❤️ توبه برای آمادگی ظهور ✍العبد محمدتقی بهجت: ♦️ اگر ظهور حضرت حجت نزدیک باشد، باید هرکس خودرا برای آن روز مهیا سازد، ♦️ازجمله اینکه از گناهان توبه کند. ♦️همین توبه باعث میشود که اینهمه بلاهایی که برسر شیعه آمده است؛ که واقعا بی‌سابقه است، و بلاهای دیگری که تا قبل از ظهور آن حضرت میآید، از سر شیعه رفع و دفع گردد #امام_زمان

شکرگذاری امروز برای حیاتی دیگر ازیاد الله غافل نباشید ❁♻️ سُبحان الله . ❁♻️ الحمدلله . ❁♻️ لا إله إلا الله . ❁♻️ اللهُ أكبر . ❁♻️سُبحان الله و بحمدهِ . ❁♻️سُبحان الله العظيم . ❁♻️ أستغفر الله و أتوبُ إليهِ . ❁♻️لا حول و لا قوة إلا بالله . ❁♻️اللهُم صلِ على محمدوآلمحمد ♻ حسبنا الله و نعم الوکیل

♥ همواره در محضر امام زمان علیه السلام 💥مومن باید خود را در همه حال، در محضر آن حضرت ببیند. توجه داشته باشیدکه هر کاری می کنید، در محضر اوست. #امام_زمان حتی از خیال شما آگاه است. ‌‌ الّلهُـمَّ‌عَجِّــلْ‌لِوَلِیِّکَـــ‌الْفَـــرَج

✨🔮✨🔮✨🔮✨🔮✨ یاد حضرت در دقایق زندگی برقرارکنندۀ قسط و عدل 🔹در بین شیعه و سنی یکی از متواترترین روایات درمورد ظهور این است: «يَمْلَأُ اَللَّهُ بِهِ اَلْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلاً كَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً» خداوند متعال به واسطۀ حضرت، کل کرۀ زمین را پر از قسط‌ و عدل می‌کند، کما اینکه قبل از آن پر از ظلم و جور شده است. این نکته مهم است که نگفته دنیا پر از کفر می‌شود، بلکه می‌گوید دنیا پر از ظلم‌ و جور می‌شود، چون در برخی جاها حتی به نام دین هم ظلم خواهند کرد. ظلم، ناشی از نبودن عدل است. 🔸امروز دنیا را ظلم‌ و جور گرفته است، اما هستند منتظران حضرت که مقهور این ظلم‌ و جور و این سیستمی که اینها در دنیا ساخته‌اند، نمی‌شوند. #مهدویت

#انسان_شناسی ۳۸ #حجه‌الاسلام_قرائتی #استاد_شجاعی ↔️ علامتِ عاشق، کم شدنِ سطح هیجانات کاذب در بدست‌آوردن‌ها، و از دست‌دادن‌هاست! چشمای عاشق؛ فقــط به یک سمت متمرکزه! به سمت معشوقش! برای همینم قلبش، هرزه‌گرد نیست ! به هر کس و هرچیزی مشغول نمیشه ! 🔺 فقــط عاشقه که؛ اتفاق‌های دور و برش هیجان‌زده‌اش نمی‌کنه! حالا چجوری عاشق بشیم؟

به‌چیزی‌وابسته‌ِ باش؛ که‌ِبَرات‌بِمونه‌، ارزش‌داشته‌ِباشه‌کهِ‌ "وابسته‌ش‌بِشی" نه‌این‌دُنیا‌کهِ‌به‌هِیچی‌بَندنِیست...!" یه‌ِچیزمِثل‌نِگاه‌های‌‌مهدے:))

‌اگه حداقل ادعاتون میشه مذهبی‌ هستید . . اینو یادتون باشه، شما الگویید ! توی فامیل . . پیش ِرفقا . . پیش ِجماعت . . پیش ِخواهر یا برادر ِکوچیکتون . . خب ؟ میشید نماینده‌ی‌ مذهبیا ! مراقب رفتار و گفتارتون باشید . ‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌‍‌‎‌‌‎‌‌‍‌

