درس اول این #دعای #عرفه شکر خداست؛ یاد گرفتن این‌که درباره نعمت‌های #خدا بیاندیشیم؛ هم از این‌که این نعمت‌ها راداریم، لذت ببریم؛ هم این کمبودها به نظر ما جلوه‏ ای نکند؛ هم از این نعمت‌ها سوء استفاده نکنیم؛ هم درمقام شکر بر بیاییم، که آن شکر ما را جلو می‏برد و وسیله قرب می‏شود. درس دوم که از این #دعا به‌دست می ‏آید این است که #آدم همیشه زشتی‏های خودش را با خوبی‏های خدا مقایسه کند. خدایا! من چه کردم، من چه کردم؟ با این کار زمینه‏ای فراهم می‏شود که آدم مقداری به پستی خودش، به بیچارگی خودش پی ببرد. اولین فایده‏اش این است که مغرور نمی‏شود؛ بدی این آدمیزاد بیچاره این است که وقتی #خدا #نعمت معنوی هم به او می‏دهد، هدایت هم می‏شود و یک قدم خوبی هم بر می‏دارد و می‏آید راه بیافتد، #شیطان وسوسه‏اش می‏کند، مغرورش می‌کند؛ بله! من حالا یک چیزی شدم! من از بنده‏های دیگر بهترم! همین #غرور موجب سقوطش می‏شود. https://zil.ink/ansareamir_ir