🔴 ما همدیگر را نمی‌شنویم ... چهار سال قبل بود که کتاب «توانمندسازی والدین» اثر یوهانس شوپ را به یکی از اساتید معرفی کردم و گفتم برای برگزاری جلسات گروهی و خانوادگی بسیار مدل خوبی دارد. هفته‌ی بعد که دیدم‌شان، کتاب را خوانده بود و وقتی نظرش را خواستم، یک جمله گفت: «به درد ایران نمی‌خورد!!» علت را جویا شدم. گفتند: «جامعه‌ی ما گفتگو را بلد نیست و سال‌ها باید کار کرد تا بتوان جلسات اینچنینی برگزار کرد ..‌.» گفتگو؛ چه واژه‌ی آشنا و غریبی!! گفتگو هم مثل هر کاری آداب و شرایطی دارد که در موردش خواهم نوشت اما عجالتاً بدانیم گفتگو؛ هم گفتن دارد و هم #شنیدن؛ و جامعه‌ی ما در شنیدن بسیار بسیار عقب است ... موضوع را پیچیده نکنم! به روابط اطرافمان نگاه کنیم. ما یا نمی‌شنویم یا متناسب با دلخواه خود می‌شنویم که عموماً با مراد گوینده فاصله دارد! که هر دو مشکل‌ساز شده مصادیق این نشنیدن هم در طول روز بسیارند: - من و همسرم همدیگر را نمی‌شنویم. - من و پدر و مادرم ... - من و دوستم ... - من و همسایه‌ام ... - من و اساتیدم ... - من و همکارانم ... - من و کارمندان ادارات ... - من و روحانی محله ... - من و پزشکم ... - من و کسبه محله ... و - من و حاکمیت ... 👈 وقتی نمی‌شنویم طبیعتاً نیازهای همدیگر را نیز متوجه نخواهیم شد و طبیعی است #رابطه‌ی_درست شکل نگیرد. بدِ ماجرا هم اینکه ما بسیار پُرگو هستیم. #پُرگوهای_حرف‌نشنو!!می‌گوییم و می‌گوییم و همین گفتن برای ما توقع ایجاد می‌کند! هر کس می‌گوید من که هزار بار گفتم، غافل از اینکه هنوز ارتباط شکل نگرفته و او به خیال خود در حال گفتگوست. شاید وقت آن باشد که خوب و فعال شنیدن را تمرین کنیم. برایش ساز و کار بیندیشیم و تلاش کنیم نیازهای یکدیگر را به درستی بشناسیم. راستی چه دلایلی باعث شده ما همدیگر را نشنویم؟! #حمید_کثیری 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/2151219200Cf6cb8914a4 برای عضویت روی °پیوستن° کلیک کنید 👇👇