#جلسه_چهارم کارگاه عروض و قافیه 🎙استاد: دکتر احسان شفیقی @arayehha

#جلسه_پنجم کارگاه عروض و قافیه 🎙استاد: دکتر احسان شفیقی @arayehha

#جلسه_ششم کارگاه عروض و قافیه 🎙استاد: دکتر احسان شفیقی @arayehha

#جلسه_هفتم کارگاه عروض و قافیه 🎙استاد: دکتر احسان شفیقی @arayehha

#جلسه_هشتم کارگاه عروض و قافیه 🎙استاد: دکتر احسان شفیقی @arayehha

#جلسه_نهم کارگاه عروض و قافیه 🎙استاد: دکتر احسان شفیقی @arayehha

#جلسه_دهم کارگاه عروض و قافیه 🎙استاد: دکتر احسان شفیقی @arayehha

#یک_فنجان_تفکر ☕️ #آرایه های_ادبی خیلی‌ها فکر می‌کنند، زشت‌ترین بخش بدن‌شان بینی‌شان است!بعضی‌ها هم با دهان‌شان مشکل دارند، فکر می‌کنند دهان‌شان خیلی زشت است! و دیگران زیادی هم شکم بزرگ‌شان، مشکل‌شان است و زشت‌شان کرده! همه‌ی این‌ها شاید زشت و زیبا باشد،اما من می‌گویم: زشت‌ترین بخش بدن آدم‌ها،"ذهن‌شان" است؛ذهن آدم‌ها، مثل یک حفره‌ی عمیق، پر می‌شود از خیلی چیزهای زشت؛از شک، از بدبینی، از برداشت‌های بد،از نگاه پر غرور به دیگران،از توقع زیاد، از خودبینی زیاد؛ ذهن آدم‌ها گاهی تبدیل می‌شود به عضو زشت بدن؛ آنقدر بدن را زشت می‌کند که صدتا جراحی زیبایی هم کاری از پیش نمی‌برد.کاش می‌شد؛ جای بینی، جای شکم و پا، آدم "ذهنش" را جراحی می‌کرد. ✍🏻سامان رضايی @arayehha✨

محصول تلاش آدمی هم گردش چشم مست ساقی هیچ است هم زمزمۀ نای عراقی هیچ است محصول تلاش آدمی در دنیا یک قبر دو متری است و باقی هیچ است! علی اکبر یاغی‌تبار (در من دو آهو، تهران، ۱۳۹۳، ۷۲) ‏.. نگاه یاغی‌تبار به زندگی، اغلب زهردار و تلخ است. بدبینی او نمایشی نیست، ناشی از زیست او در «مقطع حساس کنونی» است که در آن جایی برای خوشباشی خیامانه هم باقی نمانده است. درنگ یاغی در اقلیم رباعی، مثل عبور دو آهو، تند و گذرا بوده، اما ردپای آن محسوس است. رباعی بالا، با ارجاع به یکی از رباعیات منسوب به خیام، به روایت صادق هدایت، سروده شده است (ترانه‌های خیام، ۱۱۰): دوران جهان بی می و ساقی هیچ است بی زمزمۀ نای عراقی هیچ است هر چند در احوال جهان می‌نگرم حاصل همه عشرت است و باقی هیچ است و البته، روایت بالا، شکل دگرگشتۀ یکی از رباعیات عبید زاکانی است (کلیات عبید، پرویز اتابکی، ۲۷۴-۲۷۵): دوران بقا، بی می و ساقی حشو است بی زمزمۀ نای عراقی حشو است چندان‌که فذلک جهان می‌نگرم بارز همه عشرت است و باقی حشو است عبید در رباعی‌اش با اصلاحات اهل استیفا به طریق ایهام تناسب بازی کرده است: «فذلک» ، «بارز»، «حشو» و «باقی». فذلک به اصطلاح اهل دفتر، جمع نهایی حساب است. اینجا شاید «نتیجه و حاصل»، مفهوم سرراستی برای آن باشد. «در اصطلاح اهل دیوان، حشو عبارت است از کمیتی که که ذکر آن محاسب را به حقیقت غرض نباشد، اما در آن نظری داشته باشد و بارز عبارت است از مبلغی که ذکر آن فی الحقیقة غرض باشد» (کهن‌ترین فرهنگ‌نامۀ فارسی دانش استیفا، ۱۱۳-۱۱۵). از نظر عبید، اصل زندگی، نشاط و عشرت است و مابقی، حشو و هیچ. کسی که رباعی عبید را به شکل خیامانه‌اش تبدیل کرده، یا مثل من چیزی از علم استیفا نمی‌دانسته، یا خوب می‌فهمیده که این اصطلاحات برای عامۀ مخاطبان، «شعر خراب کن» است و در امرِ ارتباط پارازیت می‌اندازد. ‏.. "چهار خطی" @arayehha

