مسعود پزشکیان، ۱۷ اسفند ۱۳۹۹: روحانی از این آدم‌ها است که قیافه می‌گیرند، امر و نهی می‌کنند. تا حالا دیداری باهاش نداشتم اصلا هم نخواستم که چنین افتخاری را داشته باشم. https://eitaa.com/anjomaneravian

🎥 بازخوانی کودتای نقاب از زبان یکی از طراحان این عملیات؛ کدام اهداف و مکان‌های مهم در تیر رس این عملیات بودند! کودتای نقاب (نوژه) در ۱۸ تیرماه ۱۳۵۹ با دستگیری و کشته‌شدن تعدادی از عوامل آن با شکست مواجه شد. خسرو بیت‌اللهی، خلبان پیشین نیروی هوایی ارتش و از طراحان این عملیات درباره مکان‌ها و شخصیت‌های مورد هدف در آن عملیات می‌گوید. https://eitaa.com/anjomaneravian

🔻 بچه هیئتی صرفا هیئت نمیره که اشک بریزه و سینه بزنه... هیئت میره که یاد بگیره: 🔹 مثل امام حسین علیه السلام در راه خدا از همه چیزش بگذره و سر تا پا فداکاری باشه و ایثار 🔹 مثل حضرت عباس علیه السلام ولایتمدار باشه تا آخرین لحظات عمر 🔹 مثل حر شجاعت اقرار به اشتباه و جبران مافات داشته باشه 🔹 مثل وهب انصاری درگیر قوم و قبیله و کیش و آئین نباشه و حق رو که دید ازش تبعیت کنه 🔹 مثل حبیب بن مظاهر بازنشستگی رو به سخره بگیره و حتی تا سنین کهنسالی پا در رکاب ولایت باشه 🔹 مثل عمر و بن قرظه خود را هزینه امامش کند نه ولایت را هزینه خود 🔹 مثل زهیربن قین در راه ولایت همه چیز را طلاق دهد 🔻 هیئتی که راه و رسم ولایتمداری و انقلابیگری رو به بچه هیئتی آموزش نده، هیئت نیست. گعدهِ غافلینی هست که شبها شمر و یزیدِ زمان را آسوده به خواب میبرند...

ما گم شدگانیم که اندر خم دنیا تنها هنر ماست که مجنون حسینیم https://eitaa.com/anjomaneravian

