ما هرجوری که بخواهیم میتونیم برای ظرفیت های داخلی خودمون تصمیم بگیریم ،حتی می توانیم از آن ها استفاده نکنیم✋ دنیا و منطقه منتظر ما نمی ماند و این سرعتی که در توسعه کشورهای منطقه شکل گرفته است برای آینده ما در منطقه چیزی جز فاصله ریشه ای در بسترهای متعدد قدرت نتیجه ای ندارد. فعال کردن این ظرفیت ها به ذهن های چابک و متخصص متعهد برای طراحی نقشه راه روشن در مناطق استراتژیک ایران بستگی دارد. تنها راه عبور از خود تحریمی همین مساله است. بندر چابهار و مکران و به صورت کلی سیستان و بلوچستان به محل نزاع رقبای توسعه این منطقه از جمله امارات بخاطر جبل علی و پاکستان برای گوادر و حتی بندر صحار عمان تبدیل شده است. رهاسازي توسعه عمومی سیستان و بلوچستان در دهه های گذشته بسترها و گسل های امنیتی برای سوء استفاده های خارجی را ایجاد کرده است و ما همچنان معتقدیم منهای توسعه پایدار منطقه مکران می شود آن را از فضای امنیتی به تجاری و اقتصادی منتقل کرد. ابوقاسم

چرا دانشجویان آمریکایی این قدر خشمگین شده‌اند؟ دکتر فواد ایزدی - عضو هیأت علمی دانشگاه: 🔹دانشگاه‌های برجسته آمریکایی سال‌هاست ارتباط علمی و مالی با رژیم صهیونیستی دارند و دانشجویان این موضوع را می‌دانند. 🔸مبالغ حاصله از موقوفات دانشگاه‌های آمریکایی، در اسرائیل سرمایه‌گذاری شده و علاوه بر این ارتباطاتی هم بین آنها با شرکت‌های تولید جنگ افزار مانند لاکهید مارتین وجود دارد که در حال تجهیز صهیونیست‌ها هستند. 🔹دانشگاه‌های برتر آمریکا هزینه‌های کارهای پژوهشی خود را از همین شرکت‌ها می‌گیرند و کارهای آنها را انجام می‌دهند و همه اینها پیش چشم دانشجویان آمریکایی است. @amniatemeli

🔴 فراخوان پذیرش مقالات علمی 💠 فصلنامه "دولت‌پژوهی ایران معاصر" ✅ این فصلنامه به‌عنوان فصلنامه علمی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، در حوزه "مطالعات حکمرانی در ایران" از تمامی اساتید، محققین و پژوهشگران جهت ارسال مقاله بر اساس اهداف و راهبردهای این نشریه دعوت به عمل می‌آورد. این فصلنامه با توجه به رسالت خویش پذیرای مقالات در حوزه "نظام‌سازی سیاسی و دولت در جمهوری اسلامی ایران" و "چالش‌های نظام سیاسی و دولت در ایران معاصر" با تمرکز بر نهضت مشروطه و انقلاب اسلامی می‌باشد. 🟦 محورهای فراخوان: ▫️اندیشه دولت در ایران و جهان اسلام ▫️جایگاه و مفهوم قدرت در دولت اسلامی ▫️دولت اسلامی و سیاست خارجی در ایران معاصر ▫️نسبت دیپلماسی عمومی و تمدن اسلامی ▫️جامعه، هویت ملی و دولت اسلامی در ایران معاصر ▫️فضای مجازی و دولت در ایران معاصر ▫️فرهنگ سیاسی و دولت اسلامی در ایران معاصر ▫️نسبت عدالت و دولت پس از انقلاب اسلامی ▫️نسبت مقاومت و دولت اسلامی ▫️نسبت دولت و تمدن اسلامی ▫️ترجمه و نقد کتب در حوزه نظام‌سازی ✅راه ارتباطی و نحوه ارسال آثار👇🏻 ☎️02174188647 🌐https://irsj.ihu.ac.ir/ 🇮🇷 مرکز علم و فناوری انقلاب اسلامی و دفاع مقدس 🇮🇷 @amniatemeli

📹 ۵ نکته درمورد موشک بالستیک، کروز و هایپر سونیک @amniatemeli

🔺جزئیات توافق امریکا و عربستان برای عادی‌سازی روابط ریاض و تل‌آویو یک مقام آگاه در گفت‌وگو با «میدل ایست نیوز» جزئیات توافق امنیتی و نظامی و سیاسی امریکا و عربستان و رژیم صهیونیستی را که به عادی‌سازی روابط ریاض و تل‌آویو ختم می‌شود فاش کرد. به گفته این مقام آگاه، توافق امنیتی دیپلماتیک امریکا و عربستان و اسرائیل و فلسطین به مراحل نهایی خود رسیده و دولت امریکا درباره آن با ولیعهد عربستان به توافق رسیده است. این مقام افزود که این توافق ابعاد گوناگونی دارد اما سه محور اصلی آن امضای توافق دفاع مشترک میان عربستان و امریکاست که در آن هرگونه ابهام درباره کاری که امریکا در صورت هرگونه حمله از جانب ایران در دفاع از عربستان انجام می‌دهد وهمچنین بر عکس آن، یعنی آنچه عربستان در صورت حمله به منافع امریکا انجام می‌دهد، برطرف شده است. به گفته این مقام، محور دوم توافق تسهیل دستیابی عربستان به سلاح‌های پیشرفته امریکاست. همچنین در محور سوم، دو کشور درباره برنامه هسته‌ای غیر نظامی تابع نظارت شدیدی توافق کرده‌اند که به موجب آن عربستان می‌تواند از منابع اورانیوم خود برای رآکتورهای هسته‌ای استفاده کند. این مقام در ادامه تأکید کرد که در برابر، عربستان متعهد شده که سرمایه‌گذاری‌های چین در خاک عربستان و نیز روابط نظامی خود با چین را محدود کند و سامانه‌های پدافندی جدید خود را کاملا با تسلیحات امریکایی نوسازی کند، تعهدی که منافع بسیاری برای تولیدکنندگان سلاح امریکایی خواهد داشت و به ارتش‌های دو کشور امکان همکاری متقابل را می‌دهد. به گفته این مقام آگاه، عربستان با انرژی ارزان و وسعت خاک خود می‌کوشد که مراکز بزرگ پردازش اطلاعات را که شرکت‌های بزرگ فناوری امریکا برای گسترش هوش مصنوعی نیاز دارند در خاک داشته باشد چون هزینه این‌گونه اماکن و هزینه تأمین سوخت آنها در خود امریکا بسیار گزاف است. این مقام آگاه تأکید کرد که عربستان در ازای همه این توافقات روابط خود را با رژیم صهیونیستی برقرار خواهد کرد با این شرط که «بنیامین نتانیاهو» متعهد به همکاری برای برقراری راه حل دو کشوری با همکاری تشکیلات خودگردان فلسطینی پس از اصلاح آن باشد. اين در حالی است که جیک سولیوان، مشاور امنیت ملی امریکا، به همراه «برت مک گورک» هماهنگ‌کننده امور خاورمیانه در کاخ سفید و «تیم لیندرکینگ» فرستاده ویژه رئیس جمهور امریکا در امور یمن، به زودی به عربستان سفر خواهد کرد. عادی‌سازی روابط عربستان و رژیم صهیونیستی از محورهای این سفر اعلام شده است. @amniatemeli