وقتی «پدر» صدایت می‌زنم، قلبم آرام می‌شود. یا صاحب الزمان ادرکنی

🌺میلاد حضرت زینب سلام الله علیها 🌺شب ,شبه آمرزش و برکات است/حاج محمودکریمی شب میلاددردانه هستی استوره صبرومقاومت نازدانه اقاجانم علی (ع) وحضرت زهرا(س)برهمه دوستداران ورهروان حضرتش مبارکباد

#در_محضر_معصومین 🔰حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه: 🔴به شیعیان و دوستان ما بگویید که خدارا به حق عمه ام حضرت زینب(س)قسم دهند که فرج را نزدیک گرداند. 📚شیفتگان حضرت مهدی (ع)،ج۱،ص۲۵۱ #حدیث_روز

ضریح حرم حضرت زینب سلام الله علیها💐 ألسَّلامُ عَلَیکِ یَا زِینَبَ الکُبري 🖐️ ❤️عمه جان! چشمان امیدوار ما و دستان مهربان تو، به التماس دعای فرج... بحق زینب الکبری سلام الله علیها اللهم عجل لولیک الفرج 🤲

کار عار نیست/دکتر رفیعی

آیت الله جوادی آملی: «چرا یأس از رحمت کفر است؟ معنای یأس از رحمت این است که دیگر کسی نیست تا مشکل ما را حلّ کند. حالا مشکل تو زیاد است؛ ولی قدرت ذات اقدس اله که نامتناهی است...»

🌤#امام_زمان_أرواحنا‌فداه 🎙حضرت آیت‌الله #ناصری رحمةالله‌علیه: 💎یکی از دستورات مهم در زمینه (توجه به #امام_زمان (عج)) این است که #توسل به حضرت، همیشگی و دائمی باشد؛ در همه ابعاد زندگی، برای تحصیل معارف، درباره مسائل اجتماعی، انفرادی، اقتصادی، سیاسی و ... 🔮در همه ابعاد، باید انسان «#یابن_الحسن» را فراموش نکند؛ چون کسی که الآن مسؤولیت عالم وجود را دارد، حضرت #بقیة‌الله روحی‌له‌الفداء است.

شغل های انبیا هیچ پیامبری برانگیخته نشد، مگر کار و زحمت را پیشه ساخته باشد که برای نمونه تعدادی از مشاغل پیامبران بزرگ الهی را یادآور می‌شویم. حضرت آدم(ع): کشاورزی و دامداری حضرت داوود: آهنگری، زنبیل‌بافی، زره سازی حضرت مسیح(ع):‌درودگری (نجاری) حضرت ادریس(ع): دو زندگی، نوشتن حضرت نوح(ع): نجاری، باغداری، زراعت حضرت هود(ع): تجارت و بازرگانی حضرت ابراهیم(ع):‌کشاورزی، گوسفند داری و شبانی حضرت سلیمان(ع): زنبیل‌بافی، معماری حضرت موسی(ع): گله‌داری (پرورش دام) حضرت شعیب(ع): گله‌داری (پرورش دام) حضرت لوط(ع):‌کشاورزی، باغداری حضرت صالح(ع): کسب و کار تجاری و بازرگانی حضرت پیامبر اکرم(ص): بنایی، باغداری، مزرعه‌داری، تجارت و بازرگانی حتی آرد کردن گندم در خانه (مجلسی، 1403 هـ.ق، (ج) 100، ص 56) منابع: (صدوق، 1390 هـ.ق، ج3، ص 59) همچنین نقل است که پیامبر گرامی اسلام بر دست پینه بسته کارگر بوسه زد، یا در مورد جوانی که از او ابتدا نزد پیامبر تعریف شد و حضرت خوشش آمد اما وقتی از شغل جوان پرسیدند، گفت بیکار است، فرمودند از چشمم افتاد. در روایات آمده است الکاد لعیاله کالمجاهد فی سبیل الله (زحمت کش برای روزی خانواده اش چون رزمنده در جهاد در راه خداست). یا روایت امام صادق (ع) که دستمزد کارگر را قبل از این که عرق پیشانی اش خشک شود، باید پرداخت شود. یا آیه شریفه «و ان لیس للانسان الا ماسعی و ان سعیه سوف یری» برای انسان هیچ چیز جز سعی و تلاشش نیست و انسان به زودی نتیجه سعی و تلاشش را خواهد دید. در ادبیات فارسی هم بر فرهنگ کار و تلاش تاکید شده و از بیکاری و تنبلی به بدی یاد شده است. برو کار میکن مگو چیست کار / که سرمایه جاودانی است کار یا مزدور خفته را مزد ندهد هیچ کس/ میدان همت است جهان ، خوابگاه نیست

