💠💠 صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی روچیلد (3) ✡ سال 1988: 1⃣ سه بازوی اصلی #بانک_مرکزی_جهانی یعنی: #بانک_جهانی، #بانک_تسویه_بین‌المللی و #صندوق_بین‌المللی_پول (که هم‌اکنون با نام بانک مرکزی جهانی شناخته می‌شوند) از طریق بانک تسویه‌ی بین‌المللی، بانکداران جهان را ملزم می‌کنند تا سال 1922، سرمایه‌ی خود را افزایش داده، 8 درصد دیون خود را ذخیره نمایند. 2⃣ #بانکداران جهان برای افزایش سرمایه‌ی خود، مجبور به فروش #سهام هستند که همین مسئله باعث کاهش معاملات #اوراق_بهادار آنان شده و #رکود اقتصادی را در کشورهای وابسته در پی دارد. 3⃣ به طور مثال، در ژاپن که یکی از کشورهایی است که کم‌ترین سرمایه‌ی ذخیره را در اختیار دارد، در مدت دو سال ارزش #بورس_اوراق_بهادار این کشور تا 50 درصد و ارزش املاک و مستغلات تجاری تا 60 درصد سقوط می‌کند. 4⃣ در این طرح، صندوق بین‌المللی پول با افزایش ارز بین‌المللی کشورهای درگیر که به «حق برداشت مخصوص» شناخته می‌شود و در عمل پشتیبان ندارد و دادن وام، ذخیره‌ی نقدی این کشورها را به سطح لازم اعلام شده از سوی بانک تسویه‌ی بین‌المللی افزایش می‌دهد. 5⃣ این کشورها به تدریج تحت کنترل صندوق بین‌المللی پول در می‌آیند، چرا که درگیر پرداخت #بهره می‌شوند و به ناچار، وام‌های بیشتر و بیشتری تقاضا می‌کنند. 6⃣ سپس صندوق بین‌المللی پول در مورد این‌که کدام کشورها قابلیت دریافت وام بیشتری دارند و کدامیک به این وام نیاز خواهند داشت، تصمیم می‌گیرد. 7⃣ آنان همچنین می‌توانند از این روش به عنوان اهرمی برای تسخیر دارایی‌های دولتی مانند خدمات رفاهی در ازای پرداخت بدهی‌ها استفاده نمایند تا این‌که در نهایت، دولت‌های ملی را نیز از آنِ خود می‌کنند. 📚 منبع: كتاب صهیونیسم در مسیر سلطه، نوشته: اندرو کارینگتن هیچکاک، برگردان: محمدیاسر فرحزادی، تهران: نشر ساقی، چاپ اول، ص178و179 📖 متن کامل مقاله در سايت اندیشکده: 👉 http://yon.ir/IMFIMF ✅ اندیشکده مطالعات یهود: 👉 @jscenter