#آموزش_جنگ_شناختی 📝بخش دوم ♻️ادامه تفاوت های احساس و ادراک مثال های دیگر: 🔷احساس: شنیدن صدای زنگ 🔷 ادراک: تشخیص صدای زنگ به عنوان زنگ در خانه یا زنگ تلفن 🔷احساس: گرمای خورشید روی پوست 🔷 ادراک: احساس گرما و تشخیص منبع آن (خورشید) ❇️آل داود می نویسد: احساس و ادراک دو فرایند به هم پیوسته هستند. احساس اطلاعات خام را برای ادراک فراهم می کند، و ادراک به اطلاعات حسی معنا می دهد. #جنگ_شناختی #جنگ_نرم #درسنامه #سواد_رسانه @amniatemeli

🎥تماشا کنید: کانادا از پس این همه مهاجر بر می آید؟ @amniatemeli

▫️میراث نهایی استولتنبرگ، محافظت از اوکراین در برابر آمریکا #بخش_اول «ینس استولتنبرگ» دبیرکل سازمان پیمان آتلانتیک شمالی که تا پایان سال‌جاری از سمت خود کناره‌گیری می‌کند، قصد دارد رهبری گروه ۵۲ کشوری حامیان اوکراین را که در دست آمریکاست، به ناتو بسپارد. به گزارش  پایگاه خبری- تحلیلی هیل، دبیرکل ناتو در تلاش است تا فشار برای تقویت حمایت بین المللی از اوکراین را به عنوان آخرین میراث خود پس از پایان دوران خدمتش برجای گذارد. استولتنبرگ که اواخر سال جاری پس از یک دهه رهبری این ائتلاف نظامی کنار می رود، در حال ارائه طرحی به ۳۲ کشور عضو ناتو برای ایجاد یک صندوق پنج ساله ۱۰۰ میلیارد یورویی در حمایت از اوکراین است. وی همچنین به دنبال آن است تا ناتو رهبری گروه ۵۲ کشوری حامی اوکراین موسوم به «رامستاین» را که اکنون در دست ایالات متحده است، در اختیار گیرد. این طرح به ویژه پس از سخنان جنجالی دونالد ترامپ در یک گردهمایی انتخاباتی که گفته بود در صورت حمله روسیه به یکی از کشورهای عضو ناتو، وارد عمل نمی شود، مورد توجه قرار گرفته است. به عقیده کارشناسان نیز این طرح که اروپا را بیشتر در نقش رهبری امنیت خود قرار می‌دهد، ناشی از نگرانی ها از جانب آمریکا است که به عنوان یک شریک کمتر قابل اعتماد در نظر گرفته می شود.جیم تاونزند یکی از اعضای ارشد اندیشکده نیو امریکن سکیوریتی (CNAS) و از مقامات ارشد سابق پنتاگون، طرح جدید دبیرکل ناتو را نه تنها ضد ترامپ بلکه ضدآمریکایی دانست.وی افزود: ایده استولتنبرگ حول این محور است که چه ترامپ باشد، چه جمهوری‌خواهان در مجلس نمایندگان، چه قدرت ارتش ایالات متحده، یا هر چیز دیگری، اروپا باید رو به جلو گام بردارد. به نوشته این پایگاه خبری، ماموریت استولتنبرگ ایجاد اجماع بین اعضای ائتلاف و بیانیه ماه ژوئیه (تیرماه) در واشنگتن در نشست سالانه ناتو و به مناسبت هفتاد و پنجمین سالگرد آن است.استولتنبرگ در بروکسل و پیش از نشست وزرای امور خارجه کشورهای ناتو گفت: امیدواریم در نشست بروکسل به سمت اجماع پیش برویم و سپس در نشست سران در واشنگتن به توافق برسیم. انتظار می رود این آخرین نشست سران کشورهای ناتو به دبیرکلی استولتنبرگ باشد. ▪️تلاش اوکراین برای پیوستن به ناتو به دنبال تنش در نشست سال ۲۰۲۳ ناتو در ویلنیوس پایتخت لیتوانی، که ولودمیر زلنسکی رئیس‌جمهوری اوکراین از آمریکا و سایر کشورهای عضو به دلیل خودداری از ورود کی‌یف به این ائتلاف انتقاد کرد، خطرات زیادی برای این نشست پیش بینی شده است.در حال حاضر آمریکا و آلمان سرسخت‌ترین مخالفان درخواست اوکراین برای پیوستن به ناتو در نشست واشنگتن هستند.هرچند آنتونی بلینکن وزیر امورخارجه آمریکا روز پنجشنبه در بروکسل به خبرنگاران گفت: «هدف ما در این نشست کمک به ایجاد پلی برای عضویت اوکراین است. اوکراین عضو ناتو خواهد شد». حامیان اوکراین ماه‌هاست که تلاش می کنند ایده‌هایی در مورد چگونگی تقویت موضع ناتو برای حمایت از کی‌یف ایجاد کنند. اما در این میان ایجاد یک صندوق ۱۰۰ میلیارد یورویی، هماهنگی اهدای تسلیحات و نهادینه کردن برنامه آموزشی ناتو برای نیروهای اوکراینی، این ائتلاف نظامی را به صورت مستقیم در برابر روسیه قرار می دهد و حاکی از یک تغییر بزرگ در نقش محتاطانه پیمان آتلانتیک شمالی است. آمریکا و دیگر متحدان غربی، از زمان آغاز جنگ در اوکراین و از بیم برانگیختن ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهوری روسیه، به دنبال حفظ یک فاصله معین بین ائتلاف و کی‌یف هستند. اما این امر باعث تنش میان مقامات کشورهای حوزه بالتیک، لهستان و اوکراین شده است که می‌گویند پیوستن کی‌یف به ناتو تنها تضمینی است که در صورت دستیابی به آتش‌بس یا توافق صلح، مانع حمله دوباره پوتین به اوکراین می شود. @amniatemeli

