#آقای_داور #سعید_جمشیدیان 🔹 به احترام سعید در یک روز نسبتا سرد زمستانی در دی ماه ۱۳۹۵ (۱۴ دی ماه) یاران و رفقای سعید جمشیدیان، داور دوستداشتنی فوتبال استان همراه اهالی ورزش استان و پیشکسوتان داوری و دبیران پیشکسوت شهرستان طرقبه شاندیز در دانشکده علوم ورزشی دانشگاه فردوسی مشهد گردهم آمدن تا ستایش کنند دو دهه تلاش خستگی ناپذیر داور با اخلاق فوتبال استان - که چند بار بیماری سخت سرطان را به زانو در آورده بود ولی ظاهراً تقدیر ایشان چیز دیگری بود... از همان سال اولی که در اوایل دهه هفتاد دانش آموز دبیرستان مدرس شدم شخصیت و مرام سعید مرا جذب خودش کرد و این شد سرآغازی برای بیش از بیست سال رفقات با آقای خاص داوری شهر طرقبه و استان خراسان. تلاش، صداقت، درستکاری و خوش مشربی از صفات بارز اخلاقی ایشان بود و تقریبا همه را از هر سلیقه و گرایشی را جذب خود می کرد. حیف که خیلی زود آسمانی شد و جمع دوستان و یارانش را ترک کرد. او مایه مباهات و افتخار شهر طرقبه و دوستانش بود و برای من از برادر عزیزتر، مهربان تر و نزدیکتر یادش بخیر، روحش شاد... غلامحسین نوعی شامگاه ۱۴ دی ۱۴۰۲ #دپارتمان_تاریخ_شفاهی_پارسه @anjoman_parse

◾️خداحافظ رفیق ... سال تحصیلی ۷۱-۷۲ بود که دانش آموز دبیرستان شهید مدرس طرقبه شدم و این آغازی بود برای دوستی‌هایی که همچنان پس از گذشت سه دهه تدوام دارم و بی بهانه گاهی دورهم جمع می شویم و همراه با همکلاسی‌ها و جمعی از معلمان فرهیخته مرور خاطرات می کنیم. از بین این دوستان همکلاسی زنده یاد سعید جمشیدیان متفاوت بود، نمیدانم از کی ولی خیلی سریع به یک رفیق بی بدیل تبدیل شد برام و روز های خیلی خوبی رو در دبیرستان و پس از دبیرستان در قاب خاطراتمان ثبت کردیم. او به معنای واقعی رفیق بود، رفیق روزهای خوش و ناخوش، محرم اسرار بود و یک همراه خوب. باور اینکه هشت سال گذشته از اون روز سرد برفی در ۱۷ بهمن ۱۳۹۵ خیلی خیلی سخته، گاهی فکر می کنم سعید هست، خدایش بیامرزد. این عکس را در سال آخر دبیرستان در عکاسی آقای گنجعلی گرفتیم تا بماند به یادگار و هیچوقت فکرش رو هم نکردم که روزی در رثای رفیق عزیزم شرحی بنویسم که شاید اندکی از آن دلتنگی‌هایم بکاهد. سعید جان، رفیق با مرام خدا حافظ غلامحسین نوعی/ پژوهشگر تاریخ شفاهی ۱۷ بهمن ۱۴۰۳ #آقای_داور #دپارتمان_تاریخ_شفاهی_پارسه @anjoman_parse