پس از شهادت #امام_حسين علیه السلام سرِ مطهّر حضرت را به كوفه و شام بردند در هر دو شهر، افراد متعدد،‌ آياتي را از رأس مطهّر شنيده و روايت كرده ‌اند و آن روايات برخي مربوط به كوفه و برخي مربوط به شام می باشد.  الف) روايات مربوط به كوفه: بعضي از اهل كوفه، آياتي را از سر بريده امام "ع" شنيده و نقل كرده ‌اند كه به برخي از آنها اشاره می شود: ١ـ « #زيد_بن_ارقم» مي ‌گويد: در غرفة خود نشسته بودم. ديدم #سر_بريده امام حسين "ع" را به سر نيزه زده و مي ‌برند؛ هنگامي كه محاذي منزل من رسيد، شنيدم كه اين آيه را مي‌ خواند: «أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحابَ الْكَهْفِ وَ الرَّقِيمِ كانُوا مِنْ آياتِنا عَجَبا» (١) آيا گمان كردي #اصحاب_كهف و رقيم از آيات عجيب ما بودند؟!» از تعجب موهاي بدنم راست شد! صدا زدم: «رَأسُكَ وَ اللهِ يَا ابْنَ رَسُولِ اللهِ أعْجَبُ وَ أعْجَبُ؛ به خدا سوگند! سر بريده تو ای فرزند رسول خدا، عجيب ‌تر و عجيب ‌تر است.»(٢) ٢ـ ابو مِخنف از شعبی روايت كرده كه ديدم: سر بريده امام حسين "ع" را در #كوفه بر نخل خرما آويزان كرده‌ اند، سر بريده تنحنح كرد و از اول #سوره_كهف قرائت نمود، تا آية «إِنَّهُمْ فِتْيَةٌ آمَنُوا بِرَبِّهِمْ وَ زِدْناهُمْ هُدى» (٣) آن ها "اصحاب كهف" جواناني بودند كه به پروردگارشان ايمان آوردند و ما بر هدايتشان افزوديم؛ ولي مشاهده اين معجزه از سر بريده بر مأموران حامي يزيد جز ضلالت و گمراهي چيزي نيفزود؛ زيرا به دنبال آن، سر مطهّر را بر درختي آويزان كردند‌ و اين آيه از آن شنيده شد: «وَ سَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ‏» (۴) آن ها كه ستم كردند، به زودی مي ‌دانند كه بازگشتشان به كجاست.(۵) ٣ـ روايت شده ابن زياد، پس از آن كه سر مطهر امام حسين "ع" را تحويل گرفت، آن را به #خولي بن يزيد اصبحی داد و گفت: اين را ببر نگهدار و هر وقت خواستم، بياور. خولي دو زن داشت، اول نزد يكي از آن ها رفت، هنگامي که زن فهميد سر حسين "ع" را آورده، وی را از منزل بيرون كرد. نزد زن ديگرش رفت و به او گفت: اين سر يك خارجي است كه بر ابن زياد خروج كرده و از گفتن اسمش خودداری كرد؛ آن سر را روي خاك، زير «اِجّانه» (ظرفي كه با آن لباس می ‌شويند، مثل طشت) گذاشت. پاسي از شب گذشت، زن بيرون آمد. ديد كه نوري قوی از آن سر به سوي آسمان بالا مي ‌رود! نزديك آمد. صداي #قرائت_قرآن از آن سر بريده مي ‌شنيد تا طلوع فجر و آخرين آيه ‌اي كه شنيد، اين بود: «وَ سَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ» در آن شب، قضايايی رخ داد كه در نهايت آن زن به دست شوهرش شهيد شد.(٦) ب) روايات مربوط به شام: در شام نيز افراد متعددي آياتی از قرآن را از سر بريدة حضرت سيدالشهدا "ع" شنيده و نقل كرده ‌اند كه به برخي از آنها اشاره می گردد: ١ـ از «حرث بن وُکَیدَۀ» نقل شده که می‌ گوید: من در میان مأموران حمل رأس حسین "ع" بودم، شنیدم که از اول آیة ٩ سورة کهف تا پایان آیه ١٣ همان سوره را قرائت کرد؛ و نیز شنیدم که آیه ٢٢٧ #سوره_شعراء «وَ سَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ‏» را خواند؛ من در نفس خودم تعجب کرده و مشکوک شدم. در همان حال صدای امام حسین "ع" را شنیدم که فرمود: «يَا ابْنَ وُكَيْدَةَ أ مَا عَلِمْتَ إنَّا مَعْشَرَ الْأئِمَةِ أحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّنَا» ای فرزند وُکیده! آیا نمی ‌دانی که ما امامان نزد خدا زنده ‌ایم؟ پیش خود تصمیم گرفتم که سر را از مأموران سرقت کنم. صدا زد: ای فرزند وُکیده! نمی ‌توانی این کار را بکنی! گناه ریختن خون من به وسیله آن ها از گرداندن سرم بزرگ ‌تر است!