#دست_تقدیر۲ #قسمت_دوم🎬: رؤیا از جا بلند شد در قابلمه را برداشت و شروع به زیر و رو کردن برنج ها کرد و گفت: اولین روزی این اردوی جهادی برپا شد، یکی از بچه ها که مریض احوال بود را بردیم دکتر، دکتره ازش آزمایش گرفت و امروز توی روستا چو انداخته بودن که یه بیماری مرموز داشته و همه باید آزمایش بدن، باورت میشه، کل روستا از کوچک و بزرگ قطار شده بودن که آزمایش بدن، من فکر می کردم دکتره با دیدن اینهمه جمعیت عصبی میشه و میزنه زیر همه چیز اما انگار طرف خیلی هم مشتاق بود... صادق خنده ریزی کرد و گفت: حالا تو از کجا فهمیدی که دکتره مشتاق بود؟! چون جمعیت زیاد بود به اشتیاق دکتر پی بردی؟ رؤیا رویش را به طرف صادق کرد و گفت: مسخره نکن صادق! برام عجیبه، اگر تو هم اونجا بودی شک می کردی، آخه من همراه یکی از دانش آموزام رفتم، دکتره اصرار داشت از منم آزمایش بگیره که من اجازه ندادم و آخر کاری یه ذره از بزاق دهنم را گرفت تا ببینه واقعا منم درگیر شدم یا نه؟! جالبه از هر خانواده یک نفر هم میرفت آزمایش میداد کافی بود و از همه هم بزاق دهن می گرفت و هم خون... صادق از جا بلند شد و همانطور که بشقابها را آماده می کرد برای کشیدن غذا گفت: عجیبه آره...آزمایش خون شنیده بودم، اما بزاق دهن نشنیده بودم، یعنی به چه کارش میاد؟! رؤیا شانه ای بالا انداخت و گفت: نمی دونم والا.. صادق روی صندلی نشست و‌گفت: میشه فردا به یه بهانه بری، سر از کار دربیاری؟! خیلی عجیبه برام، یعنی ذهنم درگیرش شد. رؤیا با حالت خنده گفت: به شرطی میرم که امروز کنارمون بمونی و نری مأموریت... صادق بشقاب را پر از برنج کرد و گفت: شرط مرط نداریم خانم جان! اون مأموریت را باید برم و در همین حین زنگ خانه به صدا درآمد و رؤیا همانطور که به طرف آیفون میرفت گفت: حتما محمد هادی هست، احتمالا دوباره کلید را یادش رفته صادق آهانی گفت و خیره به دانه های برنج پیش رویش شد و ذهنش حول این موضوع می چرخید و زیر لب گفت: یعنی امکان داره این دکتره هم از اون تیم.... در همین حین صدای محمد هادی بلند شد: سلام مامان! سلام بابا...به به جمعتون جمع هست و فقط گلتون کمه که اونم رسید ... 👈 #ادامه_دارد.... #رمان #دست_تقدیر فصل دوم ✍ نویسنده ؛ « ط _ حسینی » #آموزشگاه علمی اوج 💠@Amoozeshkadeow

#Dest_Taqdeer2 #second_part🎬: Roya got up, took the pot and started to turn the rice upside down and said: The first day of this Jihadi camp was established, we took one of the children who was sick to the doctor, the doctor gave him a test, and today he was in the village. It was rumored that he had a mysterious disease and everyone should be tested. Can you believe it, the whole village, small and large, was on the train to get tested. I thought the doctor would get nervous seeing so many people and would beat everything, but it seems like he is too far away. He was also enthusiastic.Sadiq laughed and said: Now how did you know that the doctor was enthusiastic?! Did you notice the passion of the doctor because there was a large crowd? Roya turned to Sadiq and said: Don't mock Sadiq! It's strange to me, if you were there too, you would have doubted it, but I went with one of my students, the doctor insisted on taking a test on me, which I did not allow, and finally he took a bit of saliva from my mouth to see if I was really involved or not. ?! Interestingly, one person from each family went and gave a test, and it was enough, and they took saliva and blood from everyone. Sadiq got up and as he was preparing the plates to take the food, he said: "It's strange, yes. I had heard of blood tests, but I had never heard of mouth saliva. I mean, what does it do?" Roya shrugged and said: I don't know, Vala. Sadegh sat on the chair and said: Can you go tomorrow under an excuse, to get off work?! It's very strange for me, I mean, my mind got involved in it.Roya said with a smile: I will go on the condition that you stay with us today and do not go on your mission. Sadiq filled the plate with rice and said: We don't have a condition, madam! I have to go on that mission, and in the meantime, the doorbell rang and Roya said as he went to the iPhone: "It must be Mohammad Hadi, he probably forgot the key again." Sadegh Ahani said and stared at the grains of rice in front of him and his mind revolved around this issue and said under his breath: It is possible that this doctor is also from that team. In the meantime, Mohammad Hadi's voice was raised: Hello, Mom! Hello, Dad. You are welcome, and only your flower is missing and it arrived. 👈 #continues #novel #hands_of_destiny The second season ✍ the author; "T_ Hosseini" #Oj scientific school 💠 @Amoozeshkadeow