خدا به حضرت موسی توصیه فرمود برای رزق و روزی حرص نزن قال اللّه تبارک و تعالى لموسى علیه السّلام: یا موسى، أنا أفعل بک ثلاثه أفعال أنت أیضا افعل ثلاثه، فقال موسى علیه السّلام: ما هذه الثلاثه؟ قال اللّه تعالى: … و الثّالث: لم اکلّفک عمل غد، فلا تکلّفنی رزق غد    خداوند به حضرت موسى خطاب فرمود: موسى من سه کار نسبت به تو مى‏کنم تو نیز در مقابل، سه عمل انجام ده.عرضه داشت: آنها چیست؟ فرمود: … سوم : من عمل فردا را امروز نخواهم، تو هم امروز روزى فردا را نخواه  منبع : تحریر المواعظ العددیه، صفحه ۲۲۷ انسان ؛ حریص است و به خاطر حرص ، روزی فردا را می خواهد ، خداوند در قرآن می فرماید: إِنَّ الْإِنْسانَ خُلِقَ هَلُوعاً به یقین انسان حریص و کم ‏طاقت آفریده شده است  ( سوره معارج آیه ۱۹) داستان: روزى هارون‏ الرشید گفت: آیا کسى از زمان پیغمبر زنده مانده است؟ گفتند: باید جستجو کنیم. گشتند و گفتند: پیرمردى است که او را در گهواره مى‏ گذارند، او هست. گفت: او را بیاورید. سبدى برداشتند و پیرمرد را در سبد نشاندند و آوردند. هارون به او گفت: تو رسول خدا صلى الله علیه و آله را دیده ‏اى؟ گفت: بله. گفت: چیزى از پیغمبر صلى الله علیه و آله شنیده ‏اى؟ گفت: بله. گفت: چه شنیده‏ اى؟ گفت: رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: «یشیب ابن آدم و یشبّ فیه خصلتان الحرص و طول الأمل» فرزند آدم پیر مى‏ شود، ولى دو چیز در او جوان مى‏شود؛ یکى حرص، یکى آرزوهاى دراز. گفت: هزار دینار طلا به او بدهید. پیرمرد که در کل عمرش صد دینار طلا ندیده بود، تشکر کرد و دوباره درون سبد نشست و او را بردند بیرون ، گفت: مرا برگردانید، با هارون کار دارم. او را برگرداندند. گفتند: قربان! او با شما کار دارد، هارون گفت: او را بیاورید، پیرمرد گفت: این هزار دینار طلاى امسال است، یا هر سال به من هزار دینار مى‏دهى؟ هارون گفت: «صدق رسول الله» جان او دارد در مى‏رود، ولى حرص پول و آرزوى زنده ماندن سال‏هاى دیگر را دارد. گفت: نه، سال‏هاى دیگر نیز هست. تا او را بیرون بردند، مرد

