از کوچه‌ای عبور میکرد؛ کودکی را دید که سر به دیوار گذاشته بود، و گریه میکرد! نزدیک رفت، کودک را روی دامن نشاند، و اشک‌هایش را پاک کرد. علت گریه ی بچه را پرسید؛ کودک گفت: بچه‌های اینجا مرا از بازی طرد می‌کنند و میگویند: چون پدر نداری ما با تو همبازی نمیشویم... اشک از چشمان مولا جاری شد؛ مقداری اشرفی به کودک داد، و فرمود: برو با بچه ها همبازی شو و اگر گفتند پدر نداری؛ بگو بابای من علی‌بن‌ابی‌طالب‌ است... #بابام‌علی | کتاب‌امیرالمومنین،ص۱۲۷