❃↫✨« بِسـم ِ ربـــــِّـ الشــُّـهـداءِ والصِّـدیقیــن »✨↬❃ ✫ #رمان_دختر_شینا 🌷🍃 ✫⇠ #قسمت_دویست_وپانزدهم برایمان چای ریخت و شیرینی و میوه آورد. بچه ها که از دیدنم ذوق زده شده بودند توی بغلم نشستند. صمد بین من و مادرش نشست و در گوشم گفت: «می گویند زن بلاست. الهی هیچ خانه ای بی بلا نباشد.» زودتر از آن چیزی که فکرش را می کردم، کارهایش درست شد و به مکه مشرّف شد. موقع رفتن ناله می کردم و اشک می ریختم و می گفتم: «بی انصاف! لااقل این یک جا مرا با خودت ببر.» گفت: «غصه نخور. تو هم می روی. انگار قسمت ما نیست با هم باشیم.» رفتن و آمدنش چهل روز طول کشید. تا آمد و مهمانی هایش را داد، ده روز هم گذشت. هر چه روزها می گذشت، بی تاب تر می شد. می گفت: «دیگر دارم دیوانه می شوم. پنجاه روز است از بچه ها خبر ندارم. نمی دانم در چه وضعیتی هستند. باید زودتر بروم.» بالاخره رفت. می دانستم به این زودی ها نباید منتظرش باشم. هر چهل و پنج روز یک بار می آمد. یکی دو روز پیش ما بود و برمی گشت. تابستان گذشت. پاییز هم آمد و رفت. زمستان سال 1364 بود. بار آخری که به مرخصی آمد، گفتم: «صمد! این بار دیگر باید باشی. به قول خودت این آخری است ها!» قول داد. اما تا آن روز که ماه آخر بارداری ام بود نیامده بود. 💟ادامه دارد... نویسنده: #بهناز_ضرابی_زاده

❃↫✨ "In the name of the Lord of the Martyrs and the Righteous"✨↬❃ ✫ #Sheena's_girl_novel 🌷🍃 ✫⇠ #part two hundred and fifteen He poured us tea and brought sweets and fruits. The children, who were excited to see me, sat on my lap. Samad sat between me and his mother and said in my ear: "They say that she is a woman." May no house be without trouble." Sooner than I thought, his work was done and he was honored to Mecca. When I left, I was moaning and crying and saying: "Unfair! Take me with you at least this one place." He said: "Don't be sad. you go too It's like it's not our place to be together." It took forty days to come and go. Ten days passed until he came and gave his parties. As the days passed, he became more impatient. "I'm going crazy," he said. I have not heard from the children for fifty days. I don't know what condition they are in. I have to go early." He finally left. I knew I shouldn't wait for it anytime soon.He came once every forty-five days. He was with us a couple of days ago and he was coming back. The summer passed. Autumn came and went. It was the winter of 1364. The last time he came on leave, I said: "Samad! This time you have to be. According to your own words, this is the last! promise. But it did not come until that day, which was the last month of my pregnancy. It continues. Author: #Behnaz_Zarabi_zadeh

❃↫✨« بِسـم ِ ربـــــِّـ الشــُّـهـداءِ والصِّـدیقیــن »✨↬❃ ✫ #رمان_دختر_شینا 🌷🍃 ✫⇠ #قسمت_دویست_وشانزدهم شام بچه ها را که دادم، طفلی ها خوابیدند. اما نمی دانم چرا خوابم نمی برد. رفتم خانه همسایه مان، خانم دارابی، خیلی با هم عیاق بودیم، چون شوهر او هم در جبهه بود، راحت تر با هم رفت و آمد می کردیم. اغلب شب ها یا او خانه ما بود یا من به خانه آن ها می رفتم. اتفاقاً آن شب مهمان داشت و خواهرشوهرش پیشش بود. یک دفعه خانم دارابی گفت: «فکر کنم امشب بچه ات به دنیا می آید. حالت خوب است؟!» گفتم: «خوبم. خبری نیست.» گفت: «می خواهی با هم برویم بیمارستان؟!» به خنده گفتم: «نه... این دفعه تا صمد نیاید، بچه دنیا نمی آید.» ساعت دوازده بود که برگشتم خانه خودمان. با خودم گفتم: «نکند خانم دارابی راست بگوید و بچه امشب دنیا بیاید.» به همین خاطر همان نصف شبی خانه را تمیز کردم. لباس و وسایل بچه را آماده گذاشتم. بعد رفتم، بخوابم. اما مگر خوابم می برد. کمی توی جا غلت زدم که صدای در بلند شد. خوشحال شدم. گفتم حتماً صمد است. اما صمد کلید داشت. رفتم و در را باز کردم. خانم دارابی بود. گفت: «صدای آژیر آمبولانس شنیدم، فکر کردم دردت گرفته، دنبالت آمده اند.» گفتم: «نه، فعلاً که خبری نیست.» 💟ادامه دارد... نویسنده: #بهناز_ضرابی_زاده

