جمعه آخر شده غمگین دل من، ای فغان تاب ندارد دل من زود بیا... جانِ جان... قبله اول شده در بند ستمکارها کاش بیایی و بری ظلم ز کل جهان... اللهم عجل لولیک الفرج...

سلام دوستان در ماه صیام و ماه نزول قرآن هستیم خوبه برای درک بیشتر در این واپسین روزهای ماه صیام درباره پدیده های جوی از جمله ابر و باران و باد و طوفان و یا رعد و برق سیری در قرآن داشته باشیم و ببینیم این پدیده ها در منظر قرآن چه توصیفی میشود. فعلا و در این بخش نخست درباره پدیده جوی ابر می‌پردازیم...

☁️ابر (سحاب ) از دیدگاه و منظر قرآن کریم: ☁️سَحاب (به فتح سین) از واژگان قرآن کریم به معنای ابرها است. اسم جنس جمعى است واحد آن سحابه و جمع آن سُحُب و سحائب است گاهى وصف آن نسبت به لفظ مفرد می‌آيد مثل‌ (وَ السَّحابِ‌ الْمُسَخَّرِ بَيْنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ.« بقره /۱۶۴») (و ابرهايى كه ميان زمین و آسمان قرار گرفته‌اند.)و گاهى نسبت به معنى آن جمع نحو (وَ يُنْشِئُ‌ السَّحابَ‌ الثِّقالَ «رعد/۱۲»)(و ابرهاى سنگين بار ايجاد مى‌كند. كه جمع ثقیل است.در بيشتر آيات قرآن به مناسبت لفظ وصف و ضمير آن مفرد آمده است. ابرها در حقيقت هواى مرطوب‌اند كه از سطح درياها و اقيانوس‌ها در اثر حرارت خورشید تبخير شده و در هوا متكاثف گرديده به وسيله بادها بطرف خشكى‌ها روى می‌آورند و مانند دريائى بالدار در آسمان شناورند و حامل رحمت پروردگار می‌باشند. ☁️مجموعا ۹ مرتبه در قرآن مجيد آمده و پيوسته بلفظ «سحاب» است‌.☁️ (أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يُزْجِي‌ سَحاباً ثُمَّ يُؤَلِّفُ بَيْنَهُ ثُمَّ يَجْعَلُهُ رُكاماً فَتَرَى الْوَدْقَ يَخْرُجُ مِنْ خِلالِهِ وَ يُنَزِّلُ مِنَ السَّماءِ مِنْ جِبالٍ فِيها مِنْ بَرَدٍ ...«نور/ ۴۳») (آيا نديدى كه خداوند ابرهايى را به آرامى مى‌راند، سپس ميان آنها پيوند مى‌دهد، و بعد آن را متراكم مى‌سازد؟! در اين حال، مى‌بينى كه دانه‌هاى باران از لابه لاى آن خارج مى‌شود؛ و از آسمان - از كوه‌هايى در آن (ابرهايى به شكل کوه‌)- دانه‌هاى تگرگ نازل مى‌كند. ...) يعنى خداوند ابرى را می‌راند سپس آنرا تأليف و متكاثف می‌كند آنگاه مى‌بينى باران از وسط‌هاى آن بيرون می‌آيد. باد در نقل و انتقال ابرها نقش عمده‌اى دارد به همین خاطر قرآن بادها را بشارت‌دهنده باران نام می‌برد (يُرْسِلُ الرِّياحَ بُشْراً بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ ...«اعراف/۵۷») (بادها را به عنوان بشارت، در پيشاپيش باران رحمتش مى‌فرستد....) (وَ اللَّهُ الَّذِي أَرْسَلَ الرِّياحَ فَتُثِيرُ سَحاباً ... «فاطر/۹») (خداوند كسى است كه بادها را فرستاد تا ابرهايى را به حركت در آورند. ...) ادامه دارد...

امروز و فردا ۲۷ و ۲۸ فروردین ماه آسمان شهرمان کمی ابری تا نیمه ابری و در برخی ساعات ابری و همراه با وزش باد

سلام دوستان ☁️☁️امشب قسمت دوم از بخش اول درباره پدیده ابر در قرآن را بررسی می‌کنیم. ضمن اینکه امر و کار خدا، دیشب و امروز درباره ابر صحبت کردیم و امروز هم آسمان ابری بود.☁️☁️ فردا هم کم و بیش آسمان نیمه ابری گاهی ابری و با وزش باد پیش بینی می شود.