🎥جان میرشایمر دانشمند علوم سیاسی آمریکا و بنیانگذار نظریه رئالیسم تهاجمی اخیرا مدعی شد که اگر ایران تسلیحات هسته ای داشته باشد موجب صلح در خاورمیانه می شود. @amniatemeli

/فارن افرز/ ▫️تشکیل اتحاد منطقه‌ای علیه ایران؟ نه! اعراب نمی‌خواهند پل‌های پشت سرشان را خراب کنند / تصمیم عرب‌ها درمورد تهران و تل آویو چیست؟ #بخش_اول "فارن افرز" در مطلبی به قلم "دالیا داسا کایه" و "سنم وکیل" نوشت: زمانی که ایران در روز 13 آوریل بیش از 300 موشک و پهپاد روانه اسرائیل کرد، اردن به دفع این حمله کمک نمود. گزارش های رسانه ای اولیه نشان داد که چند دولت دیگر عربی نیز در دفاع از آسمان اسرائیل مشارکت داشته اند؛ اما این اقدامات بعدا تکذیب شد. با این وجود، شماری از رهبران اسرائیلی و برخی ناظران در واشنگتن این اقدامات را به عنوان نشانه ای از یک تغییر جهت مهم تعبیر کردند.   به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: استدلال آنها این بود که در صورت تداوم تشدید تنش با ایران این دولت ها طرف اسرائیل را می گرفتند. سپهبد هرزی هالوی، رئیس ستاد مشترک ارتش اسرائیل اعلام کرده که حمله ایران «فرصت های جدیدی برای همکاری ها در خاورمیانه ایجاد کرده است.» انستیتوی مطالعات امنیت ملی که اندیشکده ای اسرائیلی است هم اعلام کرده که «ائتلاف منطقه ای و بین المللی که در دفع حملات ایران به اسرائیل مشارکت داشت پتانسیل ایجاد یک اتحاد منطقه ای علیه ایران را نشان داد.»   پس از آنکه اسرائیل به شکلی محدود به حمله ایران پاسخ داد، دیوید ایگناتیوس، ستون نویس واشنگتن پست نوشت که اسرائیل «مانند رهبر یک ائتلاف منطقه ای علیه ایران عمل کرد.» وی در ادامه اظهار داشت، اسرائیل با واکنشی محدود «ظاهرا در حال بررسی منافع متحدان خود در این ائتلاف یعنی عربستان، امارات و اردن بوده است که همگی کمک های بی سر و صدایی در جریان حمله هفته گذشته کرده بودند.» به نظر این تحلیلگر مسائل منطقه، این اقدام نشان از یک "تغییر پارادایم برای اسرائیل" دارد که "شکل جدیدی" به خاورمیانه خواهد بخشید.اما این ارزیابی ها ناشی از ذوق زدگی بیش از حد به نظر می رسد و نمی تواند پیچیدگی چالش های منطقه را به تصویر بکشد. مطمئنا با توجه به ماهیت بی سابقه تبادل آتش صورت گرفته بین ایران و اسرائیل در ماه آوریل، استراتژی آینده اسرائیل علیه ایران ممکن است ملاحظات منطقه ای را بیش از پیش مد نظر قرار دهد. اما واقعیت های منطقه که مانع از همکاری ها بین اعراب و اسرائیل می شود تغییر چندانی نکرده است. حتی قبل از حمله 7 اکتبر حماس و جنگ متعاقب آن در غزه، دولت های عربی که توافقات ابراهیم را امضا کرده و به عادی سازی روابط با اسرائیل تن داده بودند، از حمایت های نتانیاهو از توسعه شهرک های اسرائیلی در کرانه باختری و بی تفاوتی وی در قبال تلاش های وزرای دست راستی اش برای تضعیف وضعیت موجود در بیت المقدس ناامید شده بودند. مجموعه حملات شهرکت نشینان اسرائیل علیه فلسطینیان در شهرهای کرانه باختری در بهار 2023 این تنش های منطقه ای را بیش از پیش شعله ور ساخت. پس از آنکه ارتش اسرائیل در ماه اکتبر عملیات نظامی خود در غزه را آغاز کرد موجب به راه افتادن موجی از اعتراضات در خاورمیانه شد، رهبران عربی بیش از پیش علاقه خود به جانبداری علنی از اسرائیل را از دست دادند زیرا مطلع بودند که این همکاری علیه می تواند به مشروعیت آنها در داخل لطمه بزند.   هیچ بخشی از پاسخ چند کشور عربی به این دور از منازعات بین ایران و اسرائیل نشان نمی دهد که این مواضع تغییر قابل توجهی را شاهد بوده است. آن گروه از دولت هایی که اسرائیل از آنها به عنوان "اتحاد سنی" یاد می کند، در واقع به دنبال برقراری توازن در روابطشان با ایران و اسرائیل، صیانت از اقتصاد و امنیت خود و بیش از همه جلوگیری از بروز یک جنگ منطقه ای هستند. اولویت آنها احتمالا همچنان پایان دادن به جنگ ویرانبار غزه و نه تقابل با ایران خواهد بود. با این حال در حالی که تنش ها بین ایران و اسرائیل رو به افزایش است، اشتیاق دولت های عربی برای سرعت بخشیدن به یکپارچگی منطقه ای با اسرائیل بیش از هر زمان دیگری بستگی به تمایل اسرائیل به پذیرش یک دولت فلسطینی دارد. @amniatemeli