#دست_تقدیر۲ #قسمت_سوم🎬: رؤیا نگاهی به بچه ها انداخت و گفت: خوب بچه های گلم، اینم از درس امروز کسی توی درس اشکال نداره؟! صدایی از بچه ها درنیامد، رؤیا کتاب را بهم آورد و به سمت پنجره کلاس رفت و‌همانطور که به آسمان نیمه ابری خیره شده بود یاد سفارش صادق افتاد که می گفت: ببین خانم جان، فردا مثل یه کارگاه کارکشته میری سمت اون گروه جهادی و به هر طریق ممکن آمار دکتره را درمیاری، اسم رسم و حتی اینکه دانشجوی پزشکی هست یا پزشکه و.. هر چیزی را که از نظر با اهمیت یا بی اهمیت هست دربیار... رؤیا متعجب از اینهمه کنجکاوی صادق بود، درسته که کار صادق طوری بود که می بایست تیز بین و جزئی نگر باشه اما رؤیا فکر می کرد صادق به همه چیز مشکوکه و این دکتره بیچاره را تا درست حسابی آنالیز نکنه دست بردار نیست. رؤیا به سمت بچه ها برگشت که یکی از بچه ها دستش را بالا برد و گفت: خانم اجازه! رویا لبخندی زد و گفت: جانم گلناز؟! جایی سؤالی داری؟! گلناز سرش را پایین انداخت و گفت: نه...سؤالی ندارم اما ..اما چند روزه یه ذره دل درد میشم، مامانم گفته زودتر برم خونه تا منو ببره پیش این دکتر که اومده... رؤیا با قدم های شمرده به گلناز نزدیک شد و گفت: عه! چرا دیروز نگفتی؟! اصلا مگه دکتر تورو ندید؟! در این هنگام صدای خنده ریز بچه ها بلند شد و گفتن: خانم گلناز تا چشمش به آمپول افتاد فرار کرد.. گلناز آب دهنش را قورت داد و گفت: خوب از آمپول میترسم، الانم مامانم قول داده که نزاره دکتر آمپولم بزنه وگرنه نمیرم.. رویا بغل میز گلناز ایستاد و‌گفت: وسایلت را جمع و‌جور کن، هر دومون با هم میریم منم یه کار کوچولو با آقای دکتر دارم و البته به آقای دکتر می گم که به شما آمپول نزنه... گلنار خنده نمکینی کرد و گفت: چشم خانم معلم! و خیلی فرز مانند فرفره وسایلش را جمع کرد و آماده رفتن شد. رویا رو به مبصر کلاس کرد و گفت: نازنین حمیدی! بیا کنار تخته و تا من برمی گردم حواست به بچه ها باشه و یکی یکی بچه ها را بیار پای تخته و به هر کدوم پنج کلمه از درس قبلی دیکته بگو تا زنگ تفریح می خوره از بچه ها املاء پا تخته ای بگیر. مبصر کلاس گردنش را کج کرد و چشمی گفت و رؤیا چادرش را سر کرد و دست گلناز را گرفت و از کلاس بیرون رفت. گلناز یک دقیقه جلوی دفتر ایستاد تا خانم معلم به مدیر بگه که کجا میرن و بعد دو تایی حرکت کردند، چون گروه جهادی، زمین خالی پشت مدرسه را برای استقرارشان در نظر گرفته بودند پس خیلی زود به محل آنها رسیدند. خانم معلم به سمت چادری که مثلا مطب دکتر بود حرکت کرد، به نظرش از هر روز خلوت تر بود، همونطور که جلو‌می رفتند، آقای جوانی جلو آمد و‌گفت: ببخشید میتونم بپرسم کجا میرین؟ چون جهاد گرها رفتن برای ارائه خدمات... رؤیا با انگشت جلوتر را نشان داد و‌گفت: نه من با آقای دکتر کار دارم این بچه را... حرف در دهان رؤیا بود که مرد جوان گفت: ببخشید خانم! آقای دکتر دیشب رفتند، البته گروه جهادی یک هفته دیگه هست منتها پزشک نداره.. رؤیا که انگار بادکنکی بود به یکباره تمام بادش خوابید، گفت: عه! چه بد، آخه چرا دکتر زودتر از بقیه رفتن؟! مرد جوان شانه ای بالا انداخت و گفت: نمی دونم والا... رؤیا با حالتی دستپاچه گفت: میشه...میشه اسم و شماره تلفنش را به من بدین؟! آخه یه مورد خصوصی درباره یکی از دانش آموزام بود که ایشون در جریانن و باید میپرسیدم مرد جوان که تازه متوجه شده بود طرفش معلم مدرسه هست، نفسش را آهسته بیرون داد و‌گفت: من نمی شناختمش، یعنی بین بچه های جهادی، چهره ای ناآشنا بود اما دکتر محرابی صداش میزدن اگر شماره ای چیزی ازش می خواین به مسؤل گروه مراجعه کنید که متاسفانه الان نیستن و فردا صبح زود بیاین هستن.. 👈 #ادامه_دارد.... #رمان #دست_تقدیر فصل دوم ✍ نویسنده ؛ « طاهره سادات حسینی » #آموزشگاه علمی اوج 💠@Amoozeshkadeow

#Dest_Taqdeer2 #third_part🎬: Roya looked at the children and said: Well, my children, is there anything wrong with today's lesson?! There was no sound from the children, Roya gathered the book and went to the classroom window, and as he was staring at the half-clouded sky, he remembered Sadiq's order, which said: Look, Mrs. Jan, tomorrow you will go to that jihadi group like a skilled workshop and to In every possible way, you can find out the doctor's statistics, his name, and even whether he is a medical student or a doctor. Remove everything that is important or unimportant. Roya was surprised by Sadiq's curiosity, it is true that Sadiq's work was such that he had to be sharp and detail-oriented, but Roya thought that Sadiq was suspicious of everything and would not stop until he analyzed this poor doctor properly.Roya turned to the children when one of the children raised his hand and said: Mrs. Permit! Roya smiled and said: "My dear soul?" Do you have any questions? Golnaz lowered her head and said: "No. I don't have any questions, but I'm going to have a little heartache for a few days. My mom told me to go home early so that she can take me to this doctor who has come." Rouya approached Golnaz with measured steps and said: Ah! Why didn't you say yesterday?! Didn't you see your doctor at all?! At this time, the sound of small children's laughter was raised and they said: Ms. Golnaz ran away