#سامری_درفیسبوک۲ #قسمت_پنجم 🎬: درب مکتب احمدالحسن به شدت باز شد و حیدرمشتت خودش را به داخل ساختمان انداخت و همانطور که لبخند می زد به سمت میزی که احمد همبوشی پشت آن نشسته بود امد و گفت: سلام علیکم یا نائب الامام، یابن المهدی! حال شما چطوره؟! احمد همبوشی ابروهایش را بالا داد و گفت: و علیکم السلام یا یمانی ظهور، ببینم چی شده کبکت خروس می خونه؟! دیروز که کلی شاکی بودی از دست ما، الان چی شده زیر و رو شدی؟! حیدرمشتت خنده صداداری کرد و گفت: دیروز برای این شاکی بودم که منو از العماره کشوندی اینجا و تمام زحمات تبلیغ این مدتم را برباد دادی و ترسیدی که با اون مرتیکه صرخی مقابله کنی، خوب خودتم جای من بودی ناراحت میشدی. احمد همبوش خیره به حیدرمشتت گفت: منم از اینکه مجبور بودم میدان را خالی کنم، خیلی ناراحت بودم اما چه میشه کرد؟! دستور از بالا بود که صرخی را به حال خودش بذاریم و تبلیغ مکتب خودمون را جاهای دیگه انجام بدیم. حیدر مشتت دستش را محکم روی پایش زد و‌گفت: گندش بزنه اون بالا را...حالا چی میشد یک درسی به صرخی میدادیم که دیگه جلو نوه امام زمان، قد علم نکنه و با زدن این حرف قهقه ای سر داد. احمد همبوشی نگاهش را به کتاب پیش رویش دوخت و گفت: حالا مزه نریز، بگو ببینم چه خبری داشتی که اینجور با عجله داخل شدی؟! و بعد بدون اینکه اجازه بدهد حیدرمشتت جوابی به او بدهد، یک بند از کتاب را نشان او داد و گفت: اینجا را بخون ببینم چی ازش میفهمی؟! من هر چه می خونم اصلا نمیدونم منظور این قسمت و این روایت که احتمال زیاد جعلی هست چیست و چرا باید اینجا آورده بشه؟! حیدر مشتت کتابی را که تازه از موساد به دست احمد همبوشی رسیده بود جلو کشید و بعد کتاب را بست و اشاره به جلد کتاب کرد و گفت: اینجا اسم تو را به عنوان نویسنده نوشتن، کتابی را که خود نویسنده اش را گیج کنه باید قاب طلا گرفت و بر سر در تاریخ چسپاند و با زدن این حرف قهقه اش بلندتر شد و کتاب را به کناری گذاشت و دستش را روی دست احمد همبوشی گذاشت و گفت: پاشو...پاشو بیا ببین برات چکار کردم. همبوشی عبایش را روی شانه هایش مرتب کرد و به دنبال حیدر مشتت راه افتاد، جلوی در مکتب ماشین حیدرمشتت بود که انگار چیزهایی بهش اضافه شده بود و بلندگویی روی سقفش دیده میشد. همبوشی در مکتب را قفل کرد و با اشاره حیدر سوار ماشین شد. حیدر ماشین را روشن کرد و همانطور که نگاهی از سر افتخار به خودش می کرد، گلویی صاف کرد و میکروفن روی داشبرد را برداشت و همزمان با حرکت در خیابان های شهر، صدای او از بلندگوی بالای ماشین پخش میشد: امت مسلمان عراق! مومنانِ چشم انتظار منجی آخرالزمان! بگوش باشید که حجت ابن الحسن، نائب خاص خودش را به همراه یار دیرینش یمانی ظهور، به سوی شما فرستاده، بشتابید به سمت بهترین عمل که همان یاری رساندن به نائب امام است، بشتابید که امام خود را از خود راضی نمایید، بشتابید تا امر امامتان روی زمین نماند، به سوی ما بیایید و عطر نفس های مهدی صاحب الزمان را از کلام نائبش، احمدالحسن استشمام کنید.. حیدرمشتت پشت سر هم عباراتی با این مفهوم را تکرار می کرد و لحظه به لحظه لبخند روی لب احمد همبوشی پررنگ تر میشد و مردم شهر و کوچه و بازار با تعجب و شگفتی به این ماشین چشم دوخته بودند و عده ای که خیال می کردند واقعا خبری از جانب امام دوازدهم شده است، با سرعت به دنبال ماشین می دویدند صحنه ای را حیدر مشتت و احمد همبوشی به تصویر کشیده بودند که بسان خنجری زهراگین بود که بر قلب غریب عالم، مهدی زهرا فرود می آمد. ادامه دارد... 📝به قلم:ط_حسینی 🎞🎞🎞🎞🎞🎞

# Samari on Facebook 2 #fifth_part 🎬: The door of Ahmad al-Hassan school opened violently and Haydar Mashtat threw himself into the building and as he was smiling, he came towards the table where Ahmad Hambushi was sitting and said: Salam Alaikum Ya Naib al-Imam, Yabin al-Mahdi! How are you?! Ahmed Hembushi raised his eyebrows and said: And peace be upon you, Yamani Zahoor, let me see what happened to your cock-crow?! Yesterday, you were complaining about us, what happened now? Heydar Mashtet laughed and said: Yesterday, I was complaining because you dragged me here from Al-Amara, and you wasted all my efforts to advertise this time, and you were afraid that you would have to deal with that screamer, well, if you were in my place, you would have been upset.Ahmad Hambush Khaire said to Heydarmashtat: "I was very upset that I had to vacate the field, but what can be done?!" The order was from above to leave Sarkhi alone and promote our school in other places. Haider hit his fist firmly on his leg and said: "Screw him." Now what if we taught a lesson to Sarkhi so that he will not show the height of knowledge in front of Imam Zaman's grandson and