همانطوری که میدانید ابرها، انواع خاصی دارند از جمله سیروسی، کومولوس، کومولونیمبوس و... در این مجال به انواع ابر در کلام و منظر قرآن کریم می‌پردازیم: قرآن واژه هاى گوناگونى در مورد ابر به كار برده كه هر يك به نوعى خاص از ابر يا به يكى از ويژگى هاى آن اشاره دارد. سحاب: از «سحب» به معناى كشيدن است. به ابر، سحاب گفته اند؛ زيرا در آسمان با باد، كشيده مى شود يا به اين جهت كه آب را همراه خود مى كشاند. سحاب، اسم براى مطلق ابر، اعمّ از ابرهاى باران زا و بى باران است. همانطوری که گفتیم اين واژه نُه بار در قرآن آمده است. غمام: از «غم» به معناى پوشاندن چيزى است. وجه نام گذارى ابر به غمام اين است كه نور خورشيد، يا صفحه آسمان را مى پوشاند. غمام ابرى است كه فقط پوشاننده و سايه افكن باشد، نه باران زا و اين معنا از بيش تر موارد كاربرد آن در قرآن به خوبى بر مى آيد. اين واژه، چهار بار در قرآن آمده است. عارض: از «عرض»، به معناى آشكار كردن است و از آن جهت به ابر، عارض گفته اند كه در معرض ديد انسان قرار دارد. اين واژه دوبار در آيه 24 سوره احقاف آمده است. ظُلّة: از «ظلّ» به معناى سايه و ابر سايه افكن آمده و در قرآن، بيش تر درباره ابرهاى عذاب آور به كار رفته است. اين واژه دو بار به صورت مفرد و يك بار به صورت جمع در آيه 210 سوره بقره آمده است. حاملات: از «حمل» است وابر را حاملات گويند؛ چون آب را با خود حمل مى كند.اين واژه يك بار در آيه 2 سوره ذاريات ذكر شده است. مُعصِرات: از «عصر» به معناى فشردن و مقصود، ابرهاى باران زا است. وجه نام گذارى ابرها به معصرات آن است كه باد، هنگام نزول باران، آن ها را مى فشرد. به عقيده برخى، مُعصِر از اعصار به معناى طوفان است و به ابرهايى گفته مى شود كه به همراه طوفان آورده شده و داراى رگبارى تند و قطرات بزرگ آب هستند. و مؤيّد آن، صفت «ثجّاجاً» (فراوان و پى در پى) است كه قرآن براى باران هايى كه از اين نوع ابرها فرو مى ريزد، آورده است. اين واژه يك بار در آيه 14 سوره نبأ آمده است. مُزن: از «مزن» به معناى درخشندگى و بر ابر نورانى و آب دار اطلاق شده است.اين واژه يك بار در آيه 69 سوره واقعه ذكر شده است. صيّب: از «صَوْب» به معناى فرو ريختن است كه افزون بر ابر، بر باران نيز اطلاق شده است. برخى آن را ابر باران زا دانسته اند. اين واژه يك بار در آيه 19 سوره بقره 2 به كار رفته است. ☁️پایان بخش ابر ☁️

بخش دوم 💨💨باد ريح» از ماده «روح» نسيم هوا و نسيم هر چيزي است، همچنين به معناي پيروزي و غلبه است. ريح کلمه‌اي مؤنث است؛ قرآن کريم مي‌فرمايد: «كَمَثَلِ رِيحٍ فِيهَا صِرٌّ» ( آل عمران: ۱۱۷ )ريح معمولاً براي عذاب به کار مي‌رود و جمع آن «رياح» در رحمت به کار مي‌رود، چنان‌که در حديث براي هنگام وزيدن باد اين دعا وارد شده است: «اللهم اجعلها رياحاً ولاتجعلها ريحاً»: خدايا اين وزيدن را بادهاي گوناگون و مختلف قرار بده؛ يعني سبب رحمت و موجب بارور شدن ابرها قرار بده و آنرا باد يعني موجب عذاب قرار مده. کلمه‌ي ريح در قرآن کريم در سه معنا به کار رفته است. که در این‌مجال امروز یک مورد را بیان میکنیم و فردا دو مورد دیگر.