🎥زندگینامه ارسطو @amniatemeli

/فارن افرز/ ▫️تشکیل اتحاد منطقه‌ای علیه ایران؟ نه! اعراب نمی‌خواهند پل‌های پشت سرشان را خراب کنند / تصمیم عرب‌ها درمورد تهران و تل آویو چیست؟ #بخش_پایانی پیش از حمله 13 آوریل اسرائیل، عربستان و امارات اطلاعاتی را در خصوص حمله ای قریب الوقوع با ایالات متحده تبادل کردند. مرکز فرماندهی آمریکا سپس از این اطلاعات برای هماهنگی پاسخ خود با اسرائیل و سایر شرکایش استفاده کرد. اردن به هواپیماهای ایالات متحده و بریتانیا اجازه داد تا وارد حریم هوایی این کشور شده و پهپادها و موشک های ایرانی را دفع نمایند. گزارش های رسانه ای اولیه به ویژه در ایالات متحده و اسرائیل تاکید داشتند که یک تلاش گسترده منطقه ای موجب خنثی شدن حمله ایران گشته است.   اما خیلی زود روشن شد که نقش اعراب در دفع حمله ایران محدود بوده است. هم عربستان و هم امارات صراحتا هرگونه مشارکت نظامی مستقیم در دفاع از اسرائیل را رد کرده اند. مقام های اردنی نیز اظهار داشته اند که این مشارکت برای حفاظت از منافعشان ضروری بوده است. ملک عبدالله دوم تاکید کرده که کشورش برای کمک به اسرائیل اقدام نکرده است.تلاش هایی که دولت های عربی برای مقابله با ایران انجام دادند، تقریبا مطمئنا ناشی از تمایل آنها برای حفظ روابطشان با ایالات متحده بوده نه نزدیک تر کردن خودشان به اسرائیل. از زمانی که اسرائیل حمله به غزه را آغاز کرده، رهبران عربی از اینکه جو بایدن توفیق چندانی در محدود کردن اقدامات اسرائیل نداشته غافلگیر شده اند. اما آنها همچنان به دنبال تعمیق همکاری های خود با واشنگتن هستند. آنها منبع جایگزینی برای امنیتی که آمریکا برایشان فراهم می کند نمی بینند.دولت های عربی به ویژه دولت های حاشیه خلیج فارس از تلاش های اسرائیل برای تضعیف توانمندی های نیروهای نیابتی ایران استقبال می کنند. اما آنها به احتمال زیاد مخالف هرگونه حمله مستقیم به ایران خواهند بود که می تواند منطقه را که هم اکنون نیز چشم انداز اقتصادی شکننده ای دارد بی ثبات نماید و یا منجر به حمله متقابل ایران در منطقه شود. هرچند منفعت دولت های عربی در حفظ روابط دفاعی نزدیک با واشنگتن نهفته است، اما آنها نمی خواهند به بلوکی بپیوندند که به صراحت علیه ایران و حامیان جهانی اش نظیر روسیه کار می کند. آنها ترجیح می دهند موازنه ای بین روابط مختلف منطقه ای و جهانی خود برقرار نمایند، نه اینکه پل های پشت سرشان را خراب کنند. اما به رغم این محدودیت ها، دولت های عربی می توانند نقشی تعیین کننده در جلوگیری از افزایش بیشتر تنش بین ایران و اسرائیل ایفا کنند. تقویت خطوط ارتباطی بین دو کشور و برقراری تماس هایی برای مدیریت بحران حیاتی تر از گذشته است. کشورهای عربی ای که با هر دو طرف رابطه دارند می توانند از این روابط برای تشویق به خویشتن داری و کمک به ارسال پیام ها بین طرفین استفاده کنند و برای جلوگیری از جنگ و یا کاهش آسیب ها در صورت شروع منازعه تلاش نمایند. در بلندمدت برای برقراری ثبات در منطقه، کشورهای خاورمیانه باید چهارچوب خودشان را برای گفتگوهای منظمی که مسیر را برای مشارکت هم طرف ایرانی و هم طرف اسرائیلی باز می کند ایجاد نمایند. رویارویی اخیر ایران و اسرائیل که دو طرف را به آستانه یک جنگ کامل رساند، نشان دهنده میزان فوریت و ضرورت برقراری چنین دیالوگ هایی بود.   اما جهان باید انتظارات خود برای برقراری روابط نزدیک تر بین اعراب و اسرائیل را واقع بینانه تر کند. همکاری های فنی ای که دولت های عربی و اسرائیل اخیرا در حوزه هایی نظیر انرژی و تغییرات اقلیمی داشته اند احتمالا ادامه خواهد داشت. اما نشست های مهم منطقه ای که علنا تعاملات سیاسی دولت های عربی با اسرائیل را تبلیغ می کند، تاثیر چندانی نخواهد داشت مگر آنکه اسرائیل به جنگ در غزه خاتمه دهد. تا آن زمان تلاش های دولت های عربی برای حفظ روابط اقتصادی شان با اسرائیل نیز همچنان محدود باقی خواهد ماند. یک استراتژی کوتاه مدت واقع بینانه تر اولویت دهی به حمایت از تلاش ها برای میانجیگری وجلوگیری از تنش بیشتر بین ایران و اسرائیل خواهد بود. @amniatemeli

