بخش دوم مناجات خائفین : إِلٰهِى هَلْ تُسَوِّدُ وُجُوهاً خَرَّتْ ساجِدَةً لِعَظَمَتِكَ ؟ أَوْ تُخْرِسُ أَلْسِنَةً نَطَقَتْ بِالثَّناءِ عَلىٰ مَجْدِكَ وَجَلالَتِكَ ؟ أَوْ تَطْبَعُ عَلىٰ قُلُوبٍ انْطَوَتْ عَلىٰ مَحَبَّتِكَ ؟ أَوْ تُصِمُّ أَسْماعاً تَلَذَّذَتْ بِسَماعِ ذِكْرِكَ فِى إِرادَتِكَ؛ معبودم، آیا چهره‌هایی که در برابر عظمتت سجده‌کنان به خاک افتاده سیاه می‌کنی؟ یا زبان‌هایی را که برای بزرگی و شکوهت به ستایش گویا شده ناگویا می‌نمایی؟ یا بر دل‌هایی که به محبتت پیچیده شده مُهر می‌زنی؟ یا گوش‌هایی را که از شنیدن ذکرت در راه رضایت لذّت برده؟ ناشنوا می‌کنی؟ أَوْ تَغُلُّ أَكُفّاً رَفَعَتْهَا الْآمالُ إِلَيْكَ رَجاءَ رَأْفَتِكَ ؟ أَوْ تُعاقِبُ أَبْداناً عَمِلَتْ بِطاعَتِكَ حَتَّىٰ نَحِلَتْ فِى مُجاهَدَتِكَ ؟ أَوْ تُعَذِّبُ أَرْجُلاً سَعَتْ فِى عِبادَتِكَ ؟ إِلٰهِى لَاتُغْلِقْ عَلىٰ مُوَحِّدِيكَ أَبْوابَ رَحْمَتِكَ، وَلَا تَحْجُبْ مُشْتاقِيكَ عَنِ النَّظَرِ إِلىٰ جَمِيلِ رُؤْيَتِكَ . یا دست‌هایی را که به امید آرزوهای مهرورزی‌ات، به سویت بلند کرده به زنجیر می‌بندی؟ یا بدن‌هایی را که در طاعتت کوشیده تا جایی که در راه کوشش در بندگی‌ات لاغر شده، مجازات می‌کنی؟ یا پاهایی را که در راه عبادتت پوییده، به عذاب دچار می‌نمایی؟ معبودم، درهای رحمتت را بر یکتاپرستان مبند و شیفتگانت را از نگاه به زیبایی دیدارت محروم مساز، إِلٰهِى نَفْسٌ أَعْزَزْتَها بِتَوْحِيدِكَ كَيْفَ تُذِلُّها بِمَهانَةِ هِجْرانِكَ ؟ وَضَمِيرٌ انْعَقَدَ عَلىٰ مَوَدَّتِكَ كَيْفَ تُحْرِقُهُ بِحَرارَةِ نِيرانِكَ ؟ إِلٰهِى أَجِرْنِى مِنْ أَلِيمِ غَضَبِكَ، وَعَظِيمِ سَخَطِكَ، يَا حَنَّانُ يَا مَنَّانُ، يَا رَحِيمُ يَا رَحْمانُ، يَا جَبَّارُ يَا قَهَّارُ، يَا غَفَّارُ يَا سَتَّارُ، نَجِّنِى بِرَحْمَتِكَ مِنْ عَذابِ النَّارِ، وَفَضِيحَةِ الْعارِ، إِذَا امْتازَ الْأَخْيارُ مِنَ الْأَشْرارِ، وَحَالَتِ الْأَحْوالُ وَهَالَتِ الْأَهْوالُ، و قَرُبَ الْمُحْسِنُونَ وَبَعُدَ الْمُسِيئُونَ، ﴿وَ وُفِّيَتْ كُلُّ نَفْسٍ ما كَسَبَتْ وَهُمْ لَايُظْلَمُونَ﴾. معبودم، جانی را که به توحیدت عزّت بخشیدی، چگونه به خواری هجرانت خوار می‌کنی و باطنی که بر دوستی‌ات پیمان بسته، چگونه به سوز آتشت می‌سوزانی؟ معبودم، از دردناکی خشمت و بزرگی ناخشنودی‌ات پناهم ده، ای پرمهر، ای بسیار احسان‌کننده، ای مهربان، ای بخشاینده، ای توانا، ای چیره، ای آمرزنده، ای پرده‌پوش، به مهرت مرا از شکنجه آتش و رسوایی ننگ، رهایی‌بخش، آنگاه که نیکان از بدان جدا شوند و حالت‌ها دگرگون گردد و هراسنده‌ها بهراسند و نیکوکاران به خوشبختی نزدیک شوند و بدکاران از آن دور گردند و به هرکس آنچه را که [از خوب و بد] انجام داده به‌طور کامل [به‌صورت بهشت اَبدی یا دوزخ همیشگی] خواهند داد و [در پاداش و عقاب] مورد ستم قرار نمی‌گیرند‌.

