🙏🗣 خواندن دو رکعت «نماز هدیّه»، برای حضرت مجتبی علیه السلام در سالروز شهادت ایشان به نیابت از مولایمان حضرت صاحب الزمان علیه السلام.                                                   مرحوم سیّد بن طاووس در کتاب جمال الاسبوع، از یکی از معصومین علیهم السلام روایت می کند که فرمود: کسی که ثواب نماز خود را برای رسول خدا صلّی الله علیه و آله، و امیرالمؤمنین علیه السلام و اوصیاء بعد از او علیهم السلام قرار دهد، خداوند ثواب نماز او را بسیار بسیار می گرداند تا نفسش قطع شود. در آن حال(یعنی قبل از جان دادن) به او می گویند: ای فلانی، الطاف تو و هدیه تو به ما، هم اکنون برای تو مفید خواهد بود. امروز، روز جبران کردن و پاداش دادن به توست. دلت خوش و چشمت روشن باد برای آنچه خداوند برای تو آماده نموده است، و گوارایت باد آنچه به آن رسیدی. راوی سؤال می کند: انسان چگونه می تواند، نمازش را هدیه نماید؟ حضرت می فرمایند: نیّت کند که ثواب نمازش را برای رسول خدا صلّی الله علیه و آله قرار دهد، و اگر امکان داشت علاوه بر 50 رکعت نماز(یعنی نمازهای واجب و نافله آنها)، حتی اگر یک نماز دو رکعتی هم باشد، بخواند و هر روز به یکی از این بزرگواران هدیه نماید.طریقه خواندن این نماز دو رکعتی بدین گونه است: هر رکعت از این نماز را با یک یا سه یا هفت تکبیر شروع نماید. در همه رکوع ها و سجده ها، بعد از ذکر تسبیح، سه بار بگوید: «صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ» و بعد از سلام نماز چنین بگوید: «اللَّهُمَّ أَنْتَ السَّلَامُ، وَ مِنْكَ السَّلَامُ، يَا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ، صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ الْأَخْيَارِ، وَ أَبْلِغْهُمْ مِنِّي أَفْضَلَ التَّحِيَّةِ وَ السَّلَامِ» پس اگر نماز را به حضرت مجتبی علیه السلام هدیه می کند، چنین بگوید: «اللَّهُمَ‏ إِنَ‏ هَاتَيْنِ‏ الرَّكْعَتَيْنِ‏ هَدِيَّةٌ مِنِّي‏ إِلَى عَبْدِكَ وَ ابْنِ عَبْدِكَ وَ وَلِيِّكَ وَ ابْنِ وَلِيِّكَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ الرِّضا علیه السلام، اللَّهُمَّ فَتَقَبَّلْهُمَا مِنِّي وَ أَبْلِغْهُ إِيَّاهُمَا، وَ أَثِبْنِي عَلَيْهِمَا أَفْضَلَ أَمَلِي وَ رَجَائِي فِيكَ وَ فِي نَبِيِّكَ وَ وَلِيِّكَ وَ ابْنِ وَلِيِّكَ، يَا وَلِيَّ الْمُؤْمِنِينَ، يَا وَلِيَّ الْمُؤْمِنِينَ، يَا وَلِيَّ الْمُؤْمِنِين».‏ (جمال الأسبوع، ص16-19) ✅«اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج»

✅✅✅ بعضی از ویژگی های اخلاقی حضرت مجتبی علیه السلام از زبان ائمّه معصومین علیهم السلام عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنِ الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ قَالَ: قَالَ الصَّادِقُ علیه السلام: حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ أَبِيهِ علیهماالسلام‏ أَنَّ الْحَسَنَ بْنَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ علیهماالسلام كَانَ أَعْبَدَ النَّاسِ فِي زَمَانِهِ وَ أَزْهَدَهُمْ وَ أَفْضَلَهُمْ، وَ كَانَ إِذَا حَجَّ حَجَّ مَاشِياً، وَ رُبَّمَا مَشَى حَافِياً، وَ كَانَ إِذَا ذَكَرَ الْمَوْتَ بَكَى، وَ إِذَا ذَكَرَ الْقَبْرَ بَكَى، وَ إِذَا ذَكَرَ الْبَعْثَ وَ النُّشُورَ بَكَى، وَ إِذَا ذَكَرَ الْمَمَرَّ عَلَى الصِّرَاطِ بَكَى، وَ إِذَا ذَكَرَ الْعَرْضَ عَلَى اللَّهِ تَعَالَى ذِكْرُهُ شَهَقَ شَهْقَةً يُغْشَى عَلَيْهِ مِنْهَا، وَ كَانَ إِذَا قَامَ فِي صَلَاتِهِ تَرْتَعِدُ فَرَائِصُهُ بَيْنَ يَدَيْ رَبِّهِ عَزَّ وَ جَلَّ، وَ كَانَ إِذَا ذَكَرَ الْجَنَّةَ وَ النَّارَ اضْطَرَبَ اضْطِرَابَ السَّلِيمِ، وَ سَأَلَ اللَّهَ الْجَنَّةَ، وَ تَعَوَّذَ بِهِ مِنَ النَّارِ. وَ كَانَ علیه السلام لَا يَقْرَأُ مِنْ كِتَابِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ‏ "يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا: إِلَّا قَالَ: «لَبَّيْكَ اللَّهُمَّ لَبَّيْكَ». وَ لَمْ يُرَ فِي شَيْ‏ءٍ مِنْ أَحْوَالِهِ إِلَّا ذَاكِراً لِلَّهِ سُبْحَانَهُ؛ وَ كَانَ أَصْدَقَ النَّاسِ لَهْجَةً وَ أَفْصَحَهُمْ مَنْطِقاً. (بحار الأنوار، ج‏43، ص331 به نقل از امالی صدوق) حضرت صادق علیه السلام از پدرش از حضرت سجّاد علیهماالسلام السلام نقل می کنند که فرمود: حسن بن علیّ أبی طالب علیهماالسلام در زمان خود عابدترين و زاهدترين و برترين مردم به شمار مي رفت. هر گاه به حجّ می رفت، پياده مي رفت. و چه بسا مى‏ شد كه پاى برهنه مي رفت. هر گاه ياد مرگ مى ‏كرد،گريان مى ‏شد، هر وقت ياد قبر می کرد، اشك مي ريخت. هر گاه به یاد بر انگيخته شدن در محشر می افتاد، گريه مي كرد. هر وقت به ياد عبور از صراط مى ‏افتاد، گريان مى ‏شد. هر  وقت به ياد آن موقعى مى ‏آمد كه براى حساب، نزد خدا خواهد رفت، طورى فریاد و نعره می کشید كه غش مى‏ كرد. هر گاه براى نماز قيام مى ‏نمود، اعضايش در مقابل خدا مي لرزيد. هر وقت به یاد بهشت و دوزخ مى‏افتاد، مثل شخص مار گزيده مضطرب مي شد و به هم می پیچید و از خدا تقاضاى بهشت می کرد و از جهنّم، بيزارى می جست. هرگاه حسن بن علی عليه السّلام به آيه‏ "يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا" مي رسيد مي فرمود: «لبّيك! اللهمّ لبّيك!». آن حضرت جز در حال ذكر و ياد خدا مشاهده نگردید. ایشان از همه مردم راستگوتر و فصيح تر بود. ✅«اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج»

🗣👊🏼 خداوند، خاندان اشعث بن قیس را لعنت کند عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: إِنَّ الْأَشْعَثَ بْنَ قَيْسٍ شَرِكَ فِي دَمِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ علیه السلام، وَ ابْنَتُهُ جَعْدَةُ سَمَّتِ الْحَسَنَ علیه السلام، وَ مُحَمَّدٌ ابْنُهُ شَرِكَ فِي دَمِ الْحُسَيْنِ علیه السلام. (بحار الأنوار، ج‏42، ص228 به نقل از کافی) حضرت صادق علیه السلام فرمود: اشعث بن قیس در خون امیرالمؤمنین علیه السلام شریک بود؛ جعده، دخترش، حسن بن علی علیه السلام را مسموم کرد؛ و پسرش، محمّد، در خون حسین بن علی علیه السلام شریک بود. ✅«اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج»

