنيد، تا او نيز شما را دوست بدارد و گناهان تان را بيامرزد، كه آمرزنده و مهربان است». خدای تعالی ملاک قرب به خدا را و معرفی می‌کند: «وَ ما أَمْوالُكُمْ وَ لا أَوْلادُكُمْ بِالَّتي‌ تُقَرِّبُكُمْ عِنْدَنا زُلْفى‌ إِلاَّ مَنْ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً...؛ [سبأ، ۳۷] اموال و فرزندانتان هرگز شما را نزد ما مقرّب نمی‌سازد، جز کسانی که ایمان بیاورند و عمل صالحی انجام دهند...». 2⃣رابطه دنيا و نزديک شدن به خدای تعالی، رابطه شرق و غرب است. که نزديک شدن به يکی، به معنای دور شدن از ديگری است. 🔹امام علی (ع) می‌فرمايند: «إِنَّ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةَ عَدُوَّانِ مُتَفَاوِتَانِ وَ سَبِيلَانِ مُخْتَلِفَانِ فَمَنْ أَحَبَّ الدُّنْيَا وَ تَوَلَّاهَا أَبْغَضَ الْآخِرَةَ وَ عَادَاهَا وَ هُمَا بِمَنْزِلَةِ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ مَاشٍ بَيْنَهُمَا كُلَّمَا قَرُبَ مِنْ وَاحِدٍ بَعُدَ مِنَ الْآخَرِ وَ هُمَا بَعْدُ ضَرَّتَانِ؛ [۱] دنياى (حرام) و آخرت، دو دشمن متفاوت، و دو راه جداى از يكديگرند، پس كسى كه دنياپرست باشد و به آن عشق ورزد، به آخرت كينه ورزد و با آن دشمنى خواهد كرد و آن دو همانند شرق و غرب از هم دورند، و رونده به سوى آن دو، هرگاه به يكى نزديك شود از ديگرى دور مى‌گردد، و آن دو همواره به يكديگر زيان رسانند». 🔸خلاصه اين دو در يک کلام است؛ و بسيار روشن است که رابطه تقوا و چگونه است. حجاب يکی از دستورات خدای متعال است که بدون رعايت آن، نمی‌توان ادعای قرب به او يا را نمود، و طبيعتا کسی که محافظتی از حجاب خود ندارد، غالبا به فکر جلب توجه نامحرمان و خودآرایی است. چگونه کسی می‌تواند همه توجه خويش را منعطف به خدا بکند و در صدد کسب معنويات باشد، اما همه را ببيند؛ به جز خدای تعالی؟ در صدد کسب رضايت غير مشروع نامحرمان بر بيايد و رضايت خدا را از بين ببرد؟ يا خويش را پروار کند، اما نتيجه جهاد اکبر و مبارزه با نفس، که همان معنويت است را طالب باشد؟ پی نوشت‌: [۱] نهج البلاغه، حكمت ۱۰۳ منبع: وبسایت اهل البیت به نقل سایت انوار طاها
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️عمل صالح چيست؟ آيا شرايط و معياری هم دارد؟ 🔹اهميت ، بيش از آنكه به اندازه و مقدار آن مربوط باشد، به چگونگی آن ارتباط دارد. اين است كه عملِ‌ خالصِ‌ درستِ‌ استواری كه با و با و هدف‌داری انجام پذيرد، ارزشمند و گرانبهاست، هرچند اندك باشد؛ و عمل تهی از صلاح و خلوص و استواری و آميخته به ريا و تظاهر - هرچند زياد باشد - چيزى محسوب نمی‌شود. به همين جهت در قرآن آمده است: «الَّذِی خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَيَاةَ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا...؛ آن کس که مرگ و حیات را آفرید تا شما را بیازماید که کدام یک از شما بهتر عمل می‌کنید...»؛ [ملک، ۲] و به جای آن نگفته است: «اكثر عملا» (كدام يك كار بيشتری ميكنيد). پس چيزی كه به ارزش و كرامت می‌بخشد و آن را بالا می برد، جوهره و كيفيت آن است. البته آنچه كه به عمل انسانی شكل می‌دهد  است، كه از اعتقاد برمی‌خيزد، همچنان كه قرآن ميفرمايد: «قل كل يعمل علی شاكلته؛ بگو هر كس طبق روش و خلق و خوی خود عمل ميكند». [اسراء، ۸۴] 🔹لذا گاهی نيت را به خود عمل تفسير نموده، و گاهی آن را برتر از عمل دانسته‌اند. به هر حال، خط عمل منشعب از خط نيت است.  