#نقد_فیلم 📌 کشتارگاه؛ ادامه سینمای بی‌هویت اجتماعی ▪️ گونه‌ای بومی که امروز به‌نام سینمای اجتماعی ارائه می‌شود، کپی تقلبی نئورئالیسم ایتالیا است؛ البته با چاشنی‌های تقلبی‌تر از سینمای سایر ملل. پدیده «سینمای اجتماعی» در اغلب موارد به یک بی‌هویتی از شناخت واقعی اجتماعی مبتلا می‌باشد. 🔸 به عبارت دیگر، در فیلمنامه‌های سینمای موسوم به اجتماعی، به جای تاثیر پدیده‌های اجتماعی و یک مردم‌شناختی معاصر، مؤلفان با فیلم‌دیدن و تجربه سینما و آشنایی کلاسیک با درام، فیلمنامه‌هایشان را به نگارش درمی‌آورند. ▪️ وقتی تجربه‌های انسانی برای یک فیلمساز از دریچه سایر آثار سینمایی چه داخلی و چه خارجی،  صورت می‌گیرد؛ مخصوصا فیلمسازانی که اغلب فارغ‌التحصیل سینما هستند، عدم شناخت در حوزه مردم‌شناسی، در اثر فیلمساز، به صورت پدیده نقیصه «ناهماهنگی شناختی» خودنمایی خواهد کرد. 🔸 «عباس امینی» کارگردان فیلم کشتارگاه علی رغم تسلط فنی در سینما، در روایتگری و پدیدار آوردن درام، اثرش به همان نقیصه «ناهماهنگی شناختی» مبتلا شده است.در ناهماهنگی شناختی از حیث اجتماعی، فرد به ناسازگاری انتظارات و پذیرش واقعیت دچار می‌شود. ▪️اگر از این زاویه و مثل یک کارآگاه پدیده‌های اجتماعی، فیلم کشتارگاه را بررسی کنیم، آسیب‌شناسی در شخصیت‌پردازی فیلم کشتارگاه بسیار عمیق است و ساختار روایی را به‌شدت تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. 🌐 mshrgh.ir/1093658 #نقد_فیلم 🆔 @andishejo