#شبی_که_مادر_فرمانده_ظرف‌های_رزمندگان_را_شست!! 🌷حکایتی که حاج غلامحسین پدر شهید حاج علیرضا موحد دانش برای من تعریف کرد: چند ماه بعد از شهادت علیرضا رفتیم به بچه‌های تیپ سیدالشهداء (ع) سر بزنیم. اون موقع تیپ در منطقه عملیات والفجر ۴ در پنجوین عراق بود و من به اتفاق حاج خانم و تعدادی از همراهان مجبور شدیم مسافت زیادی میان کوه‌ها و دره‌ها طی کنیم تا به مقر تیپ، بالای ارتفاع بلندی که نامش یادم نیست برسیم. 🌷آنجا که رسیدیم شهید حمید شاه حسینی و شهید سلمان طرقی و سایر فرماندهان تیپ هم بودند. زمستان بود و منطقه هم برفی و بارانی بود. موقع شام شد و سفره پهن کردند و من و حاج خانم شام رو توی سنگر کنار بچه‌ها خوردیم. بعد از شام ظرف‌های زیادی توی سفره جمع شده بود که باید شسته می‌شد. همه به هم نگاه کردند و گفتند: حالا توی این سرما ظرف‌ها رو چه کسی می‌شوره؟ 🌷شهید حمید شاه‌حسینی با خنده گفت: این چه سئوالیه. کی باید ظرف‌ها رو بشوره؟ همه با تعجب بهش نگاه کردن. حمید گفت: خب معلومه! مادر علی باید ظرف‌ها رو بشوره. همه زدند زیر خنده و حاج خانوم هم که از این حرف حمید تعجب نکرده بود گفت: با منت و افتخار ظرف‌ها رو می‌شورم. یکی از بچه‌ها توی جمع گفت: ما این‌جا شیر آب و منبع آب نداریم. آفتابه رو از چشمه آب پر می‌کنیم وظرف‌ها رو می‌شوریم. حالا آفتابه رو چه کسی برای حاج خانم آب پر کنه و کمک کنه. 🌷....باز شهید شاه‌حسینی گفت: اون هم معلومه. حاج آقا آفتابه رو آب می‌کنه و حاج خانم هم ظرف‌ها رو می‌شوره. من هم رو کردم به حاج خانم و گفتم: ببین ما رو به دردسر انداختی. خلاصه اون شب سرد زمستان، من و حاج خانم ظرف شام همرزمان حاج علی رو شستیم.» 🌹خاطره ای به یاد فرماندهان شهید حاج علیرضا موحد دانش، شهید حمید شاه حسینی و شهید سلمان طرقی راوی: رزمنده دلاور جعفر طهماسبی از رزمندگان تخریبچی لشکر ۱۰ سیدالشهدا (ع) منبع: سایت ستاد مرکزی راهیان نور کشور #شهدا_را_ياد_كنيم_با_ذكر_صلوات

#برطرف شدن اندوه وشیرین شدن دوباره زندگی توسط#زیارت عاشورا #قسمت سوم 🥀 سپس همراه او سوار ماشين شدم . اين خواب را براى كسى تعريف نكردم در روز جمعه شب ساعت هشت و نيم زنگ تلفن به صدا در آمد، وقتى گوشى را برداشتم صدايى را شنيدم كه آشنا بودولى نمى توانستم آن را تشخيص دهم . او گفت : من فلانم (شوهرت هستم ) من گفتم : چه مى گويى ؟!! تو كجايى ؟ گفت : من اكنون در شهر اصفهان هستم . گفتم : چرا به خانه نمى آيى ؟ گفت : مى آيم اما ابتدا خواستم خبر دهم تا غافلگير نشويد. گفتم : خوش آمدى در اين لحظه كه اين سطرها را مى نويسم به ياد لحظه اى مى افتم كه زنگ تلفن به صدا در آمد و بدنم را لرزش فرا گرفت و حالتى غير طبيعى به من دست داد، آن شدت خوشحالى را قادر به توصيف نيستم . وقتى همسرم به منزل آمد، ابتدا به منزل فرزندان آن مرحوم كه در نزديكى منزل ماست رفتم و داستان را براى وى بازگو كردم سپس خواستم به زيارت قبر سيّد بروم از او تشكر كنم ليكن تا كنون موفق نشده ام ، و خدا را شكر كه با يكديگر زندگى مى كنيم و چيزى صفا و صميميت زندگى ما را تيره و تار ننموده . شايان ذكر است ، من به همسرم گفتم : آنچه از تو مى دانم اين است كه مردى قاطع و در حرف و عمل جدى مى باشى بارها گفتى به اصفهان باز نمى گردم چه چيز تو را واداشت نظرت را تغيير دهى و نزد ما باز گردى ؟ او گفت : در ابتدا بسيار تحت تأ ثير قرار گرفته بودم به طورى كه يك بار هم فكر بازگشت به اصفهان به ذهنم خطور نكرد، ولى از تاريخ ... (نزديك همان روزهايى كه شروع به خواندن زيارت عاشورا كردم ) تحت فشار قرار گرفتم و اعصابم به هم ريخته شده بود، هر چه براى خروج از اين بن بستى كه در آن به سر مى بردم فكر مى كردم به راه حلى نمى رسيدم ، به نظرم رسيد به فرانسه مسافرت كنم ولى بيشتر احساس ناراحتى مى كردم ، سپس به فكر مسافرت به تركيه افتادم ولى از اين فكر نيز احساس راحتى به من دست نمى داد، ليكن وقتى فكر بازگشت به اصفهان را مى كردم احساس راحتى و آسودگى خيال به من دست مى داد، براى همين بازگشتم . و نكته بسيار مهم : بازگشت همسرم مصادف با روزهاى جمادى اول و جمادى دوم بود، همان روزهايى كه در عالم خواب ذكر شده بودند، به همين دليل به طور مستمر زيارت عاشورا را مى خوانم . من همه مردان و زنان مؤ من را سفارش مى كنم كه اگر در زندگى با مشكلى رو به رو شدند از رحمت خداوند و عنايت اهل بيت نا اميد نشوند و با دعا و توسل به اين گوهر ناياب و گرانمايه و اين اكسير بسيار بزرگ قادر خواهند بود لطف و عنايت بارى تعالى را كسب كنند #قسمت آخر🥀.....🥀

🌹🦋🌹 #یه برادری،داشتیم خیلی عارف بود🌹 ✨بدرجه یی رسیده بودکه بعضی اولیاء،درواقع بزرگان جایگاه عرفان،بعدازمدت طولانی هفتادسال،هشتادسال میرسید،اورسیده بود✨ اسمش حسین بود:#محمدحسین یوسف الهی #سخنان دلنشین وبیادماندنی سرداردلهادرباره همسایه آخرتی ویاردیرینه اش👆👆 #بازپنجشنبه ویادشهداباصلوات💐 #الّلهُـمَّ‌_عَجِّــلْ‌_لِوَلِیِّکَـــ‌_الْفَـــرَج #شهدا_را_یاد_کنیم_با_صلوات #شهیدانه #ما_ملت_امام_حسینیم #باما ــدرخاڪریزخاطـراٺ شـ❤️ـدا همراہ باشید👇👇 شمادعوت شدید •🕊🍃..🌷..🍃🕊• https://eitaa.com/joinchat/4043112493C208995c093

🌷عاشقان رابرسرخودحکم نیست هرچه فرمان توباشدآن کنند...🌷 برگرفته از کتاب نخل سوخته🌴🥀 قسمت پانزدهم👇👇 🕊🌷🕊

#نخل _ سوخته 🌹خاطرات سردار شهید حسین یوسف الهی🌹 #قسمت: پانزدهم🥀 ◽در خارج از کشور حسین با یکی از دوستان دوران تحصیلش در مدرسهٔ شریعتی برخورد می‌کند. آن دوست طی یک هفته اقامت حسین به دنبالش می رود و سعی می‌کند او را راهنمایی کند. شهر را نشانش می‌دهد هر جا که نیاز بود به عنوان مترجم کمک کند. - او را به خوبی می‌شناخت. از هوش و استعدادش باخبر بود و سابقه موفقیت های درسی اش را می دانست. به