بسم الله الرحمن الرحیم (شرایط امام جماعت)؛ ۱ــ آیا زن می تواند امام جماعت باشد؟ (همه مراجع)؛ برای مردان: خیر ٬ نمی تواند. برای زنان:( آیات عظام رهبری٬سیستانی٬تبریزی٬بهجت٬خوئی٬مکارم)؛بله٬ می تواند. (آیات عظام امام٬فاضل٬)؛خیر٬بنابراحتیاط واجب نمی توانند. (آیات عظام وحید٬صافی)؛ می شود٬ ولی کراهت دارد.

امام خمینی رحمۀ الله علیه: حضرت فاطمه زهرا ـ سلام الله علیها ـ زنى که اگر مرد بود نبى بود، زنى که اگر مرد بود به جاى رسول الله بود. صحیفه نور، ج 6، ص 185، 58/2/26 مرحوم آیت‌الله محمد رضا گلپایگانی: «گریه بر سیدالشهدأ (علیه السلام) تولّی است اما گریستن در عزای حضرت زهرا (سلام الله عیها) هم تولّی و هم تبرّی است».

شعر مرحوم آیت الله غروی اصفهانی (کمپانی) در وصف حضرت زهرا(س): دختر فکر بکر من ، غنچه لب چو واکند از نمکین کلام خود حق نمک ادا کند طوطى طبع شوخ من گر که شکر شکن شود کام زمانه را پر از شکر جانفزا کند بلبل نطق من ز یک نغمه عاشقانه ای گلشن دهر را پر از زمزمه و نوا کند خامه مشکساى من گر بنگارد این رقم صفحه روزگار را مملکت ختا کند مطرب اگر بدین نمط ساز طرب کند گهى دائره وجود را جنت دلگشا کند شمع فلک بسوزد از آتش غیرت و حسد شاهد معنى من از جلوه دلربا کند نظم بدین نسق برد از دم عیسوى سبق خاصه دمی که از مسیحا نفسى ثنا کند و هم باوج قدس ناموس آله کى رسد؟ فهم که نعت بانوى خلوت کبریا کند ؟ ناطقه مرا مگر روح قدس کند مدد تا که ثناى حضرت سیده نساء کند فیض نخست و خاتمه نور جمال فاطمه چشم دل از نظاره در مبدأ و منتهى کند صورت شاهد ازل معنى حسن لم یزل وهم چگونه وصف آئینه حق نما کند مطلع نور ایزدى مبدء فیض سرمدى جلوه او حکایت از خاتم انبیا کند بسمله صحیفه فضل و کمال معرفت بلکه گهى تجلى از نقطه تحت باء کند دائره شهود را نقطه ملتقى بود بلکه سزد که دعوى لو کشف الغطا کند حامل سر مستسر حافظ غیب مستقر دانش او احاطه بر دانش ماسوى کند لیله قدر اولیا ، نور نهار اصفیا صبح جمال او طلوع از افق علا کند بضعه سید بشر ام ائمه غرر کیست جز او که همسرى با شه لافتى کند وحى نبوتش نسب ، جود و فتوتش حسب قصه اى از مروتش سوره هل اتى کند دامن کبریاى او دست رس خیال نى پایه قدر او بسى پایه بزیر پا کند لوح قدر بدست او کلک قضا بشست او تا که مشیت الهیه چه اقتضا کند در جبروت حکمران ، در ملکوت قهرمان در نشئات کن فکان حکم بماتشاء کند عصمت او حجاب او عفت او نقاب او سر قدم حدیث از آن ستر و از آن حیا کند نفخه قدس بوى او جذبه انس خوى او منطق او خبر ز لا ینطق عن هوى کند قبله خلق روى او کعبه عشق کوى او چشم امید سوى او تا به که اعتنا کند بهر کنیزش بود زهره کمینه مشترى چشمه خور شود اگر چشم سوى سها کند مفتقرا متاب رو از در او بهیچ سو ز انکه مس وجود را فضه او طلا کند