❃↫✨ "In the name of the Lord of the Martyrs and the Righteous"✨↬❃ ✫ #Sheena's_girl_novel 🌷🍃 ✫⇠ #part two hundred and sixteen When I gave the children dinner, the children fell asleep. But I don't know why I can't sleep. I went to our neighbor's house, Mrs. Darabi, we were very close to each other, because her husband was also in the front, we could go and visit each other more easily. Most nights either he was at our house or I went to their house. By the way, he had a guest that night and his sister-in-law was with him. Once Mrs. Darabi said: "I think your baby will be born tonight." Are you okay?!" I said: "I'm fine. There is no news." He said: "Do you want to go to the hospital together?!" "No," I laughed. This time, until Samad comes, the child will not be born." It was twelve o'clock when I returned to our house. I said to myself: "Don't let Mrs. Darabi tell the truth and the baby will be born tonight." That's why I cleaned the house in the middle of the night. I prepared the baby's clothes and equipment. Then I went to sleep.But will I fall asleep? I rolled a little when the door sounded. I was happy, I became happy, I became glad. I said it must be Samad. But Samad had the key. I went and opened the door. It was Mrs. Darabi. He said: "I heard the sound of the ambulance siren, I thought you were in pain, they came after you." I said: "No, there is no news at the moment." It continues. Author: #Behnaz_Zarabi_zadeh

❃↫✨« بِسـم ِ ربـــــِّـ الشــُّـهـداءِ والصِّـدیقیــن »✨↬❃ ✫ #رمان_دختر_شینا 🌷🍃 ✫⇠ #قسمت_دویست_وهفدهم خانم دارابی گفت: «دلم شور می زند. امشب پیشت می مانم.» هنوز نیم ساعتی نگذشته بود که حس کردم واقعاً درد دارد سراغم می آید. یک ساعت بعد حالم بدتر شد. طوری که خانم دارابی رفت خواهرشوهرش را از خواب بیدار کرد، آورد پیش بچه ها گذاشت. ماشینی خبر کرد و مرا برد بیمارستان. همین که معاینه ام کردند، مرا فرستادند اتاق زایمان و یکی دو ساعت بعد بچه به دنیا آمد. فردا صبح همسایه ها آمدند بیمارستان و آوردندم خانه. یکی اتاق را تمیز می کرد، یکی به بچه ها می رسید، یکی غذا می پخت و چند نفری هم مراقب خودم بودند. خانم دارابی کسی را فرستاد سراغ شینا و حاج آقایم. عصر بود که حاج آقا تنهایی آمد. مرا که توی رختخواب دید، ناراحت شد. به ترکی گفت: «دختر عزیز و گرامی بابا! چرا این طور به غریبی افتادی. عزیزکرده بابا! تو که بی کس و کار نبودی.» بعد آمد و کنارم نشست و پیشانی سردم را بوسید و گفت: «چرا نگفتی بچه ات به دنیا آمده. گفتند مریضی! شینا هم حالش خوش نبود نتوانست بیاید.» همان شب حاج آقایم رفت دنبال برادرشوهرم، آقا شمس الله که با خانمش همدان زندگی می کردند. خانم او را آورد پیشم. بعد کسی را فرستاد دنبال شینا و خودش هم کارهای خرید بیرون را انجام داد. 💟ادامه دارد... نویسنده: #بهناز_ضرابی_زاده

❃↫✨ "In the name of the Lord of the Martyrs and the Righteous"✨↬❃ ✫ #Sheena's_girl_novel 🌷🍃 ✫⇠ #part_two_hundred_and_fifteenth Mrs. Darabi said: "My heart is full of salt. I will stay with you tonight." Not half an hour had passed when I felt a real pain coming to me. An hour later I felt worse. Mrs. Darabi went and woke up her sister-in-law, brought it to the children. A car called and took me to the hospital. As soon as they examined me, they sent me to the delivery room and the baby was born a couple of hours later. The next morning, the neighbors came to the hospital and brought me home. Someone cleaned the room, someone took care of the children, someone cooked food and a few people took care of me. Mrs. Darabi sent someone to see Shina and Haj Aghaim. It was evening when Haj Agha came alone. He was upset when he saw me in bed. He said in Turkish: "Dear and dear daughter of Dad! Why are you so strange?Dear Dad! You were not idle." Then he came and sat next to me and kissed my cold forehead and said: "Why didn't you tell me that your child was born?" They said you are sick! Sheena was not feeling well and could not come." That same night, Haj Aghamy went to look for my brother-in-law, Agha Shamsullah, who was living with his wife in Hamedan. The lady brought him to me. Then he sent someone to look for Sheena and did the shopping himself. It continues. Author: #Behnaz_Zarabi_zadeh

