💠 نقش ثروت‌های حیفا در حماسه ۲۶ فروردین! #یادداشت ۱ - بیست و هشتم فروردین ۱۴۰۳ ✍️ محمد سعادتمند هر کسی در ساعات پایانی ۲۵ فروردین ۱۴۰۳ مشغول بالا و پایین‌کردن شبکه‌های اجتماعی بود و خبرهای پاسخ ایران به اسرائیل را دنبال می‌کرد متوجه نوعی تغییر موضع از سوی مقامات آمریکایی می‌شد. چه شد که یکباره حامیان همیشگی اسرائیل پشت طُفیلی‌شان را خالی کردند و به نتانیاهو گفتند ما نیستیم؟! برای پیدا کردن جوابش بد نیست سری به آیه ۲۰ سوره فتح بزنیم. همان آیه‌ای که خدای حکیم به اتفاقات جنگ با یهودیان خیبر پرداخته: "قبلا به شما وعده غنیمت‌های بزرگی را داده بودم؛ الان، در جنگ با این یهودیانِ کافر [۱]، یکی از مهمترین آن هدیه‌ها را به شما می‌دهم." کدام هدیه؟ معلوم است! شکستنِ شاخِ کینه‌ای‌ترین دشمنان‌تان. [۲] با حمله شما به قلعه مستحکم خیبر، ثابت شد که اهل یاری‌کردن دین من هستید، حالا وقت یاری‌کردن شماست: "كَفَّ أَيْدِيَ النَّاسِ عَنْكُمْ" خبر دارید مشرکین می‌خواستند به کمک یهودیان خیبر بیایند و کار شما را یکسره کنند؟ قبيله اسد و قبیله غطفان حتی راه افتاده بودند و یک منزل هم طی کرده بودند. اما ما در میانه راه خبری به گوش‌شان رساندیم: اموال‌تان در حیفا در معرض نابودی است! اگر به یاری یهودیان خیبر رفتید دیگر باید منافع‌تان را نابودشده بدانید! [۳] در دل مشرکان ترس انداختیم. [۴] آن‌ها هم از کمک به یهودی‌ها منصرف شدند. به همین راحتی! احتمالا از این به بعد هر موقع "كَفَّ أَيْدِيَ النَّاسِ عَنْكُمْ" را در این آیه خواندیم باید یاد ۲۶ فروردین بیافتیم! و یاد اینکه در آن شب چه شد که مهم‌ترین حامیان اسرائیل، سریع پشتش را خالی کردند! و یاد اینکه خدا کارش را بلد است. #آبکش_آهنین #ارسل_علیهم_طیرا_ابابیل [۱] اگر می‌پرسی چرا می‌گوییم یهودی‌های کافر، اینجا را ببین! [۲] این، تعبیرِ قرآن از یهودی‌های کافرست؛ به آیه ۸۲ سوره مائده نگاه کن. [۳] المغازی (واقدی)، ج۲، ص۶۵۰ [۴] این کار را خدای ما به خوبی بلد است. این آیات را ببین: سوره آل عمران، آیه ۱۵۱ و سوره انفال، آیه ۱۲

جولان در ایران جنگ ادامه دارد و هر روز شعبده ای رو میشود. نزدیک دو سال از خون پاشی و تیغ تراشی غزه میگذرد و در حالیکه لال ها شفا گرفتند دو چهره در سکوتی عجیب بودند: احمدی نژاد و موسوی. اگر احمدی بخشی از هویتش با اسرائیل ستیزی و چپنمایی شکل گرفته بود اما موسوی تمام هویتش با استکبار ستیزی و چپگرایی بود. چطور ممکن است این دو ضد در چنین صحنه ای تماشاگر باشند؟ انگار نه انگار نسل کشی در جریان است، به سکوتشان ادامه دادند در حالیکه می توانستند بدون حمایت از ج.ا به راحتی اسرائیل را محکوم کنند. نه بی خبر بودند و نه بی زبان. انتخاب کردند که در این هنگامه مخالف اسرائیل نباشند و در این سکوت نشانه هایی است برای آنها که می اندیشند. اما پس از حمله مستقیم اسرائیل به خاک ایران دیگر جای هیچ توجیهی نبود. محمود همان اول یک بیانیه حداقلی پر کرد و زهرا رهنورد سه روز بعد، متنی که زیر تجاوز دشمن چند لگد به حکومت میزد و آخرش هم خواستار پایان سریع جنگ (تسلیم) از سمت ایران شد! اما میرحسین حتی اینجا هم ساکت ماند. شاید پس از تجربه بیانیه رهنورد منتظر وقت بهتری بود. حالا دو روز پیش و دو هفته بعد از آتش بس و آرامش نسبی پیام او را به طورگسترده پخش کردند. بیانیه ای که به جز سه جمله عمومی، درباره حکومت بود نه دشمن! حتی به صراحت تجاوز را تقصیر خودمان و "نتیجه یک