هدایت شده از اندیشکده مطالعات یهود
✡ تابوشکنی مرحله‌ای در سینما (5)
🎬 تابوشکنی مرحله‌ای در سینمای ایران (قسمت اول)
1⃣ در این میان صنعت #سینمای_ایران نیز شوربختانه تا حدودی مسیری مشابه با آن‌چه در سینمای جهان گذشت را پیمود!
2⃣ #سینما از نخستین سال‌های ورود خود به ایران، اساس کار خود را برای جذب مخاطب، بر اصل #تابوشکنی قرار داد. تابوشکنی‌ای که مرحله به مرحله گسترده می‌شود و می‌توان از آن با عنوان اصل #تابوشکنی_مرحله‌ای یاد کرد.
3⃣ این همه در حالی است که گذر از تابوهای اخلاقی و دینی که نشان از برنامه‌های پنهان و آشکار قدرت‌های سلطه‌گر در دوران قبل از انقلاب داشته، با سوء مدیریت نهادهای متولی سینمایی در دوران پس از انقلاب، شرایط فرهنگی و بالاخص سینمایی کشور را امروزه به وادی #ولنگاری_فرهنگی کشانده است. / ادامه دارد...
✍ سید وصال مهدوی
📖 متن مقاله در سایت اندیشکده:
👉 goo.gl/VoKgur
✅ اندیشکده مطالعات یهود:
👉 @jscenter
1⃣ این قاعده که: «جنگ نقطه‌ی عطف تاریخ ملت‌هاست» در مورد ایران نیز صادق بود و همان‌گونه که مرزهای جغرافیایی ایران در طول جنگ جهانی اول مورد تعرض واقع شده و سرانجام به تشکیل حکومت مستبد رضاخان میرپنج در سال ۱۳۰۵ (۱۹۲۶م) منجر گردید؛ فرهنگ و تمدن ایرانی نیز دستخوش تغییرات ویژه‌ای بود که هیچ‌گاه #سینمای_ایران قصدی برای دیدن و شنیدن آن نداشت!
2⃣ سینمای ایران در دوران پس از جنگ جهانی اول بدون هرگونه جریان‌سازیِ صحیح فکری و یا تولید آثار ملی، تنها به نمایش آثار سرگرم‌کننده‌ی سینمای جهان و بالأخص محصولات #هالیوود مبادرت ورزیده و هم‌راستا با نوسازیِ فرهنگیِ! پهلوی و به‌دور از توجه به دغدغه‌های ملی و همچنین تحولات جهانِ پیرامون، به عامل رسانه‌ای #نفوذ_فرهنگ_غرب مبدل گردید.
👇👇👇
1⃣ در این میان، صنعت #سینمای_ایران که شروع فعالیت آن از سال ۱۲۸۳ (۱۹۰۴م) با افتتاح اولین سینمای عمومی در ایران آغاز شد، از همان ابتدا به‌صورتی کاملاً خود باخته، عرصه‌ی فرهنگی کشور را در اختیار فیلم‌های خارجی قرار داد و طی ۲۶ سال تنها محصولات سینمای آمریکا، فرانسه، آلمان، شوروی و حتی مصر را به نمایش گذاشته و به خورد جامعه‌ی مسلمان ایران داد!
2⃣ سینمای ایران سرانجام در سال ۱۳۰۹ (۱۹۳۰م) اولین فیلم سینمایی صامت ایرانی تحت عنوان #آبی_و_رابی و پس از آن فیلم صداداری با عنوان #دختر_لر را در سال ۱۳۱۲ (۱۹۳۴م) تولید کرد و عملاً بدون خط فکریِ خاص و به‌دور از توجه به تحولات جهان پیرامون و بالاخص دو جنگ خانمان‌سوز جهانی که تأثیرات ویژه و همه‌جانبه‌ای بر ایران داشت، اقدام به بسط و گسترش خود نمود.
👇👇👇
1⃣ این قاعده که: «جنگ نقطه‌ی عطف تاریخ ملت‌هاست» در مورد ایران نیز صادق بود و همان‌گونه که مرزهای جغرافیایی ایران در طول جنگ جهانی اول مورد تعرض واقع شده و سرانجام به تشکیل حکومت مستبد رضاخان میرپنج در سال ۱۳۰۵ (۱۹۲۶م) منجر گردید؛ فرهنگ و تمدن ایرانی نیز دستخوش تغییرات ویژه‌ای بود که هیچ‌گاه #سینمای_ایران قصدی برای دیدن و شنیدن آن نداشت!
2⃣ سینمای ایران در دوران پس از جنگ جهانی اول بدون هرگونه جریان‌سازیِ صحیح فکری و یا تولید آثار ملی، تنها به نمایش آثار سرگرم‌کننده‌ی سینمای جهان و بالأخص محصولات #هالیوود مبادرت ورزیده و هم‌راستا با نوسازیِ فرهنگیِ! پهلوی و به‌دور از توجه به دغدغه‌های ملی و همچنین تحولات جهانِ پیرامون، به عامل رسانه‌ای #نفوذ_فرهنگ_غرب مبدل گردید.