می‌گویند شخصی که با عصا راه می‌رفت با دیدن فردی پیاده که در حال دویدن بود، اظهار ناشکری و ناامیدی کرد و رو به آسمان گفت: «خدایا! من اگر مثل او دو پا داشتم دیگر چیزی از تو نمی‌خواستم». غافل از اینکه شخص پیاده به دوچرخه سواری نگاه می‌کرد و با خود می‌گفت: «خدایا! من اگر مثل او یک دوچرخه داشتم، دیگر هیچ درخواستی نمی‌کردم». دوچرخه سوار نیز به راننده‌ای که در خودرویی نشسته بود، خیره بود و آرزو می‌کرد که کاش این پا زدن‌ها و دوچرخه سواری تمام می‌شد و مثل او یک خودرو داشت! در همین حین آن راننده نیز در حال نگاه کردن به ماشینی مدل بالا با آخرین سیستم بود و در حال حسرت! پس این طور می‌توان نتیجه گرفت که این زنجیره در صورت شروع، هرگز تمامی ندارد و هر چقدر هم که هزینه صرفش شود، باز کم است. در گذشته افراد برای رفع نیاز‌های جسمی خود همچون نیاز به تأمین خوراک، پوشاک و... از مبادله کالا به کالا استفاده می‌کردند، تا اینکه چیزی به نام پول وارد بازار مبادله کالا به کالا و به مبادله پول در ازای کالا تبدیل شد. در ابتدا این روش بسیار پسندیده و منطقی و با کارایی بالا به نظر آمد، اما رفته‌رفته به دلیل ذات سیری ناپذیر انسان مشکلاتی در این زمینه پدیدار گشت که تا امروز هم ما را درگیر خود ساخته است. در پی ایجاد پول، واژه ثروت نیز شکل گرفت. به طور کلی مجموع دارایی‌های مالی نشان دهنده جایگاه اقتصادی شخص بوده و تبدیل به معیاری از قدرت و بزرگی شده و رفته رفته واژه و کلمه ثروت و ثروتمند در بین مردم شکل گرفت. سرمایه، پول و درآمد نوعی رقابت را در بین افراد جامعه ایجاد کرده و افراد را به اقشار کم درآمد یعنی دارای مال اندک و اقشار پر درآمد و دارای مبالغ و دارایی‌های میلیاردی، دسته‌بندی کرده است. چندی است تفکر‌ها عوض و داشتن پول و ثروت مهم‌ترین هدف اشخاص شده است. امروزه عده زیادی پول را نه تنها با نیاز‌های جسمی خود بلکه با همه چیز مبادله می‌کنند. پول آنقدر قوت و قدرت گرفته که می‌توان با آن هر چیزی را که اراده کرد، خریده و به دست آورد. عده‌ای با آن برای خود ارج و قرب می‌خرند. عده‌ای خدم و حشم جمع می‌کنند! برخی با آن صاحب کاخ و زمین لب دریا می‌شوند و برخی هم ارزش و جایگاه و برو و بیایی به هم می‌زنند. در پی این اتفاقات آسیب‌های اجتماعی زیادی نیز همچون طلاق به دلیل بی‌پولی همسر، ازدواج جوانان فقیر با افراد مسن پولدار، رشوه‌گیری و پایمال شدن حق، درگیری، قتل، ابتلا به اعتیاد، فروش فرزندان، فروش جنین، فروش اعضای بدن و... پدیدار شده است. افراد سست و بی‌ایمان وابستگی شدیدی به مادیات این جهان و زیور آلاتش پیدا می‌کنند و به حدی درگیر این موضوع می‌شوند که فراموش می‌کنند خالق‌شان کیست، برای چه به این دنیا آمده‌اند، هدف از زندگی در این دنیا چیست و به کجا می‌روند. در نتیجه کوچک‌ترین چالش‌های زندگی برای این دسته از افراد زمینه ساز آسیب‌های شدید به روح و روان‌شان می‌شود. اشیای لوکس و پول رفته‌رفته چنان اهمیتی به خود می‌گیرند که هیچ چیز حتی خانواده و والدین نیز از لحاظ ارزشی با آن‌ها توان برابری نداشته و برای حفظ آن دست به هر کاری می‌زنند و موجب انواع مشکلاتی می‌شوند که ریشه در نبود بعد معنوی‌شان دارد. حضرت علی (ع) در رابطه با حرص و طمع می‌فرمایند: «هو طلب القلیل باضاعة الکثیر» - «حرص طلب چیزى اندک و بى‌مقدار به وسیله تباه ساختن چیزى بسیار و با ارزش است.» جان کلام اینکه فراموش نکنیم هر چقدر هم که پولدار و صاحب طلا و جواهرات و ملک و املاک باشیم، تنها چیزی که با خود به آرامگاه ابدی‌مان می‌بریم، کفن است. درون کوله‌ای که برای سفر به عالم آخرت می‌بندیم، تنها اعمال‌مان جا می‌شود و کارنامه‌مان نجات‌مان می‌دهد نه زر و زور و زیور.

