💢 درباره قهرمانیِ بر باد رفته حجت‌الاسلام #مجتبی_نامخواه #اصولگرایی نو و کهنه را که بشکافیم و حتی نشکافته، به هسته اصلی‌اش می‌رسیم؛ «محافظه‌کاری سنتی- بازاری» و «محافظه‌کاری حکومتی- امنیتی» دو جریان عمده‌ای هستند که سال‌هاست ذهن و زبان حزب‌الله را در معادله‌ها و دوگانه‌های حزبی- قبیلگی خود به زیر کشیده‌اند. حاصل این #محافظه‌کاری، پیش و بیش از هر چیز نابودساختن امکان‌های #کنشگری حزب‌الله (نیروی اجتماعی انقلاب اسلامی)؛ و تقلیل جایگاه اجتماعی آن‌ها تا حد پادوهای حزبی - انتخاباتی است. رهبر انقلاب به عقب‌ماندگی در #عدالت اعتراف می‌کند، اقرار می‌کند و نزد خدا و خلق اعتذار می‌کند؛ «انسان انقلاب» اما بی‌تفاوت یا بدون کنش مؤثر از کنار این #نابرابری هار می‌گذرد؛ چرا؟ چرا انبوهی از نابرابری‌ها و نتایج آن در خصوصی‌سازی‌ها، اعتراض‌های کارگران، بحران‌های زیست محیطی و غیره انسانِ انقلاب را نمی‌جنباند؟ در میانه‌ی این میدان رکود و «ناکنشگری»، هیچ بُعدی ندارد، وقتی #راننده‌_اسنپ «قهرمان» و نماد این جبهه شود. بحران ناکنشگری را نشانه‌ای از این آشکارتر؟ انسان انقلابی که سقف مسائلش و کنش‌ها و دوگانه‌هایش #حجاب و مانند آن باشد؛ باید هم قهرمانش راننده اسنپ باشد. این «انسان انقلابِ» واقعی نیست؛ در مورد حقوق نجومی، خصوصی‌سازی، تبعیض‌های مصوب، نابرابری زیست‌محیطی و طبقه مرفه جدید غر می‌زند اما هیچ کنشگری مؤثری ندارد؛ به همین خاطر هیچ قهرمانی در این میدان‌ها ندارد. به حجاب که می‌رسد اما غر نمی‌زند؛ معترض است، کنش دارد و قهرمان دارد: راننده اسنپ. نقد صفِ اول، وقتی نقدِ مؤثر نباشد و در حد شعر و شعار باشد و غر باشد؛ برای نواصولگرایی کاری ندارد مصادره‌ی این نانَقد؛ یکی را از صف دوم بر می‌کشد و تبدیلش می‌کند به قهرمانِ منتقدان صف اول. ما زورمان نمی‌رسد. شما درست می‌فرمایید. قبول. اصلا به جز رقیبان جناح اصولگرایی که در صف اول نشسته‌اند، الباقی همگی ساده‌زیستند و اوضاع مالی‌شان خراب است؛ اصلاً همگی راننده اسنپ هستند. همه مدیران همه شبکه‌های صدا و سیما هم تجسم جوانگرایی هستند؛ اصولگراها هم جملگی عدالت‌خواه هستند؛ همه نواصولگراها هم عدالت‌خواه‌تر هستند. فقط خاطر شریف‌تان باشد: اسفندماه آینده انتخابات است، ما می‌دانیم و لیست‌های شما. @Ammar_Media | عمار مدیا

💢نولیبرال‌های وطنی می‌گویند: تا #آزادسازی اقتصادی اتفاق نیفتد، #خصوصی_سازی خطرناک است. ◀️ اولا که دارند دبه درمی‌آورند؛ سه دهه است با زورِ باتوم و گاز اشک‌آور، سیاست خصوصی‌سازی را پیش برده و رسانده‌اند به امروز. حالا که آش خصوصی‌سازیشان را زیادی شور می‌بینند، یادشان افتاده که «آزادسازی» نفرموده‌اند! 🔸 ثانیا؛ یعنی سه‌چهار دهۀ دیگر هم مملکت را بسپارید به ما تا آزادش کنیم، بعد می‌آییم از نو برایتان خصوصی‌سازی راه می‌اندازیم! اگر آزادسازی یعنی سپردن بازار به قانون عرضه و تقاضا و دست کشیدن دولت از سیاستگذاری و...، نتیجۀ این آزادسازی از الان معلوم است. 🔹 دهه‌هاست با ایده‌ی #تقدم_توسعه_بر_عدالت سد راه تحقق عدالت شده‌اند و نگذاشته‌اند غل و زنجیر از پای ملت باز شود (آزاد شوند!) و جامعه‌ای شکل داده‌اند با اقلیتی سرمایه‌دار رانتی و گردن‌کلفت و اکثریتی که هشتشان گروه نُه‌شان است. حالا می گویند اول باید آزادسازی کرد بعد خصوصی‌سازی. 🔸 چه کسی در این بازار آزادِ خیالی برنده خواهد شد؟ کسی که #قدرت دارد. قدرت کجاست؟ جایی که #ثروت است. ثروت دست کیست؟ دست خودشان. 🔹درست‌تر این است بگوییم «تا #نابرابری از بین نرفته، آزادسازی، یعنی فساد، یعنی ظلم». در شرایط نابرابر، آزادسازی یعنی سیطرۀ بی‌چون و چرای گردن‌کلفت‌ها. 🔺 رقابتی ‌کردن فضا، زمانی عادلانه است که همه‌ی مردم قدرت، قابلیت و امکانِ مساوی برای حضور در رقابت داشته باشند. پس نخست باید تن به عدالت بدهیم و توازن را در جامعه حاکم کنیم، پس از آن، سوتِ آزادسازی را بزنیم. #روح_الله_رشیدی 🇮🇷 @Ammar_media