تحلیل خلاصه وار حرکات فوق در جامعه با پاسخ دادن به چند سوال اساسی ✅ 1- پیشنه این حرکات چه است؟ پیشینه این برخورپهای فیزیکی شبهات ذهنی (در مولفه‌های 1- دین 2- بزرگان دین 3- نظام 4- بزرگان نظام 5- ملیت) است که به علت حل نشدن اکت مجازی (فعالیت در فضای محازی) و یا درنهایت به بگو مگو و بحث لسانی و گفتاری (در جلسات) ختم می‌شد. ✅ 2- الان جامعه در چه مرحله‌ای هستیم؟ الان شبهات حل نشده ذهنی که نتیجه‌اش درنهایت میشد اکت مجازی و در نهاین بحث لسانی، از مرحله ذهنی عبور کرده و وارد مرحله بعدی (قلب و احساسات) شده که نتیجه آن می‌شود نفرد و کشیده شدن کنش‌ها به کف خیابان. ✅ 3- گامهای بعدی این حرکات چه خواهد بود؟ دو قطبی سازی و جنگ داخلی (سوریه سازی) که در این دو قطبی سازی ضمن اینکه دو قطب با هم تقابل دارند هردو گروه با حاکمیت نیز در قابل هستند.(مثالش در سوریه داعش و جبه النصر را بودند) یک گروه می‌گویید چرا حاکمیت خشونت طلب‌ها و چماق بدست‌ها را جمع نمی‌کند. گروه دیگر می‌گوید چقدر مماشات چرا حکومت بی‌حجاب‌ها را جمع نمی‌کند. (فراموش نکنیم دو لبه قیچی ظاهرا علیه هم حرکت می‌کنند اما یک نتیجه را به بار می‌آورند و آن قطعه قطعه شدن پارچه است که بین این دو تیغه قرار دارد و از آن فاجعه بارتر اینکه قیچی در دست یک نفر است...) و گام بعد از دو قطبی سازی و درنتیجه تضعیف حاکمیت و خسته شدم ملت 😱 ضربه نهایی است: ضربه نهایی می‌تواند یک یورش نظامی برق آسا و تمام کننده باشد (مانند آنجه در عراق اتفاق افتاد که البته این برای کشور ما بعد است، زیرا حمله و اشغال نظامی باعث اتحاد داخلی خواهد شد که دشمن این را نمی‌خواهد) یا یک اقدام سیاسی مانند به رسمیت شناختن حکومت جدید (انقلابی‌ها) و یا حتی از آن بدتر به رسمیت شناختن حکومت‌های محلی (قطعه قطعه کردن ایران) @arabasadiir www.arabasadi.ir

اوردوز مخطب در تبلیغ...

اوردوز در تبلیغ: [در تبلیغ باید ظرفیت مخاطب را در نظر گرفت و توجه داشت که مخاطب اوردوز نکند...] مقدمه حتی بهترین، مفیدترین و ضروری‌ترین چیزها اگر بیش از حد مصرف (خورده یا خورانده) شود دقیقا جواب عکس خواهد داد. به عنوان مثال: اگر دارویی که برای زنده مانی یک بیمار الزامی است به صورت اوردوز به وی خورانده یا تزریق شود دیگر نه تنها مفید نیست بلکه خود تبدیل به قاتلی کشنده برای وی خواهد شد... اوردوز در تبلیغ: در تبلیغ (هر نوع تبلیغی حتی آگهی‌های بازرگانی) هم اینگونه است اگر بهترین و ارزشی ترین محتوا در بهترین شکل و فرم اما بیش از حد به مخاطب ارائه (تاکید) شود دیگر نه تنها جواب نمی‌دهد بلکه جواب کاملا عکس خواهد داد. همانچیزی که در بین عوام مردم به لج کردن معروف است. (ایقد تلویزیون و روزنامه‌ها و آخوندا و... گفتن و گفتن و گفتن که مردم لج کردن). پس درواقع "اوردوز" تبلغ نیست بلکه خود یک ضد تبلیغ است. مثال: در مورد زیارت امام رضا و یا سفرر حج تبلیغ به اندازه (نه اوردوز) انجام شده است. مردم همه بههردیدگاه سیاسی و در هر سطح از اعتقادات مذهبی اگر موقعیتش فراهم شود به این سغر مشرف می‌شوند. اما آنچه امروز در جامعه (عمومیت جامعه) در مورد حجاب به وجود آمده است یک بخشش بر میگردد به همین عدم توجه به اوردوز مخاطب در تبلیغ... یک مثال ملموس و عینی تری: اگر کسی(از نزدیک ترین افراد) به شما خوبی‌ای کند و شما از وی تشکر کنید بار اول، دوم، سوم شاید طبیعی باشد و طرف نیز عکس العمل طبیعی نشان میدهد اما اگر این تکرار در تشکر به بار 10 و 15 برسد حتما عکس العمل وی نیز تغییر خواهد کرد و مثلا ممکن است بگوید:«چیزی شده؟؟، مشکلی پیش آمده؟؟ داری مسخره میکنی؟؟ و...» @arabasadiir www.arabasadi.ir