he laughed when he said this.Ahmed Hembushi looked at the book in front of him and said: "Now don't taste it, tell me what news you had that made you enter in such a hurry?!" And then, without letting Heydarmashtat give him an answer, he showed him a paragraph from the book and said: Read here and see what you understand from it?! Whatever I read, I don't know the meaning of this part and this narration, which is probably fake, and why should it be brought here?! Haider held out a fistful of a book that had just arrived in the hands of Ahmed Hambooshi from Mossad and then closed the book and pointed to the book cover and said: write your name as an author here, a book that confuses its author should be framed in gold and stick it on the door of history.Hembushi arranged his robes on his shoulders and followed Haider Mashtet, in front of the school was Heyder Mashtet's car, as if something had been added to it, and a loudspeaker could be seen on its roof. Hamboshi locked the school door and got into the car with Haider's gesture. Haider turned on the car and as he was proud of himself, he cleared his throat and removed the microphone on the dashboard, and at the same time as he was moving through the streets of the city, his voice was broadcast from the speaker on top of the car: The Muslim nation of Iraq! Believers waiting for the savior of the apocalypse! Tell them that Hujjat Ibn al-Hassan has sent his special deputy to you along with his long-time friend Yamani Zahor, hurry to the best action, which is to help the Imam's deputy, hurry to satisfy your imam, hurry so that the order of your imam does not remain on earth, come to us and smell the breath of Mahdi Saheb Al-Zaman from the words of his deputy, Ahmad al-Hassan.Haidermashtat kept repeating phrases with this meaning, and moment by moment, the smile on Ahmed Hamboshi's lips grew brighter, and the people of the city, the streets, and the bazaar were staring at this car with surprise and wonder, and some people who thought that there had really been news from the twelfth Imam, ran quickly after the car. A scene was depicted by Haider Mashtat and Ahmed Hambooshi, which was like a poisonous dagger that landed on the strange heart of Mehdi Zahra. continues 📝 By: T_Hosseini 🎞🎞🎞🎞🎞🎞

#سامری_درفیسبوک۲ #قسمت_ششم 🎬: بعد از کلی بلندگو گردانی در بصره و بغداد و نجف و...احمدالحسن و حیدرمشتت در بین عوام مردم ساده لوح به شهرتی دست پیدا کرده بودند، دقیقا مانند جنس های حراجی که بعضا وانت بارها در کوچه و خیابان در معرض دید عموم قرار میدهند و سعی می کنند جنسشان را با حرّافی قالب مردم کنند، اینها هم اعتقاداتی را که دست پخت موساد بود را به خورد عده ای ساده انگار و بی اطلاع دادند و حالا نوبت مرحلهٔ بعدی کار بود، احمدالحسن می خواست جای پایش را نه تنها در عراق بلکه در کشورهای اطراف سفت کند البته این مورد هم طبق نقشه و توصیهٔ اربابان یهودی اش بود، پس بنا را بر گسترش تبلیغات گذاشتند و اینبار تبلیغاتشان می بایست در آن سوی مرزها به گوش مردم می رسید. احمد همبوشی با حمایت موساد راهی بعضی از کشورهای عربی حوزه خلیج فارس شد اما قبل از رفتن، جلسه ای سه نفره در محل تاسیس مکتب برقرار شد. ساعت هشت شب بود که حیدرمشتت وارد مکتب احمدالحسن شد و چون همیشه او را مشغول مطالعهٔ کتاب هایی دید که موساد نشخوار کرده بود و در دهان گشاد احمدهمبوشی جاداده بود، او می خواست بر کتاب هایی که به نام او چاپ شده بود، تسلط کامل داشته باشد که اگر روزی کسی از مریدانش سوالی درباره موضوعی در این حیطه پرسید، بتواند پاسخگو باشد. حیدرمشتت که دید احمد همبوشی توجهی به او ندارد، تسبیحی را که برای فریب عوام همیشه در دست داشت، شروع به چرخاندن دور انگشتش کرد و گفت: به نظرت طرف دیر نکرده؟! همبوشی خیره به خطوط کتاب، جوابی به او نداد و حیدرمشتت دستانش را پشت سرش قفل کرد و بی هدف در عرض اتاق شروع به قدم زدن کرد. دقایقی بعد زنگ در را زدند و حیدر با شتاب به سمت در ساختمان رفت، ساختمان مکتب، ساختمانی جنوبی بود که شامل یک هال بزرگ و آشپزخانه ای کوچک و سرویس بهداشتی بود که دورتا دور هال با صندلی های چوبی پوشیده شده بود و میزی هم در وسط قرار داشت. حیدر در را باز کرد و قامت دراز و هیکل لاغر عیسی المزرعاوی ظاهر شد. احمد همبوشی از جا برخاست و همانطور که سلام و علیک می کردند به او تعارف نمود تا بنشیند. حیدر و عیسی هر دو روبه روی همبوشی روی صندلی نشستند، همبوشی بدون تعلل گلویی صاف کرد و گفت: آقای عیسی