until her eye fell on the ampoule. Golnaz swallowed his mouth water and said: I am afraid of the injection, my mother has already promised that the doctor will not give me an injection, otherwise I will not go. Roya stood next to Golnaz's table and said: pack your things, we will both go together, I have a little business with the doctor and of course I will tell the doctor not to give you an injection.Golnar gave a salty laugh and said: The eyes of the teacher! And he collected his things very quickly and was ready to leave. Roya turned to the class teacher and said: Nazanin Hamidi! Come to the board and take care of the children until I come back and bring the children one by one to the board and dictate to each of them five words from the previous lesson until the bell rings. Have the children spell the board. The teacher of the class tilted his neck and said something, and Roya put on his tent and took Golnaz's hand and left the class. Golnaz stood in front of the office for a minute so that the teacher told the principal where they were going, and then the two of them left, because the jihadi group had considered the empty land behind the school for their establishment, so they reached their place very soon.The teacher moved towards the tent that was, for example, the doctor's office, it seemed to her that it was more lonely than every day, as they were walking, a young man came forward and said: Excuse me, may I ask where are you going? Because jihadists go to provide services. Roya pointed ahead with his finger and said: No, I am dealing with the doctor, this child. The words were in Roya's mouth when the young man said: Excuse me, madam! The doctor left last night, of course, the jihadi group is here for another week, but there is no doctor. The dream, which was like a balloon, suddenly deflated and said: Ah! What's wrong, why did the doctor leave earlier than the others?! The young man shrugged and said: "I don't know, sir." Ruya said with a helpless expression: "It is possible."Can you give me his name and phone number? There was a private matter about one of my students that I had to ask about The young man, who had just realized that he was a school teacher, let out a slow breath and said: I didn't know him, that is, he was an unfamiliar face among the jihadi children, but he was called Dr. Mehrabi. If you want his number, contact the group leader. Unfortunately, they are not here now and will come early tomorrow morning. 👈 #continues #novel #hands_of_destiny The second season ✍ the author; "Tahira Sadat Hosseini" #Oj scientific school 💠 @Amoozeshkadeow

#دست_تقدیر۲ #قسمت_چهارم🎬: صادق خیره به تابلوی روی دیوار که تصویری از منظره ای زیبا که رودخانه ای با درختان اطرافش را به نمایش می گذاشت؛ شده بود و زیر لب تکرار می کرد: دکتر محرابی! در همین حین رؤیا روی مبل نشست و بشقابی که پر از تکه های سیب درختی بود را به طرف او داد و گفت: بفرمایید تنبل خان! سیب پوست گرفته، گلاب و شیرین، میل بفرمایید تا از دهن نیافتاده... صادق تکه ای سیب در دهانش گذاشت و همانطور که از طعم شیرین بوی دل انگیزش لذت می برد گفت: به به! دست و پنجه ات درد نکنه که همچی سیبی پختی... رؤیا خنده ریزی کرد و گفت: آره من پختم، دست پخت من الان توی تخت خوابیده، اینا را اون بالایی پخته، حالا بگو ببینم توی چه فکری هستی که اینجور دری وری میگی؟! صادق تکه ای دیگر در دهانش گذاشت و زانویش را روی مبل خم کرد و رویش را به طرف رؤیا کرد و‌گفت: آی قربون آدم چیز فهم! من مونده بودم که چه جوری بهت بگم فردا هم مأموریت دارم، البته تا مشهد میرم و از اونجا با هواپیما میرم... رؤیا اخمهایش را بهم کشید و گفت: صااادق!! آخه تو تازه از مأموریت اومدی، بعدم همه اش من تنهام، تو رو خدا بی خیال شو.. صادق سرش را به دو طرف تکان داد و گفت: نمیشه گلم! ایندفعه هلویی هست که تو انداختی تو دامنم، اما زود برمی گردم، فقط یک شبانه روز... رؤیا با تعجب گفت: من؟! کدوم هلو؟! والا من الان سیب دادمت،بعدم مطمئنی فقط یک شبانه روز؟! صادق سری تکان داد و گفت: اگر کارا رو روال باشه آره و بعد تکه ای سیب به سمت رؤیا داد و‌گفت: بفرما بخور...بله خانم جان، وقتی داشتی از هنرنمایی دکتر محرابی میگفتی نمی دونستی که این پسرکت خیلی فضوله و تا تهش را درنیاره از پا نمیشینه... رؤیا ابرویش را بالا داد و‌گفت: دکتر محرابی؟! اون که تموم شد، وسط راه گروه جهادیش را گذاشت و رفت و تمام... صادق سری تکان داد و گفت: همین منو بیشتر مشکوک کرد، اطلاعاتش را در آوردم، باید بهتون بگم ایشون توی بهترین دانشگاه لندن درس پزشکی خوندن و تا جایی میدونم، اینقدر وطن پرست بوده که گفته بهتره تمام علمم را تحت اختیار هموطنام و برای خدمت به اونا خرج کنم و تشریف آوردن ایران... رؤیا با لحنی سرشار از تعجب گفت: خوب این که خوبه!! کجاش شک برانگیزه که تو گیر دادی روی این دکتر خدوم و وطن پرست؟! صادق آخرین تکه سیب را توی دهانش گذاشت و گفت: فراموش نکن لازمه شغل بنده شک کردن هست البته این آقا زیادی مشکوکه، آخه از بدو ورود به مناطق محروم که دسترسی به امکانات درمانی ندارن رفته و جالب تر اینکه هر مریضی که پیشش رفته و نرفته را مورد آزمایش قرار داده و از همه آنها بلا استثنا بزاق دهن گرفته...