چه کنیم برای مال دنیا حرص نزنیم ؟ شاید بتوان معادل این موضوع را در قرآن  مساله ای تحت عنوان "رزق بغیر حساب" برشمرد آنجا که می فرماید: «يَرْزُقُ مَن يَشَاء بِغَيْرِ حِسَابٍ» جالب است که این تعبیر در چند آیه قرآن آمده و معنای آن این نیست که توزیع رزق الهی بدون برنامه و حساب و کتاب مشخص است بلکه منظور این است که نحوه توزیع رزق توسط خداوند با محاسبات ما قابل سنجش نیست و خدا معیارهایی دارد که ما نمی دانیم و از جایی روزی می دهد که اصلاً باور نمی کردیم!   در آیه ۳۷ سوره آل عمران می خوانیم: «فَتَقَبَّلَهَا رَبُّهَا بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَأَنبَتَهَا نَبَاتًا حَسَنًا وَكَفَّلَهَا زَكَرِيَّا كُلَّمَا دَخَلَ عَلَيْهَا زَكَرِيَّا الْمِحْرَابَ وَجَدَ عِندَهَا رِزْقاً قَالَ يَا مَرْيَمُ أَنَّى لَكِ هَـذَا قَالَتْ هُوَ مِنْ عِندِ اللّهِ إنَّ اللّهَ يَرْزُقُ مَن يَشَاء بِغَيْرِ حِسَابٍ.»   «پس پروردگارش او را به پذيرش خوبى پذيرفت و به طرز نيكى بار آورد، و زكريا را (كه شوهر خاله ‏اش بود) كفيل (تربيت) او نمود. هر زمان كه زكريا در محراب وارد بر او می شد روزيى (خاص در غير اوقات آن) در نزد او می يافت، (يك روز) گفت: اى مريم اين روزى براى تو از كجاست؟ گفت: آن از جانب خداوند است، زيرا خدا هر كس را بخواهد روزى بى شمار مى دهد.»                                                                                      *** سه نکته کوتاه: * چهار عامل موثر در تربیت عیسای مسیح (ع) ماجرای تولد حضرت عیسی (ع) دارای نکات تربیتی فراوانی است. اینکه از مادری به پاکی مریم (س)، محل تربیتی همچون مسجد، سرپرستی مانند زکریای نبی، تغذیه ای حلال و طیّب از غذای بهشتی محصولی مانند عیسای میسح متولد می گردد. یعنی این عوامل: طهارت مادر، محل مناسب تربیت از محل سکونت گرفته تا مدرسه و غیره، افرادی که با کودک معاشرت می کنند و دوستانش، و علی الخصوص تغذیه و رزق حلال تاثیر مستقیم بر تربیت دارند.   چه کنیم تا برای مال دنیا حرص نزنیم!؟ یکی از اموری که اغلب مردم در کوران زندگی از آن غافل می شوند این است که نعمت های الهی را از آنِ خودشان می دانند. حال آنکه قرآن می فرماید نعمت ها را از او بدانيد، نه از تلاش خود: «هو من عنداللّه» وقتی نعمت را از سوی خدا دانستیم پس متوجه می شویم که کم و زیادش هم به دست اوست. لذا اولا حرص و ولع و به گناه افتادن برای کسب مال کم می شود، ثانیا برای آن در کنار تلاش دعا هم می کنیم و از اثر دعا غافل نمی شویم.   * ماجرای غذای با برکت حضرت زهرا (س) در تاريخ آمده است: زمانى قحطى مدينه را فرا گرفت، روزى حضرت فاطمه عليها السلام مقدارى نان و گوشت خدمت پيامبر آورد. پيامبر صلى الله عليه و آله پرسيد: در زمان قحطى اين غذا كجا بوده است؟ حضرت فرمود: «هو من عنداللّه» پيامبر فرمود: خدا را شكر كه تو را مانند مريم (س) قرار داد. (یعنی همان کلامی را بر زبان جاری ساختی که مریم (س) گفته بود) آنگاه پيامبر، حضرت على و امام حسن و امام حسين عليهم السلام را جمع كرد و از آن غذا همگى خوردند و به همسايگان نيز دادند.

