❇️ دیگر نیازمند نشدم! ☑️ آیت الله بهجت (ره): ▪️ شخصی از اهل علم می‌گفت: ▫️ 《در کربلا یا نجف که بودیم، گاهی در مضیقه قرار می‌گرفتیم به حدّی که آب و نان نداشتیم، خانواده می‌گفت: 🔹 فلان آقا مرجع است، برو از او بخواه؛ ▫️ و من می‌گفتم: 🔸 این کار را نمی‌کنم، و اگر اصرار بکنید می‌گذارم و از خانه بیرون می‌روم.》 ▪️این جاست که انسان‌های موجّه موظّفند که به مستحقّین و افراد باحیا و عزّت نَفْس که نه تنها اظهار فقر و احتیاج نمی‌کنند، بلکه چه بسا اظهار غنا و دارایی می نمایند: «ینْفِقُ نَفَقَةَ الْفُقَرآءِ وَ یتَظاهَرُ کالاْءَغْنیاءِ.»؛ (مانند افراد نیازمند خرج می کند، و مانند اغنیا تظاهر به دارایی می کند.) کمک کنند و افرادی را جهت فحص و تجسّس از حال آن ها قرار دهند. در هر حال، آن شخص می‌گفت: ▫️ 《شب خواب دیدم کسی در می‌زند، امام زمان ـ عجّل اللّه تعالی فرجه الشّریف ـ بود، دستش را بوسیدم، وارد خانه شدند و مقداری نشستند، و هنگام تشریف بردن دیدم چیزی زیر تشک گذاشتند، بعد از تشریف بردنشان در عالم خواب نگاه کردم ببینم چه گذاشته‌اند، دیدم یک فلس عراقی را گذاشته‌اند، که کوچکترین واحد پول عراق و « أَقَلُّ ما یباعُ وَ یشْتَری بِهِ »؛ (کمترین مبلغی که می توان با آن چیزی را خرید و یا فروخت.) است که شاید فقرا هم آن را قبول نکنند؛ از خواب بیدار شدم و بعد از آن خواب دیگر به فقر گرفتار نشدم. از اصفهان حواله ی صد یا هشتاد تومان رسید و وضع ما رو به بهبودی رفت.》 ▪️ ما که چنین ملاذ (=جای امن و مناسب پناه گرفتن) و ملجأی تکیه گاه و پناهگاهی داریم، چه احتیاجی به دیگران داریم؟! 💡 محال است کسی راه قناعت را پیشه نکند و به آن چه دارد راضی گردد برعکس، اگر کسی قناعت کند، مایحتاجش به او می‌رسد، هر چند زیاد باشد، از سخنان امام صادق ـ علیه السّلام ـ است که فرمود: 📜 «ضَمِنْتُ لِمَنِ اقْتَصَدَ أَنْ لا یفْتَقِرَ.» (۱) (📃 من برای کسی که میانه روی پیشه کند، ضمانت می کنم که نیازمند دیگران نگردد.) ⬅️ در محضر بهجت، جلد اول، نکته ۴۷ (۱). کافی، ج 4، ص 53؛ من لا یحضره الفقیه، ج 2، ص 64؛ ج 3، ص 167. 🏷 #امام_زمان_عج #امام_زمان #آیت_الله_بهجت_ره #مطالب بزرگان #شیعیان #توسل #قناعت