اینه که منو مشکوک میکنه رویا اوفی کرد و‌گفت: اوه! من گفتم چی شده! فکر نمی کنی داری زیادی بزرگش میکنی؟! آخه طرف توی بهترین دانشگاه دنیا درس خونده، احتمالا محقق هم هست، شاید داره روی بیماری خاصی تحقیق می کنه و می خواد یه دارو جدید کشف کنه... صادق که نمی خواست بیش از این ذهن رؤیا را درگیر کنه، سکوت کرد و بعد آرام تر گفت: خدا کنه اینجور باشه، الانم از قرار معلوم رفته طرف مناطق محروم سیستان بعدم احتمالا بره کرمان، البته قبل از این جاها، جاهای دیگه هم رفته، فردا میخوام برم سیستان.... رؤیا از جاش بلند شد و گفت: باشه! حرفت را زدی، اگر تمام تحقیقاتت را بی کم و کاست توی این پرونده به منم گفتی اون موقع دیگه برای مأموریت رفتنت گیر نمیدم... صادق دستی روی چشم گذاشت و بلند گفت: چشم بانو! و آهسته زیر لب زمزمه کرد: آش ماش به همین خیال باش رؤیا از زیر چشم به صادق نگاهی کرد وگفت: من بخوابم صبح باید زود هدی را ببرم مهد و برم روستا،بعدم شنیدم چی چی زیر زبونی گفتی آقااااا صادق لبخندی زدی و گفت: شبت به خیر خانم جان... 👈 #ادامه_دارد.... #رمان #دست_تقدیر فصل دوم ✍ نویسنده ؛ « طاهره سادات حسینی » #آموزشگاه علمی اوج 💠@Amoozeshkadeow

#Dest_Taqdeer2 #part_four 🎬: Sadegh is staring at the painting on the wall that shows a picture of a beautiful landscape with a river surrounded by trees; and he kept repeating under his breath: Dr. Mehrabi! Meanwhile, Roya sat on the sofa and handed him a plate full of apple pieces and said: Come on lazy khan! Peeled apple, rose water and sweet, please so that it doesn't fall out of your mouth. Sadiq put a piece of apple in his mouth and as he was enjoying the sweet taste of its delightful smell, he said: Bah Bah! Don't let your hands and feet hurt because you baked an apple.Roya laughed and said: "Yes, I cooked, my cooking hand is lying in bed now, the one above cooked this, now tell me what are you thinking when you talk like that?!" Sadiq put another piece in his mouth and bent his knee on the sofa and turned his face towards the dreamer and said: Oh man, what do you understand? I was wondering how to tell you that I have a mission tomorrow, of course, I will go to Mashhad and from there by plane. Roya frowned and said: Saadeq!! Oh, you just came from your mission, then I'm all alone, God take care of you. Sadegh shook his head to both sides and said: I can't do it! This time there is a peach that you dropped in my lap, but I will be back soon, just for one night. Roya said with surprise: Me?! Which peach?! Wow, I just gave you an apple, are you sure it's only one day and night?! Sadiq shook his head and said: "If things go well, yes" and then he gave a piece of apple to Roya and said: "Come and eat."Yes, Mrs. John, when you were talking about Dr. Mehrabi's performance, you didn't know that your son is very naughty and won't stop until he gets to the bottom of it. Roya raised his eyebrows and said: Dr. Mehrabi?! When he finished, he left his jihad group in the middle of the road and left. Sadiq shook his head and said: This made me more suspicious, I got his information, I must tell you that he is studying medicine at the best university in London, and as far as I know, he was so patriotic that he said it is better to put all my knowledge under the authority of my countrymen and to serve. I spend money on them and come to Iran.Roya said with a tone full of surprise: Well, that's good!! Where is the suspicion that you are stuck on this servant and patriotic doctor?! Sadegh put the last piece of apple in his mouth and said: Don't forget, it is my job to be suspicious, of course, this gentleman is very suspicious, since he entered deprived areas that do not have access to medical facilities, and what is more interesting is that every patient who has been to him has not been treated. tested and salivated from all of them without exception. This is what makes me suspicious He had a dream and said: Oh! I said what happened! Don't you think you are raising it too much?! He studied in the best university in the world, he is probably a researcher, maybe he is researching a certain disease and wants to discover a new medicine.Sadiq, who didn't want to involve the dream in his mind any more, kept silent and then said