🔴 سندروم «نتیجه فوری» و #مدیریت_راهبردی زندگی! 👈 موفقیت نا‌محدود در۲۰ روز! 👈 ۱۰ کیلو چاقی و لاغری در ۳ روز! 👈 با شغل دوم و کمتر از یک ساعت در روز درآمد بالا داشته شوید! 👈 یه چیزی به این بچه من بگید اخلاقش درست بشه! 👈 یادگیری زبان در خواب! 👈 و ... سندروم #نتیجه_فوری، جنون سرعت و یک‌شبه ره صد ساله رفتن گریبان جامعه ما را گرفته! ما هم خودمان گرفتار این سندروم هستیم و هم بچه‌هایمان را با این گزاره‌ها بزرگ می‌کنیم و حتی در #تربیت_دینی هم آن چیزی را برجسته‌ می‌کنیم که جنسش از همین نسخه‌هاست! نسخه‌هایی با #نتیجه_فوری ... تقویت این نوع نگرش تاثیرات بسیار مخربی بر حوزه‌ی مدیریت راهبردی زندگی شخصی، اداری و اجتماعی می‌گذارد. نه در واقعیت و نه در دنیای استراتژی چنین چیزی نداریم: موفقیت آسان، ساده و سریع! حتی موفقیت سازمان‌ها هم #صرفاً حاصل ایده‌ها نیستند! ممکن است فرد یا سازمانی در کوتاه‌مدت به منفعت بزرگی برسد اما عموماً پشت آن تصمیم، سال‌ها تجربه و دانش خوابیده است و در ضمن برای حفظ نتایج در بلندمدت، آن فرد یا سازمان تلاش زیادی باید انجام دهد ... این نقطه‌ای است که در قصه‌های موفقیت هم به آن کمتر پرداخته می‌شود! دقت کنیم سندروم نتیجه فوری حداقل دو پیامد بسیار مخرب دارد: 1️⃣ افق فکری ما را کوتاه می‌کند! ما فکر می‌کنیم که یک دستاورد باید در ۳ ماه بدست بیاید، در غیر اینصورت به زحمتش نمی‌ارزد. بنابراین اصولاً از برنامه‌هایی که مثلاً باید یک سال آن‌ها را دنبال کنیم، استقبال نمی‌کنیم. به همین دلیل هم هیچگاه کارهای بزرگ را #شروع_نمی‌کنیم. 2️⃣ رها کردن اقدام در میانه راه! فرض کنید تصمیم جدی گرفته‌ایم که زبان انگلیسی را بیاموزیم. چون فکر می‌کنیم که یادگیری زبان در ۲۰ روز ممکن است! ۲۰ روز هم وقت می‌گذاریم؛ ولی چون آن وعده واقعیت نداشته است، نیمه‌کاره یادگیری زبان انگلیسی را کنار می‌گذاریم؛ آن هم با سرخوردگی. به همین دلیل هم هست که ما #هزار_کار_نیمه‌تمام داریم. هیچ کاری را به انتها نمی‌بریم، چون به اندازه کافی صبور نیستیم.