ولادت‌خانمِ‌سه‌ساله‌مبارک🤍. امروز ¹⁷ شعبان به روایتی تولد ِ دُردانه اباعبدالله رقیه خاتون ِ: ))) ♥️ . تولدت مبارک بابایی ترین دختر دنیا❤️❤️❤️ @Banat_Alheydar110

میگن دنیا هزاران سالشه ولی دنیای من فقط سه سالشه 😍😍 @Banat_Alheydar110

#چهارشنبه_های_امام_رضایی روبروی پنجره فولاد گوهرشاد.... دیدم بابامو که روی خاک حرم افتاد به به😭 ان شاء الله حرم امام رضا و چایی چایخونه‌ش روزی‌تون #امام‌رضا‌خیلی‌دوست‌دارم💚 #امام‌‌رضا‌یِ‌دِلُم #گروه_بنات_الحیدر @Banat_Alheydar110

معرفی علی از زبان خدا #اباناعلی 💚 #فضائل_مولا_علی_علیه_السلام #امیرالمؤمنین @Banat_Alheydar110

مادرم بعد خــدا نام تـــو را یادم داد عادت کودکی ماست #علی گفتن ما

💠عارف شیدا مرحوم آیت الله کشمیری (ره) : 🔻روزی یک ساعت با حضرت خلوت کنید، متوجه حضرت بشوید. زیارت «سلام علی آل یاسین» را بخوانید بعد زیاد بگویید: «یا صاحب الزمان اغثني، یا صاحب الزمان أدرکني، المستعان بک یابن الحسن»، زیاد بگویید، توسل بکنید به ایشان، یک خرده یک خرده رفاقت پیدا می‌شود. 🔸️امام زمان سرّ خداست و ملاقات آن بزرگوار هم سرّ خداست ، و اگر کسی مدعی این قضیه بشود این معنای سرّ بودن از بین خواهد رفت. 🔹️امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) پاک و طاهر است، باید پاک شوید، طاهر شوید، تا با او سنخیت پیدا شود. #مهدویت #امام_زمان @Banat_Alheydar110

#شب_نوشت... الحُب رزق من الله لقلبك عشق نعمتِ خداست برای قلبت :) #خدای‌‌مهربان‌ِمن 💚 @Banat_Alheydar110

🌷 امیرالمؤمنین امام علی عليه‌السلام: ✨ أصابَ مُتَأنٍّ أو كادَ، أخطَأ مُستَعجِلٌ أو كادَ؛ ✅ كسى كه با آرامش كار كرد به مطلوب رسيد، يا بدان نزديک شد. شتابكار به خطا رفت، يا بدان نزديک شد. 📚 غررالحكم، حدیث ۱۲۹۰ @Banat_Alheydar110

اِلَهِیٖ اِنْ حَرَمْتَنیٖ فَمَنْ ذَا الَّذیٖ يَرْزُقُنیٖ وَ اِنْ خَذَلْتَنیٖ فَمَنْ ذَا الَّذِیٖ يَنْصُرُنیٖ ♥️ خـدایا ◽️اگـر محرومم سازی، كيست كه روزيم دهد؟ و ◽️ اگـر خوارم كنی، كيست كه ياريم كند؟ فرازی از مناجات شعبانیه @Banat_Alheydar110

#حکمت_۳۵_نهج_البلاغه اثر نسبت‌های ناروا: وَ قَالَ (علیه السلام): مَنْ أَسْرَعَ إِلَى النَّاسِ بِمَا يَكْرَهُونَ، قَالُوا فِيهِ [مَا] بِمَا لَا يَعْلَمُون. 🔹ترجمه: امام(عليه السلام) فرمود: كسى كه در نسبت دادن كارهاى بد به مردم شتاب كند، مردم (نيز) نسبت هاى ناروايى به او مى دهند. 🔸شرح حکمت : عیب جویى و ذکر عیوب مردم هرچند آشکار باشد کارى است بسیار ناپسند و اگر کسى نیت امر به معروف و نهى از منکر داشته باشد نباید منکراتى را که از بعضى سر زده آشکارا و در ملأ عام بگوید، بلکه این گونه تذکرات باید خصوصى و مخفیانه باشد; ولى به هر حال از آنجا که مردم از گفتن عیوب و کارهاى زشتشان به صورت آشکارا ناراحت مى شوند و در مقام دفاع از خود بر مى آیند یکى از طرق دفاع این است که گوینده را متهم به امورى مى کنند که چه بسا واقعیت هم نداشته باشد تا از این طریق ارزش سخنان او را بکاهند و بگویند: فرد آلوده، حق ندارد دیگران را به آلوده بودن متهم کند. بنابراین اگر انسان بخواهد مردم احترام او را حفظ کنند و نسبت هاى ناروا به او ندهند و حتى عیوب پنهانى او را آشکار نسازند باید از تعبیراتى که سبب ناراحتى مردم مى شود بپرهیزد و در یک کلمه، باید احترام مردم را حفظ کرد تا آنها احترام انسان را حفظ کنند و لذا در ذیل این جمله در خطبه «وسیله» آمده است: کسى که در جستجوى عیوب مردم باشد آبروى خود را به آنها بخشیده و کسى که سخن چینى کند افراد دور از او اجتناب مى کنند و نزدیکانش او را دشمن مى دارند». #هر_پنجشنبه_یک_حکمت #امیرالمؤمنین #گروه_بنات_الحیدر @Banat_Alheydar110

#ادامه‌مطلب #حکمت_۳۵_نهج_البلاغه مرحوم علامه مجلسى در جلد 72 بحار الانوار در باب «تَتَبَّعُ عُیُوبِ النّاسِ وَإفْشاءِها» روایت جالبى از پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) نقل مى کند که فرمود: ; در مدینه اقوامى داراى عیوبى بودند آنها از ذکر عیوب مردم سکوت کردند، خداوند هم مردم را از ذکر عیوب آنها ساکت کرد. آنها از دنیا رفتند در حالى که مردم آنها را از هرگونه عیب پاک مى دانستند و (به عکس) در مدینه اقوام (دیگرى) بودند که عیبى نداشتند ولى درباره عیوب مردم سخن گفتند خداوند براى آنها عیوبى آشکار ساخت که پیوسته به آن شناخته مى شدند تا از دنیا رفتند».(2) در تواریخ داستان هاى بسیارى در این زمینه ذکر شده که بعضى از افراد جسور در مجلسى ابتدا به ساکن با فرد دیگرى شوخى اهانت آمیزى کردند و آنها پاسخ کوبنده اى دادند که آبروى او را برد و گاه نام زشتى از این رهگذر بر او ماند از جمله در تاریخ آمده است که «مغیرة بن اسود» (یکى از شعراى عرب) معروف به لقب «اقیشر» بود. او از این لقب سخت خشمگین مى شد. (زیرا اقیشر به معناى کسى است که صورتش سرخ شده و پوست آن ریخته است) روزى یک نفر از قبیله «بنى عبس» او را صدا زد «یا اقیشر» او ناراحت شد و پس از چند لحظه سکوت، این شعر را درباره او انشا کرد: «تو به من اقیشر مى گویى آرى این اسم من است ولى من به تو مى گویم: «اِبْنِ مُطْفِئَةُ السِّراج» یعنى فرزند زنى که چراغ را نیمه شب خاموش کرد، زیرا با دوست فاسقش شبانه آهسته سخن مى گفت و خدا مى داند چه سخنانى مى گفت».(3) از آن به بعد این لقب زشت بر آن مرد و فرزندانش باقى ماند. @Banat_Alheydar110