#متن_همکار نه قراره که جایی چراغونی بشه نه اینکه خیابونا زیر پوسترای رنگی و فواره های شادی گم بشن... داستان از جایی شروع میشه که «عشق» از بلندای قداست برای خودش در پی یک مصداق زمینی میگرده... «معلم بودن» تعبیر ساده و در عین حال کاملی بود برای چیزی که این واژه واسه هویت بخشیدن به خودش جستجو میکرد... نمی‌دونم از پیدایش اولین معلمان تاریخ زندگی انسانها چقدر گذشته و کدوم جغرافیا،تمدن نگاه اولین معلم رو توی بطن ادبیات مردمش به ثبت رسونده... اما از همیشه تا امروز واژه ها، شعرها... و چه تصنیف ها که برای این مقام سروده نشده و تصویر عشق به توان ابدیت رو به تن‌پوش احساس تمام معلمان دنیا وصل نکرده... چه داستان ها که ورای مرزهای آدمی رو با نقطه چین دستهای یک معلم تعبیر نداده و قلمروی تازه ی انسانیت رو در قالب یک املای عاشقانه به ما تقدیم نکرده... چه تعداد اندوه در دل مانده که از تنهایی یک معلم در قبال شکست یک دانش آموز به مخفی ترین صندوقچه های زمان پیوند نخورده... امشب با تماشای هر ستاره روی جلد نقره ای مهتاب،یادی کنیم از معلمایی که طلاکوب اسمشون روی کتاب آموزش و پرورش ما حک شد و چهره هاشون به سردی خاک،فراموش... اصلا برای خاطر تمام این دوست داشتن ها به احترام حضور در این لحظه به آسمون نگاه کنیم و انشای این زنگ از زندگی رو با این جمله آغاز...؛ «معلم، زیباتر از، از خود گذشتگی ست» #روز_معلم_مبارک 🌱 حمید مبارک نژاد