🎥 مستند سازی که به دوربین جان بخشید 🔹 ۲۰ فروردین سالروز شهادت مستندساز، روزنامه‌نگار و نظریه‌ پرداز «سینمای اسلامی»، شهید سید مرتضی آوینی @amniatemeli

▫️میراث نهایی استولتنبرگ، محافظت از اوکراین در برابر آمریکا #بخش_پایانی ▪️مقاومت در داخل ناتو مجارستان به عنوان یکی از کشورهای عضو ناتو، بزرگترین مانع در برابر پیوستن کی‌یف به این ائتلاف است و به نوشته هیل،"پیتر سیجارتو" وزیر امورخارجه مجارستان احتمالا بزرگترین چالش استولتنبرگ در نشست پیش رو در واشنگتن خواهد بود.ضمن آنکه اسلواکی را نیز باید از جمله کشورهای هم‌راستای مجارستان در نظر گرفت که پس از انتخابات پارلمانی در ماه سپتامبر (شهریور) شاهد پیروزی یک دولت راست‌گرا بود که روابط دوستانه ای با مسکو دارد. در این میان برخی کشورهای دیگر عضو از جمله اسپانیا و ایتالیا نیز درباره جزئیات ایجاد صندوق ۱۰۰ میلیارد یورویی و اینکه هر کشور باید چه مقدار سرمایه گذاری کند، ابراز نگرانی کرده اند. ▪️ایالات متحده نگران پیشنهاد نشست رامستاین است گزارش ها حاکی است دولت جو بایدن در مورد انتقال گروه حمایتی از اوکراین موسوم به رامستاین به رهبری ناتو ابراز نگرانی کرده است.[دریابان]جان کربی مشاور امنیت ملی کاخ سفید اخیرا در این زمینه به خبرنگاران گفت که اثربخشی گروه‌ بیش از ۵۰ کشور که تحویل تسلیحات برای اوکراین را هماهنگ می‌کنند، موفقیت‌آمیز بوده زیرا توسط آمریکا رهبری می‌شود. هیل با اشاره به همین موارد استنباط کرده که اما استولتنبرگ برای نهایی شدن این طرح احتمالا به شهرت خود به عنوان رهبر دیرینه ناتو تکیه خواهد کرد و دست از نهایی شدن آن برنخواهد داشت.وی که پیش از دبیرکلی ناتو، نخست‌وزیر نروژ بوده، رهبری این ائتلاف نظامی را در دوران پرالتهاب ریاست جمهوری دونالد ترامپ برعهده داشت و توانست سازمان پیمان آتلانتیک شمالی را باوجود اظهارات جنجالی سال ۲۰۱۹ امانوئل مکرون رئیس جمهوری فرانسه که گفت ناتو دچار مرگ مغزی شده است، رهبری کند. @amniatemeli

