🌐مبارزه بی امان ۱۶ °راه فرار، همیشه باز است!° 🔹مرحله دوّم، حادثه کربلا و وقوعِ عاشوراست. 🔸اینجا امام حسین (عليه السلام) می توانست در مواجهه با یک مسأله، به مثابهِ انسانی که حوادثِ بزرگ را با این #منطق_ها می خواهد حل کند، بگوید： زن و بچه در این صحرای سوزان، طاقت ندارند. پس #تکلیف برداشته شد❗️ 🔸یعنی #تسلیم شود و چیزی را که تا آن وقت قبول نکرده بود، بپذیرد❗️ 🔸یا بعد از آنکه در روزِ عاشورا حمله دشمن آغاز گردید و عدّه زیادی از اصحاب امام حسین (عليه السلام) به شهادت رسیدند -یعنی مشکلات، بیشتر خود را نشان داد- آن بزرگوار می توانست بگوید： اکنون دیگر معلوم شد که نمی شود مبارزه کرد ونمی توان پیش برد❗️ آنگاه خود را عقب بکشد. 🔹یا آن هنگام که معلوم شد امام حسین (عليه السلام)، شهید خواهد شد و بعد از شهادتِ او، آلُ الله -حرمِ امیرالمؤمنین و حرم پیغمبر (عليهماالسلام)- در بیابان و در دستِ مردانِ نامحرم، تنها خواهند ماند -اینجا دیگر مسأله ناموس پیش می آید- به عنوان یک انسان غیرتمند، می توانست بفرماید： 🔸دیگر تکلیف برداشته شده است❗️ تکلیف زنان چه می شود؟ اگر این راه را ادامه دهیم و کشته شویم، زنان خاندان پیغمبر و دختران امیرالمؤمنین عليه الصّلوة والسلام و پاکیزه ترین، و طیّب و طاهرترین زنانِ عالمِ اسلام، به دست دشمنان -مردان بی سروپایی که هیچ چیز از شرف و ناموش نمی فهمند- خواهند افتاد، پس تکلیف برداشته شد‼️ ادامه دارد 🗓۱۳۷۵/۳/۱۴