پذیرای نقد و نظرات و پیشنهادات شما که قطعاً انگیزه‌ی ما نویسندگان در ادامه‌ی راه است👇💪🍃 🆔 https://eitaa.com/joinchat/821624896Cb1d729b741 برای جزئیات قرعه‌کشی هفتگی و گرفتن شانس به وسیله‌ی نظر دادن هم بزنید روی لینک زیر👇🍃 🆔 https://eitaa.com/ANARSTORY/11888 اگر هم در نظر دادن در گروه معذورید، در لینک ناشناس باغنار2 منتظرتان هستیم👇🍃 🆔 https://harfeto.timefriend.net/17102367773206

🍃💥تیتراژ #باغنار2💥🍃 🆔 https://eitaa.com/joinchat/949289024Cec6ee02344

#باغنار2🎊 #پارت11🎬 تماس تصویری بود و نام حیدر جهان کهن ملقب به پیاده، روی صفحه‌ی گوشی خودنمایی می‌کرد. _این که الان باید توی کویر باشه. پس چه‌جوری نِت پیدا کرده زنگ زده؟! اما مهدینار فقط با جواب دادن به این تماس، جواب سوالش را می‌گرفت. _سلام آقا حیدر! خوبید؟!‌ از این طرفا؟! استاد حیدر در حالی که داشت می‌دوید و نفس نفس می‌زد، جواب مهدینار را داد. _سلام به شاگرد کوچک خودم! هیچی، زنگ زدم حالت رو بپرسم. مهدینار لبخندی زد. _از دور دنیا با پای پیاده چه خبر؟! اذیت که نشدید؟! استاد حیدر پوزخندی زد و دوربین را به سمت پاهایش گرفت. استاد پاهایی که در حین مسیر زخم شده را باندپیچی کرده بود و به سختی راه می‌رفت. مهدینار با دیدن این صحنه، ابروهایش بالا رفت و صحنه‌ای در ذهنش تداعی شد. _عه دزد دیشبم دستاش باندپیچی شده بود. نکنه دزد باغ استاد حیدره؟! البته ایشون که پاهاش باندپیچی شده،‌ نه دستاش! نه؛ نمیشه! وایسا وایسا. شایدم واسه رد گم کنی، این کار رو کرده. یعنی دیشب دستاش رو باندپیچی کرده و امروزم پاهاش رو. اصلاً نکنه هم‌دست دزده باشه و باندپیچی دست و پاهاشون، علامت گروهشونه؟! ولی استاد که الان دور دنیاست! چیجوری دیشب اومده باغ و دوباره رفته دور دنیا؟! مهدینار پس از خطور فکرهای شیطانی به سرش، یک استغفرالله گفت و تصمیم گرفت که از استاد حیدر، مکان فعلی پیاده‌روی‌اش را جویا شود. _ببخشید استاد. الان شما دقیقاً کجا هستید؟! _من الان در سی کیلومتری سرزمین حجاز و در بیابان‌های داغ عربستان، در حال پیاده‌روی هستم. مهدینار آهی کشید و خیالش راحت شد که استاد حیدر دوربین را به سمت گردشگرانش گرفت و گفت: _البته با گردشگرای عزیزم که این سفر رو خیلی برام راحت کردن! مهدینار لبخندی از روی خوشحالی زد و وقتی دید معترضین چهارچشمی او و گوشی‌اش را می‌پایند تا ببينند داخلش چه چیزی هست، گوشی را به سمتشان گرفت تا آن‌ها هم از دنیاگردی در فضای مجازی بی‌بهره نباشند؛ اما طولی نکشید که چشم‌های از حدقه بیرون زده‌ی معترضین، به اخم‌هایی ترسناک و مُشت‌هایی گره شده تبدیل شد. _استاد بی‌لیاقت، نمی‌خواییم، نمی‌خواییم! ما استاد، حیدر، رو می‌خواییم، رو می‌خواییم! مهدینار که حالا مدرکش، علیه خودش استفاده شده بود، گوشی را قطع کرد و گفت: _دوستان یه بار دیگه هم میگم. تور حموم و دستشویی گردی رو جایگزین تور قبرستون‌گردی می‌کنیم! _آخه حموم و دستشویی که دیدن نداره. ما رو مسخره کردی؟! بریم ازت شکایت کنیم؟! مهدینار با خونسردی جواب یکی از معترضان را داد. _دوستان اینجایی که می‌خوام ببرمتون، حموم و دستشوییش معمولی نیست. بلکه کَفِ دستشوییش از سرامیک اَعلاس. سنگش هم از طلای خالص ساخته شده. شیراش اتوماتیکه و برای شست و شوی خودتون، نیاز نیست زحمت بکشید؛ بلکه خودکار شما رو می‌شوره. دستمال مرطوب داره و دستمال کاغذیاش، از بهترین درختای جنگل آمازون درست شده. از حمومش براتون نگم. سوراخای دوشش به قدری بزرگه که انگار رفتید زیر آبشار. صابون و شامپو و لیفش هم از بهترین مواد ارگانیک ساخته شده. سنگ پاش از سنگ مرمره و ژیلتاش تیزه تیزه! فوری ثبت نام کنید که ظرفیتش محدوده! معترضین از این توصیفات دهان پُر کن مهدینار، دهانشان باز مانده بود. چاره‌ای هم نداشتند و برای اینکه پول و وقتشان هدر نرود، مجبور به ثبت نام شدند. مهدینار که با چیدن این اَراجیف، خود را فعلاً از مهلکه نجات داده بود، نفس عمیقی کشید و پس از نوشتن نام معترضین، از خدای خود طلب ببخش کرد! سوپرنار، فروشگاهی که از شیر مرغ تا جان آدمیزاد را داخلش داشت. فروشگاهی که اول فقط برای باغ انار بود، اما بعداً این‌قدر با محصولاتش معروف شد که همه‌ی باغات اطراف، از این فروشگاه خرید می‌کردند. بانو شبنم پشت دخل نشسته بود و در حالی که داشت از باد خنک کولر گازی استفاده می‌کرد، مشتری‌ها را راه می‌انداخت. بچه‌هایش هم در فروشگاه بازی و بدو بدو می‌کردند و گهگاهی هم از خوراکی‌های آنجا می‌خوردند که بانو شبنم پول آن‌ها را به حساب بانو احد می‌نوشت. یک مادر که یک دختر بزرگ و دو دختر کوچک داشت، وارد مغازه شد و سلامی کرد. دخترمحی که سرزبان خوبی داشت، به عنوان راهنمای فروشگاه و جوش‌زَن معامله، پیش بانو شبنم و در فروشگاه کار می‌کرد. او با دیدن مشتری، با لبخندی گرم نزدیکشان شد و گفت: _سلام و نور. روزتون بخیر. به فروشگاه خودتون خوش اومدید. می‌تونید بچه‌هاتون رو به دست بچه‌های بانو شبنم بسپارید تا هم خودتون با خیال راحت خرید کنید، هم بچه‌هاتون مشغول بشن و لحظات خوبی رو در فروشگاه ما بگذرونن! مادر که از لحن صحبت دخترمحی بسیار خوشش آمده بود، دو دختر کوچکش را به دست دخترمحی سپرد و او هم آن‌ها را پیش بچه‌های بانو شبنم برد و سریع پیش آن‌ها برگشت...! #پایان_پارت11✅ 📆 #14021227 🆔 https://eitaa.com/joinchat/949289024Cec6ee02344