🔸نئولیبرالیسم به زبان ساده @amniatemeli

🔺مهم‌ترین مسائل جامعه آمریکا 🔸نظرسنجی مؤسسه یورگاو از مردم آمریکا از ۸ تا ۱۱ فوریه ۲۰۲۴ با جامعه آماری ۱۰۰۰ نفر نشان می‌دهد دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی، بیمه تامین اجتماعی و تورم، مهم‌ترین مسائل مردم ایالات متحده آمریکاست. 🔹طبق این نظرسنجی، میزانی از جامعه آمریکا که هر یک از موارد زیر را «بسیار مهم» قلمداد کرده‌اند به این… مرکز: #YOUGOV نویسنده: #UNOUN لینک منبع اصلی؛ https://today.yougov.com/politics/articles/49083-how-americans-want-the-government-to-handle-the-issues-that-matter-most-to-them @amniatemeli

🎥جان مرشایمر، نظریه‌پرداز علوم سیاسی: اسرائیل مضطرب است و می‌خواهد به هر قیمت خود را از افتضاحی که در غزه به بار آورده خارج کند. 🔻حمله به کنسولگری ایران ضربه بزرگی به قانون بین‌الملل بود. 🔻اسرائیل همچون یک یاغی رفتار می‌کند و می‌خواهد به هر قیمت خود را از افتضاحی که در غزه به بار آورده خارج کند. @amniatemeli

📌تحلیل پاسخ ایران به اسرائیل اخیرا نیروهای عراقی حملات نسبتا دقیقی به مواضع حیاتی رژیم صهیونیستی در فلسطین اشغالی داشتند که برخی به اهداف اصابت کرد و برخی نیز توسط سامانه های پدافند این رژیم رهگیری و منهدم شد 🔺سلسله حملات پوششی/ آزمایشی در جولان اشغالی و ایلات و برخی مواضع نظامی صهیونیست ها شدت پیدا کرده است این فرایند می تواند زمینه شناسایی نقاط ضعف چتر پدافندی اسرائیل را برای تهران داشته باشد تا بتواند حملات مستقیم خود را انجام دهد حملات سایر شاخه های مقاومت می توانند نقش پوششی برای حملات اساسی تهران و اختلال محاسباتی در سیستم پدافندی آن ها آن ها را داشته باشد. حملات موشکی و پهپادی ایران به اهدافی در جولان به هیچ عنوان نمی تواند وزانت و تعادل بازدارنده با صهیونیست ها ایجاد کند. چه اینکه جولان از اراضی متعلق به سوریه است و از حیث حقوقی تبعاتی برای ایران نخواهد داشت و طبیعتا وزانت میدانی ویژه و برجسته ای در عرصه کلی تحولات میدانی نخواهد داشت. نخبگان صهیونیستی در حال مدیریت عرصه ذهنی و محاسباتی تهران برای حمله به جولان است،موضوعی که در رفتار پدافندی آن ها می توان مشاهده کرد. 🔺صحبت های سید حسن نصرالله مبنی بر حملات مستقیم ایران به اسرائیل مهر تاییدی بر خط قرمز تعیین شده تهران برای حفظ تمامیت ارضی و منافع ملی است و از آن تخطی نخواهد کرد. 🔺نکته سید حسن نصرالله گمانه زنی ها مبنی بر مذاکره/معامله ایران (آتش بس در غزه و عدم حمله به رفح به ازای عدم واکنش به حمله به کنسولگری) را مردود یا منتفی کرده است. 🔺راهبرد قطعی صهیونیست ها حمله به رفح و همچنین فعال سازی جبهه شمال است،ضربه مستقیم ایران به صهیونیست ها آن هم قبل از تصمیم تهاجمی اسرائیل در جبهه شمال بسیار تعیین کننده است. اینکه حمله ایران دقیقا چه تصوری در ذهن نخبگان اطلاعاتی و امنیتی صهیونیست ها ایجاد می کند مهم است. بنظر می رسد تهران به این فکر می کند که پاسخ صهیونیست ها به این حمله چه خواهد بود و شعاع آن را کاهش دهد طراحی سناریوی تنش از سوی تهران و رفت و برگشت هایی که ممکن است با تل آویو ایجاد شود بسیار مهم است. بازدارندگی اگر با شلیک موشک ها به جولان اشغالی بدست نیاید بی فایده است ابوقاسم