کاربردهاي ريح در قرآن 1. باد💨🌪 ريح در آيات مختلفي از قرآن کريم به معناي باد آمده است. خداوند در مورد کشتي‌هايي که در دريا بر اثر وزش باد حرکت مي‌کنند مي‌فرمايد: «وَمِنْ آيَاتِهِ الْجَوَارِ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلاَمِ * إِن يَشَأْ يُسْكِنِ الرِّيحَ فَيَظْلَلْنَ رَوَاكِدَ عَلَى‏ ظَهْرِهِ»(شورا: ۳۳ )از نشانه‌هاي او کشتي‌هايي است که در دريا همچون کوه‌ها به نظر مي‌رسند. اگر او اراده کند، باد را ساکن مي‌سازد تا آنها بر پشت دريا بي‌حرکت باز‌مانند. همچنين خداوند متعال در مورد تسخير باد براي حضرت سليمان مي‌فرمايد: «فَسَخَّرْنَا لهُ الرِّيحَ تَجْرِي بِأَمْرِهِ رُخَاءً حَيْثُ أَصَابَ»(ص: ۳۶ )پس ما باد را مسخر او ساختيم تا به فرمانش به نرمي حرکت کند و به هر جا او مي‌خواهد برود. قرآن در آيه‌اي ديگر تسخير باد را براي حضرت سليمان (عليه‌السلام) با صفت «عاصفه» بيان کرده و فرموده است: «وَلِسُلَيْمانَ الرِّيحَ عَاصِفَةً تَجْرِي بِأَمْرِهِ إِلَى الْأَرْضِ الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا( انبياء: ۸۱ )و براي سليمان تندباد را مسخر ساختيم که به فرمان او به سوي سرزميني که آن را پربرکت کرده بوديم، جريان مي‌يافت. از اين دو آيه مي‌توان استفاده کرد که باد مسخر شده براي سليمان داراي دو حالت بوده است، بدين‌سان که حرکت آن نرم بوده، اما سير آن توفنده و سريع بوده است، چنان‌که قرآن در آيه‌اي ديگر درباره حرکت سريع آن فرموده است: «وَلِسُلَيْمَانَ الرِّيحَ غُدُوُّهَا شَهْرٌ وَرَوَاحُهَا شَهْرٌ»(سبأ:۱۲)و براي سليمان باد را مسخر ساختيم که صبحگاهان مسير يک ماه را مي‌پيمود و عصرگاهان مسير يک ماه. جمله‌ي «تَجْرِي بِأَمْرِهِ» در آيه پيشين نيز مي‌تواند اشاره به اين جهت داشته باشد که حرکت آن موافق اراده سليمان، آرام‌بخش و به دور از هرگونه اضطراب بوده است. برخي ديگر گفته‌اند بادهاي مسخر شده براي حضرت، دو نوع بوده است: در مواردي داراي صفت رخا و نرمي بوده و در مواردي عاصفه و توفنده بوده است و هر دو براساس خواست و اراده سليمان (عليه‌السلام) بوده است. کلمه ريح در هيئت جمع نيز به همين معنا به کار رفته است و بيشتر بيانگر بادهاي رحمت الهي است، همانند «وَأَرْسَلْنَا الرِّيَاحَ لَوَاقِحَ فَأَنزَلْنَا مِنَ السَّماءِ مَاءً فَأَسْقَيْنَاكُمُوهُ»، (حجر: ۲۲) «وَهُوَ الَّذِي يُرْسِلُ الرِّيَاحَ بُشْراً بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ» (اعراف: ۵۷) و نيز آيه ۱۶۴ بقره، ۴۵ کهف، ۴۸ فرقان، ۶۳ نمل، ۴ و ۴۸ روم، ۹ فاطر و ۵ جاثيه. در بعضي از آيات، مقصود از ريح بادهاي عذاب و هلاک کننده است: «وَأَمَّا عَادٌ فَأُهْلِكُوا بِرِيحٍ صَرْصَرٍ عَاتِيَةٍ». (حاقّه: ۶) «صَرْصَر» به معناي پر صدا يا سرد است و معناي آيه چنين است: «و اما قوم عاد با تندبادي طغيانگر و پر صدا [يا سرد] به هلاکت رسيدند. آيه ۱۶ فصلت، ۱۹قمر و ۴۱ ذاريات نيز چنين است.

