#یک_قاچ_کتاب 🔘کار میس راجرز فقط آموزش بود و با بیمارستان هیچ کاری نداشت؛ اما حقوقی که برایش رد می‌کردند خیلی عجیب بود. از کجا این را فهمیدم؟ در اتاق امور مالی بیمارستان دفترهای بزرگی بود که هرکس حقوقش را می‌گرفت، جلوی اسمش را هم امضا می‌کرد. چون تعدادمان کم بود اسم‌ همۀ کادر بیمارستان، از رئیس بیمارستان و دکترها و پرستارها به همراه حقوقشان، همه داخل همان دفترها یکجا نوشته می‌شد. من آن موقع به‌خاطر کارم در بیمارستان، ماهی صد تومان حقوق می‌گرفتم. 🔲 دکتر سامی‌راد هم پانصد تومان حقوق می‌گرفت. یک‌بار که رفتم حقوقم را بگیرم، چشم‌هایم روی حقوق میس راجرز خیره ماند: ماهی دوازده‌هزار تومان! اصلاً نمی‌توانستم باور کنم دکتر سامی‌راد که هم رئیس بخش اطفال بود و هم رئیس بیمارستان، ماهی پانصد تومان بگیرد و میس راجرز دوازده‌هزار تومان. 🔘 جالب اینجا بود که میس راجرز اندازۀ ما را می‌گرفت و سفارش می‌داد از آمریکا برایمان روپوش پرستاری بفرستند. مثلاً این‌ها آمده بودند که تحول ایجاد کنند. ما هم روپوش‌های آمریکایی می‌پوشیدیم که حتی دکمه‌هایش هم مال ایران نبود؛ یعنی همۀ قِر و فِرِمان از آمریکا بود... @ardakanhospital