🎥بررسی تاریخچه اقدامات ضدحقوق بشری رژیم صهیونیستی ‌@amniatemeli

🔺آیا ایرانی،ها به صورت آهسته قورباغه اسرائیلی را می‌جوشانند؟ 🔸در افسانه ها آمده است که قورباغه‌ای که در یک دیگ کم عمق آب گرم قرار داده می‌شود، با خوشحالی روی اجاق گاز در دیگ آب باقی می‌ماند، زیرا دما همچنان بالا می‌رود و حتی زمانی که آب به آرامی به نقطه جوش می‌رسد و قورباغه را می کشد، او بیرون نمی پرد. تغییر… مرکز: #the_Cradle نویسنده: #Shivan_Mahendrarajah لینک منبع اصلی؛ https://thecradle.co/articles-id/24219 @amniatemeli

🎥تماشا کنید: آپارتاید در آفریقای جنوبی چگونه شروع و پایان یافت؟ @amniatemeli

#آموزش_جنگ_شناختی 📝بخش سوم ♻️ادامه تفاوت های کلیدی بین احساس و ادراک: ۱. مرحله: احساس اولین مرحله در پردازش اطلاعات حسی است، در حالی که ادراک مرحله ی بعد از احساس و شامل تفسیر اطلاعات حسی می باشد. ۲. سادگی: احساس یک تجربه ی ساده و خام است، در حالی که ادراک یک فرایند پیچیده و ذهنی است. ۳. نقش تجربه: تجربه ی فرد نقشی اساسی در ادراک ایفا می کند، اما در احساس نقش کمتری دارد. ۴. آگاهی: احساس به طور مستقیم در آگاهی فرد رخ می دهد، اما ادراک می تواند به طور آگاهانه یا ناآگاهانه اتفاق بیفتد. #جنگ_شناختی #جنگ_نرم #درسنامه #سواد_رسانه @amniatemeli

🎥 الگوی تمام عیار یک فرمانده نظامی در ایران @amniatemeli

🔺چرا برجام محکوم به شکست بود؟ - بخش دوم حسین دهشیار اصل ماهیت روابط قدرت‌های بزرگ؛ تعامل میان بازیگران مطرح در چهار شکل متجلی می‌گردد. بازیگران یکدیگر را دوست، متحد، دشمن و یا رقیب ترسیم می‌سازند. با توجه به اینکه در کدامین یک از این تصاویر چهارگانه بازیگران مطرح یکدیگر را تعریف می‌نمایند، کیفیت روابط میان آن‌ها هویت می‌یابد. در دوران پسا جنگ سرد، روابط آمریکا با کشورهای بزرگ غیر غربی روسیه و چین کاملاً متفاوت از نقطه نظر ماهوی با دوران بعد از جنگ جهانی دوم می‌باشد. روابط آمریکا با شوروی و چین مائو در شکل و قواره‌ دشمنی در کلان‌ترین سطح آن تعریف می‌شد. این بدان معنا بود که از هر فرصتی باید استفاده شود تا برای طرف مقابل هزینه ایجاد گردد. در این چارچوب واضح است که بازی با حاصل جمع جبری صفر حیات بخش روابط نگریسته گردد. در این مدل تحلیلی شکست طرف مقابل بدون استثنا و بدون در نظر گرفتن پیامدها مثبت تلقی می‌شود. امروزه ماهیت روابط میان آمریکا با این دو کشور فرق کرده و در قواره رقابتی است. برخلاف عصر دشمنی، هدف حذف طرف مقابل نمی‌باشد بلکه جلو زدن و موفق‌تر بودن از رقیب در قلمرو های اقتصادی، نظامی و دیگر حیطه‌ها هدف غایی و اصلی است. این کشورها تلاش می‌کنند که فرصت‌ها و بحران‌ها را به گونه‌ای مدیریت کنند که منجر به پیشی گرفتن از دیگری شود. پس ضرورتاً هر مشکل طرف مقابل به طور غریزی و اتوماتیک نباید مثبت تلقی شود بلکه باید محاسبه گردد که در بلند مدت منافع ملی حکم می‌کند که مشکل طرف مقابل تشدید شود و یا اینکه منافع ملی طلب می‌نماید که در مورد مدیریت معضل، با طرف رقیب همکاری گردد که او بر آن غلبه کند و یا حداقل هزینه کمتری بپردازد. اینجا محاسبات بازی با حاصل جمع جبری صفر مانند عصر دشمنی حاکم نیست و حذف طرف مقابل هدف غایی نمی‌باشد بلکه تنظیم روابط در چارچوب عقلانی و تاکید بر بازی با حاصل جمع جبری مختلط است. در بعضی از موارد که منافع ملی حکم می‌کند (غریزه و ایدئولوژی در این چارچوب هدایت کننده سیاست‌ها نیستند) باید با طرف رقیب که در بحران درگیر است به همکاری پرداخت تا شرایط بحرانی مدیریت شود. چین و روسیه در سازمان ملل تمامی قطعنامه‌های مرتبط به ایران را که آمریکا خواهان آن بود تایید کردند و با آن مخالفتی ابراز ننمودند. منافع قدرت‌های بزرگ چین و روسیه حکم می‌کرد که با رقیب خود آمریکا در این رابطه هم سو رفتار کنند. در عصری که آمریکا شوروی و چین با یکدیگر دشمن بودند ایدئولوژی مبنای شکل دادن چگونگی رفتار در قبال یکدیگر بود. ملاحظات ایدئولوژیک خود را تحمیل می‌کردند تا در رابطه با هر موضوعی بدون توجه به ماهیت آن تصمیم گرفته شود که به ضرورت می‌بایستی خصمانه باشد. اما در عصر رقابت، چین و روسیه ابتدا می‌گویند که منافع ملی (از دید ساختار قدرت سیاسی حاکم) با صدمه زدن به آمریکا غلظت می‌یابد و یا اینکه همکاری با آمریکا در این مورد منجر به استحکام بخشی به منافع ملی می‌گردد. نیازهای فردی، ملاحظات شغلی، کاهلی ادراکی و ضعف‌های شخصیتی منجر به این گشتند که مذاکره کنندگان برجامی به این اصل توجه ننمایند. آمریکا برجام را ترک کرد و تحریم‌های نابود کننده زیرساخت‌های کشور طرف دیگر مذاکره، فزون‌تر شدند. «ادامه دارد» @amniatemeli