رئیس ستاد استهلال دفتر مقام معظم رهبری: احتمالاً شنبه عید فطر است. حجت الاسلام علی‌رضا موحدنژاد: پیش‌بینی کارشناسان این است که هلال ماه در روز پنجشنبه قابل رؤیت نیست. بنابراین انتظار داریم همانطور که در تقویم نیز آمده جمعه روز ۳۰ام ماه مبارک رمضان و روز شنبه اول ماه شوال و عید سعید فطر باشد. http://eitaa.com/joinchat/3387293710C4db61f5b31

بخش دوم قسمت دوم کاربردهای باد در کلام قرآن کریم امروز به دو مورد باقیمانده از کاربرد باد از منظر و‌کلام قرآن کریم می‌پردازیم: 2. استعاره از قدرت و شوکت قرآن کريم مي‌فرمايد: «وَأَطِيعُوا اللّهَ وَرَسُولَهُ وَلاَتَنَازَعُوافَتَفْشَلُوا وَتَذْهَبَ رِيحُكُمْ وَاصْبِرُوا إِنَّ اللّهَ مَعَ الصَّابِرِينَ» (انفال: ۴۶) مفسران براي تبيين معناي استعاره‌اي و کنايه‌اي کلمه‌ي ريح تعابير گوناگوني به کار برده‌اند؛ برخي آن را استعاره از غلبه و پيروزي و برخي ديگر مقصود از آن را دولت دانسته‌اند و گاه آن را کنايه از صولت و قدرت و نصرت برشمرده‌اند. در هر صورت مي‌توان گفت اين معنايي نزديک به هم‌اند. مناسبت کلمه «ريح» با «غلبه» اين است که کار باد حرکت دادن اشيا و برکندن و بردن آنهاست و غلبه دشمن نيز همين ويژگي را دارد. 3. بو قرآن درباره اينکه حضرت يعقوب (عليه‌السلام) بوي يوسف را استشمام کرد مي‌فرمايد: «وَلَمَّا فَصَلَتِ الْعِيرُ قَالَ أَبُوهُمْ إِنِّي لَأَجِدُ رِيحَ يُوسُفَ لَوْلاَ أَن تُفَنِّدُونِ» (يوسف: ۹۴) مقصود از «ريح» مي‌تواند بوي پيراهن يوسف باشد چنان‌که در آيه قبل آمده است يوسف دستور داد پيراهنش را ببرند و بر صورت پدر بيندازند تا بينا شود. معناي آيه چنين خواهد بود: «[يعقوب گفت] من بوي يوسف را احساس مي‌کنم، اگر مرا به سفاهت و کم‌خردي نسبت ندهيد». پایان مباحث باد🌪💨

🔵 کاهش دما ادامه دارد ... همچنان با تقویت و عبور توده هوای خنک از سمت شمال و شرق کشور ، شهرستان ما هم تحت تاثیر این جریانات، روزهای خنک بهاری را در واپسین روزهای ماه مبارک رمضان تجربه می‌کند. همچنان تا پسفردا پنجشنبه این هوای خنک ماندگار خواهد بود. اما بتدریج از روز جمعه افزایش نسبی دما را پیش بینی می کنیم. ضمن اینکه طی همین مدت وزش باد(ی که مورد بحث ما هم بود)در برخی ساعات و مناطق پدیده غالب خواهد بود.

بخش سوم رعد و برق ⚡️⚡️⚡️ از جمله پدیده‏هاى آفاقى و شگفت‏انگیز که انسان در اثر تکرار و آشنایى روزمره، آن را ساده و عادى فرض مى‏کند و آن را منسوب به طبیعت مى‏داند، رعد و برق است، که همه افراد بشر با آن آشنائى دارد و در طول عمر خود کرارا مشاهده کرده و مى‏کند، مخصوصا در فصل بهار که رعد و برق و باران زیاد است . پروردگار عالم همان رعد و برق را از نشانه‏هاى عظمت و قدرت لا یزال خود یاد کرده است. برق» دارای دو اصل و ریشه است: 1. درخشش و 2. جمع شدن سیاهی و سفیدی. بقیه معانی مجازی و نشئت گرفته از این دو است. برق درخشیدن ابرهاست و بارقه ابرهای دارای برق است و هر آنچه رنگی درخشنده داشته باشد، بدان «بارق» می‌گویند، یكی از معانی برق نوری است كه از ابرها پیدا می‌شود. در تعریف علمی آن گفته‌اند برق جرقه‌ای است كه بر اثر برخورد ابرها (به علت دارا بودن الكتریسیته مثبت و منفی) تولید می‌شود و به تعبیری دیگر، تخلیه برق به شكل جرقه‌ای بزرگ است كه میان دو طرف یك ابر یا میان دو ابر یا میان ابر و زمین حادث می‌شود. صدای همراه با تخلیه را رعد گویند و آنچه از آن بر زمین افتد صاعقه نامند. در ادامه به کاربردهای رعد و برق از منظر قرآن کریم می‌پردازیم. که سه مورد اشاره میکنیم یک مورد را امشب و دو مورد فردا ان شاالله