#تاریخ_مقتل #آموزشی ✅امام صادق(علیه السلام) می فرماید : ▪️《فَلَمَّا حَمَلَتْ [خَدِیجَةُ(س)] بِفَاطِمَةَ(س)، کَانَتْ فَاطِمَةُ(س) تُحَدِّثُهَا مِنْ بَطْنِهَا وَ تُصَبِّرُهَا وَ کَانَتْ تَکْتُمُ ذَلِکَ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ(ص)》 🔺هنگامی که خدیجه کبری(س) به حضرت فاطمه(س) حامله بود، فاطمه‌(س) در رحم مادر با مادر گفتگو می‌کرد و او را امر به صبر می‌نمود. ولی خدیجه‌(س) این موضوع را از رسول اکرم(ص) پنهان می‌داشت تا اینکه یک روز حضرت(ص)، نزد خدیجه‌(س) آمد و شنید که آن بانو با کسی سخن می‌گوید. پس فرمود : ▪️《یَا خَدِیجَةُ(س)! مَنْ تُحَدِّثِینَ؟》 🔺ای خدیجه(س)! با که سخن می‌گویی؟! #حضرت_خدیجه (س) گفت : ▪️《الْجَنِینُ الَّذِی فِی بَطْنِی یُحَدِّثُنِی وَ یُؤْنِسُنِی!》 🔺این بچّه‌ای که در رحم من است، با من سخن می‌گوید و مونس من است. حضرت رسول اکرم(ص) فرمود : ▪️《یَا خَدِیجَةُ(س)! هَذَا جَبْرَئِیلُ یُبَشِّرُنیِ یُخْبِرُنِی أَنَّهَا أُنْثَی وَ أَنَّهَا النَّسْلَةُ الطَّاهِرَةُ الْمَیْمُونَةُ وَ أَنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی سَیَجْعَلُ نَسْلِی مِنْهَا وَ سَیَجْعَلُ مِنْ نَسْلِهَا أَئِمَّةً وَ یَجْعَلُهُمْ خُلَفَاءَهُ فِی أَرْضِهِ بَعْدَ انْقِضَاءِ وَحْیِهِ》 🔺ای خدیجه(س)! آری این جبرئیل است که به من بشارت می‌دهد و می‌گوید این فرزند دختر من است، این فرزند از نسلی ست طیّب و طاهر و مبارک. خداوند نسل مرا از این دختر برقرار و پایدار خواهد نمود. به زودی امامان را از این دختر به وجود می‌آورد و آنان را پس از اینکه وحی پروردگار قطع شود در زمین خلیفه‌ خویشتن قرار خواهد داد.(۱) سپس خدیجه کبری(س) به این وعده الهی خشنود شد و خداوند را شکر گذاری کرد. اما مادر دیگری هم هست که وقتی حضرت رسول اکرم(ص) نوید تولد فرزندش را داد، غم و اندوه او را فرا گرفت. 🔹مرحوم مجلسی می نویسد : ▪️《لَمَّا أَخْبَرَ اَلنَّبِيُّ(ص) اِبْنَتَهُ فَاطِمَةَ(س) بِقَتْلِ وَلَدِهَا اَلْحُسَيْنِ(ع) وَ مَا يَجْرِي عَلَيْهِ مِنَ اَلْمِحَنِ》 🔺هنگامی که رسول خدا(ص) خبر شهادت #حضرت_حسین (ع) را به دختر گرامیش حضرت فاطمه(س) داد، و محنت های پیش روی را برای او شرح نمود. ▪️《بَکَتْ فَاطِمَةُ(س) بُکَاءً شَدِیداً》 🔺آن حضرت(س) به شدت گریست. و عرضه داشت : ▪️《یَا أَبَهْ! مَتَى یَکُونُ ذَلِکَ؟》 🔺پدر جان! یک چنین مصائبى در چه موقع رخ می‌‌دهد؟ حضرت رسول(ص) فرمود : ▪️《فِی زَمَانٍ خَالٍ مِنِّی وَ مِنْکِ وَ مِنْ عَلِیٍّ(ع)》 🔺زمانى که من و تو و على(ع) در دنیا نباشیم. ▪️《فَاشتَدَّ بُکاؤُهَا》 🔺سپس گریه های حضرت(س) شدت یافت.(۲) تا جایی فاطمه(س) عرضه داشت : ▪️《یَا أَبَهْ! يَا لَيْتَنِي لَمْ أَلِدْهُ!》 🔺پدر جان! ای كاش می شد حسین(ع) را به دنيا نياورم.(۳) 📚منابع : ۱)امالی شیخ صدوق، ص۵۹۳ ۲)بحارالانوار مجلسی، ج۴۴، ص۲۹۳ ۳)کمال الدین شیخ صدوق، ج‏۱، ص۲۸۳ https://eitaa.com/amozash_madahi