💠 دوستی امام علی علیه السلام در حکمت ۱۳۴ نهج البلاغه می‌فرمایند: ♦️لاَ يَكُونُ الصَّدِيقُ صَدِيقاً حَتَّى يَحْفَظَ أَخَاهُ فِي ثَلاَث: فِي نَكْبَتِهِ، وَغَيْبَتِهِ، وَوَفَاتِهِ ✍انسان در زندگى خود نيازمند به دوستانى است كه در مشكلات به او كمك كنند و در زمان راحتى مونس انسان باشند، زيرا روح اجتماعى انسان از يك سو و نيازهاى گسترده اى كه دارد و به تنهايى قادر به رسيدن به آنها نيست از سوى ديگر ايجاب مى كند كه ياران و دوستانی براى خود انتخاب كند. دوستى‌ایی که بر اساس محبت و صفا و صداقت باشد نه نتيجه خدمت و كارى شبيه تجارت كه دائماً انتظار دارند در مقابل خدمتى، خدمتى به آنان شود و طبيعى است كه هر وقت از دوست خود بهره اى نداشته باشند او را براى هميشه رها مى كنند. 🔹در حديثى از امام علی (ع) آمده است كه مى فرمايد: دوست راستگو كسى است كه عيوب تو را براى تو بگويد و اندرز دهد و در غيبتت مراتب دوستى را حفظ كند و درحل مشکلات تو را بر خود مقدم شمرد. مدعيان دوستى، فراوان اند و دوستان واقعى كه در كلام حكيمانه امام بگنجند اندك اند. #نهج_البلاغه #مکتب_علوی #دوستی Eitaa.com/@maktabalavi