#عید_قربان *مقصود از ذبح عظيم در آیات مربوط به حضرت ابراهيم، سيّدالشّهداء عليه السّلام مى‏ باشد، نه حضرت اسماعیل...!!!* ﴿إنَّ هذا لَهُوَ الْبَلاءُ الْمُبِينُ* وَ فَدَيْناهُ بِذِبْحٍ‏ عَظِيمٍ‏. ﴾ ترجمه: «به ‏درستى كه اين مسأله امتحانى بس خطير و پُر فايده بوده است. و ما او (اسماعيل) را به ذبحى عظيم فِدا نموديم و مقابله كرديم.»۱ 📌اين آيات از عجيب‏ ترين و اسرارآميزترين آيات قرآن كريم است‏... طبق بعضى از اخبار و روايات ، مقصود از ذبح عظيم از سُلاله او، حضرت سيّدالشّهداء عليه‏السّلام است كه نَفْس خود و فرزندان و برادران و اقوام و اصحاب خود را در راه حضرت حقّ فِدا نمود و همه را خالصاً و مخلصاً تقديم رضا و مشيّت و اراده پروردگار ساخت، و تأويل رؤياى صادقه حضرت ابراهيم عليه‏السّلام را عينيّت خارجى و تحقّق حقيقى بخشيد. ۲ 🍂مرید پیر مُغانم زِ من مَرَنْجْ ای شیخ 🍂چرا که وعده تو کردی و او بجا آورد *مراد از شيخ؛ (در بیت حضرت حافظ) حضرت إبراهيم عليه السّلام است، و مراد از پير مغان حضرت سيّد الشّهداء عليه السّلام؛ و مراد از وعده، ذبح فرزند است كه حضرت إبراهيم بدان امر خداوند وعده وفا داد، امّا حقيقت وفا را حضرت أبا عبد الله الحسين عليه السّلام در كربلا به ذبح فرزندش حضرت علىّ أكبر عليه السّلام انجام داد.۳* ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ۱_سورهٔ صافات،آیه ۲۶۰ ۲_اسرار ملکوت،ج۱،ص۲۵۰ ۳_روح_مجرد،ص484. #کانال_انوارملکوت #عید_قربان #ذبح_عظیم #سیدالشهدا #حضرت_ابراهیم #حضرت_اسماعیل #یا_صاحب_الزمان_عج

#ذبح_عظيم حضرت فضل بن شاذان گويد: از حضرت امام رضا (عليه السّلام) چنين شنيدم: آن زمان كه خداوند تبارك و تعالى به حضرت ابراهيم (عليه السّلام) امر فرمود: تا بجاى فرزندش اسماعيل، گوسفندى را كه خداوند فرستاده بود ذبح نمايد، حضرت ابراهيم (عليه السّلام) در دل آرزو كرد: اى كاش فرزندش اسماعيل (عليه السّلام) را به دست خود ذبح مى‌كرد و دستور ذبح گوسفند بجاى ذبح فرزندش به او داده نشده بود، تا به اين وسيله احساس پدرى را كه عزيزترين فرزندش را به دست خود ذبح مى كند، داشته باشد و در نتيجه شايسته بالاترین درجات ثواب در صبر بر مصائب شود! خداوند عزّ و جلّ نيز به او وحى فرمود: اى ابراهيم! محبوبترين خلق من، نزد تو كيست؟ حضرت ابراهيم (علیه السلام) گفت: خدايا! مخلوقى خلق نكرده‌اى كه از حبيبت محمّد (صلى اللَّه عليه و آله) نزد من محبوب‌تر باشد. خداوند به او وحى فرمود: اى ابراهيم! آيا او را بيشتر دوست دارى يا خودت را؟ عرض کرد: او را بيشتر دوست دارم. خداوند فرمود: آيا فرزند او را بيشتر دوست دارى، يا فرزند خودت را؟ عرض كرد: فرزند او را. خداوند فرمود: آيا بريده شدن سر فرزند او از روى ظلم و ستم، به دست دشمنانش دل تو را بيشتر به درد مى آورد، يا بريدن سر فرزندت به دست خودت بخاطر اطاعت از فرمان من؟ عرض کرد: بريده شدن سر فرزند او به دست دشمنانش، دل مرا بيشتر به درد مى آورد. خداوند فرمود: گروهى كه خود را از امّت حضرت محمّد (صلى اللَّه عليه و آله) مى‌دانند، فرزندش حسين (علیه السلام) را از روی ظلم و ستم، مانند گوسفند ذبح خواهند كرد، و با اين كار مستوجب خشم و غضب من خواهند گردید. حضرت ابراهيم (عليه السّلام) بر اين مصیبت ناله و اندوه و جزع نمود، دلش به درد آمد و شروع به گريه كرد. خداوند عزّ وجلّ هم به او چنين وحى فرمود: *اى ابراهيم! به خاطر اين گریه و اندوه و جزع و فزعت بر امام حسين (علیه السلام) و شهادت او، ناراحتى و اندوهت بر اسماعيل را - در صورتى كه اگر او را ذبح مى كردى - پذيرفتم، و بالاترين درجات ثواب، در صبر بر مصیبت‌ها را به تو خواهم داد. و اين همان مطلبى است كه آيه *«وَ فَدَيْناهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ». (و ما اسماعیل را در برابر قربانی بزرگی -از ذبح شدن- رهانیدیم) بدان اشاره دارد. منظور خداوند از ذبح عظیم و قربانی بزرگی( که به عنوان فدایی حضرت اسماعیل شده ) امام حسین علیه السلام است.. 📗 بحار الأنوار ، مجلد ۱۲ ، صفحه ۱۲۴