** گنج و رنجِ توانگر و درویش هر چه در عالم است، در گذر است " رشیدالدین وطواط " # وزن‌ عروضی و اختیارات شاعری وزن : فعلاتن مفاعلن فعلن اختیارات شاعری : اختیار وزنی آوردن فاعلاتن به جای فعلاتن در رکن نخست مصراع‌های اوّل و دوم ـ اختیار زبانی بلند تلفظ کردن مصوّت کوتاه در هجاهای چهارم و هشتم مصراغ اوّل - اختیار وزنی ابدال ( آوردن یک هجای بلند به جای دو هجای کوتاه) در رکن پایانی مصراع اوّل - اختیار وزنی بلند بودن هجای پایانی در مصراع‌های اوّل و دوم - اختیار زبانی حذف همزه در هجاهای ششم و یازدهم ( پایانی) مصراع دوم # آرایه‌های ادبی بیت لف و نشر مرتب دارد. ( گنج به توانگر و رنج به درویش برمی‌گردد.) گنج - رنج : جناس ناقص اختلافی توانگر - درویش : تضاد تکرار صامت " ر " در بیت : واج‌آرایی تکرار واژه‌ی " است" : واژه‌آرایی # معنی و مفهوم بیت در این عالم و روزگار، همه چیز در حال گذر است؛ بنابراین نه فرد ثروتمند باید به گنج و دارایی خود فخر بفروشد و نه فرد فقیر باید از رنج‌ها و سختی‌های زندگی بنالد. چرا که مال و دارایی برای ثروتمند باقی نمی‌ماند و رنج‌ها و سختی‌های فقیر نیز سپری می‌شوند و از یاد می‌روند.                           مهدی اخوان‌ثالث می‌گوید:      در گذرگاه زمان خیمه‌شب بازی دهر با همه تلخی و شیرینی‌خود می‌گذرد ☃️❄️ Ｃ᭄‌❁‌‎‌‌࿇༅═‎═‎═‎═‎═‎═‎┅─ ‌‌‎‌‌‌ ‎‌‎‌‌‎‌‌‎‌‌‎‌‎‌‌‎‌‎‌ @arayehha ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌┄┅✿░⃟‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌♥️❃‎‌‌‎─═༅࿇࿇༅═─🦋🎶═‌

🔊فایل صوتی مدرس رشید کاکاوند شرح غزلیات حافظ 🆔 @arayehha

تلنگر 📚 شبی که باران شدیدی می بارید، " پرویز شاپور " از " احمد شاملو " پرسید : چرا اینقدر عجله داری؟! شاملو گفت : می‌ترسم به آخرین اتوبوس نرسم. شاپور گفت : من می‌رسانمت . شاملو پرسید : مگه ماشین داری؟ شاپور گفت. : نه، اما چتر دارم! " دوست واقعی کسی است که یاری رسان شما باشد حتی اگر دقیقا آنچه شما می‌خواهید را نداشته باشد . " @arayehha