🎥عدالت چیست؟ از افلاطون بپرسیم! ‌ @amniatemeli

💠🌹۱۰ اردیبهشت روز ملی خلیج همیشه فارس گرامی باد💠🌹 @amniatemeli

/فارن پالیسی/ ▫️چین، ایران را رها نمی کند؛ چرا؟ / چرا پکن در ماجرای اخیر، تهران را به تل آویو ترجیح داد؟ #بخش_اول "جیمز پالمر" در "فارن پالیسی" نوشت: در ماجرای تقابل اخیر ایران و اسرائیل، چین طرف تهران را گرفته اما به نظر می رسد که پکن در تلاش برای تنش زدایی از وضعیت موجود و در عین حال طعنه زدن به آمریکاست. رسانه های چینی در اولین گزارش های خود از حمله غیرمنتظره ایران به اسرائیل، در تبعیت از خط خبری رسانه های ایرانی گفتند که حملات موشکی و پهپادی ایران اهداف نظامی در خاک اسرائیل را نابود کرده است. اما زمانی که مشخص شد این موضوع صحت ندارد، خبرهای مذکور و این ادعا که ایران برای تنش زدایی تلاش می کند حذف شدند. در عوض رسانه های چینی این خط خبری را در پیش گرفتند که حمله اخیر "نمادین" بوده است.چین دارای روابط گسترده ای با ایران است و تماس بلافاصله وزیر امور خارجه چین با تهران بعد از حمله و تمجید از اقدام متقابل ایران نشان می دهد که پکن علاقه ای برای دست شستن از این روابط ندارد. روابط با تهران یکی از ستون های اصلی اهداف پکن در خاورمیانه است. این اهداف شامل حفظ جریان نفت، ادعای پایبندی به اصول اخلاقی در مقایسه با آمریکا، ایجاد روابط با رهبران اقتدارگرا و امتناع از گرفتاری های پرهزینه است. به گفته"یون سون"، تحلیلگر مسائل منطقه این استراتژی وضعیت متناقضی را ایجاد می کند. چین احتمالا ترجیح دهد که ایالات متحده همچنان یک تضمین کننده امنیت خاورمیانه باقی بماند، هرچند که مکررا و به صورت علنی از این نقش انتقاد می کند. ائتلافی که برای دفع حملات ایران تشکیل شد نشان داد که ساختارهای ایجاد شده توسط ایالات متحده تا چه اندازه قدرتمند هستند و اردن و عربستان در دفع حملات موشکی و پهپادی ایران هر کدام در حال ایفای نقش خویش بودند.با توجه به نقش اساسی ای که موشک ها در برنامه های چین برای هرگونه جنگ احتمالی با تایوان دارند، این اقدامات ممکن است ارتش چین را نگران کرده باشد. (تایوان نیز از نزدیک منازعه ایران و اسرائیل را رصد می کند). تسویه های درون سازمانی ارتش چین به دلیل مسائلی نظیر فساد و مسائل لجستیکی در بخش راکتی اتفاق افتاده است و نشان می دهد که پکن نیز ممکن است در یک جنگ تهاجمی با ناکامی های مشابهی مواجه شود.این جنگ تا حدودی موجب تضعیف اعتباری شده که چین در سال گذشته از طریق دیپلماسی موفق خود و کمک به شکل گیری یک توافق مصالحه بین ایران و عربستان اندوخته و وانگ یی، وزیر امور خارجه چین آن را موجب ایجاد "موجی از مصالحه" خوانده بود. در ابتدا به نظر می رسید که جنگ اسرائیل و حماس در حال کمک به نزدیک تر کردن دولت های رقیب به یکدیگر است، اما حملات اخیر ایران نشان داد که شکاف بین این کشورها تا چه حد عمیق است. هرچند چین به دنبال حفظ روابط خود تقریبا با تمام طرف ها در خاورمیانه است، اما وضعیت موجود آسیب هایی جدی بر روابط چین با تل آویو وارد ساخته است. دیپلمات های چینی پشت درهای بسته تلاش می کنند همتایان اسرائیلی شان را قانع کنند که اظهارات علنی دولت چین نشان دهنده منویات قلبی پکن درباره لزوم مجازات دولت اسرائیل بابت اقداماتی که انجام داده است نیست و پکن همچنان خواهان حفظ روابط دوجانبه است.اسرائیل در سال های اخیر علاقمند به گسترش روابط با چین بوده است. بنیامین نتانیاهو روابط دو دولت را "ازدواجی در بهشت" توصیف کرده و اسرائیل را یک "شریک کوچکتر بی نقص" برای چین خوانده بود. شرکت های فن آوری اسرائیلی زمانی تمایل زیادی برای حضور در بازارهای چین داشتند. نزدیکی اسرائیل به چین حتی پیشتر موجب ایجاد نگرانی های امنیتی برای ایالات متحده شده بود. @amniatemeli

🎥معجزه اقتصاد آلمان؛ چه شد که از زیر ویرانه‌های جنگ قد علم کردند؟ @amniatemeli

🎥تمثیل غار افلاطون @amniatemeli

/فارن پالیسی/ ▫️چین، ایران را رها نمی کند؛ چرا؟ / چرا پکن در ماجرای اخیر، تهران را به تل آویو ترجیح داد؟ #بخش_پایانی در سال 2010 زمانی که چین  سیاست سرکوب جمعی اقلیت مسلمان سین کیانگ را در پیش گرفت، پرسنل امنیتی دولت اسرائیل را برای ارائه آموزش های لازم به دانشجویان دانشگاه امنیت دولتی خلق به کار گرفت. چین همچنین در استفاده از هوش مصنوعی برای شناسایی به اصطلاح پیکارجویان پیشرو بوده است. اکنون اسرائیل در حال استفاده از این فن آوری برای انجام حملات مستقیم در غزه است. در همین حال، شرکای چین در خاورمیانه نیز مشکلی با سیاست سرکوب دسته جمعی مسلمانان در سین کیانگ نداشتند.اما خودداری چین از محکوم کردن حمله 7 اکتبر حماس بدان معنا بود که اسرائیل احتمالا در آینده موضع سختگیرانه تری در قبال انتقال فن آوری و قراردادهای تجاری اتخاذ خواهد کرد. اتکای چینی ها بر نگاه همتایان ایرانی شان در فهم تحولات منطقه ممکن است یک مشکل درازمدت برای پکن ایجاد کند. (زمانی که من در دهه 2010 در چین بودم، از مشاهده اینکه چگونه مقام های چینی روایت مقام های ایرانی درباره تحولات جنبش سبز را می پذیرفتند متعجب بودم.) هرچند چین دارای اساتید دانشگاهی فراوانی با تخصص در امور خاورمیانه است، اما گوش شنوا برای شنیدن تحلیل های آنها در دوران ریاست جمهوری شی جینپینگ به حدی کاهش یافته که برخی از آنها با پیدا کردن موقعیت های شغلی در کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس از این کشور مهاجرت کرده اند. در نهایت نگرانی های ایران درباره نفوذ سی آی ای و تهاجم فرهنگی غرب با نگرانی های خود حزب کمونیست چین در این زمینه همخوانی دارد و موجب تقویت این نگرانی ها می شود. @amniatemeli