🗣💎 ذکر درخواست پاداش برای رسول خدا صلّی الله علیه و آله روایت است که هرکس هر روز چنین بگوید: «جَزَى اللهُ مُحَمَّداً صَلّی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ عَنَّا مَا هُوَ أَهْلُهُ» خداوند هفتاد کاتب را می‌گمارد تا برای او تا روز قیامت حسنات بنویسند. (بحار الأنوار، ج‏87، ص7به نقل از مصباح کفعمی) ✅«اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج»

🙏💎🙏 چرا بزرگان روزهای دوشنبه و پنج شنبه، امام زمان علیه السلام را زیارت می کردند و برای آن بزرگوار زیاد دعا می کردند؟ مرحوم آیت الله تولایی خراسانی در سخنرانی خود در مسجد جامع زاهدان، در ماه رمضان سال 1390 قمری می فرمود: قطع نظر از این که امام زمان علیه السلام امام است و به تمام ممکنات به إذن الله محیط است، عصر هر روز دوشنبه و پنج شنبه، اعمال ما را خدمت امام زمان علیه السلام می برند و به آن‌حضرت گزارش می دهند. گزارش رسمی اداری می دهند. لذا زیارت آل یس را که از ناحیه خود حضرت صادر شده است و زیارت عجیبی است و معارف زیادی در آن گنجانده شده است، بخوانید. این زیارت را بزرگان در روزهای دوشنبه و روزهای پنج شنبه می خوانده ‌اند، چرا که روزهای دوشنبه و پنجشنبه روز عرض اعمال است و اعمال را رسماً نزد وجود مسعود امام عصر ارواحنافداه برده و عرضه می ‌دارند. به همین جهت، بزرگان در روزهای دوشنبه و پنج شنبه زیاد دعا می خواندند و دعا می کردند. (سخنرانی های مسجد جامع زاهدان، روزهای آخر ماه رمضان 1390قمری) ✅«اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج»

مواظب باش در ریختن خون بناحق شریک نشوی عَنْ جَابِرِ بْنِ يَزِيدَ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ علیه السلام قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلّی الله علیه و آله:‏ أَوَّلُ مَا يَحْكُمُ اللَّهُ فِيهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ الدِّمَاءُ. (وسائل الشيعة، ج‏29، ص12) رسول خدا صلّی الله علیه و آله فرمود: اولین چیزی که خداوند (در قیامت) حکم می کند، در مورد خون های (بناحق) ریخته شده است. قَالَ رسول الله صلّی الله علیه و آله:‌‏ مَنْ أَعَانَ عَلَى قَتْلِ مُسْلِمٍ وَ لَوْ بِشَطْرِ كَلِمَةٍ جَاءَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ هُوَ آيِسٌ مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ‏.(عوالی اللئالی، ج1، ص283) رسول خدا که درود خدا بر او باد فرمود: کسی که در قتل یک مسلمان، و لو به نیم کلمه همراهی کند، روز قیامت در حالی می آید که از رحمت خدا مأیوس است. عَنْ حَمَّادِ بْنِ عُثْمَانَ عَنْ أَبِي عَبْدِاللَّهِ علیه السلام قَالَ: يَجِي‏ءُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ رَجُلٌ إِلَى رَجُلٍ حَتَّى يُلَطِّخَهُ بِالدَّمِ وَ النَّاسُ فِي الْحِسَابِ، فَيَقُولُ: يَا عَبْدَاللَّهِ! مَا لِي وَ لَكَ؟ فَيَقُولُ: أَعَنْتَ عَلَيَّ يَوْمَ كَذَا وَ كَذَا بِكَلِمَةٍ فَقُتِلْتُ. (من لا يحضره الفقيه، ج‏4، ص93) حمّاد بن عثمان گويد: حضرت صادق عليه السّلام فرمود: در روز قيامت هنگامى كه همه خلائق به حساب خود مشغولند مردى سوى ديگرى می آيد و سر و روى او را به خون بيالايد، وى به او  می گويد: اى بنده خدا! مرا با تو چه كار است؟ می گويد: تو در ريختن خون من به كمك ديگران سهيمی، زيرا كلمه‏ ای گفتی و من به سبب گفتن آن كلمه كشته شدم. عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ علیه السلام قَالَ: إِنَّ الرَّجُلَ لَيَأْتِي يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ مَعَهُ قَدْرُ مِحْجَمَةٍ مِنْ دَمٍ فَيَقُولُ: وَ اللَّهِ! مَا قَتَلْتُ وَ لَا شَرِكْتُ فِي دَمٍ. فَيُقَالُ: بَلَى ذَكَرْتَ عَبْدِي فُلَاناً فَتَرَقَّى‏ ذَلِكَ حَتَّى قُتِلَ، فَأَصَابَكَ مِنْ دَمِهِ. (الكافي، ج‏7، ص273) حضرت باقر عليه السلام فرمود: مردى در روز قيامت می آید درحالی که خونی به اندازه يك حجامت همراه اوست. پس می گويد: به خدا سوگند! قتلى انجام نداده ‏ام و در ريختن خونى شركت نداشته‏ ام! خداوند می ‏فرمايد: بلكه انجام داده‏ ای؛ از فلان بنده ‏ام ياد كردى و اين ياد كردن تو به حدّى بالا گرفت كه او كشته شد و لذا از خون او به تو رسيد. عَنْ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ علیه السلام فِي عَهْدِهِ إِلَى مَالِكٍ الْأَشْتَرِ قَالَ: وَ إِيَّاكَ‏ وَ الدِّمَاءَ وَ سَفْكَهَا بِغَيْرِ حِلِّهَا! فَإِنَّهُ لَيْسَ شَيْ‏ءٌ أَدْعَى‏ لِنَقِمَةٍ وَ لَا أَعْظَمَ لِتَبِعَةٍ وَ لَا أَحْرَى بِزَوَالِ نِعْمَةٍ وَ انْقِطَاعِ مُدَّةٍ مِنْ سَفْكِ الدِّمَاءِ بِغَيْرِ حَقِّهَا. وَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ مُبْتَدِئٌ بِالْحُكْمِ بَيْنَ الْعِبَادِ فِيمَا تَسَافَكُوا مِنَ الدِّمَاءِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ، فَلَا تُقَوِّيَنَّ سُلْطَانَكَ بِسَفْكِ دَمٍ حَرَامٍ، فَإِنَّ ذَلِكَ مِمَّا يُضْعِفُهُ وَ يُوهِنُهُ وَ يُزِيلُهُ وَ يَنْقُلُهُ. (وسائل الشيعة، ج‏29، ص55 به نقل از نهج البلاغة) امیرالمؤمنین علیه السلام در نامه به مالک اشتر چنین فرمود: (ای مالک!) بپرهیز از خون ها و خونریزی هاى بناحق. زیرا هیچ گناهی نکبت بارتر، و از لحاظ کیفر بزرگ تر، و سزاوارتر برای از دست دادن نعمت، و سریع تر در به پایان رسیدن عمر نسبت به خونی که بناحق ریخته شده است، وجود ندارد. خداوند سبحان ، چون در روز حساب به داورى در میان مردم می پردازد، نخستین داورى او درباره خون هایى است که مردم از یکدیگر ریخته اند. پس مبادا که حکومت خود را با ریختن خون حرام تقویت کنى، زیرا ریختن چنان خونى نه تنها حکومت را ناتوان و سست سازد، بلکه آن را از میان بر مى دارد و به دیگران مى سپارد. ✅اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج

😡🥤توطئه معاویه برای قتل حضرت مجتبی علیه السلام رُوِيَ عَنِ الصَّادِقِ عَنْ آبَائِهِ علیهم السلام:‏ أَنَّ الْحَسَنَ علیه السلام قَالَ لِأَهْلِ بَيْتِهِ: إِنِّي أَمُوتُ بِالسَّمِّ كَمَا مَاتَ رَسُولُ اللَّهِ صلّی الله علیه و آله. فَقَالُوا: وَ مَنْ يَفْعَلُ ذَلِكَ؟ قَالَ: امْرَأَتِي جَعْدَةُ بِنْتُ الْأَشْعَثِ بْنِ قَيْسٍ، فَإِنَّ مُعَاوِيَةَ يَدُسُّ إِلَيْهَا وَ يَأْمُرُهَا بِذَلِكَ. ... فَمَا ذَهَبَتِ الْأَيَّامُ حَتَّى بَعَثَ إِلَيْهَا مُعَاوِيَةُ مَالًا جَسِيماً وَ جَعَلَ يُمَنِّيهَا بِأَنْ يُعْطِيَهَا مِائَةَ أَلْفِ دِرْهَمٍ أَيْضاً وَ يُزَوِّجَهَا مِنْ يَزِيدَ وَ حَمَلَ إِلَيْهَا شَرْبَةَ سَمٍّ لِتَسْقِيَهَا الْحَسَنَ. فَانْصَرَفَ‏ إِلَى مَنْزِلِهِ وَ هُوَ صَائِمٌ فَأَخْرَجَتْ لَهُ وَقْتَ الْإِفْطَارِ وَ كَانَ يَوْماً حَارّاً شَرْبَةَ لَبَنٍ، وَ قَدْ أَلْقَتْ فِيهَا ذَلِكَ السَّمَّ فَشَرِبَهَا وَ قَالَ: يَا عَدُوَّةَ اللَّهِ! قَتَلْتِينِي قَتَلَكِ اللَّهُ، وَ اللَّهِ لَا تُصِيبِينَ مِنِّي خَلَفاً وَ لَقَدْ غَرَّكِ وَ سَخِرَ مِنْكِ، وَ اللَّهُ يُخْزِيكِ وَ يُخْزِيهِ. فَمَكَثَ علیه السلام يَوْمَيْنِ ثُمَّ مَضَى. فَغَدَرَ مُعَاوِيَةُ بِهَا وَ لَمْ يَفِ لَهَا بِمَا عَاهَدَ عَلَيْهِ‏. (الخرائج، ج‏1، ص241-242) حضرت صادق علیه السلام از اجدادش روايت كرده است كه حضرت مجتبی عليه السّلام به خانواده ‏اش فرمود: من به وسيله سمّ كشته می شوم همان‌گونه که رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله با سم كشته شد. پرسيدند: چه كسى به شما سمّ می خوراند؟ فرمود: همسرم جعده دختر اشعث. معاويه به او نیرنگ می زند و او را مأمور به اين كار می كند. ... چند روزى سپرى شده بود كه معاويه براى جعده مالى فرستاد و در ضمن، به او وعده داد كه اگر امام را شهيد نمايى، صد هزار درهم ديگر به تو می دهم و تو را به ازدواج فرزندم يزيد در می آورم. پس به جعده شربت سمّى داد تا به حضرت بخوراند. در يكى از روزهايى كه هوا گرم بود و حضرت روزه داشت، براى افطار به منزل تشريف آورد. جعده سمّ را در شير ريخت و برای افطار مقابل حضرت قرار داد. امام آن را نوشيد و فرمود: اى دشمن خدا! مرا كشتى، خدا تو را بكشد. به خدا قسم! بعد از من خيرى نخواهى ديد و معاويه به تو نيرنگ زده است و خداوند تو و معاويه را خوار خواهد نمود. بعد از گذشت دو روز، حضرت به شهادت رسيد. و معاويه نيز به وعده‏ هاى خود وفا نكرد. ✅«اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج»

🌑😢ماجرای تدفین حضرت مجتبی علیه السلام در حرم بقیع مرحوم علامه مجلسی در «جلاء العیون»، ماجرای تدفین حضرت مجتبی علیه السلام را بدینگونه نقل می کند: هنگامی که زمان شهادت حسن بن علی علیه السلام رسید، به برادرش حسین بن علی علیه السلام وصیت نمود: وقتی من از دنیا رفتم، مرا غسل ده، کفن کن، نماز بخوان و به نزد جدّم رسول خدا صلّی الله علیه و آله ببر و در کنار ایشان دفن کن، زیرا من نسبت به کسانی که در آنجا بی اجازه رسول خدا صلّی الله علیه و آله دفن شده اند، سزاوارترم. اما اگر آن زن (یعنی عایشه)، مانع شد، تو را سوگند