المزرعاوی، شما که قبلا از کم و کیف و هدف کار ما آگاه شده اید، درمورد مسائل مالی هم به توافق رسیده ایم، اینک موعد انجام کار است و برای اولین مأموریت، به شما ابلاغ می کنم که قرارست در سفری که ممکن است چندین ماه به طول انجامد آقای حیدرمشتت یا همان یمانی ظهور را در ایران همراهی کنید، آنطور که به من گفته اند، شما به مناطق ایران آشنا هستید و کمابیش در آنجا دوستانی دارید که با کمک آنها می توانید پیام ما را به مردم ایران و البته علمای آنجا برسانید و به هر نحو ممکن آنها را با ما همراه سازید. عیسی نگاهی به حیدر کرد و گفت: شما طبق قرار حق و حقوق مرا بدهید و من قول میدهم تا آخرین روز اقامت حیدر مشتت در ایران، همراهش باشم، اما لازم است که بگویم، بعید می دانم علمای ایران با ما همراه شوند، آنجا اساتید حاذقی هست که به راحتی فریب ما را نمی خورند... احمد همبوشی که دوست نداشت اول راه سخنان ناامید کننده بشنود گفت: کتاب هایی تحت اختیارت قرار میدهم که ماهرترین اساتید را گیج کند، شاید نتوانی آنها را با خودت همراه کنی اما مطمینا نمی توانند مخالفت هم کنند چون تا بخواهند کتب و ادله ما را کالبد شکافی کنند، ما مریدان از عوام برای خود یافته ایم. عیسی نفسش را محکم بیرون داد و گفت: خیلی خوشبین هستید اما امید ما فقط روی مردم ساده لوح و البته محب اهل بیت و دوستدار امام زمان هست و ما باید رگ ارادت به امام دوازدهمشان را قلقلک دهیم آنها خودشان به سمت ما خواهند آمد.. احمد همبوشی از جا بلند شد و به طرف کمدی که در انتهای هال که به آشپزخانه می خورد رفت، کلیدی از جیبش بیرون آورد در کمد را باز کرد و پاکتی نسبتا بزرگ را از داخل کمد بیرون آورد، پاکت را روی میز گذاشت به آن اشاره کرد و گفت: فعلا این دلارها را بردارید، بعد از برگشتن دوبرابر این مبلغ را به شما خواهم داد،در ضمن خرج و مخارج سفر هم با ماست که در اختیار حیدرمشتت میگذارم... ادامه دارد.. 📝به قلم:ط_حسینی 🎞🎞🎞🎞🎞🎞🎞🎞

inside the closet, placed the envelope on the table, pointed to it and said: "Take these dollars for now, I will give you double this amount after I return, and I will also pay for the travel expenses with us, which I will leave at the disposal of Haider Mashtet." continues 📝 By: T_Hosseini 🎞🎞🎞🎞🎞🎞🎞🎞

# Samari on Facebook 2 #part_six 🎬: After all the loudspeakers in Basra, Baghdad, Najaf, Ahmad al-Hassan and Haidar Mashtat had gained fame among the common people, just like the auctioneers who sometimes put truckloads in the alleys and streets in front of the public and try to mold their articles to the public with rhetoric, they also fed the beliefs that were the handiwork of the Mossad to the gullible and uninformed, and now it was the turn of the next stage of the work, Ahmad Al-Hassan He wanted to strengthen his foothold not only in Iraq but also in the surrounding countries. Of course, this was also according to the plan and advice of his Jewish masters, so they focused on the spread of propaganda, and this time their propaganda should have reached the ears of the people on the other side of the borders. With the support of Mossad, Ahmed Hembushi went to some Arab countries in the Persian Gulf, but before leaving, a three-person meeting was held at the school's establishment.It was eight o'clock in the evening when Haydarmashtat entered the school of Ahmad al-Hassan, and because he always saw him studying the books that the Mossad had chewed up and put in the open mouth of Ahmad Hambooshi, he wanted to have a complete mastery over the books that were published in his name, so that if one day someone asked his students a question about a subject in this area, he would be able to answer. Seeing that Ahmed Hambooshi was not paying attention to him, Heydar Mashtet started to spin the rosary that he always had in his hand to deceive the people and said: "Don't you think the party is late?" Hamboshi, staring at the lines of the book, did not answer him, and Heydarmashtat locked his hands behind his head and started walking around the room aimlessly.A few minutes later, the doorbell rang and Haider hurriedly went to the door of the building. The school building was a southern building that included a large hall and a small kitchen and bathroom, which was covered with wooden chairs all around the hall, and there was a table in the middle. Haider opened the door and the tall and thin body of Isa al-Mazrawi appeared. Ahmed Hembushi got up and offered him to