─═༅🌹﷽🌹༅═─‎‌‌‌‌‌‎‌‎‌‌‌‌‌‎‌ ‎‌‌‌‌‌‎‌ #پنجره_ای_به_تاریخ_کاشان قسمت شصت و ششم سلام علیکم در روزهای گذشته و در خلال نقل حکایت های تاریخی کاشان ، رسیدیم به داستان عاشق شدن آقاسید مهدی و قبل از ادامه داستان گفتیم ، عشق یک ودیعه آسمانیست و برای روشن شدن ماهیت آن مثال هایی زدیم که مناسب این ایام بود . اما مجددا امروز نیز ادامه داستان سیدمهدی را متوقف میکنیم و به یک داستان عاشقانه دیگر اشاره میکنیم تا بهتر و بیشتر ماهیت عشق برای ما روشن شود . مرحوم حجت‌الاسلام والمسلمین غلامرضا فیروزیان میگوید :   بین سال‌های ۱۳۲۲ و ۱۳۲۴ بود . ما در حجره طلبگی در مدرسه فیضیه مشغول مطالعه بودیم . سیدی به نام شمس الله قنات‌آبادی ـ که یک سال بیشتر از دوران طلبگی او نگذشته بود و در حدود ۲۲ سال سن داشت ، هم‌حجره من بود . شمس الله جوانی اجتماعی و خوش سر و زبان بود و بین مردم شهرت و عنوانی داشت . او بسیار باهوش و در تحصیل پیشرفت چشمگیری داشت .   روزی من و شمس الله در حجره نشسته بودیم ، جوانی قدبلند را دیدیم که در میان حجره طلاب ، سراغ حجره آقا شمس الله را می‌گیرد ، تا بالاخره پیدا کرد و وارد حجره ما شد . با آقاشمس الله روبوسی کرد و نشست . موقع ظهر بود و آقاشمس الله برنجی پخته بود . سفره انداخت و با هم ناهار خوردیم . اسم آن مرد میهمان طاهر بود ، که بعدا معلوم شد برادر طیب ، چاقوکش مشهور تهران است . همه جاهل‌ها و قداره‌بندها برای طیب حریم قائل بودند . هنگام صرف ناهار گفت : آقاشمس الله ، من برای مطلبی اینجا آمده ام . در مورد برادرم طیب . آقاشمس الله پرسید : مطلب چیست ؟ آقا طاهر گفت : می‌دانی که طیب با شرارت‌هایش ، هم خودش همیشه در گرفتاری و ناراحتی است ، هم برای ما و بقیه نزدیکان و خویشاوندان دردسر ایجاد می‌کند . فکر کردیم اگر همسری برای او بگیریم ، دست از شرارت بر می‌دارد ، ولی وقتی زنش دادیم هم ، کوچک‌ترین تغییری در رفتارش دیده نشد ! گفتیم اگر صاحب فرزند شود ، شاید محبت فرزند و سرگرمی داخل منزل ، او را از شرارت‌ها باز دارد ، که متأسفانه نشد ! او را به بندرعباس تبعید کردند و با اینکه زندان بندرعباس بدترین زندان‌ها بود و فکر می‌کردیم این زندان او را آرام می‌کند ، متأسفانه بعد از خاتمه زندان ، دیدیم همان است که بود و اخلاق و کردارش هیچ تغییری نکرد ! حالا خدمت شما آمده‌ام تا ببینم شما از نظر معنوی و دعا ، راهی برای به راه آوردن او دارید با نه ؟ من که به سخنان او گوش می‌دادم ، فکر می‌کردم که اگر این سؤال را از من می‌پرسید ، چه جواب می‌دادم ؟ آقا شمس الله ، همین طور که غذا می‌خورد ، فکر می‌کرد تا غذا تمام شد . سپس رو به میهمان کرد و گفت : طاهر ! کاری کن که طیب مرید کسی بشود . آن وقت آن مراد اگر چیزی گفت یا از کاری منعش کرد ، از روی مردانگی و تعهدی که نسبت به مراد خود دارد ، می‌پذیرد . طاهر گفت : این درست است ، ولی طیب زیر بار کسی نمی‌رود ، او خود را بالاتر از همه می‌داند ، چگونه مرید کسی بشود ؟ آقا شمس الله ، باز به فکر فرو رفت و سیگاری دود کرد و سرش را پایین انداخت . ناگهان سربرداشت و گفت : طاهر ! طیب را ببر کربلا . اگر نزدیک ضریح او را بی‌تفاوت دیدی ولش کن و بدان فایده ندارد ، بگذار هرچه می‌خواهد بشود . ولی اگر دیدی گریه کرد ، در حین گریه کاری کن که چاقو را از او بگیری و به امام حسین ( ع ) قسمش بده . اگر قسم خورد ، مطمئن باش دیگر چاقو را کنار می‌گذارد ! طاهر با شنیدن این پاسخ ، رفت . او پس از چند ماه بعد ، برگشت و صورت آقا شمس الله را بوسید و گفت : به طیب گفتم شناسنامه‌ات را بده ، می‌خواهم با هم به کربلا برویم . طیب نگاهی به من کرد و گفت : من و کربلا !!! ؟؟؟ وقتی این را گفت ، فهمیدم معایب خودش را می‌داند و امیدوار شدم . شناسنامه‌اش را گرفتم و مقدمات سفر را آماده کردم . سوار اتوبوس شدیم و راه افتادیم ، در بین راه ، طیب حال دیگری داشت ! گویا عاشقی به دیدار معشوق می‌رود ! 😭 وقتی به کربلا رسیدیم ، رفتیم محلی را اجاره و استراحت کردیم . بعد از رفع خستگی ، دیدم عجله دارد به حرم برود . لباس پوشیدیم و به سمت حرم حرکت کردیم . وقتی جلو درب حرم رسیدیم ، میخواست وارد صحن شود ، مچ او را گرفتم و نگهش داشتم . طیب برگشت نگاهم کرد ببیند چرا مچ اش را گرفته ام . دیدم چشماش بد جور قرمز شده ، در حال انفجار بود ، طیب با اینکه عرق میخورد و چاقو کشی هم میکرد ، ولی هیئت هم داشت .