می دهم که نگذاری خونی بر زمین ریخته شود. ابن عبّاس گفت: وقتی حضرت مجتبی علیه السلام از دنیا رفت، حسین بن علی عليه السّلام مرا و عبد اللّه بن جعفر را و على پسر مرا طلبيد، آن حضرت را غسل داد و خواست كه در روضه منوّره حضرت رسالت صلّى اللّه عليه و آله و سلّم را بگشايد و آن حضرت را داخل كند، امّا مروان ملعون به همراه فرزندان عثمان و فرزندان ابوسفيان و ساير بنى اميّه مانع شدند و گفتند: عثمانِ مظلوم به بدترين حال در بقيع دفن شود، حال چگونه حسن در کنار رسول خدا دفن شود؟! هرگز این کار انجام نخواهد شد تا نيزه‏ ها و شمشيرها شكسته شود، و جعبه‏ ها از تير خالى شود. پس مروان بر استر خود سوار شد، و به نزد عايشه رفت و گفت: حسين برادر خود را آورده است كه در کنار پيغمبر دفن كند. اگر او را دفن كند، افتخار پدر تو (ابوبکر) و عمر تا روز قيامت می رود. عايشه گفت: چه كنم؟ مروان گفت: بيا و مانع شو، گفت: چگونه مانع شوم؟ مروان از استرش پیاده شد و عایشه را بر استر خود سوار كرد و به نزد قبر حضرت رسول آورد، در حالی که عایشه فرياد می كرد و بنى اميّه را تحريص می کرد كه: مگذاريد حسن را در پهلوى جدّش دفن كنند. ابن عبّاس گفت: ناگاه صداها شنيديم و دیدیم شخصى می آید که اثر شرّ و فتنه از او ظاهر است. چون نظر كرديم ديديم عايشه با چهل كس سوار است و می آيد و مردم را تحريص بر قتال می نمايد. وقتی چشمش به من افتاد، به من گفت: اى پسر عبّاس! بر من جرأت کرده ای و مرا آزار می دهی؟ می خواهید كسى را داخل خانه من كنيد كه من او را نمی خواهم و دوستش ندارم؟ گفتم: وا سوأتاه! يك روز بر شتر سوار می شوى و يك روز بر استر، می خواهى نور خدا را فرونشانى و با دوستان خدا جنگ كنى و ميان رسول خدا و دوست او حايل شوى؟ پس عایشه نزد قبر آمد، خود را از استر افكند و فرياد زد: به خدا سوگند! تا يك مو در سر من هست، نمی گذارم حسن را در اينجا دفن كنيد. پس جنازه آن حضرت را تير باران كرد، تا آن كه هفتاد تير از جنازه آن حضرت بيرون كشيدند. بنى هاشم خواستند شمشيرها بكشند و جنگ كنند، اما سیدالشهدا علیه السلام فرمود: شما را به خدا سوگند می دهم كه وصيّت برادر مرا ضايع مكنيد، چنين مكنيد كه خونی ريخته شود، و به ایشان فرمود: اگر وصيّت برادر من نبود هرآينه او را دفن می كردم و بينی هاى شما را بر خاك می ماليدم. پس آن حضرت را بردند و در بقيع، نزد جدّه خود فاطمه بنت اسد دفن كردند. (جلاءالعیون، ص468-470) ✅«اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج»

منبر نورانی ناراحتی امام زمان علیه السلام و حضرت علی علیه السلام از قهر شیعیان با هم مرحوم حضرت آیت الله حاج سید جواد حیدری

⚠️ #شاید_فردایی_نباشد 💠 شخصی از عالمی پرسید: برای خوب بودن کدام روز بهتر است؟ عالم فرمود یک روز قبل از مرگ شخص حیران شد و گفت : ولی مرگ را هیچکس نمیداند! عالم فرمود، پس هر روز زندگی را روزِ آخر فکر کن و خوب باش شاید فردایی نباشد. ‌ ‌ ‌

▪️با دل امام زمانی بریم روضه... خوش به حال اونایی که اشکشونو با اشک صاحب عزا گره میزنن!