همین خاطر زمانی که حسین می‌خواهد به ایران برگردد پیشنهاد عجیبی به او می‌دهد. - می‌گوید: تو به اندازه کافی جنگیده ای، دو بار تا به حال مجروح شده ای و وضیفه ات را هر چه که بوده است به طور کامل انجام داده ای، دیگر کجا می خواهی بروی. همین جا بمان. اینجا می توانی درس بخوانی و آیندهٔ درخشانی داشته باشی. من آشنایان زیادی دارم قول می‌دهم که هر امکاناتی بخواهی برایت فراهم کنم. - حسین تشکر می‌کند و در جواب می‌گوید: اینجا برای شما خوب است. و دشت های داغ جبهه‌های جنوب ایران برای من. دنیا و مافیها همه برای اهل دنیاست. اما حسین پسر غلامحسین آفریده شده برای جنگ و تا جنگ هست و من زنده‌ام توی جبهه ها می مانم. و خدا حافظی می کند و راه می افتد.(مهدی شفا زند، محمدعلی یوسف الهی، محمد هادی یوسف الهی) ◽وقتی حسین به کرمان برگشت هنوز بهبودی خود را باز نیافته بود و می بایست باز هم تحت درمان باشد. آثار سوختگی حاصل از شیمیایی بر جای جای بدنش مشهود بود. آسیبی که به چشمانش رسیده بود اذیتش می‌کرد. اما با همه این حرف ها وقتی می گفتیم: حالت چطور است؟ می خندید و می گفت: خوب الحمدللّه خوب خوبم. ناراحت نباشید خیلی خوبم. هیچ گاه ناله ای از او نشنیدیم و ندیدیم که گله و اعتراضی کند. (پدر شهید) ◽ بهار سال ۱۳۶۴ حسین می‌بایست برای ادامهٔ درمان به تهران برود. چون حال عمومی اش خوب نبود و چشمانش ناراحت بود. تصمیم گرفتم همراهش بروم و با ماشین شخصی خودم او را ببرم. - در طول مسیر حال حسین بدتر شد. چشمانش به شدت درد گرفته بود و اذیتش می‌کرد. همیشه در سفرها مصاحب خوبی بود. صحبت‌های شیرینش راه را کوتاه و سختی‌های سفر را آسان می‌کرد. اما آن روز ساکت و آرام نشسته بود و چیزی نمی گفت. فهمیدم که خیلی درد دارد. پیشنهاد دادم، کمی استراحت کند. او هم قبول کرد. یک مسکن خورد و روی صندلی عقب ماشین خواباندمش. پتویی هم رویش کشیدم. دوباره به رانندگی ادامه دادم. - شب به شهرستان نائین رسیدیم. برای نماز و شام توقف کردیم. بعد از شام دیدم هم او خسته است. و هم خودم. - گفتم: بهتر است شب را همین جا داخل ماشین بخوابیم و صبح دوباره به راهمان ادامه دهیم. قبول کرد. در کوچه ای کنار مسجد جامع نائین ماشین را پارک کردم و هر دو داخل آن خوابیدیم. از صبح رانندگی کرده بودم و خیلی خسته بودم. ضمناً وضعیت حسین هم آنقدر ناراحتم کرده بود که یک لحظه نمی توانستم فکر او را از ذهنم خارج کنم. - و این، خستگی مرا مضاعف می کرد. - به همین خاطر تا چشمانم را روی هم گذاشتم خوابم برد. - نیمه های شب یک مرتبه از خواب بیدار شدم. خواستم ببینم در چه وضعیتی است حالش خوب است یا نه. نگاه کردم داخل ماشین نبود. ترسیدم با خودم فکر کردم حتماً حالش بدتر شده است و نخواسته مرا بیدار کند. چون همیشه سعی داشت مزاحم کسی نباشد. با عجله از ماشین پیاده شدم. اول نگاهی به اطراف انداختم اثری از او