🎥داستان حماس، از ابتدا تا طوفان الاقصی 🔺این مستند را در قسمت‌های کوتاه زیر تماشا کنید (مدت زمان هر قسمت حدودا ۵ دقیقه است). 🔹قسمت اول @amniatemeli

#مستند کوتاه «بمب اتم» 🎥داستان بمبی که برتر از هر سلاحی باشد، از سال‌های ابتدایی جنگ دوم جهانی شروع شد. رقابت تسلیحاتی میان «آلمان نازی» و «آمریکا» و «بریتانیا» کار ساخت نخستین بمب‌های اتمی را هموار کرد و سرانجام همین بمب‌ها وقتی بر روی هیروشیما و ناگازاکی فرود آمدند، جنگ به پایان رسید. بمب‌هایی که بلافاصله پس‌از جنگ تبدیل به رقابت دولت‌ها قدرتمند با یکدیگر شدند، نظریه‌پردازی‌های گوناگونی پیرامون آن ایجاد شد؛ اما تاکنون دیگر از آن بمب استفاده نشده‌است. 🔸 این مستند دیدگاهی روایی به تاریخ داشته و نشر آن به‌منزلۀ تأیید یا رد آن نیست. @amniatemeli

🔺جدیدترین وضعیت بایدن و ترامپ در رقابت‌های انتخاباتی 🔸جدیدترین نظرسنجی مؤسسه «امرسون کالج» نشان‌گر برتری اندک ترامپ بر بایدن در رقابت‌های انتخابات ریاست‌جمهوری ایالات متحده آمریکاست. 🔹از دسامبر ۲۰۲۳ روند آرای ترامپ در افکارسنجی این مؤسسه، نزولی و روند آرای بایدن صعودی بوده به طوری که ترامپ از دسامبر ۲۰۲۳ تا مارس ۲۰۲۴ از ۴۷ درصد به ۴۵ درصد تنزل داشته و… مرکز: #EMERSONCOLLEGEPOLLING نویسنده: #UNOUN لینک منبع اصلی؛ https://emersoncollegepolling.com/april-2024-national-poll-trump-46-biden-45/ @amniatemeli

🔸ماجرای چین و تایوان چیست؟ ▪️ آیا یک جنگ دیگر شبیه حمله روسیه به اوکراین در راه است؟ @amniatemeli