امروز مسئله این است: «گفتن» [گفتن در خیابان، گفتن در منبر، گفتن در فضای مجازی، گفتن در تلویزیون و...] اما سوال این است: «کدام گفتن؟»: 1- صرف گفتن؟ یا 2- گفتن موثر؟ 1- صرف گفتن مستقیم و واضح و آشکار: در بهترین حالت علم در خوداگاه ذهن ایجاد می‌کند. به عقیده تمام رفتار شناسان علم در خوداگاه رفتار را کنترل نمی‌کند مگر با مراقبه آگاهانه (همه ما حوزوی‌ها میدانیم غیبت حرام است اما چند درصد غیبت نمی‌کنند؟؟؟) (چند از درصد از کاشفان حجاب علم ندارند و نمی‌دانند کشف حجاب شرعا حرام و قانونا جرم است؟؟؟) 2- اما گفتن در لفافه و هنرمندانه (هنرپژوهان معتقدند اثری هنری مندانه تر است که پیامش ضمن منتقل شدن به مخاطب مخفی باشد -هرچی مخفی تر هنرمندانه تر- یعنی مخاطب بدون اینکه حس کند به وی امر یا نهی شده خودش به آن نقطه‌ای و نتیجه برسد که مد نظر فرسنده است.)(چرا قرآن اینقدر از داستان استفاده کرده است؟) این روش (که البته نیاز به استعداد ذاتی و بیشتر از آن کار و تلاش برای فراگیری دارد) در دنیا معروف است به روش پروگرام کردن ناخودآگاه ذهن. و تمام رفتارشناسان معتقدند رفتار واقعی (خود انسان بدون فیلم بازی کردن و مراقبه و...) را ناخودگاه ذهن کنترل می‌کند، نه خودآگاه. (در جنگ بین خود‌آگاه و ناخودآگاه درنهایت آنچه عنان کنترل رفتاری فرد را در اختیار می‌گیرد علمی که به صورت واضح به مخاطب منتقل شده و در خودآگاه ذهنش جا گرفته است نیست. بلکه آنچیزی است که به صورت نامحسوس و هنرمندانه در ناخودآگاه ذهن وی جا داده شده است می‌باشد.) با این تفاصیل کدام نوع گفتن (در منبر و تریبون و...) وظیفه ما و نیاز جامعه است؟؟؟ گفتن صریح که نتیجه‌اش در بهترین حالت می‌شود پروگرام کردن خودآگاه ذهن (علم دادن) یا گفتن هنرمندانه و پروگرام کردن ناخودآگاه (ایمان دادن)؟؟؟ رسانه‌های (منبر، تریبون، سینما، فضای مجازی و...) موفق از کدام نوع گفتن بهره می‌برند؟؟؟ صرف گفتن؟؟؟ یا گفتن موثر؟؟؟ پاسخ: قطعا (همواره و همیشه) رسانه‌ای موفق است که اولویتش را مخاطب و شناخت مخاطب (گرینده به عنوان اصلی ترین رکن رسانه) قرار داده و با توجه به نیاز و ذائقه پیام ارسال نماید. پس اگر رفتار مخاطب منبر و تریبون ما (بی حجابی، کاشت ناخن و...) از روی جهل است، گفتن صریح (علم دادن) هم می‌تواند موثر باشد اما اگر رفتارش از روی جهل به مسئله نبوده و مسئله را کامل میداند آنگاه وظیفه چیست؟؟؟؟ @arabasadiir www.arabasadi.ir

یک کلیپ، یک تحلیل موضوع این کلیپ از این قرار است که در انگلستان تعدادی از بچه‌ها با شلوارک می‌رن مدرسه و مسئولین مدرسه با ایشان برخورد می‌کنند. وقتی والدین اعتراض نموده و گرمای هوا را بهانه می‌آورند. مسئولین مدرسه پاسخ می‌دهند باید قانون رعایت شده و در هر صورت بچه با لباس فرم بیاییند مدرسه... @arabasadiir www.arabasadi.ir

