✳️ روایتی از فقر مردم به زبان کاریکاتور؛ چرا هفت سال است یک دست لباس می‌پوشی؟ پایگاه اطلاع‌رسانی #پژوهشکده_تاریخ_معاصر ؛ امیرعباس هویدا یکی از طولانی‌ترین دوره‌های صدارت را از دوره مشروطه به بعد به عهده داشته و سیزده سال بر کرسی نخست‌‎وزیری تکیه زده بود. کارشناسان عملکرد دولت هویدا در عرصه‌های مختلف را باعث نارضایتی مردم و زبانه کشیدن شعله‌های انقلاب قلمداد می‌کنند. پهلوی دوم نیز در سال 1357 برای راضی کردن مردم به بازداشت تعدادی از مقامات متصدی امور در دهه‌های 1340 و 1350 دست زد که هویدا در رأس آنها بود. مجله طنز «توفیق» در شماره مخصوص سیزده بدر سال 1350 با زبان طنز دلیل فقر مردم را شرح می‌دهد. در این کاریکاتور هویدا که «عصائی» خوانده می‌شود از یک مرد فقیر می‌پرسد: چرا هفت سال است یک دست لباس می‌پوشی؟ و او هم پاسخ می‌دهد: به این دلیل که تو در این هفت سال روی کرسی نخست‌وزیری تکیه زده‌ای![1] https://eitaa.com/joinchat/2102525986Cbab1324731

🎥 انتخاب رضا خان به سلطنت توسط انگلیس بزرگترین اهانت به ملت ایران بود 🔻رژیم پهلوی به روایت دکتر موسی حقانی(رئیس پژوهشکده تاریخ معاصر) #دکترموسی_حقانی #رژیم_پهلوی #پژوهشکده_تاریخ_معاصر #دهه_فجر

✳️ گزارش‌هایی که برای شاه جالب بود! پایگاه اطلاع‌رسانی #پژوهشکده_تاریخ_معاصر ؛ #احسان_نراقی در خاطراتش گفته است: پس از تأسیس دفتر ویژه توسط #فردوست و ارسال گزارش به #محمدرضا_پهلوی ، شاه به وی گفته بود: «گزارش‌های شما برای من جالب نیست. دلم نمی‌خواهد از گزارش‌ها نتیجه بگیرید و روی آنها تحقیق علمی انجام دهید. مایلم گزارش‌های اولیه، جزئی و خصوصی مربوط به مثلا مقامات و وزیران را عینا به من بدهید.... مثلا اینکه فلان وزیر اگر دیشب به فلان مجلس رفته و در قمار یک‌میلیون باخته یا کس دیگر در ساعتی معین اگر با معشوقه‌اش قرار ملاقاتی دارد، این قبیل اطلاعات به من بدهید...».[1] پی‌نوشت: [1]. گفت‌وگو با احسان نراقی، به کوشش مرتضی رسولی‌پور، تهران، مؤسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران، 1394، صص 33-34. _________________

✳️ توانمند ساختن زنان به سبک انجمن دوشیزگان و بانوان! پایگاه اطلاع‌رسانی #پژوهشکده_تاریخ_معاصر ؛ انجمن دوشیزگان و بانوان یکی از مؤسسات وابسته به روزنامه اطلاعات بود که با مدیریت و راهبری پری اباصلتی، ایرج مستعان و هوشنگ میرهاشم اواخر دهه 1330 تأسیس شد. این انجمن وظیفه خود را توانمند ساختن زنان در حوزه‌های مختلف فرهنگی و اجتماعی تعریف کرده بود. انجمن یادشده دگرگونی عجیبی در سبک زندگی و پوشش زنان تهران ایجاد کرد. هر ساله ده تا بیست‌هزار نفر به تعداد اعضای انجمن افزوده می‌شد. پری اباصلتی، مدیر این انجمن، در اظهاری مهم و جالب تأکید کرد: در ابتدایی که ما انجمن را دایر کردیم، شاید نزدیک به نیمی از زنان با چادر به انجمن می‌آمدند، ولی به‌تدریج با قاطعیت بگویم که طی ده سال دوم، تعداد کسانی که با چادر می‌آمدند به یک در هزار رسیده بود. اینها به محضی که وارد انجمن می‌شدند چادرشان را جمع می‌کردند.[1] شماره آرشیو: 725-۲ع پی‌نوشت: [1]. برنامه تاریخ شفاهی بنیاد مطالعات ایران، مصاحبه پری اباصلتی با مهناز افخمی، 1988، صص 2 و 3.