#باغنار2🎊 #پارت12🎬 _بفرمایید به خریدتون برسید. منم همراه‌تون میام تا هرموقع راهنمایی خواستید، سریع کمکتون کنم. بفرمایید لطفاً! مادر و دختر بزرگش، لبخندی زدند و به راه افتادند. خریدهای مربوط به مواد غذایی را انجام دادند و به غرفه‌ی پوشاک رسیدند. _ببخشید این چادرا چنده؟! دخترمحی با دست چادر را لمس ‌کرد و گفت: _این چادرِ لبنانیه. از بهترین پارچه ساخته شده و با هر شوینده‌ای که بشوریدش، تغییر رنگ نمیده و کاملاً مقاومه. من و دوستام از این چادرا بردیم و کاملاً هم راضی هستیم. قیمتش هم هفتصد و پنجاه تومن. البته قابلتون رو نداره! مادر از قیمت گفته شده، متعجب شد که دخترش گفت: _شما چطور از این چادرا بردید، ولی الان خودتون مانتو پوشیدید؟! دخترمحی لبخندی به پهنای صورت زد. _عزیزم من گفتم از این چادرا بردم؛ نگفتم که دارم استفاده می‌کنم. من چادرم رو گذاشتم توی کمد تا هرموقع که لازم شد، ازش استفاده کنم! دختر خواست به بحث با دخترمحی ادامه بدهد که مادرش دستش را گرفت و به غرفه‌ی لوازم آرایشی و بهداشتی برد. پس از دقایقی، دختر یک رُژ لب صورتی رنگ برداشت و پرسید: _اینا چنده؟! دخترمحی دوباره لبخندی زد و با لحن ملایمی گفت: _این ماتیک خوش‌رنگ، مال کشور نروژه که مستقیم از خود نروژ آوردیم. موادش از بهترین مواده که بر خلاف بقیه‌ی رُژا، سرطان‌زا نیست. من و دوستام چند ماهه که از این رُژ استفاده می‌کنیم و کاملاً هم راضی هستیم. قیمتش هم با تخفیفی که گذاشتیم، میشه نود و پنج تومن. بازم میگم، قابل شما رو نداره! مادر و دختر نگاهی به‌هم انداختند که دختر دم گوش مادرش گفت: _من نفهمیدم! الان این دختره هم چادر سر می‌کنه، هم رُژ لب می‌زنه؟! مادر شانه‌هایش را بالا انداخت. _نمی‌دونم. شایدم از اونایی باشه که حجاب داره، ولی آرایش هم می‌کنه و توی عکسای تبلیغاتی ایفای نقش می‌کنه. _شاید. شیطونه میگه جوابش رو بدم و ته‌توش رو در بیارم. _شیطونه غلط کرده! اصلاً شاید رُژ لبش هم گذاشته توی کمد تا هرموقع که لازمش شد، ازش استفاده کنه. پس بهتره زود قضاوت نکنیم! مادر و دختر بدون خرید از این دو غرفه، با همان خوراکی‌هایی که خریده بودند، به سمت حسابداری رفتند تا بانو شبنم حساب و کتابشان را ردیف کند. _خب جمع اینا میشه چهارصد و پنجاه تومن. صد و پنجاه تومن هم هزینه‌ی نگهداری بچه‌ها که جمعاً میشه شیشصد هزار تومن. البته قابلتون رو هم نداره! مادر با چشم‌هایی گرد شده پرسید: _هزینه‌ی نگهداری بچه‌ها؟! بچه‌ها که داشتن واسه خودشون بازی می‌کردن. بانو شبنم در حالی که دستانش را درهم گره کرده بود، با خونسردی گفت: _دِ نه دیگه. بچه‌های شما با بچه‌های من بازی می‌کردن، نه خودشون! _خب الان به خاطر این باید پول بدیم؟! _بله دیگه. من مرض ندارم که بدون دلیل بچه‌هام رو از خونه بردارم بیارم اینجا. من اینا رو آوردم که یه پولی هم از کنارشون در بیارم. شما فکر نکنید صد و پنجاه تومن زیاده. اگه بچه‌های شما مشغول نمی‌شدن و باهاتون میومدن توی غرفه‌ها، اینقدر از اینور و اونور وسیله برمی‌داشتن که هزینش خیلی بیشتر از این می‌شد. پس این برای شما خیلی به صرفه‌تر شد! مادر و دختر که دیدند حرف حق جواب ندارد و البته چاره‌ی دیگری هم ندارند، تا قِران آخر پول را پرداخت کردند و دست دخترهای کوچک را گرفتند و از سوپرنار خارج شدند! _اَه اَه اَه! مردم همه چی می‌خوان، بعد دلشون نمیاد پول خرج کنن! در این حد گِدا گودول بودن، نوبره والا! بانو شبنم این را گفت و مشغول شمردن پول‌ها شد که دخترمحی نزدیکش آمد و آهی کشید. _اگه اون چادر و رژ لب رو هم می‌خریدن، الان پول بیشتری می‌تونستیم به مراسم سال استاد کمک کنیم! بانو شبنم نگاه چپ چپی به دخترمحی کرد. _فکر کردی این پول رو می‌خوام بدم واسه مراسم؟! سپس تک خنده‌ای کرد و ادامه داد: _خدا بیامرزه استاد رو. ولی من با این پول باید شکم پنج تا بچم رو سیر کنم. در ضمن مراسمی وجود نداره که بهش کمک کنیم! دخترمحی اخمی کرد که بانو شبنم با زیرکی گفت: _البته حقوق تو محفوظه. نگران نباش! استاد مجاهد که دید بانوان احد و نسل خاتم و سیاه‌تیری مشتاق شنیدن حرف‌هایش هستند، صدایش را صاف کرد و گفت: _خب اول یه صلوات بفرستید. هر سه صلواتی فرستادند که استاد ادامه داد: _خب ما اگه می‌خواییم مراسم بگیریم، باید قانع باشیم و قناعت کنیم. یعنی چی؟! یعنی اینکه بریز بپاش الکی نداشته باشیم. آخ بچه‌ی کوچیک خونه دارم، یه غذای اضافه بهم بدید و... نداریم. ورود افراد غریبه و متفرقه نداریم؛ و البته از همه مهم‌تر، حق پیچوندن مسئولیت و خرج نکردن از پس‌اندازهامون رو هم نداریم. ما باید به توانمندی‌های اعضای خودمون تکیه کنیم و بر اساس همین توانمندی‌ها، بتونیم یه مراسم آبرومند بگیریم. اینجوری هم خرج زیادی نمی‌کنیم، هم یه فرصت خوب واسه دیده شدن اعضای خودمون داریم...! #پایان_پارت12✅ 📆 #14021227 🆔 https://eitaa.com/joinchat/949289024Cec6ee02344

پذیرای نقد و نظرات و پیشنهادات شما که قطعاً انگیزه‌ی ما نویسندگان در ادامه‌ی راه است👇💪🍃 🆔 https://eitaa.com/joinchat/821624896Cb1d729b741 برای جزئیات قرعه‌کشی هفتگی و گرفتن شانس به وسیله‌ی نظر دادن هم بزنید روی لینک زیر👇🍃 🆔 https://eitaa.com/ANARSTORY/11888 اگر هم در نظر دادن در گروه معذورید، در لینک ناشناس باغنار2 منتظرتان هستیم👇🍃 🆔 https://harfeto.timefriend.net/17102367773206