تحلیل این کلیپ یکی از ویژگی‌های مهم نسل Z زد (متولدید 1995 الی 2010 که در ایران معروف‌اند به دهه هشتادی‌ها) و مخصوصا نسل آلفا (دهه نودی‌ها) قانون گریزی و ساختار شکنی است. اصولا به دو روش کلی می‌توان با این ویژگی در این نسل برخورد کرد: 1- تقابل با این وژگی و تلاش در از بین بردن این ویژگی در این نسل 2- سازگار شدن با این ویژگی و مدیریت این ویژگی در این نسل کشورهای پیشرفته بجای مقابله با این ویژگی (قانون گریزی و ساختار شکنی) خود را با این ویژگی وفق می‌دهند. یعنی بجای اینکه انرژی خودشان را صرف مبارزه با این ویژگی ذاتی (قانون گریزی و ساختار شکنی) این نسل (Z و الفا) نماید، این ویژگی را در این نسل پذیرفته و فن بدلی برای خنثی کردن اثر مخرب این ویژگی در این نسل ابداع کرده است. از اینرو برای اینکه این نسل ساختارها و قوانین ایدئولوژیک و ارزشی جامعه را نشکند و زیر پا نگذارد تعدادی قانون و ساختار که نه از نظر فرهنگی و نه از منظر ایدئولوژی برای جامعه و فرهنک غرب ارزش ذاتی ندارد (مثل لباس فرم) را برای نسل زد و الفا جعل نموده و بر آن پا فشاری می‌کند تا در نهایت اگر این نسل بنا به ویژگی‌های ذاتی‌اش شروع به ساختار شکنی و قانون گریزی کرد ساختاری را بشکند و قانونی را زیر پا بگذارد که اصولا جعل شده تا با شکسته شدنش این ویژگی نسل زد و آلفا را ارضا نموده و ایشان را مشغول و سرگرم خود نماید تا در سایه آن ارزش‌ها و ساختارهای ارزشی و ایدئولوژیک دستخوش حمله این نسل ساختارشکن و قانونگریز (در نوجوانی که اوج هیجان این نسل است) نشود. @arabasadiir www.arabasadi.ir

اما در کشور ما در کشور ما نیز نسل زد (دهه هشتادی‌ها) و آلفا (دهه نودی‌ها) دارای همان ویژگی (ساختار شکنی و قانون گریزی) می‌باشند اما از آنجا که مدیریت نشده است از این رو ساختارهای ارزشی و ایدئولوژیک را میشکمند و درنهایت ما به دنبال مبارزه و سرکوب این ویژگی در این نسل می‌افتیم. البته تحلیل‌های عوامانه و کف خیابانی در جامعه‌ وجود دارد که حتما شما هم شنیده‌اید: اینها (حاکمیت) سر ملت را به حجاب گرم کرده تا از مطالبات واقعی ملت مانند اقتصاد و معیشت در امان باشد. که بنده به شخص این تحلیل را قبول ندارم. @arabasadiir www.arabasadi.ir

افراد کم‌هوش را در برخورد اول بشناسید! افراد کم‌هوش می‌توانند شما را به دردسر بیندازند، اگر می‌خواهید این دسته از افراد را بهتر بشناسید این متن را بخوانید. هوش دقیقا به چه چیزی گفته می‌شود؟ به طور کلی می‌توان هوش را در سه دسته جای داد: علمی، تحلیلی و کاربردی. در میان تمامی تعاریف از هوش می‌توان گفت بهترین تعریف را وکسلر دارد: «هوش به معنای تفکر عاقلانه، عمل منطقی و رفتار موثر در محیط است.» افراد باهوش و کم‌هوش رفتارهایی دارند که قابل تشخصی و تمیز دادن هستند و می‌توان رفتار افراد را مورد سنجش قرار داد تا بتوانیم وجه تمایز افراد کم‌خوش و باهوش را به طور دقیق بیان کنیم. ویژگی‌های افراد کم‌هوش و باهوش: «ادامه دارد...» @arabasadiir www.arabasadi.ir

ویژگی‌های افراد کم‌هوش: 1- اشتباهاتشان را نمی‌پذیرند از خصیصه افراد کم‌هوش این است که دیگران را برای اشتباهاتی که خودشان انجام داده‌اند سرزنش می‌کنند. در صورتی که فرد با اصالت و باهوش اشتباهاتش را می‌پذیرد و در صورت لزوم عذر خواهی می‌کند. افراد باهوش از اشتباهات خود درس می‌گیرند و سعی می‌کنند دیگر آن را تکرار نکنند درحالی که افراد کم‌هوش فرا فکنی می‌کنند. «ادامه دارد...» @arabasadiir www.arabasadi.ir