more calmly: God forbid it to be like this, it is already clear that he is going to the deprived areas of Sistan, and then he will probably go to Kerman, of course, he has gone to other places before this. I want to go to Sistan tomorrow. Roya got up and said: OK! You have said your word, if you tell me all your research in this case, then I won't be stuck for your mission. Sadiq put his hand on his eye and said loudly: Lady's eye! And he whispered under his breath: "Ash mash, don't think about it." Roya looked at Sadiq from under his eyes and said: I have to go to sleep early in the morning, I have to take Hoda to kindergarten and go to the village, then I heard what you said under your tongue, sir. You smiled sincerely and said: Good night, Mrs. John. 👈 #continues #novel #hands_of_destiny The second season ✍ the author; "Tahira Sadat Hosseini" #Oj scientific school 💠 @Amoozeshkadeow

#دست_تقدیر۲ #قسمت_پنجم🎬: صادق با آقای زندی خوش و بشی کرد و سوار ماشین شدند. پراید نقره ای رنگ با سرعت در جاده خاکی پیش میرفت که آقای زندی رو به صادق گفت: این روستا که مد نظرتونه فاصله زیادی تا مرکز استان نداره نیم ساعت دیگه میرسیم اونجا صادق سری تکان داد و همانطور که نگاهی به لباس های محلی که بر تن کرده بود می کرد گفت: این لباس ها هم عجب راحتند هااا آقای زندی لبخندی زد و گفت: آره گشاد و راحتن و مناسب برای آب و هوای اینجا، البته به شما هم میان اگر خیلی صحبت نکنید،طرف متوجه نمیشه که شما مال این استان نیستین. صادق سری تکان داد و با لهجه زاهدانی گفت: برادر راهت را برو خیالت راحت باشه، ما همه فن حریفیم و با زدن این حرف هر دو زدند زیر خنده... به روستای مورد نظر رسیدند، هنوز ساعتی تا اذان ظهر باقی مانده بود، با پرس و جو محل استقرار اردوی جهادی را پیدا کردند و چند کوچه مانده به آنجا، صادق پیاده شد و همانطور که دستش را روی شکمش فشار میداد و سعی می کرد ادای انسان های بیمار را دربیاورد به سمت چادرهایی که برپا شده بود رفت. صف طویلی که جلوی چادرها تشکیل شده بود نشان از استقبال مردم میداد. صادق از چادر دندانپزشکی و پزشک زنان گذشت و بالاخره به پزشک عمومی رسید، البته توی پرونده ای که از دکتر محرابی دیده بود او متخصص جراحی بود و الان به عنوان پزشک عمومی خدمت می کرد و این مورد هم باعث میشد شک صادق به این پزشک خدوم و ایثارگر بیشتر شود. صادق توی صف ایستاد، صف به نسبت شلوغ بود و او اگر می خواست توی نوبت باشه خیلی طول میکشید. صادق سرجایش نشست و مثل مار در خود می پیچید، پیرمردی که تازه رسیده بود و پشت سر صادق ایستاده بود نگاه خیره اش را به او دوخت و صادق هم که انگار متوجه نگاه او نبود مدام آخ و اوخ می کرد و بدنش را به این طرف و آن طرف تاب میداد. پیرمرد زیر لب لااله الله گفت و بعد خم شد و از بالای سر صادق نگاهی به او که در خود چمباتمه زده بود انداخت و گفت: کیستی جوان؟! چطورته؟ چرا اینقدر به خودت می پیچی؟ صادق شکمش را نشان داد و بریده بریده گفت: از صب صد بار مردم و زنده شدم آااااخ پیرمرد صدایش را بالا برد و گفت: بذارید اول این جوان بره، حالش خیلی بده، زیادی درد داره و با زدن این حرف جمعیت متوجه صادق شدند، دو پسر جوان جلو امدند و زیر بازوی صادق را گرفتند و او را پیش میبردند و افرادی هم که در صف انتظار بودند بدون اینکه اعتراض کنند برای صادق دل می سوزاندند. بالاخره صادق وارد چادر شد، چادر با پرده ای به دو قسمت تقسیم شده بود و دو میز و صندلی دو طرف چادر بود، یک طرف پزشک مرد بود و آن طرف پرده هم صدای پزشک خانمی میامد. دکتر با دیدن صادق در اون وضعیت از جا بلند شد و به آن دو پسر اشاره کرد تا صادق را روی تخت کنار میز بخوابانند، صادق روی تخت خوابید و پسرها بیرون رفتند. آقای دکتر که کسی جز دکتر محرابی نبود جلو آمد و با لبخند گفت: چی شده مرد جوان؟! چطورته؟! صادق شکمش را نشان داد و گفت از اذان صبی درد شدید می کنه. دکتر محرابی دست روی نقطه های مختلف شکم صادق می گذاشت و از او میپرسید که کجا بیشتر درد می کند، صادق همانطور که حواسش به صحبت های دکتر محرابی بود، حرکات او را آنالیز میکرد. دکتر محرابی انگار لهجهٔ خاصی داشت،یعنی تا جایی صادق می دانست شبیه هیچ کدام از لهجه های فارسی ایرانی نبود، صادق همانطور که صورتش را بهم میکشید که مثلا درد دارد گفت: شما تهرانی هستید؟! دکتر با تعجب او را نگاه کرد و گفت: چکار به اصالت من داری؟! و بعد بدون اینکه جواب سوال صادق را بدهد شروع به سوال کردن نمود، صادق هم جواب هایی از خودش درمی آورد و می گفت. دکتر اشاره به صادق کرد و گفت: روی تخت بشین باید ازت آزمایش بگیرم تا مطمین بشم نیاز به جراحی نداری و بعد به سمت لوله های آزمایش رفت و صادق در کمال تعجب دید که حرفهای رؤیا درست بود و دکتر ابتدا مقداری از بزاق دهن او را گرفت و بعد هم سرنگی از خون سرخ رنگ او کشید. صادق که مطمئن شده بود کاسه ای زیر نیم کاسه است دندانی بهم سایید و شک نداشت این دکتر شاید ایرانی و اصلا مسلمان نباشد، دکتر محرابی گوشی معاینه را روی گردنش جابه جا کرد و در همین حین قسمتی از یک گردنبند از دکمه لباسش بیرون زد و صادق در کمال تعجب دید که پلاک نقره ای رنگی که وان یکاد روی آن نوشته بود نمایان شد، درست مثل همان که به گردن صادق بود. صادق نگاهی به بالا کرد و زیر لب گفت: آخدا خواستی بگی سوظن دارم و طرف مسلمان هست؟! ما چاکریم. دکتر اسم صادق را پرسید و روی برگه پیش رو نوشت و صادق اسمی مستعار گفت و خیره به اتیکت اسم او شد کیسان محرابی... و بعد همانطور که از جا بلند میشد در ذهنش تکرار کرد: بالاخره سر از کارت درمیارم دکتر کیسان محرابی!! 👈 #ادامه_دارد.... #رمان #دست_تقدیر فصل دوم ✍ نویسنده ؛ « طاهره سادات حسینی » #آموزشگاه علمی اوج 💠@Amoozeshkadeow