🍃💥تیتراژ #باغنار2💥🍃 🆔 https://eitaa.com/joinchat/949289024Cec6ee02344

#باغنار2🎊 #پارت13🎬 بانو احد آب دهانش را قورت داد و گفت: _یعنی می‌گید صفر تا صد مراسم رو با توانایی‌های بچه‌های خودمون بگیریم و از بیرون، هیچی واسه مراسم خرج نکنیم. درسته؟! _احسنتم. مثلاً واسه غذای مراسم، نمی‌خواد از رستورانای بیرون سفارش بدیم. چون گرون در میاد و بودجمون نمی‌رسه. عوضش به رستوران خودمون می‌گیم که رئیسش بانو نورسانه! بانو سیاه‌تیری که علاوه بر گوش دادن، همچنان داشت دهانش می‌جُنبید، با شنیدن این حرف به سرفه افتاد. بانو احد یک لیوان آب دستش داد و گفت: _خفه نشی حالا. همش ماله توئه! بانو سیاه‌تیری لیوان را سر کشید و گفت: _اصلاً حرفشم نزنید. اگه از رستوران نورسان غذا بگیریم، بعدش باید چندتا آمبولانس هم بیاریم جلوی در باغ. بانو نسل خاتم با تعجب پرسید: _چطور مگه؟! _بابا نورسان اصلاً به رستورانش نمی‌رسه. اینقدر غذاهاش مزخرفه که پرنده توی رستورانش پَر نمی‌زنه! این‌قدرم بیخیاله و سرش توی گوشیه که نمی‌دونه دور و برش چه خبره! یه بار رفتم رستورانش، اتفاقی گذرم افتاد به آشپزخونش. البته بگید حشره‌خونه بهتره! چشمتون روز بد نبینه. سوسک و مورچه بود که از در و دیوار آشپزخونه می‌رفت بالا. حالم بِهَم خورد و از غذا خوردن منصرف شدم. اومدم برم با نورسان خداحافظی کنم، دیدم یکی از مشتریا غذاش رو خورد و بلند شد. من فکر کردم بعدش میره و حساب می‌کنه؛ ولی با کمال تعجب دیدم مشتری وقتی دید نورسان حواسش نیست، سریع فِلِنگ رو بست؛ بدون اینکه پول غذاش رو بده! فقط نمی‌دونم نورسان خرج پول آب و برق و گازش رو از کجا میاره؟! وقتی مشتریاش به این راحتی، غذا می‌خورن و پولش رو نمیدن! همگی آهی کشیدند که استاد مجاهد گفت: _خب بالاخره چاره‌ای نیست. شاید این فرصتی باشه که ایشون شکوفا بشن و بیشتر حواسشون به کارشون باشه. در ضمن من پیشنهادم واسه نوشیدنی‌های مراسم هم خانوم سچینَس. چرا که کافه‌نار خوبی دارن و به نظرم می‌تونن از عهده‌ی این ‌کار بر بیان! بانو سیاه‌تیری با کلافگی گفت: _روی این هم حساب نکنید. چون همین چند وقت پیش، پرونده‌های شاکیاش رو بستم. علت اکثر شاکیاش هم فقط یه چی بود. خوردن شیرکاکائو با فلفل و گرفتن شکم‌روش و حالت تهوع! استاد مجاهد پوفی کشید. _خب به نظرم با حذف شیرکاکائو با فلفل، این مشکل هم حل میشه! در کل با توجه به وضع موجود، باید به داشته‌هامون اکتفا و به اعضای خودمون اعتماد کنیم. این قضیه هم، یه فرصتیه برای نشون دادن استعداد اعضا، توی کاری که تخصصش رو دارن! هر چهارنفر، راجع به مسئولیت‌های دیگر اعضا در مراسم سال استاد، به بحث و تبادلِ نظر پرداختند و تصمیم گرفتند بعد از نماز جماعت ظهر فردا، آن را به اطلاع اعضا برسانند! رجینا بعد از حدود دو ساعت که زیر تاکسی استاد ابراهیمی خوابیده بود، به سختی بیرون آمد و با همان دست‌های روغنی، لیوان آبی برای خودش ریخت‌. _هِی تُف توی این وضع! یه شاگرد هم نداریم یه لیوان آب دستمون بده! بعد هم با صورتی اسف‌بار، نگاهی به تاکسی زِوار در رفته کرد. _آخه استاد قربونت برم! چی تو این لَکَنتِه دیدی که بی‌خیالش نمیشی؟! بدبخت چرخ‌هاش به زور بهش وصله؛ بعد بخوایم توش آدم این‌ور اون‌ور کنیم؟! رجینا حداقل هفته‌ای چهار بار، مجبور بود این تاکسی را تعمیر کند و باز روز از نو، خرابی از نو! استاد ابراهیمی که مشغول رد کردن مسافرهای اسنپش بود و با هر کلیک، یک آه می‌کشید، نگاهی به او انداخت. _خب منم با این روزگارم می‌چرخه دخترم! من اگه با این پول در نیارم، شما یه لقمه نون دست من میدی؟! رجینا با آستین لباسش، دماغش را پاک کرد و نگاه تندی به استاد ابراهیمی انداخت. استاد که دوزاری‌اش افتاده بود، آب دهانش را قورت داد. _ببخشید! منظورم همون پسرم بود. رجینا مشغول ادامه‌ی کارش شد که احف و گوسفندانش، وارد باغ شدند. از آنجا که مکانیکی رِجی‌نار نزدیک ورودی باغ بود، احف بلافاصله پس از ورود، با استاد ابراهیمی روبه‌رو شد و سلام و علیکی کرد. سپس به تاکسی استاد که رجی دهانش را باز کرده بود، نگاهی انداخت و بلافاصله استاد ابراهیمی را در آغوش کشید. _شما چقدر خوبی استاد! ماشینت خراب بوده و نتونستی بیای دنبال من. بعد یه نیسان واسم فرستادی و الکی گفتی گوسفندای من توی تاکسیت جا نمیشه. نگو ماشینت خراب بوده و برای اینکه من نگران نشم‌، این حرف رو زدی. آخ که چقدر خوبی! چرا این‌قدره محبوبی؟! استاد ابراهیمی چشم و ابرویی آمد و با دست، به کمر احف زد. _اگه نُطقت تموم شد، بهت بگم که اگه ماشینم هم سالم بود، دنبال تو و گوسفندات نمیومدم. چون ماشین من ظرفیتش چهار نفره، نه دَه‌تا گوسفند به اضافه‌ی یه آدم! احف از بغل استاد بیرون آمد و به چشمانش زُل زد. _ولی در کل استاد خودتی، استاد دانشگاه هم نمی‌تونه ادات رو در بیاره! استاد ابراهیمی پوزخندی زد که صدای دل‌نشینی به گوششان خورد...! #پایان_پارت13✅ 📆 #14021228 🆔 https://eitaa.com/joinchat/949289024Cec6ee02344