sit as they were saying Salam and Alik.Haider and Issa both sat on the chair facing Hambushi, Hambushi cleared his throat without hesitation and said: Mr. Isa al-Mazrawi, you have already been aware of the merits and demerits of our work, and we have also reached an agreement on financial matters. Now it is time to do the work, and for the first mission, I am informing you that you are going to accompany Mr. Haidermashtat or Yamani Zahor in Iran on a trip that may last for several months, as I have been told. You are familiar with the regions of Iran, and you have more or less friends there, with their help, you can convey our message to the people of Iran, and of course, the scholars there, and bring them together with us in any way possible.Isa looked at Haider and said: You give me my rights and rights according to the agreement, and I promise to be with him until the last day of Haider Mashtat's stay in Iran, but I need to say, I think it is unlikely that Iranian scholars will accompany us, there are Hazaqi professors who do not easily deceive us. Ahmad Hambooshi, who did not like to hear disappointing words first, said: I will put books under your control that will confuse the most skilled professors, you may not be able to take them with you, but they certainly will not be able to oppose because if they want to dissect our books and proofs, we have found disciples from the common people. Jesus breathed out strongly and said: "You are very optimistic, but our hope is only on the naive people, and of course, the people who love the Ahl al-Bayt and the Imam of the Time, and we must tickle the veins of their devotion to the twelfth Imam, they will come to us on their own."Ahmed Hembushi got up and went to the closet at the end of the hall that leads to the kitchen, he took out a key from his pocket, opened the closet door and took out a rather large envelope from

#سامری_درفیسبوک۲ #قسمت_هفتم🎬: بعد از چندین روز سفر، حیدر مشتت به همراه عیسی مزرعاوی یا عیسی مزرعه، به استان خوزستان و شهر شادگان رسیدند. عیسی مزرعه، به دنبال آدرس یکی از دوستانش، حیدر مشتت را به خانه ای در مرکز شهر شادگان برد، خانه ای که انگار برای اقامت آنها فراهم شده بود و به جز همان لحظه ورود، حیدر مشتت دیگر صاحبخانه را ندید. جلوی در خانه رسیدند، آنطور که از شواهد بر می آمد، خانه ای کوچک و نقلی بود، عیسی زنگ در را زد و بعد از لحظاتی، مردی با چهره ای آفتاب سوخته و ریش و سبیل پر و جو گندمی در را باز کرد و با دیدن میهمانان لبخندی روی لب نشاند و گفت: سلام بر برادران عزیزم، خانه ام را منور کردید و بعد نگاهی پر از محبت به حیدر کرد و گوشه شال سبز دور گردن او را با احترام به دست گرفت و بر آن بوسه زد و همانطور که بغضی گلوگیرش شده بود گفت: به قربان امام زمان، غریب دوران بشوم که بالاخره قرار است از پرده غیبت به در آید و بر من منت نهاده اند و یمانی ظهورش، بازوی پرتوان لشکرش را به میهمانی کلبه حقیرانه من فرستادند و بعد رو به عیسی مزرعه کرد و‌گفت: خدا خیرتان دهد که همچی مهمان عزیزی را به خانه این حقیر آوردید، از همان روز که امر فرمودید خانه را مهیا کردم و خانواده ام را فرستادم نزد اقوامم، اینجا تا هر وقت که اراده کنید در خدمت شماست، بفرمایید بفرمایید که جسارت کردم و سراپا نگهتون داشتم. عیسی و حیدر مانند انسان هایی روحانی و معنوی لبخندی زدند و با لحنی آرام تشکر کردند و وارد خانه شدند. در ورودی خانه همان در هال محسوب میشد، هالی که با دو قالی لاکی رنگ فرش شده بود و دور تا دور آن پتوهای کناره ای و پشتی های طاووسی قرار داشت . هر سه مرد وارد خانه شدند و صاحبخانه که نامش آقا جواد بود آنها را بالای هال نشاند و به طرف آشپزخانه رفت تا وسایل پذیرایی را فراهم کند که عیسی به حرف درامد و بلند گفت: راضی نبودیم که خانواده ات را به خاطر ما به جایی دیگه بفرستی... آقا جواد از داخل آشپزخانه گفت: این چه حرفی هست ما جونمون را در راه امام زمان میدیم، خانه و کاشانه که قابلی نداره عیسی نیشخندی زد و سرش را نزدیک گوش حیدر مشتت اورد و گفت: کیف می کنی چه جوری اینو پختم، الان فکر می کنه تو از پیش خود خود امام زمان میای... حیدر مشتت هیسی کرد و گفت: ما قراره با چندین جامعه همچین کاری کنیم و در همین حین آقا جواد با سینی چای در دست آمد و چای را تعارف کرد و دو زانو کنار آنها نشست و متواضعانه گفت: فقط اگر اجازه بدین فردا تعدادی از اقوام به همراه همسر و فرزندانم بیایند و از نزدیک شما را ببینند و از بیاناتتون فیض ببرن و بعد در حالیکه اشک گوشه چشمش را میگرفت گفت: می خواهم به امام زمان پیغام دهیم که آقا دوری ازشما سخت است به خدا ما در نبود شما یتیمانی بیش نیستیم و با زدن این حرف هق هقش به هوا بلند شد و با اجازه ای گفت و به سمت آشپزخانه رفت. حیدر مشتت همانطور که رد رفتن او را نگاه می کرد گفت: کاش همهٔ شادگان و اصلا کل ایران به ساده انگاری آقا جواد باشند و این شد شروعی بر تبلیغ جریان احمدالحسن یا همان یمانی دروغین در ایران... ادامه دارد 📝به قلم:ط_حسینی 🎞🎞🎞🎞🎞🎞