نبود. - نمی دانستم چکار کنم. خودم را به خیابان اصلی رساندم، دو طرف را نگاه کردم، اما نبود. داخل کوچه، کنار ماشین، هیچ جا نبود. یک دفعه متوجه مسجد شدم. جلو رفتم. دیدم لای در باز است، آهسته داخل ماشین شدم در حالی که با نگاهم مرتب اطراف را جستجو می‌کردم آهسته آهسته جلوتر رفتم. یک مرتبه شبه یک نفر در گوشه شبستان مسجد توجهم را جلب کرد. یک نفر در حال راز و نیاز در گوشه دنجی از مسجد بود. جلوتر رفتم. حسین بود و در حالت قنوت. - با خودم فکر کردم بهتر است مزاحمش نشوم. اما نمی‌توانستم دل بکنم و بروم. آرام گوشه ای خزیدم و به تماشایش نشستم. حالت عجیبی داشت، گریه می کرد، اشک می ریخت، دعا می‌خواند و بدنش به شدت می لرزید. - برای لحظاتی خودم را فراموش کرده بودم. چنان غرق در حالت عارفانهٔ او شده بودم که اصلاً نمی‌فهمیدم کجا هستم و چه در اطرافم می گذرد. - وقتی نمازش تمام شد چیزی به اذان صبح نمانده بود. رفتم وضو گرفتم و دوباره به شبستان برگشتم. وضعیت حسین دیگر عادی شده بود. نماز صبح را که خواندیم دوباره به راه افتادیم اما این بار حسین حالش خیلی بهتر شده بود. مناجات شب قبل او را سرحال کرده بود. انگار دیگر دردی وجود نداشت، شروع به صحبت کرد. حرف‌هایی که برای لحظاتی انسان را از دنیای مادی اطراف خودش دور می‌کرد. - وقتی از حالش پرسیدم گفت: خداوند همه انسان‌ها را در بوتهٔ آزمایش قرار می‌دهد، حتی آنهایی که به مقام و منزلت بالایی رسیده اند، اینها همه اش امتحان الهی است👇👇👇

📖تلاوت یک آیه از"قرآن کریم"،هدیه به شهیدعارف،محمدحسین وسرداردلهاحاج قاسم ❤ ✨بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم بنام خداوند بخشنده ومهربان آیه 78سوره مبارکه نساء🌺🍃 أَيْنَما تَكُونُوا يُدْرِكْكُمُ الْمَوْتُ وَ لَوْ كُنْتُمْ فِي بُرُوجٍ مُشَيَّدَةٍ وَ إِنْ تُصِبْهُمْ حَسَنَةٌ يَقُولُوا هذِهِ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَ إِنْ تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ يَقُولُوا هذِهِ مِنْ عِنْدِكَ قُلْ كُلٌّ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ فَما لِهؤُلاءِ الْقَوْمِ لا يَكادُونَ يَفْقَهُونَ حَدِيثاً «78»🌺🍃 هر كجا باشيد، مرگ شما را درمى‌يابد هر چند در دژهاى مستحكم (يا ستارگان) باشيد. اگر به آنان (منافقان) نيكى وپيروزى برسد، مى‌گويند: اين از سوى خداست، و اگر بدى به ايشان رسد، مى‌گويند: اين از جانب تو است. بگو: همه چيز از سوى خداست. اين قوم را چه شده كه در معرض فهم هيچ سخنى نيستند؟ «78»🌺🍃 🤲اللّهُمَّ ارْزُقْنا تَوفیقَ الطّاعَةَ بِالْقُرآن📗 #الّلهُـمَّ‌_عَجِّــلْ‌_لِوَلِیِّکَـــ‌_الْفَـــرَج #شهدا_را_یاد_کنیم_با_صلوات #شهیدانه #ما_ملت_امام_حسینیم #باما ــدرخاڪریزخاطـراٺ شـ❤️ـدا همراہ باشید👇👇 شمادعوت شدید •🕊🍃..🌷..🍃🕊• https://eitaa.com/joinchat/4043112493C208995c093