#باغنار2🎊 #پارت14🎬 و آن صدای اذان بود که از بلندگوی مسجد کائنات، در حال پخش بود. _به جای شیرین زبونی، سریع گوسفندات رو ببر طویله که بعدش باید بیای نماز جماعت! نماز جماعت امروز به امامت استاد مجاهد، در مسجد کائنات برگزار شد. همگی پشت سرِ استاد مجاهد صف کشیده بودند و داشتند تسبیحات حضرت زهرا را به جا می‌آوردند. فضای مسجد آرام بود و فقط گه‌گاهی صدای هورت کشیدن چای توسط بانو شبنم به گوش می‌رسید. اعضا که اعصابشان به اندازه کافی به خاطر دزدی اخیر داغان بود، دیگر گنجایش صدای هورت کشیدن بانو شبنم را نداشتند و هرلحظه ممکن بود کاسه‌ی صبرشان لبریز شود. بانو شبنم که متوجه‌ی نگاه تند و تیز اطرافیان شده بود، با غرولند گفت: _خب طبق جدول ویارم، الان باید دوتا قوری چایی بخورم. مشکلیه؟! اعضا که دیگر عادت کرده بودند، پوفی کشیدند و چیزی نگفتند. چند ثانیه‌ای به همین منوال گذشت که بالاخره استاد مجاهد از جایش بلند شد و پشت میکروفون رفت. _خب دوستان یه صلوات محمدی پسند بفرستید! _اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم. بعد از فرستادن صلوات، استاد مجاهد ادامه داد: _خب دوستان، همگی از وضعیت فعلیمون اطلاع دارید و نیازی نمی‌بینم که خیلی بخوام توضیح بدم؛ اما برای شفاف‌سازی و اینکه دیگه حرفی توی کار نباشه، مختصر توضیحی عرض می‌کنم. کم کم داره یک سال میشه که استاد واقفی و یاد دیگه بین ما نیستن و این مسئله هم بر کسی پوشیده نیست که استاد واقفی چقدر به گردن همه‌مون حق داشت...! صحبت‌های استاد مجاهد که به اینجا رسید، ناگهان صدای ضجه‌ی کسی بلند شد. آن فرد کسی نبود جز احف که گریه‌کنان بر سر و صورت خود می‌زد و می‌گفت: _آخ استاد! کجایی که ببینی احفت داره از غم دوریت جون میده؟! یادمه هرموقع از بی‌همسری گله می‌کردم، می‌زدی روی شونم و می‌گفتی "همسر بهشتی نصیبتان." ولی استاد، الان دیگه کسی نیست که وقتی از بی‌استادی گله می‌کنم، بگه "استاد بهشتی نصیبتان." و زار زار گریه می‌کرد. جماعت عاقل اندر سفیهانه، نظاره‌گر معرکه‌ی احف بودند که مهندس محسن، با یک لیوان آب قند به یاری احف شتافت و بعد از اینکه آب قند را به خوردش داد، زیربغلش را گرفت تا بلندش کند و به بیرون هدایتش کند؛ اما احف ناگهان تغییر موضع داد و مثل موشک از جا پرید که در این بِین، مهندس محسن به خاطر تغییر موضع ناگهانی و پرش نابه‌جای احف، نتوانست تعادلش را حفظ کند و مثل کاسه‌ی ماست نقش بر زمین شد. احف بی‌توجه به پخش شدن مهندس محسن، با چشم‌هایی ورقلمبیده و در حالی که دندان‌هایش درهم قفل شده بودند، مشت گره کرده‌اش را بالا برد و فریاد زد: _تا انتقام نگیرم، از اینجا من نمیرم! حتی اگه بمیرم، از اینجا من نمیرم! استاد مجاهد، نگاه تاسف‌باری به احف انداخت و همان‌طور که دستش را به محاسنش می‌کشید، گفت: _شما لازم نیست کاری کنی؛ چون وظایف دیگه‌ای داری! پیدا کردن و قصاص قاتلین استاد و یادِ مرحوم، باشه برای دای‌جانِ بانو شبنم و همکارانشون! بانو شبنم با شنیدن اسم دای‌جانش، رنگش پرید و سرش را پایین انداخت و برای لحظاتی، دست از هورت کشیدن چای برداشت. بعد از گذشت چند لحظه که سکوت بر فضا حاکم شده بود، استاد مجاهد دوباره لب به سخن باز کرد و گفت: _بسیار خب. مجدداً صلوات بفرستید که بقیه‌ی عرایضم رو بگم! بانو احد که از دست صلوات‌های پی‌درپی استاد مجاهد کلافه شده بود، با قدم‌هایی بلند به سمت استاد قدم برداشت و میکروفون را به دست گرفت. _دوستان لُپ مطلب اینه که باید یه فکری برای مراسم سال استاد و یاد بکنیم. ناگهان رِجینا که تَهِ مسجد نشسته بود گفت: _آبجی خو وقتی پولی نباشه، چه‌جوری مراسم بگیریم؟! نکنه باید پولا رو از تو دهن گوسفندای احف در بیاریم؟! به مولا که تا تَهِ ریشه‌هامون زیر قرض و بدهی هستیم! احف چشم غره‌ای رفت و سرفه‌ای کرد. روی گوسفندهایش بدجور غیرت داشت. رجینا که دید احف بدجور قرمز شده، خودش را جمع و جور‌ کرد و با شرمندگی گفت: _مثال بود به مولا! بانو احد نفس سنگینی کشید. _بحث نکنید دوستان! ما یه فکری به ذهنمون رسیده که این مشکل رو حل می‌کنه. اونم اینه که چون هم پول نداریم و هم نمیشه مراسم نگرفت، فقط یه راه‌حل داریم. مهدیه با ذوق تسبیحش را در دست تکان داد. _الحمدلله. الحمدلله. خدایا شکرت! هزار مرتبه شکر! دخترمحی با تعجب گفت: _خب هنوز که نگفتن اون راه‌حل چیه. هرموقع گفتن ذوق کن! مهدیه اما کاری نداشت. وجود همین یک راه‌حل، یعنی یک قدم رو به جلو! بانو احد خواست ادامه بدهد که استاد مجاهد گفت: _اگه اجازه بدید، بقیه‌ی صحبتا رو من انجام بدم. بانو احد میکروفون را به سمت استاد گرفت و گفت: _به شرطی که سریع برید سراغ اصل مطلب و هی صلوات صلوات نکنید. باشه؟! استاد مجاهد لبخندی زد و گفت: _گرچه صلوات خیلی ثواب داره، ولی خب چشم. دیگه صلوات نمی‌فرستم...! #پایان_پارت14✅ 📆 #14021228 🆔 https://eitaa.com/joinchat/949289024Cec6ee02344

پذیرای نقد و نظرات و پیشنهادات شما که قطعاً انگیزه‌ی ما نویسندگان در ادامه‌ی راه است👇💪🍃 🆔 https://eitaa.com/joinchat/821624896Cb1d729b741 برای جزئیات قرعه‌کشی هفتگی و گرفتن شانس به وسیله‌ی نظر دادن هم بزنید روی لینک زیر👇🍃 🆔 https://eitaa.com/ANARSTORY/11888 اگر هم در نظر دادن در گروه معذورید، در لینک ناشناس باغنار2 منتظرتان هستیم👇🍃 🆔 https://harfeto.timefriend.net/17102367773206

