فصل پنجم : صد شعر خوانده ایم که قافیه اش نام توست #قسمت_هشتاد_و_هفت 🌕🌑🌕🌑🌕🌑🌕 کمی آرام شوم ولی نمیدانم چرا ته دلم آشوب بود، حس می کردم این آخرین باری است که با هم مشهد می آییم. بیشتر اوقات حرم بودیم فقط برای خوردن غذا و کمی استراحت هتل می رفتیم هر بار در یکی از صحنها گوشه دنجی پیدا می کردیم و رو به گنبد می نشستیم هر بار به زیارت رفتم برای خوشبختی و عاقبت بخیری خودمان دعا کردم از امام رضا(ع) خواستم تا من زنده هستم حمید کنارم ،باشد خواستم کنار هم پیر شویم و هر ساله به زیارتش ؛ اما نه کنار حمید پیر شدم و نه دیگر قسمت شد که با حمید به پابوسی امام رضا (ع) بروم . دو روز آخر اصلا حال خوشی نداشتم سردرد عجیبی به سراغم آمده بود تازه از حرم به هتل برگشته بودیم که به حمید گفتم: «این سردرد خیلی اذیتم ،میکنه بی زحمت از داروخونه برام قرص مسکن بگیر» آنقدر حالم بد بود که به اسم قرصی که گرفته بود دقت نکردم، هر روز دو بار قرص میخوردم ولی حالم بدتر می شد با خودم :گفتم قرص هم قرص های قدیم وقتی رسیدیم قزوین تازه متوجه شدم داستان از چه قرار است متصدی داروخانه به خاطر مراجعات زیاد به اشتباه قرص بیماریهای عفونی را به جای قرص مسکن به حمید داده بود! خانه ما در کوچه ای بود که یک سمت آن به خیابان نواب و سمت 🌑🌕🌑🌕🌑🌕🌑 #رمان_شهدایی 🌕#هر_روز_با_یاد_شهداء 🌑#شادی_روح_شهدا_صلوات _._._._._🌷♡🌷_._._._