قانون شکنی چه پاسخی می طلبد؟ سخنگوی دولت چند روز پیش در نشست خبری گفتند "حجاب موضوعی نیست که با ضرب و زور بتوان آن را جا انداخت" به همین مناسبت در این یادداشت سوال های جدی مرتبط با این جملات را بررسی میکنیم.خانم دکتر مهاجرانی وقتی به این فرمایش جنابعالی دقت میکنم میبینم این رویکرد جالب و غیر خشن فقط در همین یک مصداق نباید جاری و ساری شود. مستی را هم با ضرب و زور نمیتوان از جامعه زدود پس به پلیس باید گفت دیگر رانندگان مست را جریمه نکند. دزد ها هم حتما قبول دارید که با دستگیری و زندان و دادگاه و این فعالیت های خشونت آمیز برایشان جا نمی افتد که دزدی بد است پس پلیس با دزد ها هم دیگر کاری نداشته باشد در مسایل مالیاتی هم با ضرب و زور که پرداخت آن حل نمی شود و تولید کنندگان قانع نمیشوند که باید برای جبران هزینه های عمومی مالیات بدهند پس سازمان امور مالیاتی را هم ملغی کنید و جهت نشان دادن حسن نیت بین المللی و حقوق بشری اگر جاسوس و یا تروریستی هم پیدا کردیم با اقدامات اطلاعاتی و رصد و غافلگیری زشتی کارشان برای آنها جا نمی افتد پس همه سازمان های اطلاعاتی را نیز وا گذارید مگر در حکمرانی میتوان از ضمانت اجرایی و برخورد قانونی چشم پوشید؟ پس از این حرف ایشان حجاب را یک مسئله فرهنگی و هنجاری دانستند اصل ماجرا همین جاست اگر شما بی حجابی را یک مسئله هنجاری میدانید چه چیزی باعث تغییر آن از یک ناهنجاری به هنجار میشود؟ اتفاقا از منظر هنجاری همانگونه که دزدی، فرارمالیاتی و مستی هنگام رانندگی ناهنجار است در جامعه اسلامی بی حجابی هم طبیعتا ناهنجار است و بی توجهی و حواله آن به فرهنگ و اقدامات فرهنگی تنها آن را به هنجار تبدیل میکند که وقتی چیزی هنجار شد دیگر‌نمیتوان با آن مقابله کرد حتی با قانون و زور! چرا با مغالطه ای بزرگ و خانمان سوز بنیان های فرهنگی خود را روز بروز باید از دست بدهیم؟همه مسئله این است که اگر با بی هنجاری در جامعه از هر نوعی که میخواهد باشد برخورد نشود آن عمل به هنجار تبدیل شده و دیگر هیچ نوع اعمال قانونی از پس مهار آن بر نمی آید. ایشان در بخش دیگری ادامه دادند "کل تجربه این چهل و چند ساله انقلاب هم این موضوع را نشان داده که با فشار و ضرب یک مقوله فرهنگی و هنجاری را نمیتوان محقق کرد" منظورشان دقیقا کدام تجارب هستند؟آیا در این چهل و چند سال مواقعی که با یک ناهنجاری به موقع و با توان کافی برخورد شده است آن ناهنجاری کم رنگ نشده؟مواد مخدر و مشروبات الکلی را هم باید یک مقوله فرهنگی و هنجاری می پنداشتیم و ضرب را در برخورد با آن رها کرده و به سراغ کارهای فرهنگی در مقابله با آنها میرفتیم؟ آیا این دو مقوله را اتفاقا نمیتوانیم یک تجربه موفق حکمرانی حساب کنیم؟ آیا الان درگیری که با بی حجابی داریم را با مشروبات الکلی هم داریم؟ بلی ترویج یک فعل اخلاقی در بعد فردی حتما با زور به جایی نمیرسد ولی در بعد اجتماعی و حکومتی قضیه به کلی متفاوت است و هدف اولیه قانون گذار در درجه اول نظم و عدالت جامعه است و عدم برخورد با ناهنجاری های اجتماعی علاوه بر آسیب به منافع عامه اتفاق بدتری را هم بوجود می آورد و آن هنجار شدن آن فعل است یعنی اگر حکومتی با یک ناهنجاری مقابله نکرد عادی شدن و گسترش آن حتما تقصیر اوست. در جای دیگری ایشان اضافه کردند که ترویج حجاب نیازمند رویکرد جامع است که حتما با فشار و ضرب نمیشود آن را محقق کرد میشود درخواست کرد که ایشان ابعاد این رویکرد جامع را برای جامعه باز کنند ببینیم چه گونه رویکردی است و آیا میتوانند حجاب را بدون زور در جامعه محقق کند ؟اصلا میتوانیم از ایشان بخواهیم ظرف مدت معینی با رویکرد جامع و بدون زور حجاب را ترویج کنند ببینیم نتیجه چه میشود و بعد از آن ایشان را قضاوت کنیم که تجربه شان مثل تجارب شکست خورده قبلی شد و یا طرحی نو در انداخت و سقف های گذشته را شکافت و توانست حجاب را به یک هنجار تبدیل کند و آن را گسترش دهد. نمیشود که در مقام حکمرانی از سایر رویکردها انتقاد کرد و رویکرد موثرتری هم ارایه نداد! #یادداشت_کوتاه #حجاب #ناهنجاری