🍃💥تیتراژ #باغنار2💥🍃 🆔 https://eitaa.com/joinchat/949289024Cec6ee02344

#باغنار2🎊 #پارت15🎬 استاد مجاهد میکروفون را از بانو احد گرفت و زیرلب صلواتی فرستاد تا خودش از ثواب آن بی‌بهره نماند. سپس صدایش را صاف کرد و گفت: _خب ما باید یه مراسم با قناعت بگیریم. یعنی چی؟! یعنی اینکه مراسمی بگیریم که توش خرج زیادی نباشه و همچنین آبرومند باشه و این امر میسر نیست جز تکیه به توان داخلی خودمون! یعنی صفر تا صد مراسم رو خود شماها انجام بدید تا هم توی بحث مالی صرفه‌جویی کرده باشیم، هم شماها استعداد خودتون رو توی کاری که تخصصش رو دارید، به بقیه نشون بدید! در همین راستا و طی جلسه‌ای که با بانوان احد و نسل خاتم و سیاه‌تیری داشتم، مسئولیت‌هایی برای اعضا تعیین کردیم که بانو نسل خاتم اون رو برای شما قرائت می‌کنن. پس از پایان سخنرانی استاد مجاهد، بانو نسل خاتم از جایش برخاست و کاغذی را از جیبش در آورد. _بسم رب النور! مسئولیت‌های اعضای باغ انار، برای مراسم سال مرحوم استاد واقفی و یاد. تامین غذای مراسم، به عهده‌ی نورسان و رستورانش! تامین گوشت مراسم، به عهده‌ی احف و قربانی کردن یکی از گوسفندانش! تامین مایحتاج و اقلام غذایی مراسم، به عهده‌ی بانو شبنم و فروشگاهش! تامین نوشیدنی و دسر مراسم، به عهده‌ی سچینه و کافه‌اش! تامین شعر و نوحه و دکلمه‌ی مراسم، به عهده‌ی مهدینار و طبع سخنگویی‌اش! تامین پوشش رسانه‌ای مراسم، به عهده‌ی رستا و دوربینش! تامین خوراک فکری و فرهنگی مراسم، به عهده‌ی افراسیاب و تابلوهای هنرمندانه‌اش! تامین پوشش و ظاهر آراسته‌ی میزبانان مراسم، به عهده‌ی حدیث و چرخ خیاطی‌اش! تامین سرگرمی میهمانان مراسم، به عهده‌ی صدرا و شیرین زبانی‌اش! تامین حمل و نقل مهمانان از سر مزار تا باغ، به عهده‌ی بانو سیاه‌تیری و مینی‌بوسش! تامین حفاظت باغ، به عهده‌ی علی املتی و باتومش و در آخر پذیرایی از میهمانان مراسم، به عهده‌ی مهندس محسن و مسجدش! بقیه‌ی دوستان هم، به این اعضایی که نام بردم، در هرچه بهتر انجام دادن این مسئولیت‌ها کمک کنند. والسلام، نامه تمام! و این‌گونه بود که همه‌ی اعضا از مسئولیت‌هایشان آگاه شدند و تصمیم گرفتند خود را برای مراسم سال استاد آماده کنند! بانو شبنم پشت میزش نشسته بود و داشت با یک دستش آلاسکا لیس می‌زد و با دست دیگرش دو دوتا چهارتا می‌کرد تا ببیند چقدر می‌تواند به مراسم سال استاد کمک کند. علی املتی که علاوه بر تامین حفاظت باغ‌، مسئولیت خرید مایحتاج مراسم هم به او سپرده شده بود، وارد سوپرنار شد. یک سبد چرخ‌دار برداشت و از روی لیست، شروع کرد به برداشتن وسایل. دخترمحی که مثل همیشه مشغول تبلیغ و عرضه‌ی مواد غذایی به مشتریان بود، برای برداشتن یک مایع ظرفشویی، به سمت قفسه‌ی شوینده‌ها آمد. علی املتی که لیست مواد غذایی را تکمیل کرده بود‌، بدون نگاه کردن به جلو، به سرعت با سبد چرخدار به سمت قفسه‌ی شوینده‌ها قدم برداشت که ناگهان صدای آخی بلند شد. دخترمحی با سبد چرخ‌دار برخورد کرده و پخش زمین شده بود. علی املتی که انگار با ماشین به دخترمحی زده بود، نزدیک وی شد و پس از ورانداز کردن او، کنار سبد چرخ‌دار نشست. _اگه یه خط به این افتاده باشه، خسارتش رو تا قِرون آخر ازتون می‌گیرم! دخترمحی که پایش را می‌مالید، سری به نشانه‌ی تاسف تکان داد. _واقعاً متاسفم براتون! البته انتظاری هم نمیشه ازتون داشت. نگهبانی که به راحتی از باغش دزدی می‌کنن، بایدم این‌قدر حواسش پرت باشه که یه موجود به گُندگی من رو نبینه! علی املتی و دخترمحی که به خاطر دزدی آن شب از هم ناراحت بودند، همدیگر را با تیکه‌های آبدار، مورد عنایت قرار می‌دادند که یکی از مشتری‌های مرد نزدیکشان شد و با دیدن دخترمحی روی زمین، با عصبانیت خطاب به علی املتی گفت: _حواست کجاست مرد حسابی؟! چشمای کورت رو وا کن که توی این فسقله جا، نزنی آبجی ما رو ناکار کنی! علی املتی که انتظار این رفتار را نداشت، با شنیدن اسم آبجی، از کنار سبد بلند شد و انگشت اشاره‌اش را بالا برد. _برای خواهرم، خواهرت، خواهرامون، برای حفظِ نماد و ارزش‌هامون، برای رسیدن به آرزوهامون، برای احقاق همه‌ی رویاهامون، برای...! علی املتی از طبع شاعرانه‌اش داشت لذت می‌برد که مرد پرید وسط شعر خواندنش! _شعر نخون واسه من بابا. به جای این حرفا، چشمای کورت رو باز کن! سپس نزدیک علی املتی شد و یقه‌اش را گرفت. علی املتی که فکر نمی‌کرد این‌قدر قضیه جدی باشد، با جدیت گفت: _اصلاً به تو چه! دوست دارم با خواهرم تصادف کنم. دوست دارم با خواهرم جر و بحث کنم. دوست دارم اصلاً فروشگاه باغمون رو به‌هم بریزم. تو رو سنه نه؟! مرد که بلبل زبانی علی املتی را دید، یک مشت حواله‌ی صورتش کرد. دخترمحی که دید اوضاع دارد قاراشمیش می‌شود، از جایش بلند شد. _بابا بس کنید تو رو خدا. من حالم خوبه! ول کنید همدیگه رو...! #پایان_پارت15✅ 📆 #14021229 🆔 https://eitaa.com/joinchat/949289024Cec6ee02344

