تلخ است روزگار، مگر با بهانهای
پیدا کنیم دلخوشی کودکانهای
ای عشق! سر بزن به دل سنگ من که گاه
روید ز سنگفرش خیابان جوانهای
گر چشم دوختم به تماشای این و آن
میخواستم که از تو بیابم نشانهای
هرجا که خیره میشوم انگار عکس توست
ما را کشاندهای به چه تاریکخانهای
از جور روزگار کسی بینصیب نیست
دیوانهای گرفته به کف تازیانهای
-فاضل نظری
قلبممالامال از عشق است و در سینه ام سنگینی میکند. تا به حال نمیدانستم که انسان میتواند عشق را هم در جسمش احساس کند..
-دزیره
تو ستاره ها رو تماشا میکردی، با نور ستاره ها مسخ میشدی و من به این فکر میکردم که تنها ستارهی این شهر روبروم ایستاده ، ستارهی چشمهای تو این شهر رو کازابلانکای من میکرد.
-دزیره