هیئت طیب بزرگترین هیئت تهران بود ، حدود ده هزار نفر جمعیت داشت . ولی اول محرم که میشد تا آخر ماه لب به نجسی نمیزد ، واقعا عاشق امام حسین (ع) بود . مچ طیب را گرفتم و گفتم ، تا همینجا کافیست ، بیا برگردیم برویم خانه ... گفت چرا ؟ گفتم حرم امام حسین (ع) جای عرق خورها و چاقو کش ها نیست . هر چه اصرار کرد ، اجازه ندادم وارد حرم شود ، ولی گفتم به یک شرط اجازه میدم وارد حرم شوی . گفت چه شرطی ؟ گفتم به شرطی که داخل حرم هر قولی ازت خواستم به من بدهی . دیدم پاهایش سست شد و اشک در چشمانش ظاهر گردید . ظاهرا غرورش اجازه نمیداد شرط مرا قبول کند ، من هم بیش از این تحت فشارش قرار ندادم و منتظر پاسخش نماندم . با هم وارد صحن شدیم و رفتیم به طرف ضریح . نزدیک ضریح ، بی‌اختیار نشست و مثل زن بچه‌ مرده، مشغول گریه شد ! خود من هم همین حالت را داشتم ، ولی چون می‌خواستم برنامه خود را اجرا کنم ، خودم را کنترل می‌کردم تا بالاخره نشستم .

در حالی که هر دو شدیدا گریه می‌کردیم ، گفتم : طیب! یادت هست تو گفتی : من کجا و کربلا کجا ، دیدی توفیق پیدا کردی ! با چشم گریان نگاهی به من کرد و در حالی که دست به ضریح داشت ، دوباره رو کرد به ضریح و گریه‌اش شدیدتر شد ! من که خود مشغول گریه بودم ، پی فرصتی می‌‎گشتم تا حرفم را به او بزنم . دوباره گفتم : طیب ! حالا که حضرت اباعبدالله(ع) تو را پذیرفت ، بیا و چاقو را کنار بگذار ! با چشم گریان نگاهی به من کرد و فریاد زد : داداش ! بگذار به حال خودم باشم... و سپس گریه را ادامه داد . ده دقیقه گذشت ، دوباره گفتم : طیب ! خوش حالتی پیدا کردی ، ولی بدان آنهایی را هم که تو چاقو می‌زنی ، محب امام حسین(ع) هستند و اگر توفیق زیارت پیدا کنند ، همین گریه و همین حالات تو را دارند ، بیا با امام حسین (ع) عهد کن که دیگر چاقو نکشی و لب به عرق و شراب نزنی . و این قولی که به امام حسین (ع) میدهی بهترین سوغاتی است که از اینجا می‌بری ! نگاهی به من کرد سرش را پایین انداخت و به فکر فرو رفت . بعد از چند دقیقه سرش را بلند کرد و گفت : باشه ، داداش ! چند دقیقه دیگر، باز به او گفتم : داداش ! قسم بخور به همین امام حسین (ع) که دیگر چاقو نمی‌کشی و لب به عرق نمیگذاری . با چشم گریان نگاهی به من و نگاهی به ضریح کرد و سپس گفت : به این امام حسین (ع) دیگر چاقو نمی‌کشم ! و لب به عرق نمیگذارم . گفتم : چاقویت را بده به من ! چاقویی را که رفیق همیشگی او بود ، و حتی همه شخصیت او بود ، به من داد و همچنان گریه می‌کرد ! بعد از مدتی ، در حالی که هنوز تردید داشتم که آیا واقعا توبه کرده است یا نه برخاستیم ، و از حرم خارج شدیم ، و بعد از چند روز زیارت وداع را انجام دادیم و به وطنمان برگشتیم . طیب تا امروز که حدود شش ماه از سفرمان به کربلا گذشته و با اینکه پیشامدهایی رخ داده که باید ولو به عنوان دفاع چاقو می‌کشید ، دست از پا خطا نکرده ، نه چاقو کشیده و نه لب به نجسی زده است ! (تا اینجا داستان طاهر ، برادر طیب، بود که نقل شد) سال‌ها از این قضیه گذشت . یک شب یکی از دوستان طیب ، که او هم از لوطی‌ها و چاقوکش‌ها بود ، در جای خلوتی ، در نیمه‌های شب و در حالت مستی ، با طیب درگیری درست می‌کند و با چاقو ، تعداد زیادی زخم به طیب می‌زند ، که مشهور بود نوک کارد او در کتف طیب شکسته است ! ولی طیب با اینکه چاقو همراه داشت، با دست دفاع می‌کرد ، ولی وقتی دید ضربات کارد ممکن است او را از پای درآورد ، کارد را از جیب درآورد و گفت : فلانی من هم کارد دارم ، ولی چون به حسین(ع) قسم خورده‌ام که چاقو نکشم ، ولو اینکه برای دفاع مانعی ندارد ، باز هم خودداری می‌کنم و الا تو نمی‌توانستی به این راحتی ، این همه زخم به من بزنی ! آن شخص که به هر حال علاقه‌ای به نام اباعبدالله الحسین(ع) داشت و خود او نیز سرپرست هیئتی بود و از طرفی وضع طیب را از نظر جراحت‌ها خطرناک دید ، طیب را رها کرد و به در خانه یکی از دوستان طیب رفت و گفت : زود بروید و طیب را که در فلان محل به ‎شدت زخمی کرده‌اند و روی زمین افتاده ، بیاورید! دوستان او آمدند و او را به بیمارستان منتقل کرده و مدتی در بیمارستان به مداوای او پرداختند و پس از معالجه ، جمعیت بسیار زیادی او را با ادای احترام و سلام و صلوات ، از زیر طاق نصرت‌های زیادی که در مسیرش ترتیب داده بودند ، به خانه آوردند . در ادامه برایتان خواهیم گفت این مرد چه کرد که توسط امام خمینی حُر انقلاب نام گرفت تا به شهادت رسید . صلی الله علیک یا اباعبدالله 🖤❤ ادامه دارد ... https://eitaa.com/anjomaneravian