راه مقابله با نگرانی‌ها خوف، نگرانی نسبت به گذشته است. حزن، نگرانی نسبت به آینده است. ما یا در غم گذشته هستیم یا در ترس آینده؛ بعضی‌ها دیدید دل دریایی دارند؟   دلار بشود یک‌میلیون تکان نمی‌خورند. نه این‌که به بانک مرکزی وصل است با خدا وصل است. دو سه روز قبل یک حاج‌خانمی آمده بود. گفت: آقای حدائق یک استخاره بکنید. من عادت ندارم که بپرسم برای چه؟ خودش گفت: پولی در بانک دارم. می‌خواهم بردارم و طلا بخرم. آمده‌ام استخاره کنم ببینم خوب می‌آید؟ می‌گویند دارد ارزش پول کم می‌شود و ارزش طلا زیاد می‌شود. گفتم: برای همین می‌خواهی استخاره کنی؟ گفت: بله. گفتم: من یک جمله از خدا به حضرت موسی (ع) به شما بگویم. مامی گوییم مؤمن هستیم ولی استقامت نداریم. دلار کم‌وزیاد می‌شود نمازمان قضا می‌شود. البته من نمی‌خواهم تائید کنم. دولت باید کفایت خودش را نشان بدهد. مسئولین باید نوکری کنند و کار کنند و خدمت کنند و عزم داشته باشند تا مشکلات را حل کنند. اما ما مردم به سهم خودمان هستیم. به یک آقایی گفتم همه می‌خواهند بد باشند و از خدا دور کنند تو هم باید دور شوی؟ تو هم باید تابع جو شوی؟ خدا به حضرت موسی فرمود: به بندگان من بگو که ما عبادت آینده را جلو جلو از شما نمی‌خواهیم شما چرا رزق و روزی آینده‌تان را جلو جلو از ما می‌خواهید؟ حرص نزن! امشب داری بگو الحمدلله! فردا صبح چه می‌شود؟ فردا صبح بندگی کن! خدا نیز خدایی می‌کند. مشکل این است که بعضی از ما برای بیست سال دیگرمان می‌دویم. جمع مال می‌کنیم نماز امروز و تکلیف امروزمان از دست می‌رود. این اشکال کار است. و الا اسلام با کار و پول و تلاش مخالف نیست. اسلام می‌گوید اگر این کار و تلاش روی عبادتت اثر می‌گذارد دلت برای خودت بسوزد. بعد گفتم: یک سؤال از تو می‌کنم. هنر خدا بیشتر است یا این پولی که در سپرده داری؟ گفت: استغفرالله. خدا. گفتم: ولی تو هراس داری و فکر می‌کنی این پول دارد زندگی تو را اداره می‌کند. بارها گفته‌ام در خانه خدا بی‌حساب‌وکتاب نیست. ایمان و استقامت اگر آمد خوف و حزن را از تو برمی‌دارد. نه دیگر نگران گذشته‌ات هستی و نه دغدغه آینده را داری.  