#باغنار2🎊 #پارت16🎬 اما آن دو بدون توجه به حرف دخترمحی، داشتند همدیگر را زیر مشت و لگد نوازش می‌کردند و این‌قدر یکدیگر را هل دادند که به قفسه‌ی مواد غذایی رسیدند. بزن بزن همچنان ادامه داشت که ناگهان مرد، علی املتی را وِل کرد و دستش را روی سرش گذاشت و بعد از لحظاتی، شَترَق روی زمین افتاد! دخترمحی با شیشه‌ آبلیمویی که در دستان لرزانش بود، داشت صحنه را نظاره می‌کرد. علی املتی نزدیک مرد شد و خون غلیظی که از روی موهای سرش سُر می‌خورد را دید. سپس آب دهانش را قورت داد و فهمید اوضاع خیط است؛ به همین خاطر بلافاصله شیشه‌ آبلیمو را از ‌دست دخترمحی گرفت و با صدایی بلند گفت: _حقته! وقتی توی قضیه‌ی خواهر برادری ما دخالت می‌کنی، باید جورشم بکشی! این رو زدم توی سرت تا بفهمی هر برویی، بیایی هم داره! _بگید اون خانوم رو بیارن داخل! درِ اتاق کلانتری باز و دخترمحی با دستانی دست‌بند زده وارد شد. چشمانش قرمز بود و رنگ به صورتش نمانده بود! _بفرمایید بشینید. دخترمحی به آرامی روی یکی از صندلی‌ها و کنار بانو شبنم نشست. _همین خانومه اون شیشه رو زد توی سرم. هنوزه که هنوزه داره سرم گیج میره! اومدم ثواب کنم‌، جوجه شدم! ای وای سرم...! مرد که سرش باندپیچی شده بود و مدام آه و ناله می‌کرد، روبه‌روی دخترمحی و بانو شبنم نشسته بود. علی املتی هم در کنار بانو شبنم و روبه‌روی مرد نشسته و با دستانی بسته، به سرامیک‌های کف اتاق زل زده بود. _آقای علی جعفری، ایشون میگن که این خانوم اون شیشه رو زده توی سرش. حقیقت داره؟! علی املتی سرش را بلند کرد. _ایشون حرف زیاد می‌زنه. من و ایشون درگیر شده بودیم که دیدم شیشه آبلیمو دم دستمه. منم فرصت رو غنیمت دونستم و سریع برداشتم و زدم توی سرش! ایشونم که صاحب فروشگاه هستن، شاهده! مگه نه بانو شبنم؟! بانو شبنم که به کله‌ی مرد خیره شده بود، با آمدن اسمش هوشیار شد. _والا جناب سروان، من داشتم به بچه‌هام خوراکی می‌دادم، دیر به صحنه‌ی جرم رسیدم؛ ولی این رو می‌دونم که عمدی در کار نبوده. ایشونم که رفتن بیمارستان و عکس گرفتن و فهمیدن یه شکستگی خیلی کوچیکه و مشکل خاصی نیست. خداروشکر کنیم که اتفاق بدتری نیفتاد. پس خواهشاً به بزرگی خودتون ببخشید! _هه! به شغال گفتن شاهدت کیه، گفت دُمم! این را مرد گفت که علی املتی جواب داد: _هوی! درست صحبت کن بی‌‌سواد! _مثلاً درست صحبت نکنم، چیکار می‌خوای بکنی؟! جناب سروان مُشتش را محکم روی میز کوبید. _بس کنید آقایون. اینجا کلانتریه! سپس به دخترمحی زل زد و با خونسردی پرسید: _شما حرفی ندارید خانوم؟! دخترمحی که منتظر یه اشاره بود تا بغضش بترکد، به سختی آب دهانش را قورت داد. می‌دانست اگر کاری که خودش کرده را گردن بگیرد، علاوه بر به دردسر افتادن خودش، علی املتی را هم به دلیل دروغ‌گویی و نشر اکاذیب، به دردسر می‌اندازد؛ پس تصمیم گرفت با نقشه و البته جوانمردیِ علی املتی راه بیاید. _مَ...من فقط نظاره‌گر حادثه بودم.‌ مَ...من بلند بلند داد می‌زدم که همدیگه رو ول کنید؛ وَ...ولی اونا اصلاً توجهی نمی‌کردن. بعدش دیدم علی آقا سریع شیشه آبلیمو رو برداشت و زد توی سرش و ایشونم بلافاصله افتادن زمین! بعد این حرف، دخترمحی سرش را پایین انداخت و بغضش ترکید و به آرامی اشک ریخت. _من که می‌دونم همه‌ی این حرفا دروغه و خودت اون لعنتی رو زدی توی سرم. ولی باشه؛ اشکال نداره. با تو کاری ندارم، ولی دمار از روزگار این مردک در میارم. حالا ببین! مرد این را به دخترمحی گفت و با خشم علی املتی را نگریست. جناب سروان چیزی توی پرونده نوشت و گفت: _بسیار خب! پس با این حساب، شما مجرمی آقای جعفری! پروندت رو می‌فرستیم دادسرا و تا اون‌موقع، توی بازداشتگاه مهمون ما میشی! البته اگه رضایت ایشون رو بگیرید، با پرداخت دیه و دادن یه تعهدنامه، آزاد می‌شید! مرد که شکستگی سرش اذیتش می‌کرد، با همان حال لبخند مضحکی زد. _رضایت بی‌رضایت! این حالاحالاها باید آب خنک بخوره! سپس به چشم‌های علی املتی که چیزی جز یک نگاه کینه‌آمیز داخلش نبود، خیره شد که جناب سروان گفت: _قاسمی؟! سربازی وارد شد و بلافاصله پا چسباند. _بله قربان؟! _ایشون رو ببرید بازداشتگاه. و با خودکار علی املتی را نشان داد و سرباز نیز او را از اتاق بیرون برد. _اگه یادش بره، که وعده با من داره، وای وای وای! اگه دلِ بیچارمو، به دستِ غم بسپاره، وای وای وای! اِی خدا...! با باز شدن در، صدای آواز قطع و همه‌ی چشم‌ها به این سمت خیره شد. _آقایون! متهم جدید آوردم واستون. برو داخل! علی املتی در میان نگاه زندانیان، وارد بازداشتگاه شد. زندانی‌هایی که از همه سن بودند و جرم‌هایشان هم مختلف بود. کیف قاپی‌، چک برگشتی، دعوا و ضرب و شتم، سرقت و... هرکدام هم به طور موقت آنجا بودند و بعد از رسیدگی اولیه به پرونده‌شان، به دادسرا فرستاده می‌شدند...! #پایان_پارت16✅ 📆 #14021229 🆔 https://eitaa.com/joinchat/949289024Cec6ee02344

پذیرای نقد و نظرات و پیشنهادات شما که قطعاً انگیزه‌ی ما نویسندگان در ادامه‌ی راه است👇💪🍃 🆔 https://eitaa.com/joinchat/821624896Cb1d729b741 برای جزئیات قرعه‌کشی هفتگی و گرفتن شانس به وسیله‌ی نظر دادن هم بزنید روی لینک زیر👇🍃 🆔 https://eitaa.com/ANARSTORY/11888 اگر هم در نظر دادن در گروه معذورید، در لینک ناشناس باغنار2 منتظرتان هستیم👇🍃 🆔 https://harfeto.timefriend.net/17102367773206

بسم‌ الله‌ الرحمن الرحیم خدایا ما را دریاب.

نور. آغاز سال ۱۴۰۳ مبارک باشد. اللهم عجل لولیک الفرج. خدایا امسال را سال ظهور حضرتش قرار بده.

