🔴 قسمتی از کتاب #رهروان_تنها : سلوک هنر ارتباطات : ♦️اگر سلوک را از یک دیدگاه «هنر ارتباطات» بدانیم سخن گزافی نگفته‌ایم. چنانچه نیم ساعت یا یک ساعت در خلوت بنشینید و به افکار، فعل و انفعالات ذهنی و احساسات خود و آنچه که در ذهن شما در حال جریان است نگاه کنید به این واقعیت بسیار مهم پی خواهید برد که بیش از نود درصد از ذهن، فکر و احساسات شما را "دیگران" به خود مشغول کرده اند و شما چاره‌ای جز اندیشیدن به آن‌ها ندارید، و بدون این‌که اراده‌ای در کنترل و یا مدیریت این افکار و اوهام داشته باشید، همه وجود شما را این خیالات به سیطره خود درآورده است، و عمده این افکار هم ناشی از معاشرت‌هایی است که در طول روز و یا در گذشته با دیگران داشته‌اید. ♦️در هر ارتباطی چه در حین ارتباط و چه خصوصا ًبعد از ارتباط، ذهن شما، درخلوت و تنهایی، در نماز و یا در مراقبه، فعّال می‌شود و دائماً به آنچه درارتباط‌، پیش آمده می‌اندیشد و بارها و بارها آن صحنه را مانند پرده سینمایی از جلوی چشم خود می‌گذراند و به آن فکر می‌کند و سعی دارد که از آن هویت و منیت استخراج نماید. به عنوان مثال: - منظور فلانی از این حرکت و رفتارش چه بود؟ - چرا به فلان شخص که این چنین رفتاری با من کرد قاطعانه جواب ندادم؟ -آیا فلانی دید که فلان کار خوب را من کرده‌ام؟ - حسن و تقی در مورد من چه قضاوتی می‌کنند؟ - چرا من اینقدر به دیگران رو داده‌ام؟ - چرا فلانی حرمت من را نگه نمی‌دارد و به خود اجازه هر شوخی با من را به خود می‌دهد؟ - چرا من آن شهامت و اعتماد به نفس لازم را ندارم که بتوانم جواب طرف مقابل را بدهم و غیره... ♦️پس از هر ارتباطی، علی الظاهر و فیزیکی از شخص مقابل خداحافظی می‌کنیم و از او جدا می‌شویم و او را به ‌زبان به خدا می‌سپاریم، ولی باطناً و در اصل او را به ذهن می‌سپاریم و کار نفس شروع می‌شود و مانند خوره به جان خود می‌افتیم و بار سنگینی از فکر و فعل و انفعالات ذهنی را به دوش می‌کشیم. 🌱جان همه روزه لگدکوب خیال وز زیان و سود وز خوف مال 🌱نی صفا می‌ماندش نی بال و پر نی به سوی آسمان راه سفر ‌ (مولوی‌‌) ♦️کسی که هنوز به آن درجه از درک و شناخت و معرفت لازم در معاشرت‌ها و ارتباطاتش با دیگران نرسیده، - جایی که باید سکوت کند پرحرفی می‌کند. - جایی که باید صبحت کند و از حقی دفاع کند، سکوت پیشه می‌کند. - جایی که باید نسبت به رفتار طرفِ مقابل، عکس العمل لازم و قاطع را داشته باشد، سست عمل می‌کند. - جایی که باید خشم ممدوح داشته باشد، نرمی و ملایمت از خود نشان می‌دهد. - جایی که باید در کار خود اخلاص داشته باشد و نظر بر غیر نداشته باشد، نظرش به تشکر، ستایش و مدح دیگران است. - جایی که باید تولّی و تبرّی داشته باشد و در دوستی‌ها و روابط و محبت کردن‌ها حد و اندازه نگه دارد، دچار افراط و تفریط می‌شود. ♦️چنین شخصی ذهنیت دیگران نسبت به خودش و اینکه دیگران در موردش چه فکری می‌کنند و اینکه آیا او را بد و یا خوبش می‌دانند، از نان شب برایش مهمتر است و ساعتها به خود گیر می‌دهد و دیگران و محتویات ذهنی خود را سبک و سنگین می‌کند، تا یک ذهنیت مثبتی از خود در دیگران بیاید و ساعتی حاضر نیست از این بازار شخصیت بیرون بیاید و دمی به خود استراحت بدهد و آخر سر هم‌، جز سرخوردگی، خستگی و کوفتگی چیز دیگری عایدش نمی‌شود. ♦️اگر وی برای لحظاتی چشم واقع بینش را باز می‌کرد، متوجه این حقیقت مهم می‌شد که اگر قرار بود دیگران وی را تأیید نموده باشند تا الان باید تأیید کرده باشند، اگر قرار بود از ذهن و فکر و خیالی که ریشه در دیگران دارد، به جایی برسد، تا الان باید رسیده باشد؛ پس اینکه یک عمر داریم درجا می‌زنیم و در خود تکرار می‌شویم و هنوز سرجای اول‌مان هستیم این خود بهترین دلیل است که باید نسخه دیگران را پیچید و کنار گذاشت؛ چون از راه ذهن و اندیشیدن به دیگران به جایی نخواهیم رسید و این چرخه تا پایان عمر ادامه خواهد داشت. ساعتی میزان آنی ساعتی موزون این بعد از این میزان خود شو تا شوی موزون خویش ________________________________ از کتاب #رهروان_تنها