امام محمد باقر (ع) در حديثي ارزشمند به جابر بن يزيد جعفي نصيحت مي كنند كه اي جابر، پنج چيز را در رابطه با مردم زمانه غنيمت بشمار: اگر در مجلسي حاضر بودي و تو را نشناختند، اگر از جلسه اي خارج شدي و به دنبالت نبودند، اگر در جلسه بودي و از تو نظر نخواستند، اگر نظر دادي و نظرت را نپذيرفتند، اگر خواستگاري كردي و جواب رد دادند. (تحت العقول روايات امام باقر (ع)، حديث اول)   در حقيقت امام پنجم(ع)در اين حديث متذكر مي شوند، بر اساس قواعدي كه در اين عالم جاري است، محروميت هاي دنيايي حقيقتا محروميت نبوده و لذا مي فرمايند: آنها را غنيمت بشمار، پس مي توان نتيجه گرفت، فقر نشانه حقارت و ثروت نشانه بزرگي نيست.   انسان هيچگاه بدون رزق رها نمي شود   خداوند حكيم است و مسلما از حكيم كار لغو سرنمي زند. چنانچه حق تعالي انسان را صرفا براي اين دنيا خلق كرده باشد و با مرگ همه چيز تمام شود، پس كار لغو از حكيم سر زده، در حالي كه روشن شد اين امر ممكن نيست. پس زندگي انسان بايد به ابديت و قيامت برسد. به ابديت رسيدن انسان نيز نيازمند توشه است، دو نوع توشه، يكي معنوي و ديگري مادي كه اولي همان نبوت است و دومي همان رزق، پس بي شك رزقي كه انسان را به ابديت برساند (اعم از رزق معنوي و مادي) با انسان خلق شده است. چنانچه اين برهان را به قلب خود بسپاريم بسياري از نگراني هاي ما كاسته شده و زندگي را با اطمينان بيشتر ادامه مي دهيم.   امام صادق (ع) در كلامي گرانقدر مي فرمايند: «هيچ كس نيست مگر اين كه خداي عزوجل براي او رزق حلالي در عين سلامت و عافيت فرض كرده است و در عرض هر رزق حلالي، از جهت ديگر رزق حرامي را قرار داده، پس اگر آن شخص چيز حرامي را به دست آورده، از آن حرام برايش از رزق حلال كم مي گذارند.» (كافي، ج5، ص 80)   از سويي ديگر حضرت پيامبر (ص) مي فرمايند: «اطلبو الحوائج بعزه الا نفس فان الامور تجري بالمقادير»   با اين فرمايشات جايگاه رزق در زندگي تعيين و رزق به عنوان وسيله و ابزار كار انسان معرفي مي شود تا زندگي انسان بازيچه كسب روزي نشود.   امام علي (ع) در قسمتي ديگر از فرمايشات خود مي فرمايند: «ان لك من دنياك، ما اصلحتَ به مثواك و إن جزعتَ علي ما تفلَّت من يديك فاجزَع علي كل مالم يصل اليك»   با اين بيان حضرت، انسان را متوجه رزقي كه در دست دارد، كرده و از اسارت دو حالت وهمي گذشته و آينده آزاد مي نمايند، يعني از توجه به آنچه از دست داده و آنچه به دست نياورده؛ تا او را متوجه وظيفه اصلي خود نمايد. به عبارت ديگر ايشان به اين نكته اساسي اشاره مي كنند كه آنچه انسان در دست دارد براي آباد كردن قيامت كافي است. امام حسين (ع) در حديثي چگونگي تلاش در جهت كسب روزي را روشن ساخته اند و مي فرمايند: اي فرد، در طلب رزق نه آن چنان تلاش كن كه همه تلاش تو طلب رزق باشد و نه آنچنان كار را به تقدير واگذار كن كه دست بسته تسليم شوي؛ چرا كه طلب رزق سنت است و حريص نبودن از عفت و عفت ورزيدن در طلب رزق موجب نمي شود كه رزق از تو منع شود و نه اينكه حرص موجب شود كه اضافه تر به دست آيد. رزق تقسيم شده است و اجل هر كس حتمي است و حرص زدن در رزق زمينه ايجاد گناه است (مستدرك الوسائل، ج13، ص35)    پيامبر خدا(ص) درهمين رابطه مي فرمايد: «اغني الناس من لم يكن الحرص اسيرا.» (نهج الفصاحه،حديث شماره 380)   پيامبر(ص) در حديثي ديگر اين طور بيان مي نمايند :   اگر شما آن طور كه بايد و شايد بر خدا توكل كنيد رزق شما به شما مي رسد، همان طور كه رزق پرنده به آن مي رسد. صبح گرسنه از لانه خارج مي شود و شب سير بر مي گردد. (نهج الفصاحه، حديث شماره 2310)

⚠️بترسید از مظلومی که جز خدا ⚠️کسی را ندارد ...

چه کار کنیم دعامون زودتر مستجاب شه؟؟ 🔰#استاد_فاطمی_نیا