🍃💥تیتراژ #باغنار2💥🍃 🆔 https://eitaa.com/joinchat/949289024Cec6ee02344

#باغنار2🎊 #پارت17🎬 علی املتی بدون توجه به نگاه آن‌ها، با بی‌میلی قدم برداشت و گوشه‌ای از بازداشتگاه را برای نشستن انتخاب کرد. _خَبطِت چیه جَوون؟! این را مردی گفت که سبیل‌های کلفت و لاتی‌ای داشت و قبل از آمدن بازداشتی جدید، مشغول آوازخوانی بود. علی املتی می‌خواست جواب بدهد که دوباره یاد شعری که داخل سوپرنار خوانده بود، افتاد. _برای خواهرم، خواهرت، خواهرامون! مرد سبیل کلفت، چشمانش اندازه نعلبکی شد و بلافاصله جَستی زد. _نشنفتم؟! چی گفتی؟! علی املتی از فکر بیرون آمد و آب دهانش را قورت داد. یکی از زندانی‌ها که رو به دیوار دراز کشیده بود و با گچ، داشت روی دیوار بازداشتگاه خط می‌کشید، سریع پتو را از روی خودش کنار زد و از جا بلند شد. _هیچی حشمت خان. منظورش شما نبودی. خودت رو ناراحت نکن! _دِ آخه حرف مفت داره می‌زنه صفدر! صفدر سرش را به طرف علی املتی چرخاند. _قضیه ناموسیه؟! _تقریباً. _حتماً هم اون بی‌ناموس نگاه چپ کرده به خواهرت و زدی شَتَکِش رو در آوردی. آره؟! علی املتی قضیه را در ذهنش مرور کرد. تصادف با دخترمحی، بحث کردن با او، نخود آش شدن یک مرد غریبه و بعد دعوا و خُرد شدن شیشه آبلیمو روی سر آن مرد توسط دخترمحی و بعد گردن گرفتن وی! اما علی املتی حوصله‌ی تعریف کردن ماجرا را نداشت و با تکان دادن سر، حرف صفدر را تایید کرد. حشمت که دوزاریش افتاده و آرام شده بود، نگاهش را به علی املتی دوخت! _حاشا به غیرتت جَوون! ایولا داری! حالا فضولی نباشه، ولی چندتا همشیره داری؟! یه موقع فکر بد نکونیا. می‌خوام دو دوتا چهارتا کنم که چند بار دیگه راهت میوفته اینجا. آخه زمونه که زمونه‌ی خوبی نیست. همه شدن چِش چرون و دزد ناموس! البته بلانسبت این جمع! علی املتی دستانش را باز و با انگشتانش، حساب سرانگشتی‌ای کرد. _دَه بیست‌تایی میشه! این‌بار ابروهای حشمت بالا رفت؛ اما این‌دفعه لبخند هم پشت بندش آمد. _کارت که زاره جَوون! از من می‌شنُفی، همین‌جا بمون. چون رفت و برگشتت صرف نمی‌کونه! علی املتی لبخند کوچکی زد که صفدر گفت: _ماشاءالله ننش دخترزا بوده حشمت خان! آخه ده بیست تا؟! حشمت چشم غره‌ای به صفدر رفت. _درست صحبت کن با آبجی ما. بوده که بوده، تو رو سنه نه؟! سپس به علی املتی خیره شد. _حالا چندتا داداش ماداشید جَوون؟! علی املتی دوباره دستانش را باز کرد. _اونم یه دَه پونزده تایی هستیم. صفدر پقی زد زیر خنده. _مثل اینکه دختر و پسر فرقی نداشته واسه آبجی ما. مهم زاییدنه بوده! حشمت خواست تیکه‌ی کلفتی نثار صفدر بکند که علی املتی زبان باز کرد. _ما مادر نداریم. با پدرمون زندگی می‌کنیم! ناگهان حشمت و صفدر به‌هم خیره شدند که حشمت گفت: _خدا بیامرزه همشیره رو! چه فرشته‌ای بوده که سی چهل تا بچه عمل آورده! روحش شاده شاد! _نه. ما از اول مادر نداشتیم. یعنی کلاً پدرمون صفر تا صد ما رو راست و ریست کرده! حشمت لبخند تمسخرآمیزی زد. _نمیشه که جَوون. از زیر بُته که به عمل نیومدید. شوماها بالاخره از شیکم ننه‌تون بیرون اومدید دیگه. مگه نه؟! علی املتی به روبه‌رو خیره شد و پس از مکثی کوتاه گفت: _نه. ما از یه برگ متولد شدیم! سپس یاد استاد واقفی و باغ انار و خواهر برادرهای نویسنده‌اش افتاد و چشم‌هایش تَر شد! _بابا حشمت خان، این یه چیزی زده ناموساً. شک ندارم هم به خاطر مصرف مواد پواد آوردنش اینجا؛ نه قضیه‌ی ناموسی! هممون سرکاریم به مولا! سپس دوباره دراز کشید و پتو را کشید روی سرش! _آقای جعفری؟! علی املتی که زانوهایش را بغل کرده بود‌، سرش را بلند کرد. _بله؟! _پاشو ملاقاتی داری! علی جعفری به سختی بلند شد و به سمت اتاق ملاقات راه افتاد. بانو شبنم و دخترمحی و استاد مجاهد، پشت میز نشسته بودند که علی املتی وارد شد. _برای سلامتی بازداشتیِ جوانمرد، صلواتی بلند ختم کنید! هر سه صلواتی فرستادند که نگهبان اتاق گفت: _حاج آقا یه کم آروم‌تر! استاد مجاهد با تکان دادن دست، "باشه‌ای" به سرباز گفت که علی املتی روی صندلی نشست. _اینجا چیکار می‌کنید؟! استاد مجاهد سرش را کج کرد. _مگه ما چندتا نگهبان داریم؟! علی املتی لبخند کم‌جانی زد که استاد ادامه داد: _بدجور جات خالیه علی جان! زود بیا که یه باغ منتظرته! _تا اون یارو رضایت نده که خبری از بیرون اومدن نیست! پس بهتره فکر یه نگهبان دیگه باشید. سپس آهی کشید و ادامه داد: _منم سعی می‌کنم به اینجا و بعدش زندان عادت کنم! استاد مجاهد خواست حرف بزند که بانو شبنم پرید وسط حرفش! _اینجوری نگید! من بعد اینکه شما رو بردن بازداشتگاه، افتادم به دست و پای مَرده! گفتم علی آقا مرد خوبیه، جَوون‌مَرده، نگهبان باغه، مراسم سال استاد نزدیکه و از این حرفا. مطمئن باشید هرجور که شده رضایتش رو می‌گیریم. پس نگران نباشید! سپس ماهیتابه‌ی املت را با پیاز و دلستر گازدار روی میز گذاشت که چشمان علی املتی برقی زد...! #پایان_پارت17✅ 📆 #14030101 🆔 https://eitaa.com/joinchat/949289024Cec6ee02344

#باغنار2🎊 #پارت18🎬 استاد مجاهد با دیدن برق چشم‌های علی املتی، لبخندی زد. _می‌دونم که عاشق این ترکیبی! بزن شارژ شی که باغ، نگهبان خوبش رو نیاز داره! علی املتی نیز لبخندی گوشه‌ی لبش نشست و خواست اولین لقمه را بگیرد که دخترمحی گفت: _نگهبان خوب؟! اگه خوب بود که باغ رو دزد نمی‌زد! علی املتی لبخندش جمع شد که دخترمحی لبخندی به سفیدی دندان زد. _شوخی کردم. بالاخره اتفاقیه که افتاده! سپس از کیفش چیپس سرکه نمکی و ماست موسیر و کمپوت با طعم‌های مختلف را در آورد. _بفرمایید. نوش جان! علی املتی با یک ماهیتابه‌ی املت و چند عدد هله هوله از جمله کمپوت با طعم‌های هلو و آناناس، به بازداشتگاه برگشت و با صدایی نسبتاً بلند گفت: _خونوادم بودن. واسم خوراکی آوردن. دلم نیومد تنها بخورم. بیایید همگی باهم بخوریم! حشمت و صفدر و بقیه از لاکشان بیرون آمدند. _ناز غیرت و محبتت جَوون! سپس مشغول خوردن شدند. در این میان، پسری توجه علی املتی را جلب کرده بود. پسری که از وقتی علی املتی وارد بازداشتگاه شده بود، جیکش در نیامده بود. پسری که یک دستش را باندپیچی کرده و همش توی خودش بود. _میگم آقا صفدر، این پسره واسه چی کُما زده؟! سپس با چشم به آن اشاره کرد. _کُما؟! سُر و مُر و گنده اینجا نشسته. بعد میگی توی کُماست؟! علی املتی پوزخندی زد. _نه؛ منظورم این نبود. شما سربازی نرفتید؟! _نُچ. معلوم نیست سرباز فراری‌ام؟! علی املتی لقمه‌ی داخل دهانش را قورت داد. _کُما یه اصطلاحیه که توی سربازی، به کسی که غمبرک زده و توی لاک خودشه میگن. حالا جدی این پسره چرا اینجوریه؟! _نمی‌دونیم والا. از اون‌موقعی که اومده، لام تا کام حرف نزده! اصلاً توی باغ نیست. یعنی از اولش هم نبود. از من می‌شنُفی، خودت رو درگیرش نکن. غذات رو بخور! اما علی املتی، نگاهش را از روی پسر برنداشت. چهره‌اش آشنا بود، اما او را کجا دیده بود؟! یاد شب دزدی افتاد و آن دستان باندپیچی شده! فکر اینکه پسر، همان دزد باغ باشد، آزارش می‌داد. اما دزد جفت دستانش باندپیچی شده بود و این پسر یکی از دستانش. اصلاً اگر او دزد باغ باشد، باید تا الان به دادسرا فرستاده می‌شد؛ نه اینکه همچنان در بازداشتگاه باشد. البته آشنا بودن چهره‌اش، ربطی به شب دزدی نداشت و کلاً انگار قبلاً، خود او یا عکسش را دیده بود! با تابیدن نور خورشید به صورتش، انگار جان تازه‌ای به او بخشیده بودند. دستانش را به سوی آسمان بالا برد و با لحن مخصوص خودش گفت: _اوس رحیم، واسه همه چیزت شکر! بالاخره نمردیم و باز این آسمون رو دیدیم! این سخن علی املتی، پس از آزاد شدن از بازداشت دو روزه بود که خب البته جوابی جز ریخته شدن فضله‌ای سبز رنگ و لجنی بر روی دماغش نگرفت. _ای به خشکی شانس! مگه نمیگن شکر نعمت، نعمتت افزون کند؟! پس این بلای آسمونی چی بود؟! رشته افکار ذهن علی املتی، با صدای کشیده شدن لاستیکِ موتوری که کنارش ترمز کرده بود، پاره شد. شخصی با لباس تمام سیاه‌رنگ و اسپرت، کنارش ایستاده بود. علی املتی دهانش اندازه غار علی‌صدر باز شده بود که شیشه‌ی کلاه کاسکت بالا رفت‌. _سلام بر علی آقای حبس کشیده! بگو ببینم، املت معروفت به بازداشتگاه هم سرایت کرد یا نه؟! سپس بدون اینکه منتظر جوابی باشد، ادامه داد: _زود بپرید بالا که خیلی کار داریم! علی املتی تک خنده‌ای کرد. _بَه علی آقا پارسائیان. پارسال دوست، امسال جاست فِرِند! از اینورا؟! علی پارسائیان همزمان با جویدن آدامس، توضیحات کامل را ارائه داد. _اولاً دلم نیومد شبیه این بی‌کس و کارا آزاد بشید. دوماً بچه‌های استاد دارن از ترکیه میان و اومدم شما رو ببرم فرودگاه که بچه‌ها با عمو املتی‌شون آشنا بشن! علی املتی ابروهایش بالا رفت. _ترکیه؟! مگه بچه‌های استاد یزد نبودن؟! _چرا. ولی برای اینکه حال و هواشون عوض بشه و کمتر به نبودِ پدرشون فکر کنن، رفتن ترکیه! علی املتی دستی به ریش‌های تیغ تیغی‌اش کرد. _عجب! حالا با همین موتور باید بریم؟! علی پارسائیان کلاه کاسکت دیگری برداشت و رو به علی املتی گرفت‌. _بله. چون وقت زیادی نداریم. همه توی فرودگاه منتظرن و باید جیرینگی خودمون رو به اونجا برسونیم! علی املتی که ترس از سوار موتور شدن در چهره‌اش موج می‌زد، پس کله‌اش را خاراند که علی پارسائیان ادامه داد: _نگران نباشید. دستاتون رو دور کمرم حلقه کنید و توی دلتون آیه‌الکرسی بخونید! علی املتی لبخند زورکی‌ای زد و نفس نیمه عمیقی کشید؛ البته همچنان استرس در چهره‌اش مشهود بود! در طول راه، علی پارسائیان از بس شوتی‌وار می‌رفت که آدم شک می‌کرد سگ دنبالش کرده یا یوزپلنگ ایرانی! علی املتی که دید تحمل کردن این میزان از سرعت، از توانش خارج است و لوزالمعده‌اش به حلقش آمده و جای کلیه و روده‌اش هم عوض شده و عملاً تمام امعاء و احشاء بدنش ترکیده، سعی کرد با سوال پرسیدن سر خودش را گرم کند...! #پایان_پارت18✅ 📆 #14030101 🆔 https://eitaa.com/joinchat/949289024Cec6ee02344