#Dest_Taqdeer2 #fifth_part 🎬: Sadiq chatted with Mr. Zandi and they got into the car. The silver-colored Pride was speeding along the dirt road when Mr. Zandi said to Sadegh: This village you are considering is not far from the provincial capital, we will get there in half an hour. Sadegh shook his head and as he looked at the local clothes he was wearing, he said: These clothes are amazingly comfortable. Mr. Zandi smiled and said: Yes, they are wide and comfortable and suitable for the climate here, of course, if you don't talk too much, the other party won't realize that you don't belong to this province. Sadegh shook his head and said with an ascetic accent: Go your way, brother, don't worry, we are all rivals, and they both burst out laughing.They reached the desired village, there was still an hour left until the noon call to prayer, they found the location of the Jihadi camp by inquiring and a few streets away, Sadiq got off and as he pressed his hand on his stomach and tried to pray He took out the sick people and went to the tents that had been set up. The long queue that was formed in front of the tents showed people's welcome. Sadiq went through the dentist and gynecologist tent and finally reached the general doctor, although in the case he saw from Dr. Mehrabi, he was a surgical specialist and now he was serving as a general doctor, and this made Sadiq suspicious of this doctor. and be more selfless. Sadeq stood in the queue, the queue was quite busy and if he wanted to be in the queue, it would take a long time.Sadiq sat down and coiled like a snake, the old man who had just arrived and was standing behind Sadiq stared at him, and Sadiq, who didn't seem to notice his gaze, kept moaning and turning his body to this side. And the other side was swinging. The old man mumbled "La Allah" and then bent down and looked at him from above Sadiq's head, who was squatting down, and said: "Who are you, young man?" how are you Why are you beating yourself up so much? Sadiq showed his stomach and said: "I have died and come back to life a hundred times since the dawn of time." The old man raised his voice and said: Let this young man go first, he is very sick, he is in a lot of pain, and when he said this, the crowd noticed Sadiq, two young boys came forward and took Sadiq's arm and they were leading him, and some people also who were waiting in line without protesting, they were heartbroken for Sadiq.Finally, Sadiq entered the tent, the tent was divided into two parts by a curtain, and there were two tables and chairs on both sides of the tent, on one side was a male doctor and on the other side of the curtain was the voice of a female doctor. Seeing Sadiq in that condition, the doctor got up and pointed to the two boys to put Sadiq on the bed next to the table, Sadiq slept on the bed and the boys went out. The doctor, who was none other than Dr. Mehrabi, came forward and said with a smile: "What happened, young man?" How are you?! Sadiq showed his stomach and said that he is in severe pain from the boy's call to prayer. Dr. Mehrabi put his hand on different points of Sadiq's stomach and asked him where it hurts the most, as Sadiq was paying attention to Dr. Mehrabi's words, he analyzed his movements.Dr. Mehrabi seemed to have a special accent, that is, as far as Sadiq knew, it was not like any of the Iranian Farsi accents. Sadiq, as he rubbed his face as if he was in pain, said: "Are you from Tehran?!" The doctor looked at him with surprise and said: What do you have to do with my originality?! And then, without giving an answer to Sadiq's question, he started asking questions, and Sadiq also gave answers of his own. The doctor pointed to Sadiq and said: "Sit on the bed, I need to take a test on you to make sure you don't need surgery" and then he went to the test tubes, and Sadiq saw to his surprise that the dream's words were true and the doctor first took some of his saliva.