❃↫✨« بِسـم ِ ربـــــِّـ الشــُّـهـداءِ والصِّـدیقیــن »✨↬❃ ✫ #رمان_دختر_شینا 🌷🍃 ✫⇠ #قسمت_دویست_وهجدهم یک هفته ای گذشته بود. شینا حالش خوش نبود. نمی توانست کمکم کند. می نشست بالای سرم و هی خودش را نفرین می کرد که چرا کاری از دستش برنمی آید. حاج آقایم این وضع را که دید، شینا را فرستاد قایش. خواهرها هم دو سه روز اول ماندند و رفتند سر خانه و زندگی شان. فقط خانم آقا شمس الله پیشم بود، که یکی از همسایه ها آمد و گفت: «حاج آقایتان پشت تلفن است. با شما کار دارد.» معصومه، زن آقا شمس الله، کمکم کرد و لباس گرمی تنم پوشاند و چادرم را روی سرم انداخت. دستم را گرفت و رفتیم خانه همسایه. گوشی تلفن را که برداشتم، نفسم بالا نمی آمد. صمد از آن طرف خط گفت: «قدم جان تویی؟!» گفتم: «سلام.» تا صدایم را شنید، مثل همیشه شروع کرد به احوال پرسی؛ می خواست بداند بچه به دنیا آمده یا نه؛ اما انگار کسی پیشش بود و خجالت می کشید. به همین خاطر پشت سر هم می گفت: «تو خوبی، سالمی، حالت خوب است؟!» من هم از او بدتر چون زن همسایه و معصومه کنارم نشسته بودند، خجالت می کشیدم بگویم: 💟ادامه دارد... نویسنده: #بهناز_ضرابی_زاده

❃↫✨ "In the name of the Lord of the Martyrs and the Righteous"✨↬❃ ✫ #Sheena's_girl_novel 🌷🍃 ✫⇠ #Part 2 and 17 A week had passed. Sheena was not feeling well. He could not help me. He would sit on top of me and curse himself for not being able to do anything. When Haj Akamir saw this situation, he sent Sheena to Qaish. The sisters stayed for the first two or three days and went to their homes and lives. Only Mrs. Agha Shamsullah was in front of me, when one of the neighbors came and said: "Your gentleman's Hajj is on the phone." It has to do with you." Masoumeh, the wife of Mr. Shamsullah, helped me and covered me with warm clothes and put my veil over my head. He took my hand and we went to the neighbor's house. When I picked up the phone, I couldn't breathe. Samad said from the other side of the line: "Are you going to walk?" "Hello," I said. until he heard my voice, he started greeting me like always; He wanted to know if the child was born or not; But it was as if someone was in front of him and he was embarrassed.That's why he kept saying: "You're fine, you're healthy, how are you?" I was even worse than him because the neighbor's wife and Masoumeh were sitting next to me, I was embarrassed to say: It continues. Author: #Behnaz_Zarabi_zadeh

❃↫✨« بِسـم ِ ربـــــِّـ الشــُّـهـداءِ والصِّـدیقیــن »✨↬❃ ✫ #رمان_دختر_شینا 🌷🍃 ✫⇠ #قسمت_دویست_ونوزدهم «آره، بچه به دنیا آمده.» می گفتم: «من حالم خوب است. تو چطوری؟! خوبی؟! سالمی؟!» معصومه با ایما و اشاره می گفت: «بگو بچه به دنیا آمد، بگو.» از همسایه خجالت می کشیدم. معصومه که از دستم کفری شده بود، گوشی را گرفت و بعد از سلام و احوال پرسی گفت: «حاج آقا! مژده بده. بچه به دنیا آمد. قدم راحت شد.» صمد آن قدر ذوق زده شده بود که یادش رفت بپرسد حالا بچه دختر است یا پسر. گفته بود: «خودم را فردا می رسانم.» از فردا صبح چشمم به در بود. تا صدای تقه در می آمد، به هول از جا بلند می شدم و می گفتم حتماً صمد است. آن روز که نیامد، هیچ. هفته بعد هم نیامد. دو هفته گذشت. از صمد خبری نشد. همه رفته بودند و دست تنها مانده بودم؛ با پنج تا بچه و کلی کار و خرید و پخت و پز و رُفت و روب. خانم دارابی تنها کسی بود که وقت و بی وقت به کمکم می آمد. اما او هم گرفتار شوهرش بود که به تازگی مجروح شده بود. صبح زود بنده خدا می آمد کمی به من کمک می کرد. بعد می رفت سراغ کارهای خودش. گاهی هم می ایستاد پیش بچه ها تا به خرید بروم. آن روز صبح، خانم دارابی مثل همیشه آمده بود کمکم. داشتم به بچه ها می رسیدم. آمد، نشست کنارم و کمی درددل کرد. شوهرش به سختی مجروح شده بود. 💟ادامه دارد... نویسنده: #بهناز_ضرابی_زاده