🔺توانایی دفاعی یک نیرو و سازمان نظامی؛ مزیت است نه قدرت! سبحان محمدی/ کارشناس روابط بین الملل در ادبیات روابط بین الملل و مباحثات امنیتی در این حوزه به مقوله ای برمی‌خوریم که به موازنه دفاع - تهاجم (Offense-Defense Balance) مشهور است. به طور کلی این معادله بیان دارد که مقوله دفاع یا تهاجم ویژگی های متمایزی از یکدیگر دارند؛ مثلا دقت (Accuracy)تسلیحات یا قابلیت تحرک ادوات نظامی (Mobility) یک ویژگی تهاجمی است؛ و یا قدرت آتش (Fire Power) ویژگی نیروهای دفاعی! در کل این معادله در تحلیل امنیت در چارچوب سیاست تلاش دارد که میان توانایی های دفاعی و تهاجمی یک سازمان نظامی تفکیک قائل شود. تقریبا همه کشورها با حداقل ظرفیت نظامی می‌توانند مدعی قابلیت های دفاعی باشند ( در کمترین حالت، دفاع از خود) چرا که یک نیروی دفاعی بر میدان نبرد و موقعیت جغرافیایی سرزمینی خود اِشراف دارد و به نیروی کمتری به نسبت مهاجم احتیاج دارد و با تسلیحات و استعداد رزمی کمتر می‌تواند از خود و سرزمین اش در برابر دشمن مهاجم با بهره گیری از شناخت جغرافیایی و مواضع بهتر زمینی همچنین نیروی بومی دفاع کند. اما در بحث تهاجمی قضیه کاملا متفاوت است. نیروی تهاجمی باید اطلاعات دقیق و بیشتر از توانایی های مادی و معنوی حریف، شناخت زمین حمله، بسیج نفرات بیشتر با احتساب تلفات احتمالی، توانایی پشتیبانی و لجستیک قوی و دوربرد ... داشته باشد تا بتواند هم موقعیت جدیدی و تثبیت شده ای را در زمین حریف کسب کند و هم امنیت خود را با وجود گسترش دامنه عملیاتی تامین کند پس با این توضیحات کاملا واضح است که یک سازمان نظامی با ظرفیت تهاجمی به چه میزان قدرت اطلاعاتی، تسلیحاتی و لجستیکی بیشتری به نسبت نیروی مدافع که صرفا در موضع خود انتظار حریف را می‌کشد دارد و نیازی به جا به جایی وسیع نمی‌بیند. پس توسعه قابلیت های تهاجمی یک نیرو، قدرت ( به معنای نیروی تغییر دهنده صحنه بازی و میدان) آن محسوب میشود. به مانند بازی فوتبال که تیم بهتر، تیمی است که بتواند در زمین حریف گل بزند و پس از آن به موقعیت دفاعی خود بازگردد، اینکه یک سازمان نظامی هم بتواند عملیات دفع تهدید دور از خانه را انجام دهد و به موقعیت اولیه خود بازگردد، یک سازمان نظامی قدرتمند لقب میگیرد؛ به غیر از این، آن سازمان صرفا مزیت دفاعی ( دفاع از خانه) دارد نه قدرت تهاجمی ( بازی خارج از خانه)! برای مثال، روسیه زمانیکه متوجه تهدید خارج از خانه ( اوکراین ) شد با ورود به زمین حریف با هدف رفع تهدید و ضربه پیش‌دستانه تا نقطه معینی پیشروی و رفع تهدید کرد و حریم امنیتی خود را ارتقا و مستحکم تر کرد؛ اما در مثال دیگر، این نکته در بحث چین صدق نمیکند؛ چین با وجود قدرت اقتصادی و مادی بالای خود هنوز در یک جنگ دور از خانه توانایی های تهاجمی خود را محک نزده است ( الخصوص تهدید تایوان) و اگر توانست تهدید تایوان را خنثی کند می‌تواند ادعای قدرت تهاجمی داشته باشد! البته باید در اینجا به نکته مهمی که در پی این مباحثات مطرح میشود نیز اشاره کنیم و آن اینکه، معیار تمایز جنگ مشروع از نامشروع در اینست که آیا یک کشور از امنیت خود دفاع می‌کند یا منافع اش؟! برای مثال، روسیه می‌تواند مدعی باشد در پشت مرزهای خود و برای دفاع از امنیت اش می‌جنگد اما آمریکا که سابقه لشگرکشی به هزاران کیلومتر آن طرف تر را دارد و هرگز خاک و مرزهای رسمی اش به طور مستقیم تهدید نشده است نمی‌تواند این ادعا را داشته باشد و تاکنون برای منافع و زیاده خواهی های امپریالیستی خود جنگیده است. جمهوری اسلامی ایران نیز بر اساس شواهد و تجربیات، تاکنون به ارتقا و توسعه قابلیت های دفاعی به منظور دفاع از سرزمین و مرزهای خود اهتمام داشته و این موضوع، به کسب مزیت دفاعی منجر شده و در این زمینه توفیقات زیادی هم داشته است اما هنوز به طور عینی قابلیت های تهاجمی که پیشتر به تعدادی از مولفه های آن اشاره کردیم را به طور گسترده توسعه نداده است ( البته از حیث نظری قطعا تاکنون طرح ها و استراتژی های مربوط بر روی میز مراجع تصمیم گیرنده نظامی ایران قرار گرفته و مورد بحث نیز بوده است)! در پایان باید گفت که " مسیر کسب و ارتقا قدرت، مسیر ناهمواری است ". نیاز به تغییر سیاست ها و تصمیمات در این مسیر همیشه و به سرعت احساس می‌شود. فرض کنید دشمن بخواهد در خلیج فارس به خاک ایران یعنی جزایر سه گانه حمله کند؛ یا در قفقاز جنوبی دشمن متوهم بخواهد کریدور زمینی مسیر ایران به روسیه و اروپا را مسدود کند؛ از منظر و منطق دفاعی و با توضیحات فوق، برگزاری رزمایش پشت مرزها و داخل خاک خود تهدید را رفع نمی‌کند! زمانیکه با اطلاعات موثق و مستند توانستید در ساحل مبدا، دشمن را قبل از حرکت زمین‌گیر کنید و مورد حمله قرار دهید و منصرف از ادامه عملیات، منطق قابلیت تهاجمی به شما میگوید " دارای قدرت تهاجمی و بازدارنده شده اید" ! @amniatemeli