از اهداف گری سیک: به ایران برگردیم و روی خاکستر جمهوری اسلامی یک نظام مثل شاه یا عربستان ایجاد کنیم. #بصیرت #مناسبت

سخنان رهبری درباره بصیرت

✍️از عاشقانه های امیرالمؤمنین(ع) در فراق فاطمه اش حزن و اندوه من هميشگیست شبهايم بدون فاطمه(س) به بيدارى بسر میرود و اندوه فراقش.نه اندوهیست كه از دلم بيرون رود زخم دلم زخمى عميق و اندوهم اندوهیست شدّت يافته.چقدر زود بين من و فاطمه(س) فاصله افتاد... إِنَّما أَشْكُوا بَثّي وَحُزْني إِلَى اللّه... 📚بحار الانوار ج ۴۳ص۱۸۳ روايت۲۱

🌼بسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ🌼 ✍️امام صادق(ع) به شخصی که نام دخترش را فاطمه گذاشته بود، فرمود: حالا که نام او را فاطمه گذاشته‌ای، پس دشنامش مده، نفرینش مکن و کتکش مزن.

[فرستاده شده از سیمای فرزانگان (علما ومتفرقه) ] [ عکس ] #مراقبه_عجیب_ایت_الله_ارباب #عدم_نگاه_به_نامحرم 🌟ایت الله میرزارحیم ارباب فرموده بودند: برادرم باهمسرش چهل سال منزل ما زندگی می کردند، دراین چهل سال یک بارهمسربرادرم را ندیدم.🌟

آیت الله العظمی سید احمد خوانساری تسلط عجیبی برنفس داشتند. یک روز شخصی به منزل ایشان می رود و مفصل شروع به فحش و ناسزا به ایشان می کند. هنگام ظهرکه می‌شود آقامی فرماید: ببخشید آقا، وقت نماز است اجازه میفرمایید به نماز بروم؟ آن شخص با دیدن این همه صبر و گذشت پشیمان شد و از آقا عذرخواهی کرد. کتاب برزخ ونفخه صورص285

شرایط امام جماعت که در توضیح المسائل آمده از این قرار است: " امام جماعت باید بالغ و عاقل و شیعه دوازده امامى و عادل و حلال‏زاده باشد و نماز را به طور صحیح بخواند و اگر مأموم مرد است امام او هم باید مرد باشد و اقتدا کردن بچه ممیز که خوب و بد را مى‏فهمد به بچه ممیز دیگر جایز نیست. بنابراین و با توجه به شرایط امام جماعت، شخصی که امام جماعت است باید این شرایط را داشته باشد. در احراز این شرایط نظر مأمومین شرط است. پس اگر امام را دارای شرایط بدانند، می توانند اقتدا کنند و در غیر این صورت نمی توانند. در احراز این شرایط عمل به ظاهر افراد کفایت می کند و تجسس لازم نیست و در صورتی که شک کند، امام از شرایطش مانند عدالت دور شده است یا نه؟ باز هم می تواند اقتدا کند و به شک خودش نباید اعتنا کند. توجه داشته باشید که از تهمت زدن به مسلمان پرهیز شود. برخی بدون دلیل و یا با دلیل های تخیلی از شرکت در نماز جماعت خودداری می کنند و احیاناً دیگران را نیز از این فیض بزرگ باز می دارند.