took it and then drew a syringe of his red blood.Sadiq, who was sure that there was a bowl under half a bowl, gritted his teeth and had no doubt that this doctor might be Iranian and not a Muslim at all. To Sadiq's surprise, a silver-colored plate with Van Yekad written on it appeared, just like the one on Sadiq's neck. Sadiq looked up and said under his breath: "Akhoda, did you want to say that I have suspicions and the side is Muslim?" We are Chakra. The doctor asked Sadiq's name and wrote it on the sheet in front of him, and Sadiq said a nickname and stared at his name tag, Kisan Mehrabi. And then, as he was getting up, he repeated in his mind: Finally, I will get rid of you, Dr. Kisan Mehrabi!! 👈 #continues #novel #hands_of_destiny The second season ✍ the author; "Tahira Sadat Hosseini" #Oj scientific school 💠 @Amoozeshkadeow

#دست_تقدیر۲ #قسمت_ششم🎬: در حیاط باز شد و آقا مهدی به استقبال بچه ها رفت. صادق هدی را از بغلش پایین گذاشت و هدا همانطور که تاتاتاتا می کرد جلو‌ رفت تا چشمش به مهدی افتاد با زبان شیرین کودکی گفت: آ..آ...آقا جون مهدی جلو آمد و هدا را بغل کرد و گفت الهی قربان این آقا جون گفتنت بشم و بعد رو به صادق کرد و گفت: سلام بابا چی شد یاد ما کردین؟! نمی گی که دل ما برای این بچه ها یک ذره می شه و بعد رو به رویا کرد و گفت: خوش آمدی دخترم بفرمایید داخل، اتفاقا مامان اقدس هم همین جاست. رؤیا لبخندی زد و گفت: عه چه خوب! راستی آقاجون خودتون به این گل پسرتون بفهمونید که تعطیلات آخر هفته متعلق به خانواده، گردش و دید و بازدید هست. مهدی نگاهی به صادق کرد و گفت: صادق خودش خوب میدونه مگه نه بابا؟! صادق همانطور که در هال را باز می کرد به پدرش تعارف کرد و گفت: البته البته....من میدونم برای همین تعطیلات همگی اومدیم اینجا منتها من قراره برم یه جا دیگه سر بزنم اینم یه دید و بازدید برای منه.... وارد هال شدند، آقا مهدی لبخندی زد و گفت: پس بگو عروس خانم چرا شاکی هستن، نقشه کشیدی هنوز نیومده بری.. رؤیا به سمت اقدس خانم که روی ویلچر بود رفت و سلام کرد و اقدس خانم همانطور که آغوشش را باز کرده بود گفت: سلام عزیزم! خوش اومدین و بعد دست هاش را به طرف هدی دراز کرد تا اونو بغل کنه و صادق و پسرش هم با اقدس خانم سلام و علیکی کردند رؤیا مشغول صحبت با اقدس خانم شد و صادق هم کنار مهدی نشست. مهدی اشاره ای به محمد هادی کرد و گفت: پسر گلم، یه چند تا چایی بریز بیار که تازه دم هست، صادق هم نگاهی به پسرش کرد و گفت: بدو بیار که چای آقاجون خوردن داره من تا چای را نخورم از اینجا تکون نمی خورم. محمد هادی چشمی گفت و از جا بلند شد که رؤیا به طرف آشپزخانه رفت و‌گفت: من میارم و اشاره به ظرف میوه روی اوپن کرد و گفت: میوه ببر برای پدرت بخوره... مهدی نگاهی به صادق کرد و گفت: به سلامتی کجا راهی هستی؟! صادق نفسش را آهسته بیرون داد و گفت: راستش یه آدم فوق العاده مشکوک پیدا کردم، میدونم کاسه ای زیر نیم کاسه اش هست اما نمی تونم ثابت کنم، امروز هم میرم طرف همون تا بلکه چیزی دستگیرم شد. مهدی ابروهاش را بالا داد و گفت: دقیقا کجا هست؟! صادق شانه ای بالا انداخت و گفت: خدا میدونه، طرف مثل جن می مونه، هر دفعه یک جا اتراق میکنه، با اینکه لهجه فارسیش اصلا به ایرانی ها نمی خوره ولی انگار با حرکاتش شعار میده همه جای ایران سرای من است و هر دفعه یک جای این سرا را درمی نوردد، اما طبق آخرین اخبار الان باید کرمان باشه، برای یک ساعت و نیم دیگه پرواز دارم، باید این دفعه سر از کارش دربیارم. مهدی سری تکان داد و گفت: با چه پوششی وارد ایران شده و همه جا تردد میکنه؟! صادق خیره به سیب سرخ داخل ظرف روبه رویش گفت: به عنوان یک پزشک جهادی، توی پرونده اش نوشته که دکتر جراح هست اما این طرف و اونطرف میره نمونه بزاق جمع میکنه مهدی با تعجب گفت: بزاق؟! و بعد انگار تو فکر رفته باشه گفت: مشکوکه...یه چیزایی بچه های حفاظت می گفتن توی این مورد صادق سرش را تکان داد و گفت: منم همونا را شنیدم که شک کردم، اما این آقا کاملا قانونی عمل میکنه، هیچ ردی به جا نمیذاره و اصلا نمیشه ازش شکایت کرد.. مهدی گفت: احتمالا ازاین بهایی هاست یا جاسوس موساد هست.. صادق سرش را تکان داد و گفت: دقیقا! من فکر می کنم اصلا مسلمان نیست، طرف اینقدر موز ماره که حتی آیه قران گردنش انداخته تا بقیه را گول بزنه و بعد نگاهی به مهدی کرد و به گردنش اشاره کرد و گفت: دقیقا یه گردنبند عین همین وان یکادی که یادگار مامان هست، گردنش دیدم.. مهدی با شنیدن این حرف آشکارا یکه ای خورد و گفت:.. 👈 #ادامه_دارد.... #رمان #دست_تقدیر فصل دوم ✍ نویسنده ؛ « طاهره سادات حسینی » #آموزشگاه علمی اوج 💠@Amoozeshkadeow