🎥نگاهی به نيكولو ماكياولى ▪️پدر پراگماتيسم سياسى غرب @amniatemeli

🎥نوارهای محرمانه صدام 🔺راز سر به مهر دیکتاتور عراق 🔸سوتفاهم های بغداد و واشنگتن که مسیر را برای جنگ هموار کرد 🔹تصاویر ماهواره ای از ایران که افسر سیا برای صدام آورد، اما او می گفت اعتمادی ندارم @amniatemeli

🔺گسترش ناتو به سمت شرق جایی که ناتو حضور رو به جلوی بیشتری دارد 🔸هر یک از هشت گروه نبرد دارای یک کشور به اصطلاح چارچوب هماهنگ کننده است که فعالیت‌های گروه مذکور را هدایت می‌کند. برای مثال، ایالات متحده فرماندهی حضور لهستان را بر عهده دارد، در حالی که بریتانیا و آلمان به ترتیب این نقش را برای گروه‌های نبرد استونی و لیتوانی ایفا می‌کنند. توجه به این نکته مهم است که اگرچه این نیروها دارای ساختار فرماندهی محلی هستند، اما همچنان توسط مراکز فرماندهی متمرکز ناتو هدایت می شوند. به عنوان مثال، چهار گروه نبرد بالتیک از طریق مقرهایی در لتونی و لهستان سازماندهی می شوند. در حالی که ناتو اطمینان می دهد انگیزه استقرار نیروهای نزدیک به مرز روسیه با انگیزه های بازدارندگی و دفاعی است، اما گسترش این گروه‌های نبرد را می‌توان به‌عنوان توسعه فعال این اتحاد بین‌المللی به سمت شرق تعبیر کرد. @amniatemeli