# Samari on Facebook 2 #Episode 7🎬: After several days of travel, Haider Mashtet arrived in Khuzestan province and the city of Shadgan along with Isa Mazraavi or Isa Farah. Looking for the address of one of his friends, Issa Taharet took Haider Mashtet to a house in the center of Shadgan city, a house that seemed to have been prepared for their stay, and except for the moment of arrival, Haider Mashtet did not see the owner of the house.Isa and Haider smiled like spiritual and spiritual people and thanked them in a quiet tone and entered the house. The entrance of the house was considered to be the hall door, a hall that was carpeted with two lacquered carpets and there were side blankets and peacock pillows around it. All three men entered the house and the owner of the house, whose name was Mr. Javad, sat them on the hall and went to the kitchen to prepare the food, when Isa spoke and said loudly: We were not satisfied that you sent your family to another place because of us. Mr. Javad said from the kitchen: What is this? Isa chuckled and put his fist near Haider's ear and said: "How did I cook this?"Haider Mishtat hissed and said: We are going to do this with several communities. At the same time, Agha Javad came with a tray of tea in his hand and offered them tea. He knelt down next to them and humbly said: Only if you allow a number of relatives to come tomorrow with my wife and children and see you up close and benefit from your statements. Then, with tears in his eyes, he said: I want to send a message to the Imam of the Time that it is difficult to be away from you, O Lord, by God, we are nothing more than orphans in your absence. And with these words, he sobbed into the air and, with permission, went to the kitchen. As he watched him go, Haider Mishtat said: I wish all the Shadgan and indeed all of Iran were as naive as Agha Javad. And this was the beginning of the propaganda of the Ahmad al-Hassan movement or the false Yemeni in Iran. Continued 📝Written by: T_Hosseini 🎞🎞🎞🎞🎞🎞

#سامری_درفیسبوک۲ #قسمت_هشتم 🎬: حیدرمشتت همانطور که وسط هال دراز کشیده بود و به سقف خیره شده بود گفت: عیسی! روزها از آمدنمان به شادگان گذشته، علی رغم سنگ اندازی های برخی مخالفان، تعداد مردمی که جذب مکتب احمدالحسن شدند، بد نیست، به نظرم تبلیغ در این شهر کافی هست. عیسی مزرعه که درحالتی بین خواب و بیداری بود، چشمانش را گشود و با تعجبی در کلامش گفت: یعنی تبلیغ در ایران کافی ست و اسباب سفر مهیا کنیم؟! به عراق برمی گردیم یا باز قصد کشوری... حیدر مشتت به پهلو چرخید و رویش را به عیسی کرد و همانطور که حرف او را قطع می کرد گفت: چی میگی برای خودت؟! ما هنوز کارها داریم توی ایران، شادگان یه بخش بسیار کوچک از کشور بزرگ ایران هست و ظرفیت اینو نداره که پیام مکتب ما را به کل ایران برساند، من برای تجزیه و تحلیل رفتار ایرانی ها ابتدا ادعامون را توی شادگان ارائه کردم تا ببینم اقبال عمومی در جامعه ایران به نفع ما هست یانه؟! اما در کل ما باید در شهری ادعامون را مطرح کنیم که مبلغین حرفامون را به بقیه جاها انتشار بدن. عیسی با حالت سوالی نگاه کرد و گفت: مثلا تهران؟! حیدر مشتت خنده بلندی کرد و گفت: نه! باید جایی باشه که مردمش مذهبی باشن، یک جایی مثل قم، چون اغلب مبلغین دین که سالانه به اقصی نقاط ایران سفر می کنند، تجمعشان داخل قم هست، پس ما باید تبلیغاتمان را در این شهر به اوج برسانیم ، تو فکر کن بین هزاران نفر طلبه ای که داخل قم هستند، فقط بیست، سی نفر را بتونیم قانع کنیم که مکتب احمد الحسن برحق هست و این طلبه ها هر کدام داخل شهرهایی که برای تبلیغ میرن، این ادعای ما را مطرح کنند، چقدر از شهرهای ایران از وجود مکتب و اعتقادات ما با خبر میشن! عیسی مزرعه که با شنیدن این حرف ذوق زده شده بود مثل فنر از جا برخواست و سرجایش نشست و گفت: چقدر تو باهوشی حیدر! و کمی سکوت کرد و بعد از چند لحظه گفت: فکر اینم کردین که اجتماع مراجع و علمای بزرگ ایران، قم هست و اکثر اونا قم حضور دارن و کلاس بحث و تدریس و فقه و اصول دارن، ما خیلی بتوانیم هنر