رشته خطاهای بزرگ" دانست. جالب اینکه پس از تبرئه ضمنی آمریکا و اسراییل اعلام کرد " ساختار کنونی نظام نماینده همه ایرانیان نیست" و مردم برای "تجدیدنظر در آن خطاها" نیاز به "مجلس موسسان" دارند! رفراندومی که پس از آن دیگر جنگ و "دخالت" توسط دشمن نخواهد بود. این یک پیام معمولی نیست، شاید خیلی ها ندانند حصر میرحسین موسوی نه بعد از انتخابات، نه بعد از ٨ ماه جنگ خیابانی، نه بعد از تحریم سازی، نه بعد از ایجاد بزرگترین شکاف اجتماعی، بلکه یکسال و نیم بعد در بهمن ٨٩ اتفاق افتاد. جایی که همزمان با موج بهار عربی در مصر و تونس و دمشق و لیبی خواستار ایرانی سازی آنها شد. مسیری که بعدها به لیبی و سوریه امروز رسید. سوریه در دنیای موسوی کلیدی است. او حتی 11 سال بعد از بهمن ٨٩ که نتیجه بهار را در ویرانه های شام دید هم باز دیوانه وار نوشت : "حاکمیت نام بهار عربى را به بیدارى اسلامى تغییر داد، تا حرکت معطوف به آزادى و عدالت ملت‌هاى به ستوه آمده از دیکتاتورى و گرسنگى و فقر و بى‌عدالتى و مجالس قلابى را از حقیقتش خالى کند." دلیل سوریه سازی تغییر نام و دخالت ایران بود نه پروژه غرب! امروز که فقط چند ماه بعد از سقوط سوریه اسراییل به خاک ایران رسیده است اهمیت مدافعان حرم را میفهمیم، اما موسوی نوشته بود:"دفاع از حرم که به معنای حراست از قلب مومن در مقابل کمترین گرایش به ستمگران است، به خون ریختن در سرزمین‌های بیگانه برای تحکیم پایه‌های رژیمی کودک‌کش اطلاق می‌شود"! یعنی شعار "نه غزه نه لبنان" دقیقا در قلب جریان ریشه داشت. با حقد و کینه، درباره شهید همدانی که در حلب جانش را فدای ایران کرد و جنگ را 14 سال از "جانم فدای ایران گویان" دور کرد نوشت: "سزای آن سردار بی‌افتخاری که به این جنایت اعتراف و مباهات کرد چه بود، جز آنکه جانش در غربت به قربانی مستبدی دیگر تلف شود" حالا اگر متن پیام بعد از جنگش را هم بخوانید ردی از سوریه در آن پیدا میکنید: اعلام جایگزین حکومت، تشکیل مجلس موسسان، تکرار نکردن خطاهای پیشین که حمله آمریکا و اسراییل را لازم کرد. این پیام یادآور شخصیتی در اعلامیه های تشکیل تحریر النصره 2012، تحریر الشام 2017 است: جولانی. احمد الشرع از رهبران "بهار عربی" محبوب موسوی اسم خود را جولانی گذاشت که اشاره به ارتفاعات اشغال شده جولان توسط اسرائیل داشت. این انقلابی اصیل استکبار ستیز بعد از سر بریدن به تعداد کافی کت شلوار پوشید، مجلس موسسان قانون نویسی تشکیل داد. اسراییل و آمریکا هم بعد از نابودسازی ارتش و زیرساخت و اشغال خاک جز ماهی یکی دوبار حمله نمیکنند. تحریم هم لازم ندارند و باقی با دستور انجام میشود. حالا سوریه‌ی جولانی، اتوبان حمله به ایران، که "آزادی" اش را تبریک میگفتند دارد داعش را برای "آزادی" عراق و ایران آماده میکند. تبعات اصلی این پیام در بیرون از مرزهاست. برخلاف های و هوی مجازی موسوی امروز شخصیت مهمی نیست، اما این بیانیه از زبان او اعلام موجودیت جریان «جولانی ایران» است. پروژه سوریه سازی موسوی هنوز ادامه دارد. جای تعجب نیست که همان شبکه کثیفی که در پایان جنگ ترور رهبر و جانشینی روحانی را مطرح کرد، به طور گسترده این بیانیه را پخش کرد. همانها که پس از هجمه بی دلیل به صداوسیما، سفیدسازی ناگهانی تاجزاده و زندانیان را شروع کردند. دقیقا در این متن و نامه 180 استاد هم روی دو درخواست آزادسازی زندانیان و تحویل صداوسیما تاکید شده است، انگار همه از یکجا بیرون می آیند. کجا؟ #یادداشت