👇👇👇
1⃣ مشی #سینمای_ایران در بی‌هویتی و اصالت بخشیدن به موضوع سرگرمی در طول جنگ جهانی دوم و پس از آن، عینیّتی غیر قابل انکار به خود گرفت و نشان داد که نه‌تنها دغدغه‌ای برای توجه به موضوعات ملی و فراملی ندارد، بلکه سعی می‌کند تا به‌عنوان ابزار رسانه‌ای متجدد، دائماً به بُن‌مایه‌های سنتی فرهنگ انسانِ مسلمانِ ایرانی و باورهای دینی او بتازد.
2⃣ جنگ جهانی دوم تأثیرات فرهنگی بسیاری بر جامعه‌ی مسلمان ایران گذاشت و این در حالی بود که سینمای ایران سعی نمود تا به‌جای حساسیت نسبت به موضوعاتی نظیر اشغال ایران توسط نیروهای متفقین و قحطی و نابسمانانی کشور و فرار رضاشاه کبیر! به امر دول بیگانه و حضور شاه فاسد جوانی چون محمدرضا پهلوی بر اریکه‌ی سلطنت و تشکیل یکی از مهمترین اجتماعات تاریخ جنگ با حضور رؤسای جمهور انگلیس، آمریکا و شوروی در تهران تحت عنوان کنفرانس تهران در آذرماه سال ۱۳۲۲ (۱۹۴۳م) که بدون هماهنگی با تهران صورت گرفت و همچنین صدها موضوع مهم دیگر، همچنان بر اساس مشیِ عاشقانه‌سازی اولیه خود که در آثاری همچون دختر لُر و طوفان زندگی و شرمسار و… تبلور می‌یافت، ادامه‌ی مسیر دهد و با افزودن بر حجم #ضدمذهبی آثارش، بر تولید آثار بی‌مایه‌ی عاشقانه و مؤنث‌محور تأکید ورزیده و تا به آنجا پیش رود که گونه‌ای جدید و سبکی منحصر به‌فرد از فیلم‌سازی را با عنوان #فیلمفارسی عرضه کند!
👇👇👇
1⃣ در این میان، صنعت #سینمای_ایران که شروع فعالیت آن از سال ۱۲۸۳ (۱۹۰۴م) با افتتاح اولین سینمای عمومی در ایران آغاز شد، از همان ابتدا به‌صورتی کاملاً خود باخته، عرصه‌ی فرهنگی کشور را در اختیار فیلم‌های خارجی قرار داد و طی ۲۶ سال تنها محصولات سینمای آمریکا، فرانسه، آلمان، شوروی و حتی مصر را به نمایش گذاشته و به خورد جامعه‌ی مسلمان ایران داد!
2⃣ سینمای ایران سرانجام در سال ۱۳۰۹ (۱۹۳۰م) اولین فیلم سینمایی صامت ایرانی تحت عنوان #آبی_و_رابی و پس از آن فیلم صداداری با عنوان #دختر_لر را در سال ۱۳۱۲ (۱۹۳۴م) تولید کرد و عملاً بدون خط فکریِ خاص و به‌دور از توجه به تحولات جهان پیرامون و بالاخص دو جنگ خانمان‌سوز جهانی که تأثیرات ویژه و همه‌جانبه‌ای بر ایران داشت، اقدام به بسط و گسترش خود نمود.
👇👇👇
1⃣ با کمال تأسف می‌توان #سینمای_ایران را موجودی مفلوک تصور کرد که در اوج تحولات جهانی پس از جنگ جهانی اول، سر در گریبانِ #سینمای_غرب نمود و عملاً ذهن و فکر جامعه‌ی ایران را در اختیار آثار سینمایی مهاجم قرار داده و با حفظ این فلاکت در دوران پس از جنگ جهانی دوم، اقدام به تولید محصولاتی فاسد کرد که ابعاد داستانی آن بر وجوه نازل و بسیار پست روابط انسانی بنا نهاده شده بود.
2⃣ سینمای ایران در این دوران با تمرکز بر #نگاه_جنسیتی، نوعی افراطی از روابط مبتذل را به مخاطب مسلمانِ ایرانی حقنه می‌نمود که این امر به جهت بی‌هویتی ذاتی سینمای آن عصر، با تلفیقی طنزآمیز از دو رویکرد مطرح فیلم‌سازی جهان، یعنی سبک غربیِ سینمای #هالیوود با سبک شرقیِ سینمای #بالیوود، همراه گردیده و نوعی ویژه از سینما را مبتنی بر شگردهای داستانیِ کم‌عمق و پیش پا افتاده به مخاطب ایرانی عرضه می‌داشت.
✍ نویسنده: دکتر موسی اسماعیل‌نژاد
📖 متن کامل مقاله در سایت اندیشکده:
👉 yon.ir/gharon
✅ اندیشکده مطالعات یهود:
👉 @jscenter