کتابی که پشت پرده حمایت آمریکا از اسرائیل را افشا می‌کند 👤مهدی خانعلی‌زاده پژوهشگر مطالعات امنیت بین الملل @amniatemeli

شتاب نفوذ ترکیه در آسیای مرکزی،/امضای ۱۰ توافقنامه تجاری بین قزاقستان و ترکیه ۱۰ سند تجاری به ارزش بیش از 180 میلیون دلار در یک مجمع تجاری در آنکارا بین مقامات قزاقستان و ترکیه به امضا رسید. امروزه دو کشور نزدیک به 100 پروژه سرمایه گذاری مشترک به ارزش 3.8 میلیارد دلار را اجرا می کنند. این اسناد اغلب مربوط به افزایش تعاملات تجاری بویژه در زمینه‌های کشاورزی و مواد معدنی و توسعه زیرساخت‌های لجستیکی بود. وزیر حمل و نقل قزاقستان اظهار داشت که حجم حمل و نقل بار بین دو کشور از طریق راه آهن در یک سال گذشته حدود 40 درصد افزایش یافته است و افزود که برنامه ریزی برای توسعه مسیر حمل و نقل بین المللی ترانس خزر برای افزایش چشم انداز حمل و نقل در نظر گرفته شده است. به گفته وزیر بازرگانی قزاقستان، این کشور قصد دارد صادرات 34 نوع محصول به ترکیه را به ارزش بیش از 630 میلیون دلار افزایش دهد. خب ترکیه یکی از پنج شریک تجاری بزرگ قزاقستان و در میان 20 سرمایه گذار برتر این کشور است  .  در یک دهه گذشته، ترکیه 6 میلیارد دلار در اقتصاد قزاقستان سرمایه گذاری کرده است ابوقاسم

🎥آگوست کنت @amniatemeli

🔺قدرت‌نمایی لابی اسرائیل علیه متمم اول قانون اساسی آمریکا در اعتراضات دانشجویان 🌿 اعتراضات وسیع دانشجویان و بعضا اساتید دانشگاه‌های آمریکا علیه حمایت بی‌قید و شرط دولت متبوعشان از اقدامات ضد حقوق بشریِ دولت اسراییل در غزه و کرانه‌ی باختری، پدیده‌ جدیدی در فرهنگ سیاسی آمریکا نیست. ایالات متحده قبلا نظیر این تجمعات را در دهه۶۰و۷۰ میلادی و در اعتراض به جنگ ویتنام، در دهه۹۰ در اعتراض به جنگ خلیج فارس و در ابتدای هزاره سوم در اعتراض به جنگ عراق به خود دیده است. البته شدت اعتراضات علیه جنگ ویتنام خاصه در اواخر دهه۶۰ میلادی بسیار زیاد بود تا جایی که در دوران نیکسون حتی به کشته شدن ۴دانشجو در دانشگاه دولتی کنت انجامید و موجی میلیونی را به راه انداخت. در آن زمان، متفکرانی چون جان رالز، هانس مورگنتا و نوام چامسکی معتقد بودند که مقاومت گسترده مدنی نهایتا دولتمردان آمریکا را مجبور خواهد کرد که نیروهای نظامی‌شان را از ویتنام بیرون بکشند. البته این اعتراضات خیلی دیر به ثمر نشست و جنگ بی‌ثمر ویتنام تا سال۱۹۷۵ به طول انجامید. 🌿   اما بحثی که در اعتراضات اخیر بسیار برجسته شده، بحث آزادی بیان و تجمعات در محیط‌های دانشگاهی آمریکاست. قبل از پرداختن به این موضوع باید گفت که آنچه در وقایع شش ماه اخیر بسیار به چشم آمده، قدرت چشمگیر لابی اسراییل در جهت‌دهی سیاست کلی آمریکاست. لابی اسراییل - متشکل از ده‌ها سازمان و نهاد قدرتمند که AIPAC فقط یکی از آنهاست - بی‌شک یکی از چند لابی قدرتمند سیاسی در آمریکاست و قدرتی فراحزبی دارد که چون چتری، سیاست‌سازان برجسته‌ی هر دو حزب اصلی آمریکا را در بر می‌گیرد. ازقضا چند هفته پیش بود که جان میرشایمر - استاد روابط بین‌الملل در دانشگاه شیکاگو و نظریه‌پرداز برجسته‌ی واقع‌گرایی تهاجمی - به مثابه کسی که مهم‌ترین و مفصل‌ترین پژوهش دانشگاهی درباره لابی اسراییل را منتشر کرده است، گفت که تاثیر لابی بر سیاست امریکا حالا از هر موقعی بیشتر شده است. اما آیا لابی می‌تواند مخل متمم اول قانون اساسی آمریکا که ضامن آزادی بیان است شود؟     🌿 اعمال فشار بر موسسات و سازمان‌های خصوصی مشمول متمم اول قانون اساسی نیست. برای مثال دولت فدرال نمی‌تواند روی شرکت متا (مالک فیسبوک، واتساپ، اینستاگرام و..) یا توییتر (در مالکیت فعلی ایلون ماسک) نسبت به اتخاذ سیاست‌های خاصی فشار بیاورد. این شرکت‌ها طبق قوانین داخلی خود می‌توانند محدودیت‌هایی را برای کاربران خصوصی خود اعمال کنند چنانکه توییتر در زمان اعتراضات بعد از کشته شدن جورج فلوید، حساب رسمی دونالد ترامپ را هم مسدود کرد. این قاعده شامل دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی خصوصی آمریکا - از جمله دانشگاه‌های مشهوری مانند هاروارد، ام‌آی‌تی، استنفورد، کلمبیا، پنسیلوانیا، پرینستون، ییل و... - نیز می‌شود. 🌿 ناگفته پیداست که لابی اسراییل صاحب نفوذ بسیاری در میان مدیران رده بالای بسیاری از این موسسات خصوصی است فلذا موفق شده تا با معادل‌انگاریِ اعتراض به دولت اسرائیل و یهودستیزی، استانداردهای خود را بر این موسسات خصوصی تحميل کند که خارج از حیطه‌ی عمومی و شمول متمم اول قانون اساسی آمریکا هستند. ___ ارجاعات: [1]. https://www.aljazeera.com/program/upfront/2024/3/29/john-mearsheimer-israel-lobbys-influence-on-us-policy-as-powerful-as-ever?traffic_source=rss @amniatemeli

