من همیشه متفاوت تر از بقیه تو را مینگریستم . من آدم ها را میدیدم که از کنار تو به راحتی میگذرند و باور نمیکردم که چگونه آنها از کنار زیبایی های تو به سادگی رد میشوند ...؟ برای هر قسمت از آفرینش چهره تو ، سال ها میشد وقت گذاشت و تامل کرد . چشمانت ... آن روزها آرزو داشتم روزی برسد که بتوانم چشمانت را برای ساعت ها خیره شوم . اما من همیشه به همان چند ثانیه کوتاه قانع میشدم و این ؛ غمگین ترین قسمت ماجرای ما بود . -من

یعنی در هیج جای این دنیا ، کسی به تو نگفت که‌ چگونه دلتنگت شده ام ؟ -من

یعنی قرار نیست دیگه برگردی؟

_

کجا بودی وقتی دستانم یخ میزد ؟

خوابی عزیزم ؟ :)

دیگر آن حالا چرا معنی ندارد شهریار ؛ هر زمان برگردد او جانم فدایش می‌کنم :)

_

اگر هنوز میتوانی گرمای خورشید را حس کنی ؛ تو یک دلیل بزرگ برای زندگی داری .

_

از یه جایی به بعدم میبینی نجات دهنده فقط خودتی .