کنیم چند طلبه را همراه خودمون کنیم، بی شک علمای بزرگ و اساتید حوزه، فریب ما را نمی خورند چون عمری درس دین خواندن و درست و غلط را از هم تشخیص میدن، برای مقابله با این علما چکار می کنید، اصلا شاید برای ما خطرناک هم باشه که در شهر قم پرده از ادعایمان برداریم. حیدر مشتت پوزخندی زد و گفت: برای اینم فکری کردم، من بی گدار به آب نمیزنم، حیدر مشتت، یمانی ظهور هست و یمانی ظهور باید زیرک تر از این حرفا باشه تا یمانی بشه. عیسی یک تای ابرویش را بالا داد و گفت: مثلا می خوای چه کنی؟! حیدر دستش را ستون سرش کرد و رو به عیسی گفت: به محض ورود به قم، به کلاس درس چند تا از برجسته ترین مراجع و اساتید وارد میشیم، ادعامون را میگم و پیغام احمد الحسن که همان پیغام امام زمان هست را داخل همون کلاس، بین شاگردان به گوش استاد میرسانیم و اگر سندی خواستند چند جلد از کتاب های احمدهمبوشی و مهم ترین آن، کتاب وصیت مقدس را بهشون ارائه می کنیم، یک عالم دین در مقابل کتابی مدون و نوشته شده، به سرعت نمی تونه موضع گیری کنه، حداقل جلوی شاگردهاش باید وانمود کنه که کتاب را میخونه و دلایل و سند صحیح اونو قبول یا رد میکنه و تا این عالم بخواد کتاب را نقد و بررسی کنه ما کلی از طلبه های ساده اندیش را به خودمون جذب کردیم و فلنگ را میبندیم و از ایران میریم بیرون... عیسی مزرعه قهقه ای زد و با دست به شانه حیدر زد و گفت: عجب اعجوبه مکاری هستی تو! پس من فردا کلید این خونه را تحویل میدم و با هم راهی قم میشیم... ادامه دارد... 📝به قلم:ط_حسین 🎞🎞🎞🎞🎞🎞🎞

#سامری_درفیسبوک۲ #قسمت_نهم🎬: حیدر مشتت به همراه عیسی المرزعاوی که بین ایرانیان خودش را سید صالح معرفی کرده بود وارد قم شدند. حیدر مشتت همانطور که چمدان سنگین دستش را روی زمین می کشید نفسش را محکم بیرون داد و با اشاره به چند نفر از طلبه ها که جلوی دکّه ای ایستاده بودند گفت: ببین هر جا را نگاه می کنیم، تقریبا از هر ده نفر سه نفرشان طلبه هستند، ما از اولش هم می بایست به همینجا بیایم. عیسی مزرعه سری تکان داد و گفت: درست است، بگذار از آن تلفن عمومی کنار دکه، تماسی با حسن راضی الکعبی بگیریم، او مدتهاست ساکن این شهر هست و بر امور اینجا بیشتر آگاه هست و با زدن این حرف به سمت کابین زرد رنگ تلفن رفت. حیدر مشتت، با دقت اطراف را زیر نظر گرفته بود و زیر زبانی با خودش حرف میزد که عیسی مزرعه جلو آمد و گفت: بلید تاکسی بگیریم به این نشانی انگار نزدیک حرم هست، حرکت کن و با زدن این حرف دستش را برای تاکسی تکان داد و خیلی زود ماشینی جلویش ترمز کرد. حیدرمشتت به همراه عیسی مزرعه جلوی درب کوچک آبی رنگی خ ایستادند، زنگ ساده در را به صدا در آوردند و پس از لحظاتی صدای کلش کلش دمپایی که بر روی زمین کشیده می شد نشان از آمدن صاحب خانه داشت. در باز شد عیسی مزرعه دستانش را از هم گشود و گفت: سلام آقای حسن رازی الکعبی خوشحالم که دوباره شما را می بینم، آقای کعبی لبخندی زد و گفت: علیکم السلام برادر! خوش آمدید و بدون حرف اضافه ی دیگری آن ها را به داخل خانه راهنمایی کرد. هر سه مرد روبه روی هم داخل اتاقی که بیشتر به پستوی خانه شبیه بود به دور از اغیار نشسته بودند و پیرامون موضوعی که برایشان حیاتی بود صحبت می کردند. حسن راضی الکعبی طرح تبلیغی موثری ارائه کرد و حیدر مشتت آن را تایید و عیسی مزرعه هم قول کمک و همکاری داد و قرار بر این شد که حسن راضی، لیستی از علمای برجسته قم برای حیدر مشتت تهیه کند که حیدر به تمام آنها نامه بنویسد و در آن نامه، آنها را به یاری ، نائب امام و یمانی ظهور و در آخر سید صالح دعوت می کرد و با آب و تاب فراوان رؤیاهایی را که طبق آن احمد همبوشی خود را وصی امام دوازدهم معرفی می کرد روایت کردند و کتاب وصیت مقدس را برای اثبات ادعایشان به آنها ارائه می نمودند. عیسی مزرعه پیشنهاد داد که حیدر مشتت به حضور آیت الله روحانی و علامه کورانی برسد و مستقیم آنها را به سمت مکتب خود دعوت کنند و اگر موفق میشدند یکی از این دو عالم را به سمت خود جلب کنند، کار تمام بود و گویی یک ایران را با خود همراه می کردند و این نظر هم مورد پسند هر سه نفر قرار گرفت و با این طرح ها کار تبلیغی آنها در قم شروع شد. ادامه دارد... 📝به قلم:ط_حسینی 🎞🎞🎞🎞🎞🎞

