❌کارهایی را که نباید در زندگی بکنی، بنویس. ❓به بیان دیگر، تصمیم‌های حساب شده‌ای بگیر تا برخی چیزها را کلا نادیده بگیری و وقتی شرایطش پیش آمد، طبق لیستِ نبایدهایت رفتار کن. 🚫 یک‌ بار خوب فکر کن و تصمیمت را بگیر که سراغ چه چیزهایی، حتی اگر فرصتش بود، نروی. ⛔️بیشتر درها ارزش وارد شدن ندارند، حتی اگر به نظر برسد چرخاندن دسته‌ی در بسیار ساده است. 📘 #هنر_شفاف_اندیشیدن ✍🏻 #رولف_دوبلی 📚 #معرفی_کتاب ┄┅┅┅┅❀💠❀┅┅┅┅┄ 🔊 @ardakanpl

اگر پنجاه میلیون نفر چیز احمقانه‌ای بگویند، آن چیز کماکان احمقانه است. در مسیر یک کنسرت، سر یک چهارراه با گروهی از آدم‌ها مواجه می‌شوی که همه به آسمان خیره شده‌اند. بدون این که فکر کنی، تو هم به بالا زل می‌زنی. چرا؟ تأیید اجتماعی. وسط کنسرت زمانی که تک‌نواز اوج هنرنمایی‌اش را به نمایش می‌گذارد، یک نفر شروع به کف زدن می‌کند و ناگهان همه‌ی حضار با او همراه می‌شوند. تو هم همین‌طور. چرا؟ تأیید اجتماعی. بعد از کنسرت به رختکن می‌روی تا کتت را برداری و می‌بینی مردم چگونه سکه‌ای به عنوان انعام در بشقاب می‌گذارند، هر چند هزینه‌ی خدمات در پول بلیت لحاظ شده. چه کار می‌کنی؟ احتمالاً تو هم انعام می‌دهی. تأیید اجتماعی تأکید دارد افراد وقتی مثل بقیه عمل می‌کنند که احساس می‌کنند رفتارشان درست است. به عبارت دیگر، هر چه تعداد بیشتری از مردم عقیده‌ی خاصی را دنبال کنند، ما آن عقیده را بهتر (درست‌تر) می‌پنداریم، البته که این امری کاملا مضحک است. آزمایشی ساده که در دهه‌ی پنجاه به همت سالومون اَش، روانشناس مشهور، انجام شد ثابت کرد چگونه فشار جمعی می‌تواند شعور انسان را تحت تأثیر قرار بدهد. به یک شخص، یک خط روی کاغذ نشان داده می‌شود که کنار آن سه خط با شماره‌های ۱، ۲ و ۳ بودند، یکی کوتاه‌تر، یک بلند‌تر و یکی دقیقا هم‌اندازه‌ی خط اصلی. آن فرد باید مشخص می‌کرد کدام یک از آن سه خط با خط اصلی مطابقت دارد. اگر آن شخص در اتاق تنها باشد، پاسخ صحیح می‌دهد و عجیب هم نیست، چرا که کار واقعاً ساده‌ای است. حالا پنج نفر دیگر وارد اتاق می‌شوند و شخص تحت آزمایش نمی‌داند آن‌ها نقش بازی می‌کنند. آن‌ها یکی پس از دیگری پاسخ غلط می‌دهند و با این که واضح است جواب صحیح شماره‌ی ۳ است، شماره‌ی ۱ را انتخاب می‌کنند. بعد نوبت به شخص مورد نظر می‌رسد. در یک سوم موارد، او هم برای این که پاسخش با پاسخ دیگران همخوانی داشته باشد جواب اشتباه می‌دهد. چرا این‌گونه عمل می‌کنیم؟ خب، در گذشته، دنباله‌روی از بقیه، راهکار مناسبی برای بقا بود. فرض کن که پنجاه هزار سال قبل با دوستان شکارچی خودت برای گشتن به تانزانیا رفته بودی و ناگهان دوستانت فرار می‌کردند. چه کار می‌کردی؟ همان‌جا می‌ماندی؟ غرق فکر می‌شدی و سبک‌سنگین می‌کردی آیا چیزی که به آن نگاه می‌کنی شیر است یا چیزی شبیه شیر است که در واقع حیوان بی‌خطری است که می‌توانست منبع پروتئین مناسبی برایت باشد؟ خیر، تو هم به سرعت دنبال دوستانت می‌دویدی. بعداً، وقتی احساس امنیت می‌کردی، می‌توانستی به این که آن «شیر» در واقع چه چیزی بوده فکر کنی. کسانی که متفاوت با گروه رفتار می‌کردند – که مطمئنم تعدادی این چنین بوده‌اند – از چرخه‌ی حیات خارج می‌شدند. ما نوادگان بی‌واسطه کسانی هستیم که از رفتار دیگران پیروی می‌کردند. این نمونه آن چنان عمیق در وجود ما ریشه دوانده که امروز هم از آن استفاده می‌کنیم، حتی در مواقعی که قرار نیست کمکی به زنده ماندن ما بکند، که در اکثر اوقات همین‌طور است. فقط در برخی شرایط معدود است که تأیید اجتماعی مفید واقع می‌شود، مثلن، اگر در شهری خارجی گرسنه شوی و رستوران خوبی نشناسی، منطقی است رستورانی را انتخاب کنی که پُر از افراد محلی است. به عبارت دیگر، تو از رفتار محلی‌ها پیروی کرده‌ای. در برنامه‌های گفت‌وگو محور طنز، با گذاشتن صدای ضبط‌شده‌ی خنده در لحظات مهم و تحریک مخاطبان برای خندیدن، از تأیید اجتماعی استفاده می‌شود. یکی از تأثیرگذارترین و البته پردردسرترین موارد این پدیده، سخنرانی معروف جوزف گوبلز، وزیر تبلیغات نازی‌ها، در سال ۱۹۴۳ در برابر حضار پر تعداد بود. زمانی که اوضاع جنگ برای آلمان بد و بدتر می‌شد، او از حضار پرسید «آیا خواهان یک جنگ تمام عیارید؟ در صورت لزوم، آیا خواهان جنگی تمام عیارتر و افراطی‌تر از آن چیزی که امروز می‌توانید تصور کنید هستید؟» جمعیت فریاد می‌کشد. اگر از هر یک از حاضران جداگانه و به طور ناشناس سؤال می‌شد، احتمالا هیچ‌کس به چنین پیشنهاد احمقانه‌ای پاسخ مثبت نمی‌داد! صنعت تبلیغات نیز از ضعف ما در قبال تأیید اجتماعی حسابی استفاده می‌کند. در مواردی که وضعیت نامشخص باشد، این قضیه خوب کار می‌کند. بنابراین، هر وقت یک شرکت ادعا کرد محصولاتش به خاطر «شهرت بیشتر» بهترند، بدبین باش. چرا یک محصول صرفن به خاطر این که بیشتر به فروش می‌رسد بهتر باشد؟ و جمله‌ی حکیمانه‌ی ویلیام سامرست موام را به خاطر بسپار؛ «اگر پنجاه میلیون نفر چیز احمقانه‌ای بگویند، آن چیز کماکان احمقانه است.» #هنر_شفاف_اندیشیدن #رولف_دوبلی ┄┅┅┅┅❀💠❀┅┅┅┅┄ 🔊 @ardakanpl