تصویری از حضور رهبر انقلاب بر مزار شهید‌ طیب حاج‌رضایی https://eitaa.com/anjomaneravian

اگه به دلتون نشست ما رو هم دعا کنید https://eitaa.com/anjomaneravian

قسمت شصت و هفتم سلام علیکم کماکان مشغول معنا و مفهوم ودیعه عجیب دستگاه خلقت یعنی پدیده ای بنام (عشق) هستیم . و در این رابطه روز گذشته قسمتی از سرگذشت یک عاشق واقعی بنام طیب حاج رضایی را نقل کردیم . اکنون که روز چهارم ماه محرم و یادمان حُربن یزید ریاحی است ، شما را به ادامه حکایت حُر انقلاب اسلامی و پهلوان تاریخ ایران زمین دعوت میکنیم . طیب حاج‌رضایی فرزند (حسینعلی) در سال ۱۲۸۰ ‌، در محله صام پزخانه تهران متولد شد . ‌ طیب از همان اوان جوانی به جرگه باستانی کاران و لوطیان پیوست و پس از بازگشت از خدمت سربازی نامش بر سر زبان‌ها افتاد . ‌ بارها به دلیل دعوا و درگیری‌های جاهلانه دستگیر و به زندان رفته بود . ‌ او در سال‌های جوانی سابقه خوبی نداشت ، از جمله اینکه یک نوبت به اتهام درگیری و زد و خورد با پاسبان شهربانی به دو سال زندان انفرادی محکوم شده بود . ‌در سال ۱۳۱۹ نیز به اتهام نزاع ، تحت تعقیب بوده که به قید کفیل آزاد شده بود . ‌در سال ۱۳۲۲ نیز به ۵ سال حبس با اعمال شاقه محکوم گردید . در سال ۱۳۲۸ نیز به بندرعباس تبعید شد . او در سال ۱۳۳۲ از کودتاچیان ۲۸ مرداد بود که (تاج‌بخش شاه) تلقی می‌شد . طیب انسانی جوانمرد با منش لوطی و مشتی‌گری بود ، کارش بارفروشی بود . ولی بارش روی دوش کسی نبود . آنچنان که در خاطرات آمده است : طیب بر مسلک عیاران و فرهنگ لوطی‌گری از سجایای اخلاقی برخوردار بوده است . او عاشقانه به امام حسین (علیه‌السّلام) عشق می‌ورزید و هر محرم دسته بزرگی تشکیل می‌داد. ‌اکثر کسانی که طیب را می‌شناختند، معتقدند که طیب بازگشتی همچون (حر بن یزید ریاحی) داشت . ‌ از صفات اخلاقی او ، مردم‌دار بودن، جوانمرد و با محبت بودن ، عرق مذهبی داشتن بود . او همچنین دارای اعتقادات مذهبی‌ بسیار قوی بود . ‌ برای امام حسین (علیه‌السّلام) و پرچم‌دار نهضت کربلا یک حرمت و قداست خاص قائل میشد . ‌ طیب علاقه خاصی به محرم و عزاداری برای امام حسین (علیه‌السّلام) داشت و مشکل هیئت‌ها را رفع می‌کرد . ‌ به ایشان لقب حُر داده بودند، چون حُر اولین کسی بود که از دستگاه امام حسین (علیه‌السّلام) صیانت کرد . در احوالات حُر نوشته اند او وقیحانه به میدان نیامد ، بلکه حریم را نگه می‌داشت و ذاتش پلید نبود ، چون با احترام نزد امام حسین (علیه‌السّلام) آمد . ‌ حُر ، دل امام حسین (علیه‌السّلام) را شکسته بود ، ولی در عین حال حریم را در نظر داشت و کاملاً برای آنها احترام قائل بود ، تا به فیض شهادت نائل شد .