‌ آن ها را به حال خود واگذار! سپس این آیه را خواند: «الَّذينَ كَذَّبُوا بِالْكِتابِ وَ بِما أَرْسَلْنا بِهِ رُسُلَنا فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ * إِذِ الْأَغْلالُ في‏ أَعْناقِهِمْ وَ السَّلاسِلُ يُسْحَبُونَ» (٧) به ‌زودی (نتیجه کار خود را) می ‌دانند، در آن هنگام که غل و زنجیرها بر گردن آنان قرار گرفته و آنها را می ‌کشند. (٨) ٢ـ از «سلمة بن کهیل» نقل شده که: سر بریده امام حسین "ع" را بالای #نیزه دیدم که می‌ خواند: «فَسَيَكْفِيكَهُمُ اللَّهُ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيم‏» (٩) خداوند شرّ آن ها را از تو دفع می ‌کند و او شنونده و دانا است. (١٠) ٣ـ «منهال بن عمر» می گوید: سر بریده امام حسین "ع" را در #دمشق دیدم و مردی در کنار آن سر قرائت می ‌کرد: «أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحابَ الْكَهْفِ وَ الرَّقِيمِ كانُوا مِنْ آياتِنا عَجَباً» (١١) در همان لحظه دیدم سرِ مطهر با زبان فصیح گفت: «أَعْجَبُ مِنْ أَصْحَابِ الْكَهْفِ قَتْلِي وَ حَمْلِي» (١٢) کشتن من و گرداندن سرِ من در شهرها از داستان اصحاب کهف نیز تعجب ‌آورتر است. ┄┄┄┅═✧❁❁✧═┅┄┄┄ آموزش تخصصی اصول و فنون مداحی سخنوری و فن بیان فکور ٠٩١٩١٠۵٣٩٦٦ https://eitaa.com/amoozeshe_maddahi_fakoor ⇓⇓⇓⇓⇓

▫️#مرثیه_خوانی ▫️#گریه_حضرت_آدم بر سید الشهدا علیه السلام چون خدای تعالی خواست که توبه آدم را قبول کند جبرئیل را به نزد او فرستاد، تا به او تعلیم دهد که بگوید: یا حمید بحق محمد ، یا عالی بحق علی ، یا فاطر بحق فاطمه ، یا محسن بحق الحسن ، یا قدیم الاحسان بحق الحسین و منک الاحسان. چون کلام #جبرئیل به نام امام حسین علیه السلام رسید #آدم از شنیدن آن دلش شکست و اشکش جاری گردید ، سبب آن را از جبرئیل پرسید، جبرئیل پاسخ داد: یا آدم ولدک هذا یصاب بمصیبت تصغر عندها المصائب. یعنی: ای آدم این فرزند تو به مصیبتی گرفتار می شود که همه #مصیبت_ها در برابرش کوچک می گردد. آدم علیه السلام پرسید: آن مصیبت چیست؟ جبرئیل فرمود: ای آدم یُقتَلُ عَطشاناً ، غَریباً ، وَحیداً ، فَریداً ، لَیسَ لَهُ ناصِرٌ وَ لا مُعینٌ، وَ لَو تَراهُ یا آدَم وَ هُوَ یَقُولُ : واعَطَشاهُ وا قِلَّةَ ناصِراهُ ، حَتّی یَحوُلُ العَطَشُ بَینَهُ وَ بَینَ السَّماءِ کَالدُّخانِ ، فَلَم یَجِبهُ اَحَدٌ الاّ بِالسًّیُوفِ وَ شُربِ الحُتُوفِ ، فَیَذبَحُ ذِبحَ الشّاةِ مِن قَفا ، وَ یَنهَبُ رَحلَهُ وَ تَشهَرُ رُئوُسَهُم فِی البُلدانِ وَ مَعَهُم النِّسوانِ، کَذلِکَ سَبَقَ فِی عِلمِ المَنّان. یعنی: ای آدم کشته می شود در حالیکه #تشنه است، از وطن دور مانده، و تنها ست، کمک و یاری کننده ای برای او نیست، و اگر او را ببینی در حالیکه عطش بین او و بین آسمان مانند دود فاصله شده در حالیکه می گوید: وای از تشنگی، وای از کمی یاور، پس کسی جواب او را نمی دهد مگر با #شمشیرها و نوشاندن مرگ ها، پس #سر_بریده می شود مانند قوچ (اما) از قفا، و خیمه اش غارت می گردد، و سرها شان در شهر ها گردانده می شود و حال آنکه زنها با آنهایند؛ اینچنین در علم(خداوند) منّان از پیش قرار گرفته است. پس حضرت آدم و جبرئیل علیهما السلام هر دو مانند مادر جوان از دست داده گریه کردند. و این واقعه در صحرای #عرفات اتفاق افتاد و ملائکی که در آنجا بودند همگی گریه کردند و این گریه آدم بود که سبب آمرزش او گردید و چون در آن روز #توبه او قبول شد آن روز را عرفه و آن مکان را عرفات نامیدند. ▫️منبع: ⇐بحار الانوار ج ۴۴ ص ٢۴۵ چاب بیروت ⇐عوالم العلوم ج ١٧ ص ١٠۴ ⇐ریاض الابرار فی مناقب ائمة الاطهار ج ١ ص ١٧۴ ⇐العوالم الامام حسین(شیخ عبد الله بحرانی) ص ١٠۴ ⇐موسوعه شهادت معسومین(جنه الحدیث فی معهد باقر العلوم) ج٢ ص ٣۴ ⇐الامام حسین فی احادیث فریقین (سید علی ابطحی) ج ٢ ص ٣١٣ ⇐المجالس العاشوریه فی الماتم الحسینیه ع (شیخ عبدالله بن حسن آل درویش) ص٢٢ ⇐الامامه الالهیه (تقریر بحث شیخ محمد السند لسید بحر العلوم) ج ۴ ص ٢١١ ⇐البکاء علی الحسین (حامد فدوی اردستانی) ص ١۵۴ آموزش تخصصی اصول و فنون مداحی سخنوری و فن بیان فکور ٠٩١٩١٠۵٣٩٦٦ https://eitaa.com/amoozeshe_maddahi_fakoor