ازش نمی‌پرسم روزه‌ای یا نه، می‌گم شاید عُذری داره و معذّبش نکنم؛ ولی مدام ازم می‌پرسه روزه‌ای؟ تا اینجا با یه بله و خیر می‌شه جواب داد، وقتی می‌رسه به این‌که «چرا روزه‌ای؟» باید فراتر از این‌که «دلم می‌خواد» جوابشو بدم، من دلم می‌خواد روزه بگیرم، ولی قبل این‌که دلم بخواد گرسنه و تشنه بمونم، «چَشم گفتن» رو دوس دارم. يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنوا كُتِبَ عَلَيكُمُ الصِّيامُ. چَشم، به روی جفت چشم‌هام، نمی‌پرسم چرا، این مدل چشم گفتن به یک خالقِ بی‌همتای مهربانی که ابداً نیازی به منِ حقیر نداره و در پسِ همه‌ی این اعمال و احکام دنبالِ بهانه‌ی ارفاق کردنه، حدّ اعلایِ چشم گفتنه؟ نمی‌دانم. نمی‌ترسم که می‌گم چشم، دوس دارم که می‌گم. آره دلیلِ علمی و عقلانی و منطقیِ قد و قواره‌ی مغزِ محدود من رو هم داره؛ ولی قبلِ همه‌یِ اینا «چشم گفتن به اون خالقی که حواسش هست من نفس بکشم؛ بی‌اینکه من حواسم باشه که چندبار نفس می‌کشم» زیباست، این‌که ساعت‌ها به امرش به محدودیتِ خوردن و نوشیدن و «نه گفتن به خودم» چشم بگم قشنگه؛ خودِ آدم مهارنشدنیه، تو قایمکی فحش میدی و غیبت می‌کنی می‌گی بعداً درستش می‌کنم، حالا برای مهارِ خودت و نه گفتن به تمایلاتِ نفْسِ خودت می‌گی چشـــم. تسلیماً لِاَمرک و لا مَعبودَ سِواکَ، محدودیته؟ محدودیتی که تو برام بذاری روی جفت‌چشمامه، تهِ آزادیه. چَشـــم هم به گرفتنش، هم نگرفتنش وقتِ بیماری. حالا که پرسید «چرا؟» گفتم «چون خدا گفته.» #روزه #روزه_داری #اللهم_رب_شهر_الرمضان

تو را نافرمانی كرديم؛ ولی اميدواريم كه تو آن‌ را بپوشانی... • مسافرِ پروازِ رمضان؛ پروازت بی‌خطر…🌱 #روزه #روزه_داری #اللهم_رب_شهر_الرمضان https://eitaa.com/joinchat/2641625277Cd10065817c