یک بام و دو هوای حامیان دکتر پزشکیان! به یاد داریم که در مناظرات انتخابات گذشته آقای مهرعلیزاده با بی اخلاقی تمام خطاب به شهید رئیسی گفت: من به تحصیلات حوزوی شما احترام می گذارم ولی شما فقط ۶ کلاس تحصیلات آکادمیک دارید! همان جماعت موضوع پایان نامه دکترای آقای جلیلی با عنوان بنیاد اندیشه سیاسی اسلام را بی ربط به امور مربوط به وزارت امور خارجه می خواند. اما همان جریان امروز قرآن و نهج البلاغه خواندن آقای دکتر پزشکیان را معیاری برای اصلح بودن ایشان می داند! به قول مشهور قربون برم خدا را یک بام و دو هوا را یک ور بام گرما را یک ور بام سرما را! این همان ضرب المثل یک بام و دو هوا است که در همه جهت گیری های حزبی کم و بیش دیده می شود، اما به راستی مهم ترین شاخص انتخاب گزینه مسئولیت چیست؟ برای پاسخ به این سوال ابتدا به عنوان مقدمه، اشاره ای به قانون گزینش می کنم؛ «قانون گزینش» در جمهوری اسلامی ایران گزینش عبارت است از تحقیق، استعلام، آزمایش و مصاحبه با متقاضیان استخدام یا ورود به دانشگاه یا ادارات، که در نتیجه این تحقیقات و مصاحبه‌ها صلاحیت اخلاقی، اعتقادی و سیاسی متقاضی بررسی می‌شود و افرادی که حائز شرایط قانونی نباشند حذف می‌شوند. طبق ماده ۲ این قانون، شرایط لازم از این قرار است: ۱. اعتقاد به دین مبین اسلام یا یکی از ادیان رسمی مصرح در قانون اساسی ۲. التزام عملی به احکام اسلام ۳. اعتقاد و التزام به ولایت فقیه، نظام جمهوری اسلامی و قانون اساسی ۴. عدم اشتهار به فساد اخلاقی و تجاهر به فسق ۵. عدم سابقه وابستگی تشکیلاتی، هواداری از احزاب و سازمان‌ها و گروه‌هایی غیرقانونی ۶. عدم سابقه محکومیت کیفری مؤثر ۷. عدم اعتیاد به مواد مخدر قطعا شورای نگهبان، وظیفه تطبیق این بندها را با گزینه هایی که برای ریاست جمهوری یا مجلس شورای اسلامی نامزد می شوند را به عهده دارد؛ ولی انتخاب گزینه اصلح وظیفه آحاد مردم است، سوال این است که مردم با چه شاخصه‌هایی می توانند فرد اصلح را انتخاب کنند؟ مهمترین شاخصه های گزینش، امانت داری و صداقت گزینه ها است! قرآن کریم به صراحت می فرماید: إِنَّ اللَّهَ يَأمُرُكُم أَن تُؤَدُّوا الأَماناتِ إِلىٰ أَهلِها خداوند به شما فرمان می‌دهد که #امانتها را به صاحبانش بدهید! (نساء آیه ۵۸) یعنی خداوند منّان، مسئولیت را امانت می داند و از مؤمنین می خواهد که امانت را باید به کسی که امانت دار است بسپارند! همچنین، امیرالمؤمنین(ع) به اشعث بن قیس، عامل خود در آذربایجان مرقوم فرمود: وَ إِنَّ عَمَلَكَ لَيْسَ لَكَ بِطُعْمَةٍ وَ لَكِنَّهُ فِي عُنُقِكَ أَمَانَةٌ، حوزه فرمانرواييت طعمه تو نيست، بلكه #امانتى است بر گردن تو، و نیز شخصی خدمت امام صادق(ع) عرض کرد: آقا فلانی خیلی نماز می خواند و خیلی روزه می گیرد. امام صادق(ع) فرمودند: لَا تَنْظُرُوا إِلَى طُولِ رُكُوعِ الرَّجُلِ وَ سُجُودِهِ نگاه نکنید که رکوع و سجود طولانی دارد فَإِنَّ ذَلِكَ شَیْ‏ءٌ اعْتَادَهُ چه بسا عادت کرده که رکوع و سجود کند و قرائت قرآنش خوب باشد اینها دلیل نمی شود دو اصل را باید مبنا قرار بدهیم : وَ لكِنِ انظُروا إِلى صِدقِ حَدیثِه وَ أَداءِ امانَته این دو شاخص را شما میزان قرار بدهید: یک: صدق حدیث (صادق بودن). دوم : وَ أَداءِ الامانَة (امانت داری) البته روشن است که ایشان نفرمودند که نماز نخوانید بلکه از دیدگاه ایشان صرف نماز خواندن کفایت نمی‌کند، چرا که در صحرای کربلا نیز هر دو طرفِ حق و باطل نماز خواندند و بعد به جنگ پرداختند. در تاریخ هست که فردی در مسجد کوفه نمازهای طولانی می خواند، مسلم بن اوسجه می گوید که دیدم او بسیار نماز باحالی می خواند و همیشه در صف اول می ایستد، روزی از من پرسید: مسلم بن عقیل کجاست؟ به او گفتم که با او چه کار داری؟ گفت که می خواهم با او بیعت کنم و به او پول بدهم. پیش خودم گفت که این انسان با این رکوع و سجده و نماز حتماً کارش درست است، او را پیش مسلم بردم، روزی که هانی را دستگیری کردند و پیش ابن زیاد بردند، دیدم که او جاسوس ابن زیاد بوده است. پیش از انقلاب یکی از رجال سیاسی اصرار داشت که بین اعضای سازمان مجاهدین (منافقین) و حضرت امام رابطه برقرار کند‌، امام نمی پذیرفت پس از اصرار، قرار شد نماینده ای از آنها به حضور امام برسد و دقایقی که امام ذکر پس از نماز ظهر را می گفت، عقاید سازمان را مطرح کند، فرد مورد نظر چند جلسه ای آمد و در آن مدت فقط نهج البلاغه خواند و تفسیر کرد، بعد از چند جلسه امام فرمود دیگر کافی است و به آن روحانی واسط گفت: همین که اینها روی نهج‌البلاغه انقدر اصرار دادند معلوم است که یه جای کارشان می لنگد!( نقل به مضمون) بیایید در کارنامه ها و برنامه های نامزدها دقت کنیم و ببینیم تا چه میزان صادق و امانت دار هستند! ان شاالله ✍علی ارجمند عین الدین👇 @aliarjmand_jahad