🎥چرا روشنفکران به سوسیالیسم تمایل دارند؟ هایک پاسخ می‌دهد...‌‌ @amniatemeli

من برداشتم از خیزش دانشجویی اروپا و آمریکا این است که دامنه شکاف هویتی در همین مقیاسی که در سطح دانشگاه ها شاهد آن هستیم(نه بیشتر)بسیار مهم است. گسل های مشابه مساله فلسطین که نقض حقوق انسانی و بشری توسط اسرائیل با تایید ضمنی غرب همراه شده است من رو یاد جنایت های نظامی آمریکا در ویتنام و واکنش جنبش های دانشجویی انداخت دانشگاه کلمبیای نیویورک در این تحول نرم برای تبیین واقعیت غرب بسیار موضوعیت دارد. دانشگاه کلمبیا مبداء خیزش های دانشجویی از سال ۱۹۶۸ در جنگ ویتنام تا تحولات آفریقای جنوبی و سودان بود که در بسیاری از مسائل معادلات این دانشگاه و برخی سیاستگذاری ها را تغییر و یا با چالش روبه رو کرد بنابراین این دانشگاه موتور محرک خیزش های مهمی است که باید به آن پرداخته شود و نقش آن ها در اعتراضات نسبتا فراگیر در دانشگاه های اروپایی و آمریکایی را بخوبی ارزیابی کرد و عمق اضطراب نتانیاهو و برخی سیاسیون آمریکا از مبدا حرکت عدالتخواهانه آن ها است. ما باید به جهاد دانشجویی این عزیزان احترام بگذاریم و حمایت کنیم دانشجویان بهترین دانشگاه های جهان قید منافع شخصی خودشان را زدند، ممکن است اخراج شوند یا تابعیت برخی این عزیزان سلب شود اما اون انگیزه ای که این عزیزان را در تصمیم و اراده این حرکت مصمم کرده است بسیار مهم و جای آنالیز دارد و برای اهل فن جای تامل. این سطح از اهتمام برای حمایت از مظلومیت فلسطینی ها در غزه برآمده از یک لایه شناختی پایدار در آمریکا و غرب است که قابل مهار نیست. ابوقاسم

🎥چرا آمریکا سوسیالیست نشد؟ @amniatemeli

/کانورسیشن/ ▫️کانال مهمی به نام عمان / چرا مسقط برای ایران و آمریکا مهم است؟ #بخش_اول "کانورسیشن" در مطلبی به قلم "کریستین کواتس اولریشن" محقق انستیتوی بیکر در دانشگاه رایس نوشت: پیش از حمله پهپادی و موشکی ایران به اسرائیل در 13 آوریل، تهران به واشنگتن اطلاع داده بود که در پاسخ به حمله هوایی به ساختمان سفارتش در دمشق از افزایش قابل توجه تنش اجتناب خواهد کرد. این پیام توسط عمان منتقل شده بود.   به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: بحران فعلی در خاورمیانه، وضعیتی است که مقام های عمانی سال هاست برای اجتناب از آن تلاش کرده اند. عمان، کشوری در جنوب تنگه هرمز و دارای روابط دفاعی و امنیتی نزدیکی با ایالات متحده و بریتانیا از این موضوع به خوبی آگاه هست که حملات تلافی جویانه متقابل ریسک یک جنگ گسترده را که می تواند پای کل کشورها و بازیگران غیردولتی منطقه را به این درگیری بکشد، افزایش می دهد.افزایش بیشتر تنش بین تهران و تل آویو چنین نتیجه ای در پی خواهد داشت. اما در عین حال به ویژه با توجه به عدم وجود کانال های رسمی دوجانبه برای گفتگو و کاهش تنش چنین نتیجه ای می تواند حاصل یک اشتباه محاسباتی یا سوء تفاهم باشد.   این همان جایی است که نقش افرینی عمان آغاز می شود. این کشور حاشیه خلیج فارس سال هاست که بی سر و صدا مشغول ایجاد سابقه در زمینه کاهش تنش های منطقه ای از طریق دیپلماسی بوده است. عمان از زمان حمله 7 اکتبر حماس نیز این نقش را ادامه داده است. در ماه های بعد از آغاز حمله اسرائیل به غزه عمان گفتگوهایی را در سطح بالا با ایران برگزار نموده، میزبان دیوید کامرون، وزیر امور خارجه بریتانیا بوده و خواستار برقراری آتش بس در غزه شده است.در حالی که طرف های مخاصمه به دنبال کاستن از سطح تنش هستند، مسقط اکنون می تواند نقشی حیاتی در باز نگه داشتن کانال ارتباطی بین ایران و آمریکا ایفا نماید.   عمان در کنار همسایگانش یعنی قطر و کویت و همچنین سوئیس که حافظ منافع ایالات متحده در ایران است، نقش مهمی در دیپلماسی غیررسمی میان دو کشور ایفا کرده است. اما رویکرد عمان متفاوت از سایر کشورهاست. این کشور به جای مشارکت در گفتگوهای مستقیم فضایی را برای دیالوگ فراهم می سازد و بیش از آنکه به عنوان میانجی عمل کند، یک تسهیل کننده به شمار می رود.دلایل مختلفی برای ایفای نقش تسهیل کننده از سوی عمان وجود دارد. بر خلاف چند کشور دیگر منطقه نظیر عربستان یا امارات، عمان سابقه تنش با ایران را در کارنامه ندارد. عمانی ها در دوران حکومت پهلوی و در دهه 1970 میلادی از کمک های نظامی ایران برای سرکوب شورشیان در استان ظفار استفاده کردند. حتی پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز عمان ترجیح داد همچون دیگر کشورهای منطقه از رقابت منطقه ای و تلاش برای به افزایش نفوذ ژئولپتیک که موجب تیره و تار شدن روابط کشورهای حاشیه خلیج فارس با ایران شد اجتناب نماید.همانطور که سعید بدر البوسیدی، وزیر امور خارجه عمان می گوید: «ما تلاش می کنیم از موقعیت میانجیگریمان بین قدرت های بزرگ برای کاهش احتمال جنگ در همسایگی خود استفاده کنیم.» @amniatemeli