🔺چرا برجام محکوم به شکست بود؟ - بخش سوم و پایانی حسین دهشیار اصل شناخت ساختارسیاسی؛ یکی از بنیانی‌ترین مولفه‌های حیات بخش در شکل دادن به ماهیت نتایج مذاکرات، شناخت چارچوب تصمیم‌ گیری در کشور طرف دیگر مذاکره می‌باشد. در مذاکرات برای اینکه بتوان احتمال عدم تحقق نتایج (پایبندی به تعهدات) به دست آمده را به۶ حداقل ممکن کاهش داد، حکم می‌کند که به فرایند تصمیم گیری در شکل دادن به معادلات سیاسی در کشور هدف توجه مبذول شود. آمریکا جمهوری دموکراتیک (دموکراسی مبتنی بر قانون اساسی) است. از ۱۷۸۹ تا کنون این کشور در این چارچوب به روابط بین‌الملل خود هویت بخشیده است. برای اینکه هر توافقی میان قوه مجریه آمریکا و کشوری دیگر بار حقوقی برای آمریکا به وجود آورد و این کشور مسئولیت قانونی انجام توافقات را در برابر خود بیابد، به ضرورت می‌بایستی توافق برخاسته از هر مذاکره‌ای به شکل قرارداد بسته بندی شود. این بدان معناست که سنا در مقام مجلس علیای قوه مقننه (کنگره) می‌بایستی با رای مثبت حداقل دو سوم اعضا (۶۰ نفر) آن را تصویب کند تا برای کشور آمریکا الزام حقوقی به وجود آید، جدا از اینکه چه فردی رئیس جمهور است و چه مقطع زمانی می‌باشد. برجام توافقی بود که به سنای آمریکا فرستاده نشد و در حد توافق میان ساکن کاخ سفید و طرف دیگر میز مذاکره باقی ماند. در نتیجه فقط در شکل تعهد فردی رئیس جمهور استقرار یافت و به همین روی بار حقوقی برای کشور آمریکا به وجود نیاورد. باراک اوباما آگاه بود که اکثریت سناتورها مخالف متن امضا شده به وسیله مشاوران او هستند و اجماع نظر وسیع میان دو طیف حزبی در مخالفت با توافق او وجود دارد. توافقی از این دست که شکل قرارداد نمی‌یابد تا زمانی دوام دارد که رئیس جمهور علاقه و اشتیاق نشان دهد. اگر به هر دلیلی او نظرش عوض شود می‌تواند آن را باطل اعلان کند. رئیس جمهور و یا روسای جمهور بعدی هم هیچ الزامی برای پایبندی به توافق قبلی ندارند و مختار هستند آن را به دور بیاندازند. ساختار قدرت سیاسی و شخص باراک اوباما حساسیتی به این واقعیت نشان ندادند چون این آگاهی وجود داشت که به جهت اهرم‌های قدرت در اختیار آمریکا و جایگاه این کشور در سیستم و از سویی دیگر ظرفیت‌های محدود طرف دیگر توافق برای پاسخگویی در صورت نقض توافق به وسیله آمریکا و همچنین بی بهره بودن طرف دیگر توافق از داشتن متحد استراتژیک منطقه‌ای و جهانی هزینه غیر قابل مدیریتی برای واشینگتن به دنبال نقض توافق بوجود نمی‌آید. وودر ویلسون رئیس جمهور آمریکا در سال ۱۹۱۹ در کنفرانس ورسای توافق صلح و پیوستن این کشور به جامعه ملل را امضا کرد اما سناتورهای موسوم به شکست ناپذیر توانستند اکثریت اعضای سنا را ترغیب کنند که توافقات ورسای را رد کنند. در مورد برجام آنچنان بی معنا بودن و عبث بودن علت وجودی آن که خریدن وقت بود، در جامعه سیاسی آمریکا محرز قلمداد می‌گشت که توافق حتی لیاقت رفتن به سنا را نیز نیافت. بارک اوباما فقط خواهان ثبت یک دستاورد در رزومه خود بود و برایش هم مهم نبود بعد از او چه اتفاقی می‌افتد و چه هزینه‌های سرسام آوری برای طرف دیگر توافق رقم خواهد خورد. باراک اوباما برجام را کم هزینه یافت پس آن را پذیرا شد. دونالد ترامپ هم نفی آن را کم هزینه یافت و توافق را به گوشه‌ای پرتاب کرد. رئیس جمهور مستقر در کاخ سفید تصمیم رئیس جمهور پیشین را باطل اعلام کرد و تحریم‌ها گزنده‌تر شدند. نیازهای فردی، ملاحظات شغلی، کاهلی ادراکی و ضعف‌های شخصیتی تصمیم گیرندگان پای میز مذاکره منجر به این گشتند که این اصل مورد توجه قرار نگیرد و امتیازات اعطا شده به آمریکا به فنا روند. واقعیات را می‌توان حاکمیتی تفسیر نمود و واقعیات را می‌توان به قلمرو چالش رهنمون نساخت، اما هیچگاه نمی‌توان آن‌ها را کتمان و پیامدهای حقارت بار آن را مخفی کرد؛ چرا که هزینه‌های توان فرسا را رقم می‌زنند. اصول بنیانی حیات‌دهنده قلمرو مذاکره آگاهانه نادیده انگاشته شدند و در محیطی کاذب نقطه ‌برجام بسته شد. @amniatemeli