♨️حوادث بعد از مرگ 📿ثُمَّ أُدْرِجَ فِي أَکْفَانِهِ مُبْلِساً،وَجُذِبَ مُنْقَاداً سَلِساً، ثُمَّ أُلْقِيَ عَلَى الاَْعْوَادِ رَجِيعَ وَصَب، وَ نِضْوَسَقَم، تَحْمِلُهُ حَفَدَةُ الْوِلْدَانِ، وَ حَشَدَةُ الاِْخْوَانِ، إِلَى دَارِ غُرْبَتِهِ، وَ مُنْقَطَعِ زَوْرَتِهِ وَ مُفْرَدِ وَحْشَتِهِ 🟤پس از مرگ او را مأیوس وار در کفن پیچانده، در حالى که تسلیم و آرام است، بر مى دارند، و بر تابوت مى گذارند. خسته و لاغر به سفر آخرت مى رود، که فرزندان و برادران او را به دوش کشیده تا سر منزل غربت، آنجا که دیگر او را نمى بینند، و آنجا که جایگاه وحشت است، پیش مى برند. ✍آرى! نخست، آخرين لباس را بر اندام او مى پوشانند; لباسى که از تشريفات و زرق و برق لباس هاى دنيا - که روزها و گاه هفته ها براى تهيّه آن زحمت مى کشيدند و با بهاى سنگينى تهيّه مى شد - کاملا دور است حرکت دادن او، به وسيله تابوت به سوى آرامگاه هميشگى اش صحنه تکان دهنده ديگرى است. نه از خود اراده اى دارد، نه پيشنهاد و اعتراضى! به هر کجا که ببرندش، تسليم است و در هر جا دفنش کنند، کاملا مطيع! پيکرى که گاهى ماه ها يا سال ها در زير ضربات بيمارى هاى گوناگون فرسوده شده; حتّى در روزهاى بازپسين حياتش توان و قدرت و حرکتى نداشت; تا چه رسد به بعد از مرگش. 📙#خطبه_83

#نهج_البلاغه ▫️وَ وَعَدَ فَمَنَّى، وَ زَيَّنَ سَيِّئَاتِ الْجَرَائِمِ، وَ هَوَّنَ مُوبِقَاتِ الْعَظَائِمِ 🟤او(شیطان) نويد مى دهد و انسان را به آرزوها(ى باطل و دور و دراز) سرگرم مى کند، و گناهان و جرايم را در نظرها زيبا جلوه مى دهد، و معاصى بزرگ را کم اهميّت مى شمرد» 🖊در حقيقت اين سه، دام مهمّ شيطان و سه طريق خطرناک نفوذ وى در انسان است; نخست اينکه: انسان را گرفتار آرزوهاى طولانى مى کند و با مشتى خيالات و اوهامى که مربوط به آينده است، آينده اى که گاه هرگز به آن نمى رسد، او را سرگرم مى سازد و تمام وقت و فکر و نيروى او را به خود جذب مى کند و به اين طريق راه خودسازى و اطاعت پروردگار را به روى او مى بندد. ديگر اينکه: گناهان زشت و تنفّرآميز را، که انسان به فرمان وجدان از آن مى گريزد، در نظر او زيبا جلوه مى دهد، بى بندوبارى را آزادى مى داند، آلودگى را از شئون تمدّن مى شمرد و سازش با اهل گناه را همزيستى مسالمت آميز معرّفى مى کند و خلاصه براى هر کار زشتى، عنوان زيبايى مى تراشد و فرمان وجدان را خفه مى کند. از سوى سوم: گناهان بزرگ را که به خاطر عظمتش انسان از آن مى گريزد، در نظر او ساده و سبک جلوه مى دهد و به عناوينى چون غفّاريت خداوند و اينکه هيچ کس معصوم نيست و هرکسى گرفتار اين لغزشها مى شود و اينکه راه توبه به هر حال باز است و شفاعت شافعان و پيامبر و امامان معصوم(عليهم السلام)، براى همين قبيل امور، ذخيره شده، او را آلوده بدترين گناهان مى کند. 📘#خطبه_83