🎥 این کریدور جدید هم ایران را دور میزند @amniatemeli

/کانورسیشن/ ▫️کانال مهمی به نام عمان / چرا مسقط برای ایران و آمریکا مهم است؟ #بخش_پایانی بر خلاف قطر که توجهات جهانی را در خصوص نقش میانجیگری اش بین اسرائیل و حماس برانگیخت، عمانی ها ترجیح می دهند کمتر میانجیگری کنند و بیشتر تسهیل گری نمایند. آنها چنین نقشی را در گفتگوها بین نمایندگان حوثی ها و دولت عربستان نیز ایفا کرده اند.نقش تسهیل گری عمان اشکال مختلفی به خود می گیرد. گاهی می تواند در قالب انتقال پیام و حفظ کانال های ارتباطی غیرمستقیم بین طرف های درگیر اتفاق بیافتد و گاهی از طریق ترتیب فراهم نمودن کانال های غیررسمی و میزبانی نشست های غیررسمی.    ویلیام برنز، رئیس سابق سازمان سیا در کتابش تحت عنوان "کانال پشت پرده" که پس از بازنشستگی اش نوشته به تشریح نقش عمان در مذاکرات منتهی به توافق هسته ای ایران پرداخته است. این کانال پشت پرده پس از آن شکل گرفت که مقام های ایرانی در سال 2012 پیامی را از طریق عمان به آمریکا منتقل و  پیشنهاد برگزاری نشستی در مسقط را مطرح نمودند.این کانال پشت پرده در طول 8 دور مذاکرات سازنده که طولانی ترین تعامل بین ایران و آمریکا از سال 1979 تا آن زمان محسوب می شد، سری باقی ماند. اعتماد طرفین به مقام های عمانی نقشی حیاتی داشت و نتیجه مثبت نشست ها موجب ایجاد اعتماد نسبت به استفاده از کانال عمان در هر یک از طرفین شد.    ظاهرا تنها باری که عمان تمایلی به ایفای این نقش نداشت، زمانی بود که پس از ترور ژنرال سلیمانی در ژانویه 2020 تنش ها به اوج خود رسیده بود، زیرا سلطان قابوس، پادشاه عمان در آن مقطع به شدت بیمار بود. در غیاب عمان، سوئیس مدیریت این کانال پشت پرده را بر عهده گرفت.در طول دوره افزایش تنش ها از زمان حمله 7 اکتبر، عمان پیام هایی را بین مقام های ایرانی و آمریکایی رد و بدل کرده است. در ژانویه 2024 مقام های عمانی میزبان هیئت های عالی رتبه ای از هر دو کشور بودند و بین نمایندگان دو طرف که در اتاق هایی جداگانه مستقر بودند به تبادل پیام پرداختند.حتی پس از آنکه اسرائیل به یک ساختمان سفارت ایران در دمشق حمله کرد و احتمال یک جنگ منطقه ای بالا گرفت، عمان تلاش کرد تا تنش ها را فرو بنشاند.در 7 آوریل، وزیر امور خارجه ایران با سفر به عمان فرصتی را فراهم کرد که مقام های عمانی، آمریکا و دیگر کشورهای غربی را در جریان موضع ایران که مصمم بود به حمله دمشق پاسخ دهد، قرار دهند.   هرچند بحران جاری در خاورمیانه از چنان گستردگی ای برخوردار است که عمان به تنهایی نمی تواند حل و فصل آن را مدیریت نماید، اما توانایی میانجیگران مورد اعتماد نظیر عمان در کنار قطر و سوئیس برای باز نگه داشتن کانال های ارتباطی جهت به حداقل رساندن احتمال هرگونه افزایش تصادفی تنش در سمت ایران و تکمیل دیالوگ آمریکا و اروپا با رهبران اسرائیل در تلاش برای یافتن یک راه حل مسالمت آمیز برای مناقشه فعلی نقشی بسیار حیاتی را ایفا می کند. @amniatemeli

🔷سالروز شهادت بزرگمرد معلم علم و اخلاق، بر تمامی اهالی علم و اخلاق تسلیت باد. 🔹بیانات سال 1390 مقام معظم رهبری (مدظله العالی) در توصیف مقام شهید مطهری : شهید عزیزمان، معلم برجسته و همیشه زنده و پایدارمان، مرحوم شهید مطهری را باید گرامی بداریم. من عرض بکنم؛ اینکه روز معلم را در سالگرد شهادت شهید مطهری قرار دادند، یک معنای نمادین و پرمغز و پرمضمونی دارد؛ چون حقاً و انصافاً مرحوم شهید مطهری یک انسان بزرگ و برجسته بود. زندگی او، تلاش و مؤمنانه و عالمانه، همراه با احساس درد، همراه با یک بصیرت کامل در میدان علم و معرفت و فرهنگ بود. خدای متعال هم این مرد بزرگ را مأجور کرد، پاداش داد و شهادت را نصیب او کرد؛ در واقع او را زنده نگه داشت؛ »بل احیاء عند ربّهم«.یک متخرّج و تحصیلکرده‌ی حوزه‌ی علمیه‌ی قم، وقتی با کوله‌بار معرفت و دانشی که به طور عمیق آموخته است، می‌آید در دل محیط فرهنگ و تعلیم و تربیت عمومی و نسل جوان قرار میگیرد، اینقدر منشأ برکات میشود. @amniatemeli

