نامه امام(ره) منتشر می شد میرحسین نه دنیا داشت و نه آخرت!! در سال 67 و پس از قبول قطعنامه، میرحسین موسوی استعفا می دهد! سه روز قهر و #خانه_نشینی می کند که با واکنش امام(ره) و رئیس جمهور وقت(رهبری بزرگوار) مواجه می شود. ✅ مرحوم امام به او می گوید: "اگر نبود کار چند سال شما، به ملت اعلام می کردم که شما در #مقابل_انقلاب و نظام ایستاده اید!"(1) ✅ آقای بادامچیان نقل می کند: "موسوی بعد از استعفا به مدت سه روز در خانه ای پنهان شده بود. مرحوم سید احمد آقا هر روز تماس می گرفت و می پرسید که موسوی کجاست؟ تا اینکه روز سوم، صبح سید احمد آقا زنگ زد و گفت موسوی را پیدا کنید و بگویید بیاید خدمت امام چون امام نامه ای نوشته و گفته اند اگر تا ظهر موسوی نیامد، بدهیم اخبار بخواند. اگر این نامه پخش بشود، نه دنیا برای موسوی می ماند و نه آخرت. خیلی نامه تندی بود. ما به همه گفتیم تا این که موسوی ساعت یازده صبح آمد و امام هم نامه را تغییر داد." (2) ✅ آیة الله خامنه ای در جواب استعفای موسوی می نویسد: "اکنون هم استعفای شما را به مصلحت ندانسته و اصرار بر آن را ضربه به نظام و حتی با کمال معذرت #خیانت _البته خیانت غیر عمدی_ می دانم و معتقدم خوب است جنابعالی امروز نظرات امام در امور اقتصادی را به طور دربست بپذیرید." (3) ✅ امام که از استعفای هماهنگ نشده و خود سرانه #موسوی تعجب کرده بود در نامه ی خود به ایشان مطلبی را می فرماید که بهتر بود جناب موسوی در وقایع سال 88 آن را آویزه گوش خود می نمود و آن را فراموش نمی کرد: "همه بايد به خدا پناه ببريم و در مواقع عصبانيت دست به کارهايي نزنيم که دشمنان اسلام از آن سوء استفاده کنند. مردم ما از اين گونه مسائل در طول انقلاب زياد ديده‌اند. اين حرکات هيچ تأثيري در خطوط اصيل و اساسي انقلاب اسلامي ايران نخواهد داشت..." (4) ✅ سرانجام موسوی که _ به قول خودش _ پیام هشدار دهنده امام را شنیده بود استعفای خود را پس گرفت و اظهار داشت که "اینجانب عزت و مصلحت را در تبعیت از مقام معظم رهبری می‌دانم" (5) اما در سال 88 شد آن چه نباید و انجام داد آنچه نباید... ✅ جناب موسوی عجب حکایتی دارد... زمانی به دلیل مصلحت، رهبرِ سابق، او را به اجبار از منزل بیرون می کشد... زمانی دیگر باز هم به دلیل مصلحت، رهبرِ حاضر، او را به اجبار در منزل نگاه می دارد... در هر دو اجبار و حکم، #ملاطفت از جانب هر دو رهبر مشهود است... یاعلی🌹 (1) انقلاب اسلامی در بوته آزمایش/ ص365. (2) بازگشت از نیمه راه/ ص254. (3) همان (4) صحیفه امام/ ج 21/ ص129.