پذیرای نقد و نظرات و پیشنهادات شما که قطعاً انگیزه‌ی ما نویسندگان در ادامه‌ی راه است👇💪🍃 🆔 https://eitaa.com/joinchat/821624896Cb1d729b741 برای جزئیات قرعه‌کشی هفتگی و گرفتن شانس به وسیله‌ی نظر دادن هم بزنید روی لینک زیر👇🍃 🆔 https://eitaa.com/ANARSTORY/11888 اگر هم در نظر دادن در گروه معذورید، در لینک ناشناس باغنار2 منتظرتان هستیم👇🍃 🆔 https://harfeto.timefriend.net/17102367773206

♨️ کلیپ تصویری ♨️ 🎥 ببینید | بازی و تفریح با کودک تصاویر ویژه از بازی آیت الله حائری شیرازی با نوه‌هایشان @haerishirazi

حضرت خدیجه و الگوی اقتصاد مقاومتی ⁉️ همسر پیامبر، چگونه #جهاد_کبیر می‌کردند؟ 🔹 برشی از گفتگوی #حجت_الاسلام_راجی، به مناسبت سالروز وفات #حضرت_خدیجه سلام‌الله علیها 💠 اندیشکده راهبردی سعداء 🆔 @soada_ir

🎥 دکتر رفیعی: ویژگی های حضرت خدیجه (س) 10 رمضان رحلت حضرت خدیجه کبری سلام الله علیها تسلیت #حضرت خديجه س 🇮🇷 گلچین سیاسی 🆔 @Golchinseyasy

#کلیپ | #استاد_شجاعی ※ مادر ناشناخته‌ای بنام خدیجه سلام‌الله‌علیها @ostad_shojae | montazer.ir

❁ـ﷽ـ❁ سالی که نکوست، از بهارش پیداست! اینکه سال ما با یاد و نام شما آغاز می‌شود معنایش اینست که امسال برای ما سالی پر از مادرانه های مادربزرگی است! نوه‌ها خوب می‌دانند مادرانه مادربزرگی چجوری است یک جور عجیبی شیرین و وسیع و همیشگی و بی مانع مادربزرگ مهربان همه ما ما را در آغوش بگیرید! 💕 سر بگذاریم روی پایتان صورت فرو کنیم در پر چادرتان دردهایمان را برایتان بگوییم و شما بگویید غصه ات نباشد، درست میشود از آرزوهایمان برایتان بگوییم و شما بگویید ان‌شاء‌الله هرچه خیر است برایت پیش می‌آید، سالم باشی و عاقبت به خیر شوی برای مشکلات و دغدغه‌هایمان دعا کنیم و شما یکی یکی آمین بگویید بغض مان بترکد و اشکمان بریزد و شما با گوشه چارقدتان پاکش کنید دست آخر، انگار کوه غصه ها از دوشمان برداشته شده، سبک و خوشحال بلند شویم و رویتان را ببوسیم و شما هم با دست پر مهرتان، دستمان را پر کنید از یک مشت نخودچی کشمش و آب‌نبات قیچی آغوش مادربزرگ ها گرم و بخشنده است ما را در همه این سال، همه این عمر، در آغوش بگیرید. السلام علیک یا امّنا یا خدیجة الکبری 💕 @hejrat_kon اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا اُمَّ الْمُؤْمِنِینَ اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا زَوْجَةَ سَیّـِدِ الْمُرْسَلِینِ اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا اُمَّ فاطِمَةَ الزَّهْراءِ سَیِّدَةِ نِساءِ الْعالَمِینَ اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا أَوَّلَ الْمُؤْمِناتِ اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا مَنْ أَنْفَقَتْ مالَها فِی نُصْرَةِ سَیِّدِ الاَْنْبِیاءِ وَ نَصَرَتْهُ مَااسْتَطاعَتْ وَ دافَعَتْ عَنْهُ الاَْعْداءَ اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا مَنْ سَلَّمَ عَلَیْها جَبْرَئِیلُ وَ بلَّغَهَا السَّلامَ مِنَ اللهِ الْجَلِیلِ فَهَنِیئاً لَکِ بِما أَوْلاکِ اللهُ مِنْ فَضْل وَ السَّلامُ عَلَیْکِ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَبَرَکاتُهُ #مادربزرگ_ما #سالی_که_نکوست_از_شما_نکوست #ده_رمضان_وفات_حضرت_خدیجه #یاصاحب_الزمان_عرض_تسلیت

💠 #تملق 🔸 امام علی(علیه السلام): تملق و حسد بر مؤمن روا نیست مگر در طلب علم. 📚 تحف العقول/ح2410 ✍🏼 تملق در طلب علم یعنی اگر کسی می خواهد از کسی درس یاد بگیرد مانعی ندارد دست استاد را ببوسد، به او احترام کند و... همچنین حسد در علم یعنی غبطه، یعنی وقتی می بیند دیگری از او بالاتر رفته است در او هم جوششی ایجاد می شود تا خود را به همان مقام برساند. #احادیث_روزانه pay.eitaa.com/v/p/