#Dest_Taqdeer2 #part_six🎬: The courtyard door opened and Agha Mehdi went to welcome the children. Sadegh put Heda down from his arms and Heda walked forward as she was babbling until her eyes fell on Mehdi and said with the sweet language of a child: Ah, Mr. Mehdi came forward and hugged Heda and said, "Oh, my God, this is what you told me to do." And then he turned to Sadek and said: Hello, Dad, what happened, did you remember us?! Can't you tell that our hearts are a little bit for these children and then he turned to the dream and said: "Welcome, my daughter, please come in, by the way, Mom Aqdas is also here." Roya smiled and said: Oh, how good! Really, sir, let your son know that the weekend belongs to the family, going out and seeing and visiting. Mehdi looked at Sadegh and said: Sadegh knows well, doesn't he, father?! Sadiq complimented his father as he opened the hall door and said: Of course, of course.I know we all came here for this holiday, but I am going to visit another place, this is a sight and a visit for me. They entered the hall, Mr. Mehdi smiled and said: So tell me, bride, why are they complaining, you made a plan, you haven't come yet. Roya went to Aqdas Khanam who was on a wheelchair and greeted her, and Aqdas Khanam said as she opened her arms: "Hello, my dear!" You are welcome and then he stretched out his hands to Hoda to hug her and Sadiq and his son also greeted Aqdas Khanum. Roya started talking to Aqdas Khanum and Sadiq also sat next to Mehdi. Mehdi pointed to Mohammad Hadi and said: "My son, pour me some freshly brewed tea." Sadiq also looked at his son and said: "Bring him, sir, he is drinking tea. I will not leave here until I drink the tea." .Mohammad Hadi said with a wink and got up when Ruya went to the kitchen and said: I will bring it and pointed to the fruit bowl on the open and said: Take some fruit for your father to eat. Mehdi looked at Sadegh and said: Hello, where are you going?! Sadegh slowly let out a breath and said: "Honestly, I found a very suspicious person. I know there is a bowl under half of his bowl, but I can't prove it. Today, I'm going to the same place until something catches me." Mehdi raised his eyebrows and said: Where exactly is it?! Sadegh shrugged his shoulder and said: God knows, the other side is like a genie, he screams at one place every time, even though his Persian accent does not suit Iranians at all, but with his movements, it is as if he is chanting that everywhere in Iran is my house, and every time It's going to destroy this house, but according to the latest news, it should be Kerman now, I have a flight in an hour and a half, I have to take care of it this time.Mahdi shook his head and said: "What cover did he use to enter Iran and travel everywhere?" Looking at the red apple in the dish in front of him, Sadiq said: As a jihadi doctor, he wrote in his file that he is a surgeon, but he goes here and there to collect saliva samples. Mahdi said with surprise: Saliva?! And then, as if lost in thought, he said: "It's suspicious. The security guards are saying something about this." Sadegh shook his head and said: I heard the same thing that I doubted, but this gentleman acts completely legally, he leaves no traces and you can't complain about him at all. Mehdi said: He is probably one of these Baha'is or a Mossad spy. Sadeq shook his head and said: Exactly! I think he is not a Muslim at all, he is such a banana that he even wears a Quranic verse around his neck to fool the others, and then he looked at Mahdi and pointed to his neck and said, "Exactly the same necklace as my mother's souvenir, his neck." i sawHearing this, Mahdi was clearly shocked and said: 👈 #continues #novel #hands_of_destiny The second season ✍ the author; "Tahira Sadat Hosseini" #Oj scientific school 💠 @Amoozeshkadeow