🔺روابط بین‌الملل: از قدرت به نیت - بخش دوم حسین دهشیار این برداشت از ماهیت روابط بین بازیگری و این که رفتار کشورها چگونه شکل می‌گیرد، محققاً امروزه در صورتی که در تصمیم ‌گیری‌های مرتبط به سیاست خارجی محوریت داشته باشد، پیامدهای آسیب رسان به منافع ملی را متجلی خواهد نمود. ویژگی عصر پسا جنگ سرد به ویژه از اوایل قرن بیست و یکم، تکثیر ظرفیت های نظامی در میان بازیگران رده دوم و به عبارتی افزایش قدرت نظامی کشورها در گستره‌ی گیتی می‌باشد. تعداد بازیگران صاحب قدرت نظامی و توانمند در حیطه ‌برخورداری از ظرفیت‌های تکنولوژیک بومی در قلمرو ساخت تسلیحات پیشرفته بر خلاف گذشته که تقریباً در انحصار اروپا و آمریکا بود، دیگر وجود ندارد. در گستره ‌خاورمیانه تعداد کشورهایی که از نظر نظامی مطرح و اثرگذار هستند به هیچ روی قابل مقایسه با قرن بیستم نمی‌باشند. حال که تعداد کشورهای صاحب قدرت نظامی فراوان گشته و با وقوف به این واقعیت که توازن نظامی گسترش یافته، باید اذعان داشت که معیار و شاخص تعیین کننده ‌رفتار بازیگران در رابطه با یکدیگر بر خلاف گذشته دیگر نمی‌تواند توجه انحصاری به میزان قدرت نظامی باشد. قدرت نظامی تاثیرگذار به جهت دادن به رفتار در مقام مقایسه با گذشته کمتر گشته چون تفاوت قدرت نظامی کشورها دیگر فاحش نیست و توازن تقریبی وجود دارد و به همین روی ترس از مورد حمله قرار گرفتن کاهش یافته است. توان نظامی تقریباً برابر به این معنا می‌باشد که قطعیت برای پیروزی از میان برود. نبود قطعیت در تسلط، جنگ افروزی را بسیار ریسک پذیر نموده است. در این شرایط آنچه امروزه تعیین کننده‌ی کلیدی در قوام دادن به رفتار بازیگران در صحنه‌ی بین‌المللی باید در نظر گرفته شود همانا نیت آنان است. برخلاف قدرت نظامی که تعیین میزان و اثرات آن امکان‌پذیر بود، به هیچ روی این امکان در مورد فهم نیات تصمیم‌ گیرنده و آگاهی به آن وجود ندارد. در خصوص نیات بازیگران، تصمیم گیرندگان هیچگاه قادر به طی طریق در محیط قطعیت نیستند، هر چند که امروزه برداشت از تعیین کیفیت روابط بین بازیگری با توجه به واقعیات می‌بایستی براساس در نظر گرفتن نیات تصمیم گیرندگان ترسیم شود. آنچه این اقدام را بسیار مشکل می‌سازد این نکته کلیدی می‌باشد که نیات دارای دو جنبه ‌کنونی و آینده است. «ادامه دارد» @amniatemeli

🎥چینی ها انحصار ایرباس و بویینگ را می شکنند؟ @amniatemeli

اسرائیل باید انتخاب کند: حمله به رفح یا عادی سازی با ریاض؟ در هفته های اخیر، دیپلماسی آمریکا برای پایان دادن به جنگ غزه و ایجاد روابط جدید با عربستان سعودی به یک انتخاب بزرگ برای اسرائیل و نخست وزیر بنیامین نتانیاهو تبدیل شده است: چه چیزی را بیشتر می‌خواهید؟رفح یا ریاض ؟ آیا می‌خواهید یک حمله گسترده به رفح را برای نابودی به حماس، آن‌هم… مرکز: #The_New_York_Times نویسنده: #Thomas_L_Friedman لینک منبع اصلی؛ https://www.nytimes.com/2024/04/26/opinion/israel-war-rafah-riyadh.html @amniatemeli

🔺روابط بین‌الملل: از قدرت به نیت - بخش سوم و پایانی حسین دهشیار حتی اگر با توجه به ویژگی‌های شخصیتی، باورها، ملاحظات هویتی و منفعتی تصمیم‌گیرندگان و از سویی دیگر سابقه تصمیمات و رفتارهای گذشته بتوان در شکل حداقلی در خصوص نیات در شرایط کنونی به یک فهم قابل قبول رسید، در رابطه با نیات آینده تصمیم‌گیرندگان با توجه به گریزناپذیری تغییر و تحول در تمامی قلمروهای زیستی به هیچ روی چنین امکانی وجود ندارد. امروزه به جهت این که توازن نسبی قدرت میان بسیاری از کشورها وجود دارد، که در طول یکصد سال اخیر بی‌سابقه باید قلمداد گردد و این که قطعیت در خصوص تعیین رفتار بازیگر تنها بر اساس قدرت نظامی در اختیار او فراهم نیست، به ضرورت توجه باید معطوف به نیات تصمیم‌گیرندگان گردد. با در نظر گرفتن این که نیات تصمیم‌گیرنده کاملاً ذهنی و غیر قابل اندازه‌گیری هستند و از سوی دیگر نیات از دو وجه کنونی و آینده برخوردار می‌باشند، متوجه می‌شویم که در عصر حاضر در مقام مقایسه با قرون گذشته، به شدت مشکل است که بتوان از قطعیت در خصوص چگونگی رفتار بازیگران صحبت کرد که این پیش‌بینی رفتار بازیگران را به شدت محدود می‌سازد. امروزه کشورها با شرایطی مواجه هستند که تصمیم‌گیری ‌در قلمرو روابط بین‌الملل را برای آن‌ها بسیار مشکل ساخته است. برداشت در خصوص چگونگی شکل گیری رفتار که در گذشته محوریت آن قدرت نظامی بود دیگر جوابگو نیست و باید برداشتی نیت محور را در دستور کار قرار داد برای این که موفق به حداقل رساندن تصمیم‌گیری‌های غلط شد. این محققاً مشکل اساسی در شکل دادن به روابط کشورها در قرن کنونی باید در نظر گرفته شود. روابط بین بازیگری امروزه بسیار پر تنش‌تر از گذشته و عدم قطعیت در رابطه با چگونگی شکل دادن به روابط فزون‌تر گردیده، چرا که برداشت بازیگر از صحنه‌ی جهانی و این که چگونه بر اساس آن رفتار خود را در رابطه با دیگر کشورها شکل دهد، چون می‌بایستی مبتنی بر نیات باشد، به ضرورت غیر قطعی خواهد بود. مهم‌ترین مولفه ‌شکل دادن بی‌اعتمادی بین بازیگری که در بستر آن بحران‌ها به صحنه می‌آیند عدم قطعیت در محاسبه رفتار دیگر بازیگران است. جهانی که در آن قدرت نظامی متکثر باشد به ضرورت اشتباه محاسبه و ارزیابی فراوان شایع ‌می‌گردد. در بستر وقوف به این مهم است که نباید انتظاری جز سوء تعبیر واقعیات و روزمرگی بحران‌ها را درگسترده روابط بین‌الملل داشت. @amniatemeli