در حقيقت، عملی است بجا و ثمربخش و رشد دهنده فرد و جامعه به سوى  كمال نهايی؛ و لذا كسى كه بخواهد عملش، صالح باشد، بايد از شناخت همه جانبه‌ای برخوردار باشد، زيرا ممكن است انسان مومن، بدون شناخت، عملی را انجام دهد كه به خيال خود صددرصد صالح است، ليكن از آنجا كه از شناخت و آگاهى بی بهره بوده، اين عمل، بيجا صورت گرفته و فاسد محسوب شود. بنابراين عمل صالح، يك مفهوم كلی است كه در شرايط گوناگون و زمان‌ها و مکان‌ های مختلف، شکل‌ های متفاوت به خود می‌گيرد، زيرا دارای يك بعد نيست كه با توجه به رويدادهای گوناگون اجتماعی، به صورت يكنواخت و تكراری انجام گيرد، بلكه دارای ابعاد گوناگون است كه در برابر پديده‌ های مختلف، چهره‌ های گوناگون می‌يابد. 🔹 : هر عمل ما سه جنبه دارد كه مراقبت از هر سه جنبه ضروری است:  اول: بايد خود عمل، فی‌نفسه خوب باشد، به تعبیر علمای اخلاق، حسن فعلی داشته باشد. دوم:  چگونگی انجام عمل می‌باشد؛ به این ترتیب که برای اينكه هر كارى به نتيجه مطلوب برسد و تأثير آن احساس شود، بايد مراقب بود كه آن عمل به بهترين صورت انجام گيرد؛ مثلا در كمك به يك مستمند بايد مراقب بود كه آبرويش حفظ شود. سوم: نيت و انگيزه شخصِ عامل، شرط دیگر است. مهم‌ترين جنبه هر عملی، نيت آن است. بايد عمل از سر صدق و اخلاص انجام شده و به اهداف دنيوی و پست آلوده نگردد. همچنان كه از پيامبر اکرم (ص) روایت است كه ارزش و بهای هر عملی به آن بستگی دارد؛ «لا عمل الا بنيه». [کافی، ج ۱، ص ۷۰] 🔹نتيجه اینکه عملی است كه مطابق با وظيفه هر فرد در شرایط گوناگون باشد؛ بطور مثال هنگامی كه جهاد در راه خدا وظيفه باشد، جهاد كردن عمل صالح است، و لذا اگر به جای جهاد هر عمل ديگرى انجام شود، عمل صالح در آن ظرف زمان نيست. يا اينكه خدمت به خلق، عمل صالح است، ولی هنگام عبادت، وظيفه عبادت است نه خدمت به خلق! در هر صورت بايد ملاحظه شود كه در اين شرایط خاص وظيفه شخص چيست؟ آيا وظيفه تحصيل است يا خودسازی يا جهاد يا تفريح و... اگر عمل مطابق با وظيفه [شخص يا جامعه؛ دو سطح] باشد عمل صالح محسوب ميشود، و هرگز هزار ركعت نماز جای يك ساعت جهاد، در جايی كه وظيفه فعلی جهاد باشد را نمی‌گيرد. همچنين است چند سال جهاد، جای دو ركعت نماز، در جایی كه وظيفه فعلی نماز باشد را نمی‌گيرد. البته همه واجبات و ساير اعمالی كه مطلوب شرع مقدس اسلام است، بايد از روی و با انجام شود تا عمل صالح محسوب گردد!
📝 آدم همین که راه می‌رود، شخصیتش معلوم می‌شود. ولو اینکه فقط راه می‌رود. حاج آقا به همراه آقای به مجلسی رفتند. قبل از ورود به مجلس، حاج آقا فخر کف کفش‌های حاضران را دید و گفت اینجا جای ما نیست! ایشان حتی از کف کفش می‌توانستند شخصیت را بفهمند. 📖 یک علمی از ، علم است. علمای این فن در گذشته بر اساس قیافه، چیزهایی در مورد شخصیت افراد می‌گفتند و مثلاً خبر می‌دادند که فرد در چه کاری مستعد است. الان هم در علم روانشناسی مباحث و وجود دارد. اما این‌ها همه مربوط به افراد عادی است که در طول عمرشان کار تربیتی بر روی خود نکردند. اگر کسی روی خودش کار کند دیگر نمی‌توان از روی قیافه خصوصیات و شخصیت وی را فهمید. نهایتاً طبیعت وی را می‌توان تشخیص داد. ما از روی قیافۀ آقای نمی‌توانستیم بفهمیم که ایشان خوشحال است یا ناراحت؟ 💎خاصیت و این است که برای ما یک شخصیت می‌سازد. آن وقت خودمان می‌توانیم بهشت بشویم. نه اینکه در بهشت باشیم! قرآن می‌فرماید: «فَأَمَّا إِنْ كانَ مِنَ الْمُقَرَّبينَ * فَرَوْحٌ وَ رَيْحانٌ وَ جَنَّةُ نَعيم‏» __