#سامری_درفیسبوک۲ #قسمت_دهم🎬: حیدرمشتت وارد مخابرات شد، دختری جوان پشت میز بلندی نشسته بود و چندین کابین تلفن روبه رویش به چشم می خورد و چند نفر هم روی نیمکت منتظر بودند تا تماس بگیرند. حیدر، شماره مکتب احمدالحسن را به دختر داد و‌ با فارسی شکسته ای از او خواست تا شماره را برایش بگیرد بعد از گذشت دقایقی دختر اشاره ای به کابین سه کرد و حیدر خودش را به ان رساند. گوشی را برداشت و بعد از لحظاتی صدای احمد همبوشی در تلفن پیچید: سلام علیکم بفرمایید! حیدر گلویی صاف کرد و گفت: سلام احمد، حیدر هستم، اومدم روند کار را برایت توضیح بدهم و ازت نظر بخوام. احمد قبل از گفتن هر چیزی گفت: ببین مگر نگفتم از طریق فضای مجازی و ارتباط کامپیوتری برایم پیام بگذار، معمولا قابل ردیابی نیستند. حیدر نفسش را محکم بیرون داد و گفت: یه چیزی میگی ها، از کجا کامپیوتر گیر بیارم؟! وقتی از اونهمه پولی که تحت اختیار داری، یک ذره اش نصیب من میشه که اونم کفایت همچی اموری نمیده، اینجا هم تلفن عمومی محسوب میشه و امن و امان است. احمد همبوشی به میان حرف حیدر دوید و‌گفت: خوب بگو چکارها کردی؟! حیدر نفس کوتاهی کشید و‌گفت: کارم شده نامه نگاری! تا الان به بیست چهار نفر از علمای سرشناس قم نامه نوشتم و مأموریتمان را عنوان کردم و از آنها خواستم که در این راه با من به عنوان نماینده شما بیعت کنند و به یاری آن امام غریب بشتابند، هیچ کدام از این افراد روی خوش به من نشان ندادند، به نظرم ما باید روی مردم عادی کار کنیم و امیدمان به آنها باشد، دیروز هم با آیت الله روحانی ملاقاتی داشتم و ایشان در چند جمله کوتاه، چنان به من حمله کردند که سر جای خودم نشستم و مضحکهٔ طلبه های کلاس درسش شدم. با برخوردی که با ما شد، صلاح نبود من و عیسی و آقای الکعبی با هم باشیم، فعلا از هم جدا شدیم و دورادور هوای هم را داریم، فردا هم قرار ملاقاتی با آقای کورانی که از علمای به نام قم هست، دارم، با این تفاسیر نمی دانم به این قرار ملاقات بروم یانه؟! احمد همبوشی که از شنیدن خبرهای قم ناراحت شده بود، آه کوتاهی کشید و گفت: قرار ملاقات با این آقای کورانی را لغو نکن، شنیدم که طلبه های زیادی سر کلاس درسش می نشینند... حیدر مشتت به میان حرف احمد همبوشی دوید و‌گفت: من را به دهان شیر نفرست! این آقایان مسلط به علوم اسلام و مذهب شیعه هستند و هر کتابی را که فکرش را بکنید خوانده اند و همانطور که می دانید من هم دست پرورده تو هستم، شاگرد تو بودم، تو هم که علمت را از جای دیگر به عاریت گرفتی، پس من را با این علما رودر رو نکن، پیشنهاد می کنم خودت به ملاقات یکی از این علما بیایی تا ببینی چگونه در کمتر از پنج دقیقه تمام مبانی مکتب احمد الحسن را درهم می پیچند. احمد همبوشی با لحنی عصبانی گفت: فراموش نکن! ایران برعهده توست و من باید به کشورهای عربی منطقه سفر کنم و از طرفی باید در فضاهای مجازی مانند فیسبوک فعالیت کنم، باورت نمی شود، اقبالی که در اینگونه تبلیغات است در تبلیغات حضوری نیست، من میتوانم از طریق این فضاها حرفم را به کل دنیا برسانم، پس وقتم پر است، شما هم فردا به ملاقات کورانی برو و بعد از آن فی الفور خودت را به عراق برسان تا تو را با این فناوری خارق العاده آشنا کنم و معجزهٔ رسانه های مجازی را به تو نشان دهم. حیدر مشتت چشمی گفت و تماس را قطع کرد. ادامه دارد... 📝به قلم:ط_حسینی 🎞🎞🎞🎞🎞🎞🎞

#سامری_درفیسبوک۲ #قسمت_یازدهم🎬: حیدر مشتت درحالیکه دندان هایش را بهم می سایید و کتابها را از زیر یک دستش به دست دیگرش میداد گفت: من به اون احمق گفتم که محاله شیوخ ایرانی برای ادعای ما تره هم خورد کنند، اونا التفاتی که نمی کنن هیچ، با استدلالاتشون که البته به حق هم هست، من و احمد همبوشی و کل دم و دستگاه ظهور و یمانی را به سُخره گرفتند، خوبه پرده از ادعاهای دیگه احمد بصری برنداشتم وگرنه همینجا با حرفاشون زنده به گورم میکردند، آخه من نمی دونم این احمدبصری که بهتره بهش بگم احمق بصری، با چه جرأتی قبول کرد همچی ادعایی کنه و منِ نادان، چشم بسته حرافی ها و وعده های احمد همبوشی را پذیرفتم و دارم کمکش می کنم، اصل زحمت را من می کشم و سودش به جیب اون مفت خور میره، باید برگردم عراق و حقم را از حلقومش بکشم بیرون، اصلا..اصلا تا اول کار تمام و کمال یه پول تپل بهم نده، دیگه هیچ کاری براش نمی کنم، منو با یه عنوان یمانی ظهور، خر کرده و منم براش هی بار میکشم و بیگاری ازم میکشه... حیدرمشتت مانند انسانی مجنون با خودش حرف میزد و اصلا متوجه نشد که چه جوری راه رسیدن به محل اقامتش را که سوئیت کوچکی نزدیک حرم مطهر بود، طی کرده است. حیدرمشتت می خواست وارد مسافرخانه شود که مردی او را صدا زد: آقای حیدر مشتت؟! حیدر رو به سمت آن مرد که کت و شلوار اتو کشیده ای پوشیده بود کرد و گفت: بفرمایید، امرتون؟! مرد کمی جلو آمد و گفت: من به بوی امام زمان اینجا کشیده شده ام، سالهاست که دنیا منتظر ظهور ایشان است، به من گفته اند که یمانی ظهور مولایم در اینجا اقامت دارد، به من گفته اند که تو خبر از نائب خاص و فرزند امام غایب آورده ای، به من گفتند که امام غریبمان توسط فرزندش ما را به یاری طلبیده... حیدر مشتت خیره به مرد پیش رویش که میانسال به نظر میرسد، شده بود و انگار داشت مسائل را تحلیل می کرد که اعتماد کند یا نه؟ که آن مرد قدمی جلوتر نهاد و گفت: سالها زحمت کشیده ام و اندوخته ای برای آینده فرزندانم کنار گذاشته ام، درست است از نظر مردم این اندوخته مبلغ هنگفتی ست، اما برای تقدیم به محضر امام زمانم، پر کاهی بیش نیست، تمام جان و مالم فدای یک نگاهش.. بوی پول که به مشام حیدرمشتت رسید، تمام افکار و سوء ظن ها را کنار گذاشت و به یاد آورد که چقدر از مردم ساده انگار شادگان اموالشان را برای کمک به ظهور امام غایب به آنها تقدیم کردند، اما به نظر میرسید این شکار پیش رو چرب و چاق تر باشد، پس حیدر لبخندی زد و گفت: هر چه شنیدی درست است برادر! اینجا نشانی از امام زمان دارد، خدا خیرتان دهد، امام زمان غریب تر از هر زمانی ملت را به یاری میطلبد و متاسفانه اکثر مدعیان کمک به امام، دل در گرو پول و زر داده اند و فقط ادعای یاری می کنند و بس و مانند شما کمتر کسی هست که اینچنین سخاوتمندانه از اموالش در راه امامش بگذرد. حیدر مشتت دستانش را از هم باز کرد و آن مرد را به طرف خود فراخواند. مرد همانطور که جلو می آمد لبخندی زد و گفت: فارسی هم که شکسته بسته حرف میزنی اما حرفهای قشنگی زدی و جلو آمد و ناگهان حیدر متوجه دستبندی شد که آن مرد بردستانش زد می خواست اعتراض کند که آن مرد گفت: ببخشید جناب حیدرمشتت، ای یمانی ظهور، باید در زندان از شما پذیرایی کنیم، شما که با امام غایب حشر و نشر دارید، بفرمایید ایشان قدم رنجه بفرمایند و برای آزادیتان جلو بیایند که سخن امام زمان بر چشمان این سرباز جای دارد و با زدن این حرف دستبند را قفل کرد و حیدر را به انتهای کوچه راهنمایی کرد و در آنجا ماشین پلیس منتظر آنان بود... ادامه دارد.. 📝به قلم:ط_حسینی 🎞🎞🎞🎞🎞🎞

# Samari on Facebook 2 #episode_eleventh🎬: While gritting his teeth and handing the books from one hand to the other, Haider Mashtet said: I told that idiot that it is impossible for the Iranian sheikhs to eat even more for our claim, they don't care, they don't do anything, with their arguments, which of course are right, they mocked Ahmad Hamboshi and the whole system of Zahoor and Yemeni. Their words were burying me alive. I don't know how this Ahmad Basri, whom I should call a visual idiot, dared to accept all his claims, and I, the ignorant one, blindly accepted Ahmad Hamboshi's rhetoric and promises, and I am helping him.Don't give me a single penny until the work is done, I won't do anything for him anymore, he has cheated me with a Yemeni title, and I will kill him and he will kill me. Heydarmashtat was talking to himself like a crazy person and did not understand at all how he got to his place of residence, which was a small suite near the Holy Shrine. Heydar Mashtet was about to enter the inn when a man called him: Mr. Heydar Mashtet?! Haider turned towards the man who was wearing a suit and said: Please, your order?! The man came forward a little and said: I have been drawn here by the smell of Imam Zaman, the world has been waiting for his appearance for years, they told me that the Imami Zahoor resides here.Haider stared at the middle-aged man in front of him, as if he were analyzing the issues to see if he should trust him or not. When the man took a step forward and said, "I have worked hard for years and have set aside a sum of money for the future of my children. It is true that in the eyes of the people, this sum of money is a huge amount, but to present it to the Imam of my time, it is nothing more than a pile of straw. I would sacrifice all my life and wealth for his one glance."The smell of money that reached the nose of Haider Mashtet put aside all thoughts and suspicions and he remembered how many simple people gave their property to them as if they were happy to help the absent Imam appear, but it seemed that this upcoming hunt was fatter and fatter, so Haider smiled and said: Everything you heard is true, brother! Here is a sign from the Imam of the time, may God bless you, the Imam of the time asks the nation for help more than ever, and unfortunately, most of those who claim to help the Imam have given their hearts as a pledge of money and gold, and they only claim to help, and there are few people like you who give so generously of their property in the way of their Imam. Haider opened his fists and called that man to his side.As he came forward, the man smiled and said: "You speak Persian too, but you spoke beautiful words and came forward, and suddenly Haider noticed the handcuffs that the man put on his hand. He wanted to protest, and the man said: "Excuse me, Mr. Haider Mashtet, O Yemeni Zahoor, we have to receive you in prison. Haraf locked the bracelet and guided Haider to the end of the alley, where the police car was waiting for them. continues 📝 By: T_Hosseini 🎞🎞🎞🎞🎞🎞