❃↫✨ "In the name of the Lord of the Martyrs and the Righteous"✨↬❃ ✫ #Sheena's_girl_novel 🌷🍃 ✫⇠ #part_two_hundred_and_one "Yes, the baby is born." I said, "I'm fine." how are you?! are you well?! Are you healthy?!" Masoumeh was pointing and saying, "Say the baby was born, say it." I was ashamed of the neighbor. Masoumeh, who was blasphemed by me, took the phone and after greeting said: "Hajj sir! give good news The child was born. The step became easy. Samad was so excited that he forgot to ask if the baby is a boy or a girl. He had said: "I will reach myself tomorrow." I had my eyes on the door from tomorrow morning. I would get up in a panic and say that it must be Samad. The day he did not come, nothing. He did not come the next week either. Two weeks passed. There was no news of Samad. Everyone had gone and I was left alone; With five children and a lot of work and shopping and cooking and cleaning. Mrs. Darabi was the only one who came to my aid time and time again.But she was also caught by her husband who was recently injured. God's servant would come early in the morning and help me a little. Then he went about his work. Sometimes he stopped by the kids to go shopping. That morning, Mrs. Darabi came to help me as usual. I was reaching the children. He came, sat next to me and was a little sad. Her husband was seriously injured. It continues. Author: #Behnaz_Zarabi_zadeh

❃↫✨« بِسـم ِ ربـــــِّـ الشــُّـهـداءِ والصِّـدیقیــن »✨↬❃ ✫ #رمان_دختر_شینا 🌷🍃 ✫⇠ #قسمت_دویست_وبیستم از طرفی خیلی هم برایش مهمان می آمد. دست تنها مانده بود و داشت از پا درمی آمد. گرم تعریف بودیم که یک دفعه در باز شد و برادرم آمد توی اتاق. من و خانم دارابی از ترس تکانی خوردیم. برادرم که دید زن غریبه توی خانه هست، در را بست و رفت بیرون. بلند شدم و رفتم جلوی در. صمد و برادرم ایستاده بودند پایین پله ها. خانم دارابی صدای سلام و احوال پرسی ما را که شنید، از اتاق بیرون آمد و رفت. برادرم خندید و گفت: «حاجی! ما را باش. فکر می کردیم به این ها خیلی سخت می گذرد. بابا این ها که خیلی خوش اند. نیم ساعت است پشت دریم. آن قدر گرم تعریف اند که صدای در را نشنیدند.» صمد گفت: «راست می گوید. نمی دانم چرا کلید توی قفل نمی چرخید. خیلی در زدیم. بالاخره در را باز کردیم.» همین که توی اتاق آمدند. صمد رفت سراغ قنداقه بچه. آن را برداشت و گفت: «سلام! خانمی یا آقا؟! من بابایی ام. مرا می شناسی؟! بابای بی معرفت که می گویند، منم.» بعد به من نگاه کرد. چشمکی زد و گفت: «قدم جان! ببخشید. مثل همیشه بدقول و بی معرفت و هر چه تو بگویی.» فقط خندیدم. چیزی نمی توانستم پیش برادرم بگویم. 💟ادامه دارد... نویسنده: #بهناز_ضرابی_زاده

❃↫✨ "In the name of the Lord of the Martyrs and the Righteous"✨↬❃ ✫ #Sheena's_girl_novel 🌷🍃 ✫⇠ #Part two hundred and twenty On the other hand, he had a lot of guests. The hand was left alone and it was falling off. We were talking warmly when the door opened and my brother came into the room. Mrs. Darabi and I shook with fear. When my brother saw that the strange woman was in the house, he closed the door and went out. I got up and went to the door. Samad and my brother were standing at the bottom of the stairs. When Mrs. Darabi heard our greetings, she left the room. My brother laughed and said: Haji! be us We thought it would be very difficult for them. Dad, these are very nice. I have been dreaming for half an hour. They are so enthusiastic that they didn't hear the sound of the door." Samad said: "He is telling the truth. I don't know why the key does not turn in the lock. We knocked a lot. We finally opened the door." As soon as they entered the room. Samad went to the baby's diaper.He took it and said: "Hello! A lady or a gentleman?! I am a father you know me?! I am the ignorant father they say." Then he looked at me. He winked and said: "Come on, John!" Sorry. As always rude and ignorant and whatever you say. I just laughed. I could not say anything in front of my brother. It continues. Author: #Behnaz_Zarabi_zadeh